1,378 matches
-
escadrilele franceze. Un număr de piloți polonezi au pilotat avioane de transport militar. În timpul luptelor din Franța, cei aproximativ 130 de piloți de vânătoare au înregistrat 55 de victorii și au pierdut 15 oameni. Încă de la începutul războiului, Royal Air Force (RAF) a primit în rândurile sale pe toți piloții străini, dată fiind lipsa acută de piloți experimentați ai forțelor aeriene britanice. Pe 11 iunie 1940, guvernul polonez în exil a semant o înțelegere cu guvernul britanic pentru constituirea Armatei terestre și
Forțele armate poloneze din vest () [Corola-website/Science/309578_a_310907]
-
a participat la raidurile asupra Germaniei din anii 1944 - 1945. În a doua jumătate a anului 1941 și la începutul anului 1942, escadrilele de bombardiere deservite de echipaje poloneze reprezentau a șasea parte a forțelor de care dispunea Comandamentul bombardierelor RAF. Echipajele poloneze au suferit pierderi grele în timpul luptelor, fără nicio posibilitate de înlocuire cu aviatori noi. Echipajele poloneze de pe bombardiere au pierdut în perioada 1940 - 1945 929 de oameni. În total, polonezii au pierdut 1.803 de aviatori din RAF
Forțele armate poloneze din vest () [Corola-website/Science/309578_a_310907]
-
RAF. Echipajele poloneze au suferit pierderi grele în timpul luptelor, fără nicio posibilitate de înlocuire cu aviatori noi. Echipajele poloneze de pe bombardiere au pierdut în perioada 1940 - 1945 929 de oameni. În total, polonezii au pierdut 1.803 de aviatori din RAF în luptele celui de-al doilea război mondial. Cele 8 escadrile de avioane de vânătoare deservite de polonezi au avut 621 de victorii în luptele aeriene cu aparatele de zbor ale Axei, până în mai 1945. La sfârșitul războiului, în cadrul RAF
Forțele armate poloneze din vest () [Corola-website/Science/309578_a_310907]
-
RAF în luptele celui de-al doilea război mondial. Cele 8 escadrile de avioane de vânătoare deservite de polonezi au avut 621 de victorii în luptele aeriene cu aparatele de zbor ale Axei, până în mai 1945. La sfârșitul războiului, în cadrul RAF și a Forțelor Aeriene ale SUA se aflau aproximativ 14.000 de aviatori polonezi. În ajunul izbucnirii războiului, trei distrugătoare poloneze (cele mai importante vase militare ale Marinei Poloneze), au traversat Marea Baltică și s-au refugiat în Regatul Unit (Operațiunea
Forțele armate poloneze din vest () [Corola-website/Science/309578_a_310907]
-
15 luni de activitate), națiunile vestice dorind să asigure suficiente provizii în cazul în care sovieticii ar fi re-instituit blocada. Inițial, britanicii aveau circa 150 de avioane C-47 Dakota și 40 Avro York. Până la 18 iulie Forțele Aeriene Britanice (RAF) duceau în zbor 995 tone de provizii, zilnic, în Berlin. În iulie, avioanelor Dakota și York li s-au alăturat 10 aeronave Sunderland și 2 Hythe, care zburau de la râul Elba, lângă Hamburg, până la râul Havel. Aeronavele acestea erau specializate
Blocada Berlinului () [Corola-website/Science/303079_a_304408]
-
transportul sării brute, care se dovedise corozivă pentru celelalte nave. În noiembrie au fost incluse o serie de avioane Handley Page Hastings și au fost scoase unele avioane și echipaje pentru a le antrena pe altele. Până la mijlocul lui decembrie, RAF transportase 100.000 tone de provizii. În aprilie 1949, companiile civile implicate au format o Divizie de Transport Aerian Civilă pentru a opera sub controlul RAF.
Blocada Berlinului () [Corola-website/Science/303079_a_304408]
-
unele avioane și echipaje pentru a le antrena pe altele. Până la mijlocul lui decembrie, RAF transportase 100.000 tone de provizii. În aprilie 1949, companiile civile implicate au format o Divizie de Transport Aerian Civilă pentru a opera sub controlul RAF.
Blocada Berlinului () [Corola-website/Science/303079_a_304408]
-
alții, mai mulți studenți activi în „Opoziția Extraparlamentară” ("Außerparlamentarische Opposition", APO), pe Beate Klarsfeld, pe viitorii teroriști Andreas Baader și Gudrun Ensslin și pe anarhistul Fritz Teufel. În 1970 a fost unul din membrii fondatori ai organizației teroriste de stânga RAF, cu care a participat la eliberarea lui Andeas Baader din închisoare și la trei jafuri. Împreună cu vreo 20 de membrii RAF a fugit în septembrie 1970 în Iordania pentru a se instrui în „luptă armată”. Întors la Berlin, a fost
Horst Mahler () [Corola-website/Science/326357_a_327686]
-
Ensslin și pe anarhistul Fritz Teufel. În 1970 a fost unul din membrii fondatori ai organizației teroriste de stânga RAF, cu care a participat la eliberarea lui Andeas Baader din închisoare și la trei jafuri. Împreună cu vreo 20 de membrii RAF a fugit în septembrie 1970 în Iordania pentru a se instrui în „luptă armată”. Întors la Berlin, a fost arestat în octombrie 1970 și condamnat la 14 ani închisoare pentru „eliberarea unui deținut” și jaf armat. Când gruparea teroristă „2
Horst Mahler () [Corola-website/Science/326357_a_327686]
-
căsătorie, cuplul, care a primit oficial titlul de "Ducele și Ducesa de Cambridge" cu doar cîteva ore înaintea căsătoriei, intenționează să locuiască în continuare pe Insula Anglesey din nordul Wales, unde William continuă să servească în Royal Air Forces, divizia RAF Search and Rescue, ca pilot de elicopter. La 16 noiembrie 2010, Casa Clarence a anunțat că Prințul William, fiul cel mare al Prințului de Wales intenționează să se căsătorească cu Kate Middleton "în primăvara sau vara anului 2011, la Londra
Căsătoria Prințului William, Duce de Cambridge, cu Kate Middleton () [Corola-website/Science/321232_a_322561]
-
foarte importante. Flota din Alexandria a rămas pentru o lungă perioadă de timp fără niciun cuirasat și a fost obligată să renunțe la orice operațiune de amploare. Sarcina păstrării controlului asupra Mediteranei centrale a căzut în sarcina aproape exclusivă a [[RAF]]. În noaptea de 19 decembrie, „Forța K”, compusă din trei crucișătoare și patru distrugătoare cu baza în Malta au fost prinse într-o zonă minată de italieni în largul orașului [[Tripoli]]. „Forța K” se distinsese prin distrugerea a mai multor
Regia Marina () [Corola-website/Science/317052_a_318381]
-
a fost comandat de generalul Alan Brooke. Ceva mai târziu, avea să fie mobilizat și un al treilea corp de armată sub comanda generalului Ronald Forbes Adam. Operațiunile din Belgia urmau să fie sprijinite de 9.392 de militari ai RAF Advanced Air Striking Force de sub comanda lui Patrick Playfair. În mai 1940, efectivele BEF crescuseră la 394.165 militari, din care aproximativ 150.000 făceau parte din unitățile de servicii ale spatelui frontului și erau slab instruiți. Pe 10 mai
Bătălia Belgiei () [Corola-website/Science/333069_a_334398]
-
asemenea în favoarea germanilor. Două avioane He 111, două Do 17 și trei Bf 109 germane au fost doborâte de avioanele de vânătoare Gloster Gladiator și Hurricane. Belgienii au pierdut opt avioane Gladiator, cinci Fairey Fox și unul CR42. Escacadrila 18 RAF a trimis două bombardiere Bristol Blenheim în misiune în spațiul aerian belgian, ambele doborâte de vânătoarea germană. Până la sfârșitul zilei de 10 mai 1940, rapoartele oficiale germane indicau 30 de avioane belgiene distruse la sol, și paisprezece (plus două bombardiere
Bătălia Belgiei () [Corola-website/Science/333069_a_334398]
-
a trimis două bombardiere Bristol Blenheim în misiune în spațiul aerian belgian, ambele doborâte de vânătoarea germană. Până la sfârșitul zilei de 10 mai 1940, rapoartele oficiale germane indicau 30 de avioane belgiene distruse la sol, și paisprezece (plus două bombardiere RAF) doborâte în lupte aeriene față de zece aparate proprii pierute. Victoriile revendicate de germani par să fie subevaluate. Rapoartele belgiene mentionează 83 de avioane distruse, în special aparate de antrenament și de transport. AéMI au efectuat doar 146 de misiuni în
Bătălia Belgiei () [Corola-website/Science/333069_a_334398]
-
pentru oprirea afluxului de trupe în Belgia. Începând cu data de 10 mai, aliații au efectuat 74 de raiduri. Pierderile aliaților au fost importante. Pe 12 mai de exemplu, unsprezece din cele optsprezece bombardiere franceze Breguet 693 au fost doborâte. "RAF Advanced Air Striking Force", care avea cea mai numeroasă flotă de bombardiere aliate, a pierdut 63 dintre cele 135 de aparate de zbor până pe 12 mai. Pentru următoarele 24 de ore, misiunile de bombardament au fost amânate datorită eficienței artileriei
Bătălia Belgiei () [Corola-website/Science/333069_a_334398]
-
pe 14 mai: Operațiunile "Luftwaffe" inclus o notă despre „activitatea viguroasă a avioanelor de vânătoare inamice datorită căreia în special cercetarea pe distanțe scurte a fost stânjenită în mod sever”. Pierderile aliaților au fost datorate unei protecții insuficiente asigurate bombardierelor RAF împotriva avioanelor de vânătoare germane în zonele de atac. În total, din cele 109 de bombardiere Fairey Battle și Bristol Blenheim, care au atacat coloanele de transport și liniile de comunicație germane, 45 au fost pierdute. Bombardamentele aeriene diurne au
Bătălia Belgiei () [Corola-website/Science/333069_a_334398]
-
Ghent. În timpul retragerii, belgienii nu au reușit să evacueze stocurile de benzină, hrană și muniție. "Luftwaffe", care își asigurase superioritatea aeriană, a dezorganizat logistica aliaților prin atacuri neîncetate. Sprijinul aerian al aliaților, solicitat doar prin legături radio, era asigurat deavioanele RAF care operau din sudul Angliei. Francezii nu le-au permis belgienilor folosirea porturilor Dunkerque, , Bourbourg și Gravelines, modificându-și poziția inițială. Datorită acestui fapt, belgienii au fost obligați să utilizeze doar porturile asupra cărora mai dețineau încă controlul - Nieuport și
Bătălia Belgiei () [Corola-website/Science/333069_a_334398]
-
deloc de se întâmplă cu belgienii”. Armata belgiană apăra un front care se întindea de la Cadzand până la sud de Menen pe râul Leie și spre vest, de la Menin la Bruges. Belgienii nu mai dispuneau de rezerve. Cu excepția a câteva misiuni RAF, "Luftwaffe" deținea supremația aeriană totală asupra spațiului aerian belgian. Belgienii au reportat atacuri aeriene germane împotriva tuturor obiectivelor militare, care au rezultat în pierderi umane și materiale importante. Între forțele belgiene și cele germane nu mai exista niciun obstacol natural
Bătălia Belgiei () [Corola-website/Science/333069_a_334398]
-
și, pe [[1 august]] [[1944]], a izbucnit [[Insurecția din Varșovia]]. Luptele au fost purtate de [[Armia Krajowa|Armia Krajowa - Armata Teritorială]] în [[Varșovia]], pentru eliberarea orașului de ocupanții naziști. În ciuda faptului că avioanele poloneze, iar mai târziu ale [[Royal Air Force|RAF]], au executat misiuni deasupra Varșoviei pentru parașutarea de provizii începând cu [[4 august]], [[Forțele Aeriene ale Statelor Unitea|Forțele Aeriene ale Statelor Unite - USAF]] nu au participat la aceste operațiuni. Aliații au cerut în mod oficial pe [[20 august]] permisiunea sovieticilor
Trădarea occidentală () [Corola-website/Science/304855_a_306184]
-
a Iugoslaviei]] de orientare comunistă , aflată sub conducerea lui [[Josip Broz Tito]]. [[Lumea occidentală|Occidentul]], (în principal [[Regatul Unit]]) au sprijinit monarhia iugoslavă, permițand regelui exilat să se stabilească la Londra și oferind asistență cetnicilor prin parașutări de materiale de către [[RAF]] și [[Special Operations Executive]], dar numai până în anul 1943. Simpatizanții cetnicilor afirmă că, dacă aliații și-ar fi menținut sprijinul pentru cauza lor și nu i-ar fi trădat, familia Karageorgeovici s-ar fi putut reistala pe tronul Iugoslaviei, iar
Trădarea occidentală () [Corola-website/Science/304855_a_306184]
-
în ansamblu a fost denumită "Queen" (Regina). Flota aeriană a 8-a SUA trebuia să bombardeze fortificațiile din jurul Eschweiler și Aldenhoven, iar Flota aeriană a 9-a SUA era desemnată pentru distrugerea fortificațiilor din jurul Jülich și Langerwehe. În același timp, RAF Bomber Command trebuia să distrugă nodurile de comunicație de la Jülich și Düren. Orașele mai mici Heinsberg, Erkelenz și Hückelhoven au fost desemnate ca ținte secundare. Data inițială a atacului a fost stabilită pentru 5 noiembrie. Ea a fost amânată pe
Operațiunea Queen () [Corola-website/Science/334480_a_335809]
-
inundată. A trecut foarte mult timp până Înaltul comandament aliat să recunoască importanța barajelor, iar după acest moment a mai fost pierdut o lungă perioadă de timp până să fie organizată prima acțiune importantă. Primele tentative au fost făcute de RAF, care a încercat la începutul lunii decembrie să le distrugă în cursul unor bombardamente aeriene. Britanicii au lansat raiduri la care au participat sute de bombardiere, dar distrugerile provocate barajelor au fost neglijabile. Pe 13 decembrie, Corpul V, care ajunsese
Operațiunea Queen () [Corola-website/Science/334480_a_335809]
-
spanioli sosiți în Australia și care acum se întorseseră pentru a lupta în țara de origine. Cel puțin 66 de australieni s-au oferit voluntar și doar unul - Nugent Bull, un conservator catolic ucis mai târziu în timp ce activa in cadrul RAF în timpul celui de-al Doilea Război Mondial - de partea naționaliștilor generalului Franco. Deși reprezenta o oportunitate pentru cauza de stânga - în special pentru Partidul Comunist din Australia și mișcarea sindicalistă - războiul nu a declanșat interesul public iar guvernul și-a
Istoria militară a Australiei () [Corola-website/Science/320589_a_321918]
-
1943 până la încheierea războiului. Rolul RAAF în strategia ofensivă din Europa a reprezentat principala contribuție australiană la înfrângerea Germaniei. Aproximativ 13.000 de piloți au servit în cinci escadrile australiene și în duzini de alte escadre britanice din Comandamentul Bombardierelor RAF din 1940 până la sfârșitul războiului. Australienii au luat parte la toate ofensivele majore ale Comandamentului și au suferit pierderi grele în timpul raidurilor germane asupra orașelor și țintelor din Franța. Echipajele australiene din Comandamentul Bombardierelor au avut una din cele mai
Istoria militară a Australiei () [Corola-website/Science/320589_a_321918]
-
a înregistrat succese deosebite, în una din misiunile cunoscută sub denumirea de "Operațiunea Termită", cinci bombardiere Lincoln au distrus 181 de tabere comuniste ucigând 13 adepți comuniști și forțând predarea unuia, o operațiune efectuată în conjuncție cu trupele terestre și RAF. Trupele terestre australiene au fost desfășurate în Malaya în octombrie 1955 ca parte a Rezervei Strategice din Orientul Îndepărtat. În ianuarie 1956, au ajuns în peninsulă primele unități constând în Batalionul 2 al Regimentului Regal Australian. 2 RAR a praticipat
Istoria militară a Australiei () [Corola-website/Science/320589_a_321918]