1,550 matches
-
în ultimele zile prin București și pe care i-ai lăsat-o Inei; tot în dulapul meu tronează rochița de vară care îți plăcea ție mult, cu tonalități predominante de roșu închis, aceea care fusese deux pièces [, de la] Timișoara, și sacoul. Joi, nici nu știu ce-am mai făcut: piața, roșii și vinete, coafat; după masă ședința partidului soc[ialist] dem[ocrat]. care nu s’a mai ținut; am vizitat expoziția partidului care a fost la Royal (fosta cafenea pe unde
Scrisori către Monica: 1947–1951 by Ecaterina Bălăcioiu-Lovinescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/582_a_1266]
-
cîți frigiderul, mobila, cratițele, perdelele, mașina de spălat, de unde le-am cumpărat, din ce bani, în rate sau cu plata integrală, cu ce le-am adus acasă, cine ne-a ajutat la descărcat etc. Azi am aflat, de pildă, că sacoul pe care-l port are zece ani („e de cînd era fata în clasa a II-a”), că puloverul bej e făcut din lîna unui deux-pișces de-al ei, de „madam Creangă, Dumnezeu s-o ierte!”, care a avut de
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
fel automatic. Salutat, răspundea prin scurte surîsuri, fără să se oprească, schimba repede mina în una preocupată, își aranja o meșă, și tot așa de mai multe ori. La un moment dat s-a hotărît să-și scoată, din buzunarul sacoului, pipa, s-o umple cu tutun și s-o aprindă. N-a rezistat să stea locului decît pentru un fum sau două, apoi și-a reluat căutarea. Dar, oare, căuta într-adevăr pe cineva? Pipa l-a obligat la o
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
a căzut de pe bandă, făcându-mi zob "zaibărul", împrăștiind un parfum amețitor peste toată zona "sosiri"! Pregătirea "garderobei" nu mi-a luat prea mult timp, întrucât la capitolul ăsta eram cam "descoperit", fiind fericitul proprietar doar a două costume, un sacou și un pantalon, 8 cămăși albe, câteva cravate, trei perechi de pantofi, un pardesiu și un palton. Beneficiasem ca june diplomat trimis la post de o "primă de echipare" de la minister, care s-a topit pe te miri ce și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1543_a_2841]
-
și se luaseră măsurile necesare pentru paza înaltului oaspete, la vila de protocol a lui Ceaușescu, frumoasa construcție fiind zi și noapte înconjurată de "organe", deghizate chipurile în "vânători de munte-Armani" -aveau bocanci cu șosete albe "răsfrânte", pantaloni de schi...sacou și cravata! Am fost întrebat de câțiva membri ai delegației ecuadoriene cine sunt "persoanele", surprinzător de decorative chiar și pentru niște latino-americani, avansând formula că fac parte din personalul de protocol, care a trebuit sa renunțe la pantofi și pantalonii
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1543_a_2841]
-
pe cumpărători printre rafturi cu sugestii și indicii. Mirosul plăcut de pâine proaspătă îi va conduce cu siguranță pe clienți spre rafturile cu pâine și produse de patiserie; o fotografie mare, frumoasă cu un bărbat gen James Bond într-un sacou crem transmite mai mult decât cel mai clar indicator pentru raionul de haine elegante. Discuțiile. Magazinele care atrag multe cupluri, amici care vin împreună, sau grupuri de cunoștințe au de obicei rezultate bune. Dacă puteți crea o atmosferă în care
[Corola-publishinghouse/Administrative/1868_a_3193]
-
mai clar indicator pentru raionul de haine elegante. Discuțiile. Magazinele care atrag multe cupluri, amici care vin împreună, sau grupuri de cunoștințe au de obicei rezultate bune. Dacă puteți crea o atmosferă în care să se poată discuta despre un sacou, sau un telefon, de exemplu, marfa se va vinde singură. Recunoașterea. După cum se cânta în Cheers, vrei să mergi în locuri în care toată lumea știe cum te cheamă. Este un câmp de luptă unde magazinele mici pot intra în competiție
[Corola-publishinghouse/Administrative/1868_a_3193]
-
rezolvare favorabilă a situației. Mă refer la lucruri simple, cum ar fi conducerea clientului la cabina de probă de către un angajat, încercarea de a găsi o curea care să meargă bine cu o pereche de pantaloni o cămașă sau un sacou, mai ales având în vedere că accesoriul potrivit ajută să se vândă un articol vestimentar. Când clientul este în cabina de probă, este dispus să cumpere. Dar în loc să profite de acest moment, multe magazine îl irosesc. Am vizitat etajul de
[Corola-publishinghouse/Administrative/1868_a_3193]
-
Madison Avenue. Sunt foarte mulți clienți care au pus mâna peste tot, pe toate hainele acelea scumpe de fabricație italiană, ca și cum ar fi fost ale lor. V-ați simți bine dacă ați ști câte degete s-au perindat pe mâneca sacoului dumneavoastră? Iată o strategie: dacă un costum este în mai multe culori, angajații magazinului expun costumele de culori închise mai jos, unde pot fi examinate de clienți, iar cele de culoare bej, gri deschis sau albe mai sus, unde nu
[Corola-publishinghouse/Administrative/1868_a_3193]
-
partidele. Ion Moldoveanu, ardelean din Dej, licențiat în drept, plus facultatea de litere și filozofie. Fără partid, revizor școlar inamovabil. Când a apărut în orașul Ismail, îmbrăcat ca-n occident, lumea se uia la el ca după urs. Purta un sacou cadrilat, cămașă cu revere late peste reverele hainei, capul descoperit, pantalon bufant strâns sub genunchi, ciorapi lungi iar în picioare sandale romane. Energic și foarte, foarte nervos. Dar fără ranchiună. A trebuit să plece la Tighina fiindcă n-a răspuns
VIEŢI ÎNTRE DOUĂ REFUGII CARTEA PĂRINŢILOR by AUREL BRUMĂ () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91701_a_92398]
-
le mai aveam de petrecut pe lumea asta, după ce terminam cu uscătoria. Mai întâi trebuia să-mi procur haine bune. Nu aveam timp pentru modificări, așa că nu-mi puteam lua costum. Pantalonii de pe mine mergeau. Rămânea să-mi cumpăr cămașă, sacou și cravată. Și neapărat pelerină de ploaie. După aceea îmi permiteam să intru în orice restaurant. Asta însemna o oră și jumătate, deci îmi puteam termina cumpărăturile până la ora trei. Tot îmi mai rămâneau trei ore până la întâlnire. Am încercat
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2038_a_3363]
-
ore pe care le mai aveam la dispoziție. Ea s-a oprit în fața oglinzii să se pieptene. Era îmbrăcată cu pantaloni bej din bumbac și o cămașă maro în carouri. Mi-am înnodat și eu cravata și mi-am îmbrăcat sacoul. — Ce faci cu unicornul? întrebă ea. — Ți-l fac cadou. Pune-l undeva la vedere. — Oare stă bine pe televizor? Am luat craniul care nu mai emana lumină și l-am așezat pe televizorul din colțul camerei. — Cum ți se
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2038_a_3363]
-
l-ar fi ajutat toate oștile împărătești. Cântecul lui Bob Dylan mi-a amintit de fata de la firma de închiriat mașini. Și ea mi-a făcut o impresie excelentă. Ar merita un pic de fericire. Mi-o imaginam îmbrăcată cu sacoul companiei la care lucra - verde, culoarea gazonului de pe terenul de baseball -, bluză albă, cravată neagră. O și vedeam ascultându-l pe Bob Dylan, cu gândul la ploaie. M-am gândit și eu la ploaie. Nici nu știu dacă era ploaie
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2038_a_3363]
-
Apoi Marta a adus-o jos pe Sarah care avea în mână un buchet de violete și Victor se plimba încet înăuntru și în afara camerei aglomerate și Robby apăru curând în uniforma Buckley (pantaloni gri, cămașă Polo albă, cravată roșie, sacou bleu cu grifonul pe buzunarul de la piept), mișcându-se imponderabil prin bucătărie. Totul era atât de calm și de alert. I-a înmânat lui Jayne o coală de hârtie și pe urmă i-a dat-o Martei spre corectare. Părul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2048_a_3373]
-
despre mine. După terminarea războiului erau lipsuri mari, sărăcie peste tot. Nu aveam nici îmbrăcăminte nici încălțăminte. Mămica a țesut lână în lână, în patru ițe, afăcut o stofă, pe care a piuat-o și pentru a pune căptușală la sacoul acela și-a dat singura cămașă pe care o mai avea, din cânepă țesură. În inima mamei mele am aflat împlinirea, trăirea tuturor însușirilor iubirii adunate de sfântul apostol Pavel în sublimul imn al dragostei. „Dragostea îndelung rabdă, dragostea este
A FOST O DATA........ by VICTOR MOISE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/83162_a_84487]
-
așa. Nu, măi, fată. Mai într-o parte, că m-acoperi. Așa, vezi. Ce mare lucru. Bun. Merge, da? Hai. Acuma pune ntrebarea. Hm. Ce port pe mine în clipa asta. Păi se vede cu ochiu liber, nu? Am un sacou de la Prada. Cu solzi de crocodil. Pantofii sunt Gucii. Normal. Ediție limitată. Și la asemenea pantofi nu puteam să pun decât doar niște ciorapi Lacroa. Pantalonii sunt de la Armani. Au o tăietură mai specială. E-n trend acuma. Sunt un
Opere cumplite-vol. 2 by Florin Piersic junior. () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1343_a_2707]
-
Mm. Îmi asum riscul. Portofelul e la mine. Îl simt tot timpul, sub fesa dreaptă. Movila cea prietenoasă. Cinci mii de dolari cash. Și patru cărți de credit. Aurii. Golden Client. Eu sunt ăla. Iar în buzunarul de la piept al sacoului am rezervarea de la hotel. De data asta o să stau la Bellagio. N-am mai trecut pe-acolo de când l-au demolat pe-ăla vechi. Adică de vreo șase luni. Cică ăsta nou e mamă-mamă. Arunc o privire scurtă spre claia
Opere cumplite-vol. 2 by Florin Piersic junior. () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1343_a_2707]
-
bine. Îi place răspunsul meu stereotipic, îmi zâmbește. Nu știu cum să închei conversația asta palpitantă, așa că mă uit prin jur. Îl văd pe Răzvan. Mă vede și el și se apropie. Poartă un tricou jerpelit peste care și-a pus un sacou roz bombon. Îl pup, îl întreb unde-i Miki. E și ea pe-aici. Băi, aveți haleală acolo. A făcut Miki niște cârnați bestiali, to’ felu de nebunii. Îi zic că nu mai mănânc carne decât foarte rar. Da’ ce
Opere cumplite-vol. 2 by Florin Piersic junior. () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1343_a_2707]
-
de catedrală. Aproape toate femeile sunt machiate strident și poartă rochii strâmte și tocuri lungi, care le fac să pășească de parcă ar călca pe ouă. La bărbați nu observ nimic special, nici unul nu-i pe tocuri sau machiat. Majoritatea poartă sacou. Per total, atmosfera e de Marele Gatsby după un faliment total și definitiv. Hai să mâncați, băi. Hai, că e păcat de bunătățile alea. Mergem după Răzvan, ajungem în camera ospețelor. Pe mese sunt numai minunății. Salată buf, chiftele, ouă
Opere cumplite-vol. 2 by Florin Piersic junior. () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1343_a_2707]
-
rămână mereu tânăr. Strângerea de mână e afectuoasă. Mă îmbrățișează, mă bate pe spate. Același om frumos. Stilul lui a fost întotdeauna un mister pentru mine. Felul în care poartă hainele cu care eu nu sunt obișnuit. Pantaloni cu dungă. Sacou. Cravată. Pantofi dați cu cremă. Toate îi vin bine, are o eleganță naturală imposibil de copiat. Cum spuneam, e un mister greu de dezlegat. Pentru că nu cunosc nici un alt om care să-i semene. Intrăm într-o cafenea din Centrul
Opere cumplite-vol. 2 by Florin Piersic junior. () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1343_a_2707]
-
nici n-ai idee. Oameni i-am făcut. Vin cu tine și facem o plimbare pe la mall. Și deja când o să pleci de-acolo o să fii alt om. Unu la mână, știu ce haine ți se potrivesc. Îți luăm câteva sacouri, doar ești om în toată firea. Și doi la mână, accesoriile. Pe accesorii sunt imbatabil. Ia gândește-te cum ți-ar sta cu o eșarfă de mătase. Uite, cam ca asta. Își plimbă degetele pe gât, atinge cu tandrețe un
Opere cumplite-vol. 2 by Florin Piersic junior. () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1343_a_2707]
-
sub bagheta sigură a absolventului la dirijat orchestră Ciprian Ion, clasa prof. Corneliu Calistru. După o nemotivată așteptare în fața cortinei, la tribuna pregătitătă cu rafinament, agrementată cu un meritat ambient floral, și-a făcut apariția sărbătoritul îmbrăcat cu un imaculat sacou alb. Rectorul Academiei de Arte George Enescu, profesor universitar Dimitrie Gavrilean, urmat de cei doi decani profesor doctor Corneliu Solovăstru și profesor doctor Viorel Munteanu, îmbrăcați în toga academică adecvată, au marcat deschiderea evenimentului anunțat. Dimitrie Gavrilean, rectorul Academiei, profund
PANORAMIC ARTISTIC (consemnări de regizor) by MIHAI ZABORILĂ () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91815_a_93193]
-
exterior și principalii candidați la postul de președinte din apropiatele alegeri, primele de la revoluție. Ai podoaba capilară identică cu cea a domnului Câmpeanu, porți cu eleganța domnului Ion Rațiu papionul negru, similar celui al ilustrului cetățean britanic, iar la butoniera sacoului se răsfață sau poate s-a rătăcit un fir de trandafir roșu, binecunoscutul simbol al opțiunii domnului Ion Iliescu. Aș trage concluzia că ai putea fi clasificat, în cel mai corect spirt caragialesc mod, drept "un român imparțial". Îmi amintesc
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1524_a_2822]
-
Așa se plătesc peste veacuri păcatele strămoșilor. VASILE GÂRNEȚ: Ultima noapte la Lisabona, într-unul din barurile de vizavi de Alfa Lisboa Hotel. O atmosferă pe care o bănuiam: muzică portugheză sau braziliană, alternând cu sonuri irlandeze. Personalul, echipat uniform: sacouri roșii și pantaloni verzi, culorile Portugaliei, aleargă încontinuu, chiar dacă nu au decât șase-opt vizitatori. Pe pereți - postere cu EURO 2000, în special jucători portughezi: Luis Figo, Vitor Baia, Ruis Costa, Juao Pinto ș.a. Când află că sunt român, bărbatul care
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1968_a_3293]
-
dezavantajoase. Mă pomenesc deodată acostat de un ziarist de la Radio France Internationale: nu i-am mai văzut pe reprezentanții acestei specii din neuitatul tren Lisabona-Madrid. E un bărbat de statură și vârstă mijlocie, un francez tipic, proaspăt ras, într-un sacou cenușiu, în carouri, secondat de un tehnician. Ne întreabă, surâzător și aferat, dacă suntem dispuși să-i acordăm un scurt interviu „la cald”. Nici o problemă. Ce poți să spui abia sosit la Paris, în Gara Montparnasse, asaltat de mulțimea de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1968_a_3293]