1,526 matches
-
că trebuie să-și suplimenteze poziția cu o doctrină epistemologică care să explice în ce fel obținem o cunoaștere matematică, fără insă a apela la vreo aptitudine intelectuală misterioasă. 4.5.3.2. Nominalismul Nominalismul apare ca manifestare a unei reticențe față de credința în existența (independentă de minte) entităților abstracte și în particular a celor matematice. Se consideră de obicei că, în varianta sa contemporană, nominalismul apare prin anii '40 odată cu proiectul lui Goodman și Quine de reconstrucție sau reinterpretare a
Aplicabilitatea matematicii ca problemă filosofică by Gabriel Târziu [Corola-publishinghouse/Science/888_a_2396]
-
a informațiilor de stare privind organizația. Comparația devine însă și mai dificilă și numărul problemelor asociate este important când elementele de referință provin din mediul extern. Dat fiind faptul că miza întregului benchmarking este îmbunătățirea poziției concurențiale, apare ca justificată reticența în generarea informațiilor sau chiar obstrucționarea eforturilor de a le obține. În cazul benchmarkingului concurențial obținerea elementelor pentru comparație este afectată de confidențialitate în modul cel mai clar. Pentru numeroase industrii există transparență în ceea ce privește elementele tehnice, datorită caracteristicilor produselor sau
[Corola-publishinghouse/Science/2251_a_3576]
-
li se solicită colaborarea. Potrivit acestui model, se spune „Da” de formă, pentru ca în practică să fie „Nu” prin lipsa de sprijin. De asemenea, semnalele privind organizațiile românești ce ar putea fi recepționate din mass-media românească trebuie tratate cu multă reticență. Discutând, spre exemplu, despre articolele care apar în presă, inclusiv în cea de specialitate, ar fi de observat faptul că multe sunt scrise de oameni cu competențe limitate și experiență redusă - uneori sunt chiar studenți. Alți autori, deși au nume
[Corola-publishinghouse/Science/2251_a_3576]
-
cf. lat. timiditas, -atis) - Comportament defensiv și anxios, ezitant și astenic, exprimând dificultăți de adaptare socială. Timiditatea se poate datora unor factori cum sunt: temperamentul hipotonic, nesiguranța de sine, complexele de inferioritate, consecința unui autoritarism educativ impus, dificultățile de comunicare, reticențele dictate de atitudini hiperexigente din partea familiei sau anturajului educativ. Timidul are nevoie să capete încredere prin reușite, are nevoie ca energia lui, blocată de un sentiment de inferioritate, să fie protejată de un anturaj înțelegător, care să nu discute despre
[Corola-publishinghouse/Science/1932_a_3257]
-
care a reunit 140 de specialiști și în urma căreia au rezultat trei volume colective 26, a avut ca temă La locution: entre lexique, syntaxe et pragmatique [deci nu și "sémantique"!]. Identification en corpus, traitement, apprentissage... 2.1.4. În ciuda acestei reticențe de principiu, cercetarea frazeologică franceză actuală înregistrează și câteva abordări din unghi semantic ale "discursului repetat". Astfel, un studiu foarte util este acela realizat de către Jacqueline Picoche și Marie- Luce Honeste, care, polemizând implicit cu teoria "metaforei moarte", se concentrează
[Corola-publishinghouse/Science/84995_a_85780]
-
dar, din păcate, el nu a avut un ecou prea mare în cercetarea frazeologică franceză. Impactul său redus se explică, pe de o parte, prin faptul că investigația în această direcție a fost abandonată, iar, pe de altă parte, prin reticența semanticii contemporane franceze (dominată de metodologia lui François Rastier) față de cognitivism. De altfel, ca fondator și principal exponent al semanticii interpretative, François Rastier este el însuși autorul unui studiu fundamental asupra "defixărilor" (défigements) semantice ale textemelor în planul textual-discursiv28. Un
[Corola-publishinghouse/Science/84995_a_85780]
-
au subscris niciodată fără rezerve la metodele structuraliste și generativiste aflate în vogă în anii '60. Dimpotrivă, unul dintre cei mai influenți cercetători ai "discursului repetat" din spațiul cultural german - Harald Burger - și-a declarat încă de la începutul deceniului opt reticența față de generativismul aflat pe atunci în plină glorie: "Un model- standard chomskyan fundamentat pe sintaxă ar fi [...] cel mai puțin adecvat pentru a oferi o descriere a unor deficiențe de acest fel; în niciun caz nu e posibilă o explicare
[Corola-publishinghouse/Science/84995_a_85780]
-
pentru genul autonom al aforismului; c) prejudecata literaturii modern(ist)e că opera literară ar fi, în mod ideal, un produs ex nihilo, în cadrul căruia afișarea influențelor (prin "repetarea" altor discursuri) ar evidenția un deficit de originalitate. Totuși, în ciuda acestor reticențe, studiile literare moderne au început să recunoască și să investigheze, mai ales în a cea de-a doua jumătate a secolului trecut, "discursul repetat" ca pe o categorie fundamentală pentru conceperea și înțelegerea literaturii. 6.1. Un pionier în această
[Corola-publishinghouse/Science/84995_a_85780]
-
de o parte, topicalizările nu reprezintă "colocații", adică "îmbinări de cuvinte", de vreme ce ele se exprimă printr-un singur cuvânt, a cărui accepțiune nu este încă recunoscută ca atare în dicționarele "idiomatice". Pe de altă parte, topicalizările sunt cuvinte care, în pofida reticenței gramaticilor normative, beneficiază de o imensă popularitate în vorbirea individuală: ele reprezintă (cel puțin deocamdată) unități de "discurs repetat" ale căror sensuri nu au devenit încă o parte a repertoriului "comun" al limbii, ci funcționează asemenea textemelor diasemice. Tocmai din
[Corola-publishinghouse/Science/84995_a_85780]
-
Mă implic în organizarea de activități extracurriculare, dintre care și un cerc de studii de gen relizat cu susținerea Centrului de Studii în Idei Politice (CeSIP), la care țin foarte mult. Pentru că predau materii de bază în domeniul științelor politice (reticența la studiile de gen este încă mare în spațiul universitar românesc) - Introducere în Știința Politică, Politici Publice etc. - am ales să folosesc abordarea integratoare a genului în dezbaterile pe care le am la școală. Dincolo de asta coordonez un panel de
[Corola-publishinghouse/Science/84956_a_85741]
-
știe să-și impună autoritatea și duritatea, să domine, să dicteze celorlalți, să controleze situații și oameni (inclusiv bărbați), să fie o "doamnă de fier". În același registru atitudinal, al respectului față de polul mai bine valorizat social, se înscrie și reticența multor femei față de feminizarea numelui propriei meserii de teama unei devalorizări personale 5. Doar un singur exemplu aș invoca în acest sens, atât de frecvent întâlnit încât face parte din normalitatea socială: utilizarea apelativului "doamnă profesoară" în învățământul preuniversitar și
[Corola-publishinghouse/Science/84956_a_85741]
-
parizian se bazează, din punct de vedere lingvistic, pe utilizarea prenumelor, a enunțurilor impersonale 360 (pentru a evita indicarea subiectului nedorit), a formelor necategorice ale actelor de vorbire, pe întrebuințarea frecvență a modurilor condițional, imperativ și conjunctiv. Ezitarea, așteptarea și reticența sunt modalități pentru a ocoli un verdict negativ categoric [Hoffet, 1953, p.30-31]. Acolo unde anglo-saxonii insistă să pună toate punctele pe i, francezii preferă să se eschiveze de la o conversatie penibilă și neplăcută. Dacă va fi necesar să se
Pariziana romanescă : mit şi modernitate by Elena Prus [Corola-publishinghouse/Science/881_a_2389]
-
de a interacționa cu semenii lor prin exprimarea deschisă a opiniile proprii, apărarea intereselor personale și tentativa de a influența comportamentele interlocutorilor, respectându-le totodată teritoriul personal. Asertivitatea se plasează pe un continuum discursiv care are la un capăt pasivitatea (reticența indivizilor de a-și afirma personalitatea și tendința de a se lăsa influențați de ceilalți), iar la celălalt agresivitatea (exprimarea nevoilor proprii invadând teritoriul personal al interlocutorilor). În studiile sociologice, cultura română este încadrată printre culturile cu grad scăzut de
[Corola-publishinghouse/Science/85005_a_85791]
-
a Ucrainei 2-3 luni, astfel că a fost nevoie să treacă la executare după trimiterea unei telegrame de mustrare, semnată de Secretarul de stat Ion Goriță, viitor ambasador la Misiunea Permanentă a României la New York. După ce s-a conformat, cu reticență totală, ordinului Centralei M.A.E., Consulul general, impresionat de reacția celor care l-au primit la Kiev în audiență, a trimis o telegramă în care a descris... grozăvia, izbutind să-l impresioneze și pe Goriță, aflat pe picior de
[Corola-publishinghouse/Administrative/1540_a_2838]
-
de externe român a avut discuții cu ambasadorul Spaniei de la Paris (1964) și că acesta i-a propus stabilirea de relații diplomatice, iar ca prim pas în această direcție să-l constituie deschiderea de reprezentanțe comerciale cu funcții consulare. Exprimând reticența care a caracterizat, în mod constant, poziția Părții române, ministrul român a apreciat că nu este, încă, oportună stabilirea de relații diplomatice între România și Spania și nici înființarea într-un viitor apropiat a reprezentanțelor comerciale cu atribuții consulare; deocamdată
[Corola-publishinghouse/Administrative/1540_a_2838]
-
oferite cu ocazia Zilei Naționale și a Zilei Armatei Române, pentru prima dată organizate de ambasadă în ultimii șase ani). Compoziția coloniei române era destul de compactă, intelectualii formând majoritatea. Cei mai mulți erau neîncrezători în regimul recent instaurat la București și aveau reticențe în a se întâlni cu noi; printre aceștia erau și foști membri ai Gărzii de Fier. Mă voi referi, în continuare, la câțiva dintre cei care m-au ajutat efectiv la inițierea unei coagulări a micii colonii românești, marcată de
[Corola-publishinghouse/Administrative/1540_a_2838]
-
închise, unde presa nu a avut acces) între delegația românească și reprezentații asociațiilor românești din Italia. Pe parcursul întâlnirii a plouat cu acuzații împotriva guvernului român și a celui italian. Vizita lui Boc în Italia a spus cineva și mai ales reticențele acestuia cu privire la pelicula lui Păunescu (Francesca) și față de campaniile de presă declanșate de dreapta italiană, pot fi trecute la capitolul "mizerii" ale politicii de la București. Între aceste "mizerii" dacă tot suntem la acest subiect merită să arătăm ceea ce s-a
by Alina Harja şi Guido Melis [Corola-publishinghouse/Science/1045_a_2553]
-
și individuale, putea fi observată o teamă persistentă de exploatarea răuvoitoare sau de trădare din partea cuiva care, fiind format că sociolog Într-o țară socialistă, putea folosi cunoștințele dobândite În interiorul sistemului pentru a-l denunță. Aceasta se manifestă și prin reticența de a ne recomandă alte persoane, cu sentimentul de jenă că ar putea astfel „turnă” pe cineva. Un asemenea refuz era manifestat mai ales de persoane care avuseseră Înalte responsabilități pe timpul RDG, nemulțumiți atât de puterea politică din Germania reunificata
[Corola-publishinghouse/Science/2325_a_3650]
-
a problemei originii sociale și a conștiinței de clasă, a deciziilor ce trebuie luate pentru educarea maselor, a muncitorilor Îndeosebi, pentru a forma conducătorii noii societăți. Principalii inițiatori și actori ai agit-prop, specializați În munca de mobilizare a maselor, Întâmpinau reticența intelectualilor, măi atrași de latura pozitivista și științifică a marxismului reprezentată de Lenin sau Plehanov, adepți ai acțiunilor de tip școlar tradiționale. Apărătorii autonomiei culturii proletare erau adversari declarați ai autonomiei intelectuale. Pentru ei, problema era găsirea mijloacelor de a
[Corola-publishinghouse/Science/2325_a_3650]
-
caz de persecuție. Ambele, protecția și publicitatea, puteau să se amestece, așa cum o arată istoria rocambolesca a scriitorului Virgil Tănase, a cărui răpire, tentativă de asasinat și reaparție În public În ajunul publicării românului sau au sfârșit prin a provoca reticența față de căutarea unui «scoop» mediatic. Uniunea Scriitorilor Ruși a rămas cu 20.000 de membri după destrămarea fostei Uniuni a Scriitorilor sovietici. Nu există un centru PEN-Club În Uniunea Sovietică până În 1988, În vreme ce Uniunea Scriitorilor ruși este membră a PEN-Clubului
[Corola-publishinghouse/Science/2325_a_3650]
-
fi interogat de istoric în intenția de a găsi acolo o informație asupra trecutului. Aceeași caracterizare a documentului prin interogația ce i se aplică e valabilă, așadar, și pentru o categorie de mărturii nescrise, mărturiile orale înregistrate. Cei care manifestă reticență față de acest tip de surse își argumentează punctul de vedere prin limitele memoriei umane, lipsa de fiabilitate și subiectivitatea acesteia. Este recunoscut faptul că, pe măsură ce intervalul de timp care se scurge între momentul desfășurării unui eveniment și cel al unei
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
empirice care vizau aceste trei asumții i-au demonstrat atât valabilitatea cât și limitarea, în timp dovedindu-se că cercetăriile aveau nevoie să-și exitindă granițele dincolo de marea teorie a impulsului (Reeve, 2009). 3.2 Teorii post-impuls Având în vedere reticența în continuă creștere față de teoria impulsului, a devenit din ce în ce mai evident că o singură mare teorie era insuficientă pentru a explica motivația (Appley, 1991 apud Reeve, 2009). În încercarea de a acoperi întreaga gamă a fenomenului motivațional, portretul modern al studiului
Atitudinea față de bani by Gabriella Losonczy () [Corola-publishinghouse/Science/843_a_1654]
-
un alt tip de raportare la ideologie. Din acest punct de vedere, consider că ceea ce merită a fi urmărit este calitatea de "ideolog" asumată de cărturarul ieșean naturalizat, după trecerea prin închisorile comuniste, la Cluj. Într-o epocă în care reticența față de statutul politic și epistemic al "ideologiei" era una crescută, adică imediat după 1990 (situație observabilă și astăzi, până la un punct în mod justificat), Adrian Marino se situează pe poziția de critic al ideilor și, din acest punct, trasează liniile
[Corola-publishinghouse/Science/84944_a_85729]
-
european de dezvoltare; să coordoneze politicile externe ale statelor membre prin consultarea reciprocă permanentă la orice chestiune care punea în cauză interesele Comunității. Proiectul Adunării ad hoc a fost primit favorbil de cancelarul Adenauer și de președintele Gasperi, dar suscita reticențe puternice din partea lui Georges Bidault și ministrului belgian Paul Van Zeeland, care îl găseau prea federalist. De asemenea, miniștrii afacerilor externe reuniți la Haga (26-28 noiembrie 1953) au decis de a încredința unei comisii interguvernamentale redactarea unui alt proiect de
Euroarmata şi apărarea României. Analiză de epistemologie constructivistă privind politica de securitate şi apărare comună a Uniunii Europene by Constantin Manolache [Corola-publishinghouse/Administrative/1432_a_2674]
-
proceselor electorale, asistență la reforma sectorului de securitate, fără a se face într-un mediu politizat, nu sunt activități de tip militar, ci subiecte politice civile de apărare a intereselor naționale. La nivel militar, statele membre ale U.E. percep cu reticență cooperarea cu O.N.U., deoarece ea implică un nivel de subordonare a acestora la O.N.U., acțiune în care trebuie evitată ideea de plasare a trupelor europene sau mai precis trupe ale statelor membre U.E. sub comandament O.
Euroarmata şi apărarea României. Analiză de epistemologie constructivistă privind politica de securitate şi apărare comună a Uniunii Europene by Constantin Manolache [Corola-publishinghouse/Administrative/1432_a_2674]