1,389 matches
-
planetară este un obiect astronomic constând dintr-o membrană din gaz și plasmă, formată din anumite tipuri de stele aflate la sfârșitul vieții. Numele iși are originea dintr-o asemănare cu planetele gigant, când acestea sunt vizualizate printr-un mic telescop optic, și nu are legătură cu planetele sistemului solar. Ele reprezintă un fenomen cu o viață relativ scurtă, durând câteva zeci de mii de ani, în comparație cu durata medie de viață a unei stele care este de câteva miliarde de ani
Nebuloasă planetară () [Corola-website/Science/307281_a_308610]
-
cu elemente grele și alte produse ale nucleosintezei (cum ar fi carbonul, azotul, hidrogenul și calciul). În alte galaxii, nebuloasele planetare pot fi singurele obiecte observabile astfel încât să ofere informații utile despre abundențele chimice. În ultimii ani, imaginile obținute cu Telescopul Spațial Hubble au dezvăluit multe nebuloase planetare cu morfologii extrem de complexe și variate. Aproximativ o cincime sunt aproape sferice dar majoritatea nu sunt sferic simetrice. Mecanismele care produc o astfel de varietate a formelor și caracteristicilor nu sunt încă bine
Nebuloasă planetară () [Corola-website/Science/307281_a_308610]
-
neclare ce nu pot fi văzute cu ochiul liber. Prima nebuloasă planetară descoperită a fost Nebuloasa Dumbbell în constelația Vulpecula, observată de Charles Messier în 1764 și listată ca M27 în catalogul său cu obiecte nebuloase. Pentru primii observatori cu telescoape de rezoluție mică, M27 și nebuloasele planetare descoperite ulterior semănau oarecum cu giganții gazoși, iar William Herschel, descoperitorul planetei Uranus, a inventat termenul de „nebuloasă planetară” pentru ei, cu toate că, așa cum știm acum, ele sunt foarte diferite de planete. Natura nebuloaselor
Nebuloasă planetară () [Corola-website/Science/307281_a_308610]
-
planetare se extind, astfel apărând ideea că ele au fost cauzate de straturile exterioare ale unei stele care au fost aruncate în spațiu la sfârșitul vieții sale. Spre sfârșitul secolului 20 îmbunătățirile tehnologice au ajutat la avansarea studiilor nebuloaselor planetare. Telescoapele spațiale au permis astronomilor să studieze lumina emisă din afara spectrului vizibil care nu este detectabilă din observatoarele terestre (deoarece numai undele radio și lumina vizibilă penetrează atmosfera pământului). Studiile în infraroșu și ultraviolet efectuate asupra nebuloaselor planetare au permis determinări
Nebuloasă planetară () [Corola-website/Science/307281_a_308610]
-
infraroșu și ultraviolet efectuate asupra nebuloaselor planetare au permis determinări mult mai precise ale temperaturilor, densităților și abundenței nebuloaselor. Tehnologia CCD a permis măsurarea cu precizie a unor linii spectrale mult mai neclare, acest lucru nefiind posibil anterior. De asemenea, Telescopul Spațial Hubble a arătat că, deși în aparență multe nebuloase par a avea structuri simple și regulate de pe pământ, rezoluția optică foarte mare obținută de un telescop aflat deasupra atmosferei Pamântului dezvăluie morfologii extrem de complexe. În schema clasificării spectrale Morgan-Keenan
Nebuloasă planetară () [Corola-website/Science/307281_a_308610]
-
unor linii spectrale mult mai neclare, acest lucru nefiind posibil anterior. De asemenea, Telescopul Spațial Hubble a arătat că, deși în aparență multe nebuloase par a avea structuri simple și regulate de pe pământ, rezoluția optică foarte mare obținută de un telescop aflat deasupra atmosferei Pamântului dezvăluie morfologii extrem de complexe. În schema clasificării spectrale Morgan-Keenan, nebuloasele planetare sunt clasificate ca "Tip-P", cu toate că această notație este rareori folosită în practică. Stelele care cântăresc mai mult de 8 mase solare iși vor sfârși viețile
Nebuloasă planetară () [Corola-website/Science/307281_a_308610]
-
forma unui inel de gaze care o înconjoară, acesta devenind vizibil datorită excitației provenite de la steaua centrală. Ele se diluează în spațiu în câteva zeci de mii de ani. Aceste nebuloase sunt numite "planetare" deoarece atunci când sunt privite printr-un telescop modest au un aspect circular, asemănător cu o planetă.
Nebuloasă planetară () [Corola-website/Science/307281_a_308610]
-
orori se spunea că natura previne formarea unui vid apucând orice substanță învecinată și umplând cu ea instantaneu orice spațiu vidat. Experiențele lui Torricelli și Pascal au arătat că există limitări în capacitatea naturii de a prevenii un vid. Cu excepția telescopului, nici o altă descoperire științifică din secolul al XVII-lea nu a trezit curiozitatea și dorința de cunoaștere în așa măsură cum au făcut-o experiențele cu barometrul și cu pompa de aer. În anul 1641, fântânarii Marelui Duce din Florența
Barometru () [Corola-website/Science/317493_a_318822]
-
este o planetă ce orbitează în jurul stelei Kepler-452 (constelația Lebăda). Aceasta a fost identificată cu ajutorul telescopului spațial Kepler, descoperirea fiind anunțată public de către NASA la 23 iulie 2015. Este prima planetă „similară” Pământului descoperită în „zona locuibilă” a unei stele foarte asemănătoare cu Soarele; totodată este a doua, cea mai asemănătoare Pământului planetă cunoscută până în prezent
Kepler-452b () [Corola-website/Science/334554_a_335883]
-
magnetit și ilmenit estimat la 5 milioane tone . Alte exploatări importante se găsesc tot în Norvegia la Froland și Kragerö, la Bancroft și Girardville în Canada, Kamituga în R.D. Congo, Miass (Munții Ilmen) în Rusia etc. În anul 2005, cu ajutorul telescopului Hubble au fost identificate zone bogate în ilmenit pe suprafața Lunii, în zona craterului Aristarh. Aceste zăcăminte ar putea fi utilizate nu doar ca sursă de fier și titan pentru construcția unor structuri, dar și pentru producerea de oxigen pentru
Ilmenit () [Corola-website/Science/306663_a_307992]
-
lb. greacă pentru ""planet-like"" - asemănător planetelor). După cum ne-am obișnuit, corpurile mici ce orbitează în jurul Soarelui au fost clasificate ca asteroizi, comete sau meteoroizi, orice corp mai mic decât circa 10 metri lungime numindu-se meteoroid. Principala deosebire observațională prin telescop dintre un asteroid și o cometă este nebulozitatea acesteia din urmă, coama cometei formată din particule de gheață sublimate din cauza radiației solare. Câteva corpuri au ajuns să fie numite de două ori, din cauza că inițial au fost clasificate drept asteroizi
Asteroid () [Corola-website/Science/298160_a_299489]
-
dar numai din când în când), deși luminozitatea sa nu este prea mare. Un asteroid arată pe cerul nocturn la fel ca și o stea mai puțin strălucitoare. Cel mai bun mijloc de a găsi asteroizi cu binoclul sau cu telescopul este observarea cerului înstelat mai multe nopți la rând și detectarea punctelor luminoase care se deplasează în raport cu fundalul fix. Unele cataloage repertoriază poziția asteroizilor; în aceste cazuri ei sunt mai ușor de localizat. Astronomii au neglijat mult timp studiul asteroizilor
Asteroid () [Corola-website/Science/298160_a_299489]
-
luminoase de pe cerul nocturn; se poate vedea la circa 18° sud de steaua strălucitoare Spica, puțin mai la nord de stelele care reprezintă capul Centaurului, fiind vizibilă chiar cu ajutorul unui binoclu de putere medie - mică, pe un cer limpede. Un telescop cu apertura de 150mm o arată ca o pată nebuloasă fără o formă bine definită, în care nucleul ocupă o poziție proeminentă și domină cu luminozitate de halogen; cu instrumente mai puternice, ca de exemplu un telescop de 250mm, galaxia
Messier 83 () [Corola-website/Science/312273_a_313602]
-
cer limpede. Un telescop cu apertura de 150mm o arată ca o pată nebuloasă fără o formă bine definită, în care nucleul ocupă o poziție proeminentă și domină cu luminozitate de halogen; cu instrumente mai puternice, ca de exemplu un telescop de 250mm, galaxia apare tulbure și traversată de o bandă întunecată. Messier 83 poate fi observată de pe ambele emisfere terestre, însă observatorii de pe Emisfera Australă a Pământului sunt avantajați: galaxia se găsește într-o poziție în care pentru observatorii din
Messier 83 () [Corola-website/Science/312273_a_313602]
-
Prandtl mic.. Inerția heliului are avantaje de mediu mai mari decât sistemele de refrigerare convenționale, care contribuie la epuizarea stratului de ozon sau încălzirea globală Utilizarea heliului reduce efectele distorsionante ale variațiilor de temperatură în spațiul dintre lentile, în unele telescoape, din cauza indexului de refracție extrem de redus. Vârstă rocilor și mineralelor care conțin uraniu și thoriu poate fi estimată prin măsurarea nivelului de heliu printr-un proces numit datarea heliului. Heliul lichid este folosit pentru a răci anumite metale la temperaturi
Heliu () [Corola-website/Science/302350_a_303679]
-
nicio voce de la Houston, deoarece semnalul recepționat venea numai de pe Lună. Benzile video sunt păstrate la observator. Sven Grahn descrie mai multe observări ale lui Apollo 17 de către amatori. Pe masura ce sunt construite noi facilități de cercetare, precum stații orbitale și telescoape, se ridică întrebarea dacă se pot vedea obiecte de pe Lună, aparținând misiunilor Apollo. Urmărirea sateliților [artificiali] pe orbită în jurul Pământului s-a dovedit a fi o distracție populară și ușoară. Faptul că era posibilă urmărirea navelor spațiale Apollo în timpul călătoriilor
Dovezi independente privind aselenizările Apollo () [Corola-website/Science/325957_a_327286]
-
fost arestați și executați spre sfârșitul anilor 1930. Observatorul a fost o țintă aleasă a bombardamentelor din cel de-al Doilea Război mondial. Toate clădirile au fost distruse. Instrumentele principale au fost salvate "in extremis" și păstrate la Leningrad, inclusiv telescopul și conținutul bibliotecii. Chiar înainte de sfârșitul războiului, guvernul sovietic a hotărât să se reconstruiască observatorul. În 1946 lucrările de refacere au început, după ce fusese curățat terenul. Observatorul și-a redeschis porțile în mai 1954. Nu numai că a fost reconstruit
Observatorul Astronomic din Pulkovo () [Corola-website/Science/335592_a_336921]
-
în privința resurselor și apelor, în special în insulele mai uscate care sunt supraexploatate. Combinația de munți înalți și cer senin a făcut că vârful Roque de los Muchachos din insula La Palmă să devenă un loc prielnic de plasare a telescoapelor, cum ar fi Grantecan. Insulele din afara Uniunii Europene sunt teritorii de vama. Codul ISO 3166-1 alpha-2 "IC" este rezervat pentru a reprezenta insulele în afacerile vamale. Acestea se află sub același cod Internet că și Spania. Fusul orar din Canare
Insulele Canare () [Corola-website/Science/296742_a_298071]
-
s-au observat o serie de eclipse a lui Pluton și Charon, confirmând descoperirea. Ironic, plăcuța din 1965 conținea o notă „imagine alungită a lui Pluton”, dar astronomii observatorului, inclusiv Christy, au presupus până în 1978 că acestea erau greșite. Cu telescoapele mai moderne, cum ar fi telescopul spațial Hubble sau telescoapele de la sol dotate cu optică adaptivă, s-au obținut cu ușurință imagini în care Pluton și Charon apar distinct, confirmând descoperirea. Spre sfârșitul lui 2008, asteroidul 129564 Christy a fost
James W. Christy () [Corola-website/Science/322288_a_323617]
-
eclipse a lui Pluton și Charon, confirmând descoperirea. Ironic, plăcuța din 1965 conținea o notă „imagine alungită a lui Pluton”, dar astronomii observatorului, inclusiv Christy, au presupus până în 1978 că acestea erau greșite. Cu telescoapele mai moderne, cum ar fi telescopul spațial Hubble sau telescoapele de la sol dotate cu optică adaptivă, s-au obținut cu ușurință imagini în care Pluton și Charon apar distinct, confirmând descoperirea. Spre sfârșitul lui 2008, asteroidul 129564 Christy a fost numit în cinstea descoperitorului lui Charon
James W. Christy () [Corola-website/Science/322288_a_323617]
-
și Charon, confirmând descoperirea. Ironic, plăcuța din 1965 conținea o notă „imagine alungită a lui Pluton”, dar astronomii observatorului, inclusiv Christy, au presupus până în 1978 că acestea erau greșite. Cu telescoapele mai moderne, cum ar fi telescopul spațial Hubble sau telescoapele de la sol dotate cu optică adaptivă, s-au obținut cu ușurință imagini în care Pluton și Charon apar distinct, confirmând descoperirea. Spre sfârșitul lui 2008, asteroidul 129564 Christy a fost numit în cinstea descoperitorului lui Charon.
James W. Christy () [Corola-website/Science/322288_a_323617]
-
pe vremea aceea se putea trăi confortabil, mai ales în provincie. Royal Society a devenit arena principală a luptei și a victoriilor științifice ale lui Newton. De la 30 noiembrie 1703 și până la sfârșitul vieții, el a fost președintele acestei societăți. Telescopul lui Newton a devenit curând un obiect de mândrie națională în Marea Britanie și aparatul preferat al astronomilor englezi. Multe eforturi pentru perfecționarea lui s-au făcut de către Edmund Halley, încă din timpul când trăia Newton. El însuși a continuat să
Isaac Newton () [Corola-website/Science/296799_a_298128]
-
construit în 1789 un instrument, a cărui oglindă avea un diametru de 122 cm. În secolul al XIX-lea, lordul Ross a construit un reflector și mai mare, cu o oglindă al cărei diametru a atins 182 cm. Cu ajutorul acestui telescop au fost descoperite, printre altele, nebuloasele spirale, adică universuri noi, corespunzătoare galaxiei noastre. Telescopul lui Newton poate fi considerat drept un preludiu la toată activitatea lui ulterioară. Așa cum într-o uvertură, care precede unei mari piesă muzicale, motivele principale se
Isaac Newton () [Corola-website/Science/296799_a_298128]
-
În secolul al XIX-lea, lordul Ross a construit un reflector și mai mare, cu o oglindă al cărei diametru a atins 182 cm. Cu ajutorul acestui telescop au fost descoperite, printre altele, nebuloasele spirale, adică universuri noi, corespunzătoare galaxiei noastre. Telescopul lui Newton poate fi considerat drept un preludiu la toată activitatea lui ulterioară. Așa cum într-o uvertură, care precede unei mari piesă muzicale, motivele principale se împletesc, tot astfel în telescopul lui Newton se pot urmări izvoarele tuturor direcțiilor principale
Isaac Newton () [Corola-website/Science/296799_a_298128]
-
altele, nebuloasele spirale, adică universuri noi, corespunzătoare galaxiei noastre. Telescopul lui Newton poate fi considerat drept un preludiu la toată activitatea lui ulterioară. Așa cum într-o uvertură, care precede unei mari piesă muzicale, motivele principale se împletesc, tot astfel în telescopul lui Newton se pot urmări izvoarele tuturor direcțiilor principale ale gândirii și activității sale științifice ulterioare. Ocolirea aberației cromatice a constituit începutul tuturor cercetărilor optice ale lui Newton; căutarea aliajului potrivit pentru oglinzi a contribuit, probabil, într-o măsură însemnată
Isaac Newton () [Corola-website/Science/296799_a_298128]