1,047 matches
-
surpriză, trenulețul a oprit la un moment dat preț de câteva minute, lăsând să treacă niște bivoli de pe o parte pe cealaltă a căii de rulare. Este uluitor să vezi pe viu viața nocturnă a animalelor feroce, care te privesc sfidătoare, sau a animalelor timide, care te observă ascunse după tufișuri sau copaci. Doar un lup sur, cocoțat pe un trunchi de lemn, privește solemn și atent trenulețul, fără a schița nici cel mai mic semn de tulburare. Nu este un
Impresii de călătorie by Victor Geangalău () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1217_a_1939]
-
structurală de a imagina răul îl hărțuiește în aceeași măsură ca și firea, credulă și influențabilă ? Calomniez, calomniez, îi sfidează el de fiecare dată pe bârfitori, altfel știind prea bine cât de repede se convinge de ce aude : un zâmbet tremurând sfidător, de puști slăbănog, care se teme să nu fie luat în serios, pentru că își știe puterile puține... Este atât de prins de propriile fraze, încât chiar bine cunoscuta bătaie a pendulei îl face să tresară. Ceilalți, care de mult urmăreau
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
vrei să stai locului, coboară imediat, își pierde Sophie răbdarea. Iar Yvonne nu așteaptă să i-o spună de două ori. Papa întinde brațul și Yvonne aleargă pe piciorușele ei subțiri și i se cuibărește la subțioară. De acolo privește sfidător ciucurii de cristal ai lămpii, Apollo cel de bronz și tot restul salonului. Respiră încântată mirosul liniștitor și simte, uimitor de sigur și uimitor de clar pentru micuța ei minte, că ea (ea, și nu Muti) este pentru Papa cea
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
Îi aruncă Jemima, dîndu-se cu rimel pe gene. Mami zice că o femeie trebuie Întotdeauna să gîndească pe termen lung. Trebuie să-ți planifici cu grijă fiecare pas. Dacă faci o mișcare greșită, te-ai ras. — Vorbești prostii ! spune Lissy sfidătoare. O relație se referă la două minți care gîndesc la unison. La două suflete pereche care se găsesc. — Suflete pereche ! pufnește Jemima cu ușor dispreț și mă privește. Emma, eu atîta-ți spun, dacă vrei să ai pe deget un inel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
naibii ! O, Doamne. Ce naiba să-i spun ? — Mi s-a părut că... chiar rezonează, spun Într-un final. Ce anume rezonează ? face Nick. — Păi... Îhm... Îmi dreg glasul. Rezonanțele. Se așterne o tăcere stupefiată. — Rezonanțele... rezonează ? spune Artemis. Da, zic sfidător. Da, rezonează. Acum te rog să mă scuzi, trebuie să-mi văd de treabă. Mă Întorc spre ecran, dîndu-mi ochii peste cap și Încep să bat frenetic la computer. OK. Discuția despre carte a fost un fiasco total. Dar a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
-o. Jack clatină din cap. — Tu ai nevoie de cineva care poate să aprindă scînteia. Cineva care să te stimuleze. — Ți-am spus, nu tot ce ți-am spus În avion e adevărat. Connor mă stimulează foarte tare ! Îl privesc sfidător. Vreau să spun că... ultima dată cînd ne-ai văzut Împreună, eram destul de furați de valul pasiunii, nu ? — A, chestia aia. Jack ridică din umeri. Am presupus că e doar o Încercare disperată de a aduce un pic de sare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
o pune În buzunar, iar pentru cîteva clipe e tăcere. — Deci, spune Jack Într-un final. Ridică capul și mă privește cu o expresie ilizibilă. Te-ai despărțit de Connor. Îmi sare stomacul. Nu știu ce să zic. — Deci. Îmi Înalț bărbia, sfidătoare. Te-ai hotărît să mai stai. Da, păi... Își Întinde degetele și le privește scurt. M-am gîndit că n-ar fi rău să arunc o privire mai temeinică asupra filialelor noastre din Europa. Ridică ochii. Tu ? Vrea să spun
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
despre tine ? Nu se face așa ceva ! Mami mi-a spus Întotdeauna că nu trebuie niciodată să-i arăți unui bărbat care sînt adevăratele tale sentimente față de el și nici ce ai În geantă. — Ei, acum e prea tîrziu, spun ușor sfidătoare. A văzut deja tot. — Atunci n-o să meargă niciodată, spune Jemima. N-o să te respecte niciodată. — Ba da, o să mă respecte. — Emma, spune Jemima aproape cu milă. Nu Înțelegi ? Ai pierdut deja. — Ba n-am pierdut ! CÎteodată am sentimentul că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
la peștișorii cu clinchet atîrnați de lampă, la lănțișoarele agățate de un colț al acesteia și la fusta cea nouă care stă atîrnată de ușa de la garderobă. — Cancer Research ? spune nedumerit, privind eticheta. Ce Înseamnă... — E un magazin, spun ușor sfidătoare. Un magazin second-hand. — A. Aprobă din cap cu Înțelegere plină de tact. Frumoasă cuvertură, adaugă zîmbind. — E o glumă, spun iute. E la mișto. Doamne, ce jenant. Trebuia s-o fi schimbat. Acum, Jack se uită uluit În sertarul deschis
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
-mi loc cu greu prin marea de avocați care vorbesc la mobile. — Emma, vreau neapărat să-ți spun. Jack m-a ajuns din urmă. Chiar vreau să-ți spun. Ei bine, poate că eu nu am chef să aflu ! răspund sfidătoare, răsucindu-mă pe călcîie, mișcare În urma căreia Încep să zboare pietricele În toate direcțiile. Ne fixăm unul pe celălalt ca doi dueliști. Respirația mi s-a accelerat vizibil. Evident că vreau să știu. Iar el știe că vreau să știu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
literară, i-ar fi aruncat irevocabil pe cei doi unul în brațele celuilalt și ar fi trăit fericiți pînă la adînci bătrînețe... Cu zece zile înainte de plecare, coadă la biletele de tren. Femeia de la agenție trage de timp în mod sfidător. Dacă cineva îi lasă peste mai puțin de 25 de lei, devine nervoasă, vorbește urît. Timorați că ei nu vor apuca vreun loc, cei de la rînd stau docili, absenți că vreo femeie sau vreun bătrîn e luat în șuturi de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
-l are, îl știe, dar e departe, ar fi însemnat ceva! Egoismul tău însă... Fără supoziții, te rog! lovește Simona masa cu palma. Hotărît să riposteze, Mihai se îndeasă mai bine în scaun și o privește lung, afișînd un calm sfidător: Să știi că una care-mi bate cu pumnul în masă, uneori, vrînd să aibă ultimul cuvînt, am și acasă, spune el cu tristețe. Dar aceea mă spală, mă calcă, îmi dă de mîncare și împarte cu mine bucuria copiilor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
poate salva. Când ajunge să spună: nu voi face nimic din ce am promis și din ce se așteaptă de la mine să fac, el transformă ratarea într-un act de pudoare tardiv și își dobândește față de ceilalți libertatea, ca libertate sfidătoare, care contrariază. În acest refuz al oricărei demonstrații, el iese de sub tirania celorlalți și se întoarce la sine, se desface din pactul promisiunilor și așteptărilor străine și, singur cu el, așază dialogul cu limitele proprii în modestia altui început. Bovarismul
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
În grădină, Încercînd să-i taie drumul lui Palomino care avea de gînd să spele putina și le spuse că Julius dispăruse din vina Vilmei. Fiindcă se zbenguie mereu cu fantele ăsta. Era marea ocazie a vieții lor. Palamino zîmbi sfidător, deși În fond era Înspăimîntat, Încercă să le dea o explicație, să-i mai ducă puțin cu vorba, dar nimic și nimeni pe lume n-ar fi putut să-i țină În frîu pe Celso și pe Daniel. Bietul infirmier
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
pe lîngă o mulțime de uși și ferestre uriașe, mai mult ca sigur că nu erau case, dar atunci văzu un pat și o femeie cu pielea foarte albă Îmbrăcată cu o rochie decoltată care trase perdeaua cu o expresie sfidătoare: ce te uiți, puștiule?, desigur că voia să se dezbrace. Julius Înainta repede, se Împiedică de o treaptă, străbătu o porțiune Întunecoasă, apoi Încă un patio și Încă un rînd de ferestre, Încă o școlăriță, drăguță foc, lui Julius Începuse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
și se uita la el zîmbind, făcîndu-și unghiile aproape pe Întuneric. Julius Își feri privirea și se prefăcu că nu o vede, Întorcîndu-se spre fereastra unde femeia cu pielea foarte albă Îmbrăcată sumar trăgea din nou perdeaua cu un aer sfidător, ce vrei, mucosule? N-avu Încotro și trebui să plece ca din pușcă luînd-o spre poarta deschisă Întotdeauna, unde Carlos fuma liniștit. — Trec niște femei pe cinste pe Arequipa, Îi spuse și adăugă: hai s-o căutăm pe Merceditas pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
iasă din această situație. Își Înclină ușor capul și se pregăti pentru Întrebarea următoare. — Ai mai lucrat undeva ca bucătăreasă? — Vă Înșelați, doamnă, Îi răspunse Flora, plesnind de atîtea rotunjimi și insultînd-o vesel pe Susan cu pieptul ei enorm și sfidător. Vă Înșelați, doamnă. Eu mă ocup de copii, am grijă de Îmbrăcăminte și de curățenia dormitoarelor. Eu nu sînt bucătăreasă. Ai dreptate, ai dreptate. De fapt aștept și o bucătăreasă, Îi spuse Susan, liniștindu-se cînd văzu că metisa se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
mîna sub ochii fetelor, le flutura pe la nas degetul mic Împodobit cu inelul de platină pe care-l scosese tocmai atunci din buzunar. Puicuța văzuse cum Îl ascunsese cînd a apărut Lester. Se făcu foc. — Cum poți fi atît de sfidător?! — Vedeți?... Nu v-am spus eu?... Cu cît bea mai mult, cu atît o apucă mai tare mărinimia și sentimentele nobile. Dar pe el Îl durea toată fața și n-avea nici un chef să-i respecte În seara asta, la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
Evocarea omorului din tinerețe o face pe Marghioala să menționeze posibilitatea de a-și ucide bărbatul actual în același fel ca și pe cel dintâi : dacă eu știind astea, îi dau lui Ionel în cap cu ciocanul (IV, p. 662). Sfidătoare, Dida afișează nepăsarea, dar admite ulterior că nu poate ghici de unde și în ce formă va veni lovitura : știm la ce ne putem aștepta din partea ta. Și ne ferim (IV, p. 662), cine știe ce uneltește (IV, p. 664). Oricum, amanții au
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
cumnatul lui cere socoteală cerului pentru nenorocirile cetății, Creon caută să-l domolească amintindu-i nimicnicia condiției de muritor. El îi atrage atenția că riscă o pedeapsă cumplită pentru nesocotirea locului menit oamenilor în univers (Ai doar răgazul/ cât între-orgoliul sfidător al vorbei/ și-a zeilor mânie se gătește/ necruțătorul trăznet ! - scena 6), îl acuză că și-a pierdut mințile dacă încalcă rânduielile stabilite ( Nu mai respecți/ nici legi, nici juzi, nici zei ? Ce peșteri/ de nebunie s-au deschis în
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
de mândria lui excesivă : dacă n-ar fi atâta/ de trufaș și nestăpânit, aproape/ s-ar confunda cu zeii [...] are-o forță-atotdezlănțuită/ de care zeii trebuie să țină seama (scena 5). Ulterior, prorocul îl pune în gardă că atitudinea lui sfidătoare a declanșat de fapt reacția puterilor cerești : Trufia forței tale i-a silit/ să vină-aproape. Dar substanța ta/ n-ai s-o confunzi cu-a lor ! (scena 6). În cele din urmă, el ia în râs pretenția păcătosului Oedip de
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
în nicio undă-a pulberii ce sunt/ faptul că stau întreg și-o sorb și mă ridic/ în elixirul sensului și-n spirit,/ lovindu-mă chiar, zeii nu mai pot/ să-mi ia nimic ! (scena 8). Pentru moment, atitudinea lui sfidătoare pare să rămână nesancționată, îngăduindu-i să se îmbete de iluzia propriilor puteri : Ochii/ îi ațintesc la fulger ! Stau întreg/ și nu sunt zguduit ! (scena 8). După ce amintește că a fugit de la curtea părinților săi adoptivi de teamă să nu
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
fi putut Întîmpla mie, ei i se Întîmplase deja dinainte. Mi-o amintesc așezată, cu spatele rezemat de ușa Închisă a Încăperii, cu brațele căzute pe lîngă trup, cu palmele deschise spre mine. Îmi amintesc cum Își ținea capul sus, sfidător, În timp ce Îi mîngîiam gîtul cu vîrfurile degetelor. Îmi amintesc cum mi-a luat mîinile și le-a așezat pe sîni și cum Îi tremurau privirea și buzele cînd i-am luat sfîrcurile Între degete și le-am ciupit năuc, cum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
Ești logodnicul ei? Întrebă una. Sublocotenentul? M-am limitat să ofer un zîmbet gol, pe care Îl luară drept confirmare. Nu mi-l Întoarse decît cea de-a treia fată, timid și ferindu-și privirea. Celelalte două Înaintară spre mine, sfidătoare. — Mi te imaginam altfel, zise cea care părea șefa grupului. — Dar unde-i uniforma? Întrebă secundul, observîndu-mă cu neîncredere. — SÎnt În permisie. Știți dacă a plecat deja? — Beatriz n-a venit azi la școală, mă informă șefa, cu un aer
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
Mi te imaginam altfel, zise cea care părea șefa grupului. — Dar unde-i uniforma? Întrebă secundul, observîndu-mă cu neîncredere. — SÎnt În permisie. Știți dacă a plecat deja? — Beatriz n-a venit azi la școală, mă informă șefa, cu un aer sfidător. — Ah, nu? Nu, confirmă locotenenta de Îndoieli și bănuieli. Dacă ești logodnicul ei, trebuia să știi. SÎnt logodnicul ei, nu gardian civil. — Hai, să plecăm, ăsta-i o paparudă, conchise șefa. Amîndouă trecură pe lîngă mine aruncîndu-mi o privire piezișă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]