1,475 matches
-
bază o formă pătrată, sunt ridicate pe trei niveluri dotate cu mașiculiuri în consolă și metereze. O data cu creșterea demografică a mai fost construit un turn cu cinci laturi, incinta a fost mărită, anul 1522 al modificărilor existând inscripționat sub o streașină. Anul 1647 a adus cu el construcția unei case fortificate în interiorul incintei, casă cu două niveluri cu un turn pătrat ce a fost încorporat în 1914 într-o nouă sală comunală. Sub această sală comunală a fost descoperit ulterior cimitirul
Biserica fortificată din Dealu Frumos () [Corola-website/Science/326438_a_327767]
-
dublouri, pe extrados. Împletitura este secundară, din 1867, și a fost atunci tencuită și zugrăvită. Modificările planimetrice și structurale din 1867, precum și adausul turnului, au slăbit rezistența bisericii la forțele laterale, conducând în timp la slăbirea tălpilor și cununilor de sub streașină. Micii contraforți, tiranții și stâlpii de beton interiori au fost adăugați în secolul 20 ca să rezolve această problemă. Betonul este dăunător structurii de lemn, concurând găurile din acoperiș la degradarea construcției.
Biserica de lemn din Cerșani Vale () [Corola-website/Science/322769_a_324098]
-
fiorul v-a cuprins pe trupuri, pietrelor. un menuet v-a înnoptat pe fire, 14 D Lestine iterare Miros a tine noapte, rostogolită-n fiecare gând să se mire de sunetul ploii cu care-mi jefuiesc certitudinile, nechezând, atârnate de streașina gurii nechezând... cu care-ți zâmbesc plictisul. PLOUA IMENS DESENASEM CHIPUL TĂU Ploua imens pe caldarâmul toamnei, Desenasem pe călcâiul geamului noiembrie se rupse în călcâi, chipul tău, frunză aiurea, din plopul firii-a mai căzut o frunză, crescută-n
ANUL 6 • NR. 8-9 (16-17) • IANUARIE-FEBRUARIE • 2011 by George Baciu () [Corola-journal/Journalistic/87_a_70]
-
tu nu mă mai prinzi într-o privire, răsfoit prin ceaslovul ierbii. nici tu nu mă mai mori printre păreri. Desenasem chipul tău, Ploua imens pe-o margine de tine, pe lumina crengii cu ochi de dimineață. ploua imens la streașină de sân, Florile plecate-n vacanță, se spânzurase cerul într-un buric de ziuă, fredonau nostalgia emoției cu înc-un vers plecarea mi-o amân. întârziate pe fluturii, umblând târâș, prin gândul aerului ațipit în pupila cerului. Ploua imens pe caldarâmul
ANUL 6 • NR. 8-9 (16-17) • IANUARIE-FEBRUARIE • 2011 by George Baciu () [Corola-journal/Journalistic/87_a_70]
-
coapse de tranșee. ADÂNCUL MĂ PRIVEȘTE Am rămas un înger Adâncul mă privește, pe sprânceana degetului cu orbul ecoului rămas gol, cu ecou de sânge. în palma răsfirată a cămășii mugurind a pleoape de buze. FIINDCĂ Și țopăie ploaia la streașina cărării, zburate pe glezna ochiuluiFiindcă aveai umbre la inimă, cu care te caut în lacrimi.lăsasem sufletul în odaie, așezat pe sânii ferestrei cu cotul proptit în ceafa teiului de lână cer. M-ai privit ca pe o aripă de
ANUL 6 • NR. 8-9 (16-17) • IANUARIE-FEBRUARIE • 2011 by George Baciu () [Corola-journal/Journalistic/87_a_70]
-
de locuit și care fusese construit probabil din lemn, lipsea cu totul. În perioada 1910-1911, clădirea egumeniei a fost restaurată de arhitectul Gheorghe Lupu. Cu această ocazie, s-a refăcut acoperișul și s-a completat partea superioară a zidăriei de sub streașină (care a fost decorată cu un șir de ocnițe din cărămidă aparentă), s-au construit două foișoare cu scări de acces la cele două intrări principale și s-au efectuat unele reparații interioare. Istoricii Dan Bădărău și Ioan Caproșu, analizând
Mănăstirea Cetățuia din Iași () [Corola-website/Science/302394_a_303723]
-
iar talpa este cioplită în lemn de stejar. Ea a fost clădită pe un soclu de piatră, ulterior tencuit. Pentru a proteja edificiul de intemperii, pereții din bârne au fost ulterior tencuiți. Edificiul are un acoperiș cu pante repezi, cu streașină foarte largă (2.00 m) în partea de vest și cu o învelitoare din tablă zincată. Streașina este susținută de console formate prin prelungirea căpriorilor. Monumentul are formă dreptunghiulară și dimensiuni mici (5.25x12.95 m), cu absida altarului pentagonală
Biserica de lemn din Todirești () [Corola-website/Science/320429_a_321758]
-
ulterior tencuit. Pentru a proteja edificiul de intemperii, pereții din bârne au fost ulterior tencuiți. Edificiul are un acoperiș cu pante repezi, cu streașină foarte largă (2.00 m) în partea de vest și cu o învelitoare din tablă zincată. Streașina este susținută de console formate prin prelungirea căpriorilor. Monumentul are formă dreptunghiulară și dimensiuni mici (5.25x12.95 m), cu absida altarului pentagonală decroșată față de restul corpului construcției și cu pridvor deschis, pe latura de sud. Lăcașul de cult este
Biserica de lemn din Todirești () [Corola-website/Science/320429_a_321758]
-
cu scânduri mici tratate împotriva incendiilor și cariilor. Edificiul are un acoperiș înalt din tablă, cu o turlă mare pe naos și două turle false, inegale, pe pronaos și altar. Turla de pe altar este mai mică decât cea de pe pronaos. Streașina aflată sub acoperiș este largă (1.60 metri) și are console tăiate după un profil curbiliniu. Monumentul are formă dreptunghiulară, cu absida altarului pentagonală și decroșată și fără pridvor. Lăcașul de cult este prevăzut cu o ușă (în peretele sudic
Biserica de lemn din Dărmănești, Suceava () [Corola-website/Science/317119_a_318448]
-
orașului Kiyosu ca fiind cel mai înfloritor din toate provinciile. Pentru sake, du-te la bodega de sake. Pentr-un ceai bun, du-te la ceainărie. Dar pentru curtezane, te du la Sugaguchi în Kiyosu. În cartierul Sugaguchi al plăcerilor, streșinile bordelurilor și ale ceainăriilor se înșirau pe toate străzile. Pe timp de zi, tinerele fete care slujeau în lupanare cântau și se jucau de-a prinselea. Hiyoshi împingea căruciorul printre ele, visând: „Cum aș putea deveni mare?” Neputând găsi un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
tocmai auzise un sunet ca o creangă de copac frângându-se și, chiar înainte, niște pași înfundați. Se sculă, intră în bucătărie și privi pe furiș afară. În acea noapte rece și senină, apa din butoiul mare înghețase, iar sub streșinile de lemn atârnau țurțuri lungi ca niște spade. Ridicând privirea, văzu un om cățărându-se în copacul mare din spate. Hiyoshi presupuse că sunetul pe care-l auzise înainte era trosnetul unei ramuri pe care călcase omul. Urmări ciudata comportare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
Otowaka îl conduse pe Hiyoshi până la poartă, dar simțea că ceva nu era în regulă. În noaptea aceea, Hiyoshi nu s-a dus acasă. Unde a dormit? Poate că s-a cuibărit lângă un altar la marginea drumului, sau sub streașina unui templu. Primise bani de la Matsushita Kahei dar în noaptea trecută, la Nakamura, după ce privise prin gard ca să vadă dacă mama lui era bine, îi aruncase în curte. Deci, nu-i mai rămăsese nici un gologan însă, fiindcă noaptea de vară
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
ai nimic deosebit în minte, nici o treabă urgentă? — Nu, nu. A trecut atâta timp de când n-am mai luat cina împreună și n-am mai stat noaptea la povești. Ha, ha! Faceți-vă comozi. Era neschimbat. Afară se auzeau trosnind streșinile, poate bătea piatra, iar gerul părea să se întețească. Faptul că se aflau cu tatăl lor îi făcea pe fii să uite de frig. Nakatsukasa era atât de bine dispus, încât Gorozaemon nu reușea să găsească nici o ocazie de a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
voi fi gata. — Bine. Ei, atunci... Katsuie se aplecă înainte, conspirativ. În acel moment, ceva căzu cu zgomot pe pământul din grădină. Nu erau decât câteva prune necoapte. Ploaia se întrerupsese, dar stropi de apă purtați de rafalele vântului loveau streșinile. Ca un câine, o siluetă omenească se târî din spațiul de sub podea. Prunele nu căzuseră de la sine, cu câteva momente în urmă; le aruncase omul îmbrăcat în negru, care scosese capul de sub casă. Când toți ochii din încăpere fură întorși
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
se strălucitor. Când văzu în depărtare casa lui Mataemon, i se păru că toată amețeala se risipea; izbucnind în râs, grăbi pasul. — Nene! Nene! strigă el. Era cartierul rezidențial al arcașilor, nu o regiune cu conace impunătoare și porți cu streașină. Casele mici și comode ale samurailor, cu grădinile lor îngrijite și gardurile vii din tufe de mătură, se aliniau în șiruri liniștite. Tokichiro avea obiceiul de a vorbi cu glas puternic și, când zări pe neașteptate silueta iubitei sale, pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
și săpau singuri mormintele. — E aproape ziuă. Să mergem! arătă Nobunaga drept înainte. Când calul său porni în galop pe Drumul Atsuta, spre răsărit, cei două sute de soldați se urniră ca un nor, agitând ceața dimineții care se înălța până la streșinile caselor, de o parte și de alta a drumului. Nu se mai ținea seama nici de ordine, nici de rang. Fiecare om era pentru sine însuși. În mod normal, când seniorul unei provincii pleca la război, toți oamenii de rând
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
vă așezați. Mesagerii îl invitară încr-o cămăruță unde abia puteau încăpea cu toții și, condus spre locul oferit, mirele se așeză în mijlocul lor. Era o seară de toamnă, dar în casă continua să fie cald, înăbușitor. Jaluzelele de stuf atârnau de streșini așa cum stătuseră în tot timpul verii, iar printre ele se infiltra zumzetul insectelor și briza toamnei, făcând să pâlpâie fitilele lămpilor cu ulei. Odaia curată-lună era întunecată și nu tocmai luxoasă. Camera rezervată pentru ceremonia propriu-zisă era mică, iar absența
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
Nobumori, Shibata Katsuie și Oda Kageyu întâmpinaseră cu toții același eșec. — Ce prostească pierdere de timp. Ar putea la fel de bine să se scufunde cu o corabie de piatră, în mare! De pe mal, soldații clanului Saito priveau peste râu, cu mâinile puse streașină la ochi, glumind. — Asta-i a patra oară. — Tot nu s-au învățat minte. — De data asta, cine-i Generalul Morților? E cam trist, chiar dacă este dupșmanul. Îi voi ține minte numele, dacă alta nu. — Îl cheamă Kinoshita Tokichiro sau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
Spune că oricât de des ați veni aici, nu vă primește. Îi displace să stea de vorbă cu oamenii și refuză și acum să o facă. — Așa, deci? Hideyoshi coborî privirea, cu vădită dezamăgire, dar nu mai insistă. Ploaia de pe streșini îi șiroia pe umeri. Nu mai e nimic de făcut. Ei bine, voi aștepta până e mai bine dispus. Și, punându-și pălăria, plecă dezamăgit prin ploaie. Urmând cărarea din pădurea de brazi, ca întotdeauna, tocmai ajunsese dincolo de zidul de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
cu toții la pământ, iar bătrâna se simțea prea amețită ca să umble. Trebuie că ești obosită, spuse Hideyoshi. Odihnește-te puțin aici. Până la castel mai e doar o leghe. Și, luându-și mama de mână, o conduse spre un scăunel de sub streașina unei case. Bătrâna se așeză, privind la cerul de toamnă care se întindea peste șirul compact al coroanelor galbene de ginkgo. — E ca un vis, șopti ea. Aceste cuvinte îl făcură pe Hideyoshi să reflecteze la trecerea anilor. Era incapabil
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
anul următor, Otsumi se mărită cu o rudă a soției lui Hideyoshi, la castel. — Au crescut cu toții, îi spuse Hideyoshi mamei sale, privind-o mulțumit. Aceea era fericirea lui și marele său stimulent pentru viitor. Era sfârșit de primăvară. De pe streșini cădeau din belșug flori de cireș, peste rezemătoarea unde dormita Nobunaga. — A... așa e. Amintindu-și ceva, Nobunaga scrise repede un bilet și îl puse pe un mesager să-l ducă la Sunomata. Întrucât Hideyoshi devenise stăpânul unui castel, nu-imai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
cum și Nobunaga îl anihilase pe Imagawa Yoshimoto, dintr-o singură lovitură. Sasaki Rokkaku părăsi Castelul Mitsukuri, își uni forțele cu cele ale tatălui său, în Kannonji, și-și distribui trupele printre cele optsprezece fortărețe din Omi. Punându-și mâna streașină la ochi, Nobunaga privi de pe deal și râse: — O minunată linie inamică, nu-i așa? Exact ca în tratatele clasice. Le ordonă lui Sakuma Nobumori și Niwa Nagahide să ocupe Castelul Mitsukuri, plasând trupele din Mikawa în avangardă. Apoi, spuse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
de foc, îi zgâriară obrazul. Un fum negru și dens se încolăcea peste pământ. Primul și al doilea samurai din clanul Oda trecuți de zidurile castelului își strigaseră deja numele. Flăcările ajunseseră la conacul din fort și alergau în lungul streșinilor mai repede decât se scursese vreodată apa de ploaie prin jgheaburi. Nagamasa zări un grup de oameni cu căști de fier ascunși în zona aceea și dintr-o dată sări într-o parte. — Inamicul! Servitorii săi apropiați șimembrii familiei stăteau în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
nu se mai așeză. Rămase în picioare, privind în jur. — Iertați-mă. Cred că v-am cam stricat cheful. Mâncați și beți cu toții după pofta inimii. Și, cu aceste cuvinte, ieși grăbit și se închise în apartamentele lui private. * * * Sub streșinile adunăturii de magazii ciripea un stol de rândunici. Deși soarele amurgea, adulții continuau să le aducă de mâncare puilor din cuiburi. Ar putea fi subiectul unui tablou, nu credeți? În camera unei clădiri aflate la o oarecare distanță de marea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
în camera lui Hideyoshi. Nu peste mult, cei doi conversau bucuroși. Glasurile lor aproape păreau să se ia la întrecere. Cred că va fi greu, spuse Hideyoshi. Tăcură un moment, ascultând sunetul trist al ploii de vară timpurie șiroind de pe streșinile colinei înjghebate în grabă. — E o problemă de timp, începu Kanbei. O a doua ofensivă cu toate forțele ar miza pe noroc. Pe de altă parte, ne-am putea resemna cu o campanie lungă, asediind castelul fără a ne grăbi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]