1,398 matches
-
nu mai contează. Orice gând nebun ți-ar da prin minte, să te gândești că tu nu-ți mai aparții! De blestemele Moldovei nu te temi?! Ștefan îi zâmbește cu blândețe: Fii pe pace, Părinte... Daniil se descarcă: O! Doamne! Trufie, numele tău e Ștefan! Nu cumva, gândurile tale umblă pe "Cărările Veșniciei" cu sabia în mână cum șade bine unui viteaz voievod? În Ceruri, nimeni n-are nevoie de Ștefan Vodă... Moldova cui o lași? Ștefan tace... Îl privește pe
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1556_a_2854]
-
deplină și mai curată icoană a sufletului său: cinstit și harnic, răbdător fără să uite și viteaz fără cruzime, strașnic în mânie și senin în iertare, răspicat și cu măsură în grai, gospodar și iubitor al lucrurilor frumoase, fără nici o trufie în faptele sale, care i se par că vin printr-însul de aiurea de mai sus. Și cu cât se vede această icoană mai limpede , cu cât se înțelege mai desăvârșit și se iubește mai mult, cu atât și viitorul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1556_a_2854]
-
uriașă cu mâner de bronz, pe care palma lui neobișnuit de mare o strângea neîncetat Într-o mișcare spasmodică. Putea să aibă vreo treizeci de ani, judecă Simeon, și ar fi fost un bărbat frumos, dacă o neasemuită expresie de trufie nu i-ar fi Împietrit trăsăturile. Întru totul, părea o statuie, una din cele pe care Simeon le scotea cu atâta Îndemânare din blocurile uriașe de piatră și care Împodobeau catedralele ce tocmai Începeau să se ridice pretutindeni În acea
Mostenirea by Lidia Staniloae () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1352_a_2739]
-
rotund de jur Împrejur, cu un breton scurt În față. Putea să aibă vreo treizeci de ani și avea maniere simple, lipsite de aroganță și pline de curtenie. Dar, cu toată naturalețea, pe care n-o ascundea În dosul unei trufii princiare, așa cum obișnuiau membrii caselor ilustre, toată ființa lui respira un aer de măreție care impunea respect. „Nu seamănă prea bine cu ducele Bertold“, gândi Adelheid. Totuși trăsăturile lui mi se par cunoscute. Nu e nici frumos, dar e impunător
Mostenirea by Lidia Staniloae () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1352_a_2739]
-
soțul ei. Conrad o privi cu Înțelegere. Simțea o nemăsurată milă pentru ea. Ducesa nu avusese niciodată prea mult farmec, cu fața ei prelungă și osoasă, și numai amărăciunea ce i se citea În ochi Îmblânzea Întru câtva expresia de trufie care Îi Înde părta pe toți din jurul ei. Bertold n-o iubise niciodată. Fusese, cum bine se știa, o căsătorie politică. Poate că, dacă nobila din neamul Welfilor ar fi avut copii, lucrurile s-ar fi Îmbunătățit. Dar Dumnezeu nu
Mostenirea by Lidia Staniloae () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1352_a_2739]
-
Vodă a zidit mănăstirea din Tarină „din pietre și lemne gata, ce au fost pregătite pe banii lui Petru (Schiopu) voievod.” Aron Vodă însă nu pomenește nimic în uricul din (7103). - Asta nu-i prima și nici ultima manifestare de trufie pe care o întâlnești în actele domnești...Hai mai bine să vorbim de soarta acestei mănăstiri, pentru că nu a fost ușoară. Uite că doar după optsprezece ani de la ultima închinare, adică la 24 oct.1624(7133), Radu Mihnea voievod închină
Ruga de seară by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91713_a_92842]
-
pentru mântuirea seufletelor lor și pururelnica pomenire și a părinților lor...In anul de la crearea lumei 7169, iar de la iconomia întrupărei 1660, indicționul 13, luna noiembrie 20.” - Mărite Spirit, mie mi se pare că în această inscripție este oleacă de trufie. Fapt ce nu stă bine unui voievod, când e vorba de cele sfinte. - La ce te gândești când spui asta? Nu cumva cazi în greșeala...nodului în papură? - Nu știu, nu-mi prea dau seama. Dar cârcotaș cum cred că
Ruga de seară by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91713_a_92842]
-
a sosit la primăria Pungești, cu întârziere de un an, adică la 18 septembrie 1942. Veștile transmise la radio și aflate din gazetele timpului nu erau liniștitoare pentru români, războiul nu se terminase în șase luni cum se prevestise, cu trufie, la începutul acestuia din iunie 1941, armatele se împotmoliseră în nesfârșitele stepe rusești, se ducea război de poziții staționare. Armata română, slab echipată în comparație cu cea germană, îndura frigul năpraznic al grelei ierni din 1942. în țară s-au format echipe
Rădăcinile continuităţii by Ştefan Boboc-Pungeşteanu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91638_a_92999]
-
oi; Da, cumnate, mi-aduc aminte, ce nenorocire a fost și atunci; − Nici acum nu-mi iese din minte preotul îmbrăcat în odăjdiile acele strălucitoare, slujind slujba de înmormântare a acelui băiat tânăr, pe care l-a omorât el, din trufia de a arăta că se pricepe să conducă un camion. și tocmai la acel preot vrei să-l trimiți pe Săndel să se spăvăduiască? − De, cumnate, ai mare dreptate; − Apăi, Marie, eu ți-am spus ce gândesc eu, matale hotărăști
Rădăcinile continuităţii by Ştefan Boboc-Pungeşteanu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91638_a_92999]
-
partener ideal. Cum amândoi eram în ținută sumară de noapte, se întindea pe spate, jos, lângă patul meu (eu regizam), dezgolit de la genunchi până la piept, așezându-mi goliciunea trupului meu plăpând peste carcasa lui carnală, micul meu sex lipit de trufia lui virilă. Plăcute și de neuitat erau și plimbările noastre prin târg, căci îl însoțeam la cumpărături și alte treburi în afară, când, fără grabă, alături de soldatul ce-mi menaja pașii de copil, introduceam mâna în buzunarul lui de la pantaloni
Memorii jurnale by Ion Negoitescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1349_a_2742]
-
mère nature ne ajută să înțelegem că oamenii nu sunt decât niște puncte imperceptibile, ocupând doar locul ce li se cuvine în ansamblul universului și nimic mai mult. Filipica lui eseistică nu a fost gândită la adresa rațiunii limitate, ci a trufiei ei, nu la temeiuri cât de cât convingătoare, cât la îndoiala că adevărul tău nu este absolut și nici morala ta absolută. Valorile morale nu sunt numai "dincoace de om" și nici "dincolo de om" în misterioasa lume ideală. Și conchide
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1462_a_2760]
-
biruința măreață și veșnică a lui Mihai Viteazul. Ne-am născut aici, suntem cei dintâi așezați aici și vom pleca cei din urmă. Vom muri aici, frați ardeleni, fiindcă nu putem părăsi ceea ce nu se poate părăsi. Nici furtunile, nici trufiile, nici trădările nu ne vor clinti. Toți trebuie să păstrăm încrederea în drepturile neamului, să ducem o luptă de credință, de muncă și prin jertfa să ne câștigăm dreptatea. Fiindcă dreptatea străjuiește lumea. Și dreptatea lumii va fi dreptatea noastră
PROBLEMA TRANSILVANIEI by CONSTANTIN FOCŞA () [Corola-publishinghouse/Science/91543_a_92846]
-
preferă să fie insolenți, nu mulțămiți, iar cei mici sufără mai degrabă impilarea decât umilința. De aceea făgăduiala și bunăvoința celor mari fac mai puțini ingrați decât serviciile reale; căci bunăvoința se adresează vanității, pe când serviciile nevoilor curente. Rezultă că trufia își crează mai mulți dușmani decât oprimarea. Asta explică întrucâtva scăderea Domnilor și succesul revoluțiilor. Obișnuit, indulgența pentru cunoscuți e mai zgârcită decât mila pentru necunoscuți. Orice națiune are două categorii de reprezentanți: ai puterii și ai meritului. Cei ai
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1551_a_2849]
-
i s-a zdrobit capul. Porțile de aur, argint, aramă și fier sunt deschise celor patru vânturi. Rămășițele împăratului vechi nu s-au mai găsit. Statui de episcopi și sfinți prin colțurile cetății și biserica improvizată în mauzoleu. Săgetează cu trufie spre cer o clopotniță a bisericii nouă. Dar pare să fi sosit timpul ca să se adaoge și ea rămășițelor trecutului. Am băgat de samă Că minciuna nu plătește vamă. Calul hrănește-l ca pe un frate Apoi încalecă și-l
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1551_a_2849]
-
construi și reconstrui în imaginar realități originare. Căile pământului (1960) evocă spațiul Bărăganului, copilăria petrecută la țară, strămoșii, tradițiile ce vin dintr-un timp imemorial, dar și vremurile noi în care activistul de partid schimbă viața la sate. Cu o trufie disimulată, G. se vede ca bard provenit dintr-o colectivitate anonimă, așa cum este și rapsodul popular. Baladele din Cariatida (1964) atestă încercări de desprindere de modelul literar al epocii. Temele satului, șantierului, muncii refăceau, de fapt, motivul întemeierii, al construcției
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287231_a_288560]
-
care nu o dată îndrăznesc să mă identific în gînd. Ca și el, mă consider dizgrațiat. Ca și el, vreau să știu care-i greșeala mea. Ca și el, mă compar cu cei cărora „le crește totul ca din apă” și - trufie? - mă găsesc mai bun decît ei. Cît e de van efortul de a nu urma căile lor! știu, Elihu și tovarășii săi mă vor combate. Le voi rezista însă, atît timp cît nu voi simți că odrăslește în mine un
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
ce ne îngrijorează), dar nu știm clipa în care se vor produce sau intensitatea lor. Sînt, apoi, și alte fenomene, inclusiv dintre cele sociale, care l constrîng pe om să-și recunoască limitele. Pentru a-i mai da peste nas trufiei, lumea de azi ar avea nevoie din cînd în cînd de cîte un Elihu, de un procuror al conștiințelor noastre. *Prin anumite gînduri, singurătatea poate deveni abjectă. Ea alternează spaimele cu ispitele. Ca s-o menții curată, trebuie să faci
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
asemănătoare, mai cre dincioasă, mai desăvârșită este ducele de Noailles. În măsura în care un om se poate apropia de însușirile unui spirit de cel mai înalt rang și de căpetenia tuturor îngerilor izgoniți din cer. Ambiția cea mai nemărginită și mai nesățioasă, trufia cea mai fără de seamăn, o neșovăielnică încredere în sine și disprețul cel mai desăvârșit pentru toți ceilalți; setea de bogății, îngâmfarea de a ști totul, patima de a se ames teca în toate, mai ales aceea de a cârmui totul
ANTOLOGIA PORTRETULUI De la Saint-Simon la Tocqueville by E.M. CIORAN () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1321_a_2740]
-
cruță nici strădanii, nici cheltuieli pentru a-și face curtea plăcută și strălucitoare. În sfârșit, Doamna ducesă du Maine este astfel făcută încât să poți spune despre ea, fără să nesocotești adevărul, mult bine și mult rău. Are elevație fără trufie, îi place să cheltuiască fără a fi generoasă, este religioasă fără evlavie, are o foarte bună părere despre sine fără dispreț pentru alții, are multe cunoștințe, dar nu știe nimic cu temei, și toate elanurile prieteniei, fără a avea sentimente
ANTOLOGIA PORTRETULUI De la Saint-Simon la Tocqueville by E.M. CIORAN () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1321_a_2740]
-
în mobilier, dar simplitatea ei era căutată, având până și rafinamentul unui lux delicat, dar nimic din ostentația și din vanitățile lui. Modestă în aerul, în ținuta, în manierele sale, dar cu un fond de mândrie și chiar de puțină trufie deșartă. Nimic nu o flata mai mult decât relațiile ei cu cei mari. Îi vizita rar; nu se simțea în largul ei; dar știa foarte bine să-i atragă la ea, cu o cochetărie imper ceptibil măgulitoare; și în aerul
ANTOLOGIA PORTRETULUI De la Saint-Simon la Tocqueville by E.M. CIORAN () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1321_a_2740]
-
aceia dintre noi care scriem în Dilema veche, Observator cultural, România literară, 22 etc. pentru cei care predăm în universități la un nivel competitiv, pentru tinerii funcționari publici de secol XXI, pentru medici, pentru cercetători. Putem să spunem, jubilând de trufie, că i-a mânat brain-drain-ul. Adică, vezi Doamne, noi aveam creiere mai proaspete, școlite, care i-au costat puțin. Cele mai bune creiere au rămas, deci, iată ce au urmărit. În realitate, dacă nu ne-a lovit amnezia, am putea
[Corola-publishinghouse/Administrative/1964_a_3289]
-
Vlaicu, nepot al lui Basarab, iar după 65 de ani, în 1395, alt crai ungur, Sigismund, trecea Carpații cu oaste, ajungând până la Dunăre. La întoarcere, "lângă satul ce-i zice Câmpulung", cum rezultă dint-un act, semnat de crai, în ciuda aceleași trufii, a fost bătut de Vlad Vodă, pus de turci în locul lui Mircea, repetându-se scenele de la Posada. Este foarte posibil ca cel puțin, la întoarcere, viitorul împărat să se fi retras, în fuga de după înfrângere, pe traseul Rucăr-Bran. De altfel
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1498_a_2796]
-
Ion Fiscuteanu (cel care a câștigat mai multe premii pentru rolul jucat în Moartea domnului Lăzărescu). Dacă în cazul lui Dan Iosif televiziunile au montat mici ode, de data aceasta ele au tratat subiectul cu profesionalism, fără discursuri patetice. (2007) Trufia cucernică la televizor La începuturi, creștinismul era o religie a umilinței. Între timp, însă, umilința a fost pierdută pe drum. Au apărut averile bisericești, palatele conducătorilor religioși și hainele scumpe ale episcopilor. Și, în general, o neostoită goană după putere
UMBRE PE ECRANUL TRANZIŢIEI by CEZAR PAUL-BĂDESCU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/579_a_1033]
-
Doamne, împărate, Mult m-ai înzestrat. Cu de toate trupul Mi l-ai îmbrăcat, Ca să merg pe cale Picioare mi-ai dat, Dar pe cai străine Eu m-am îndreptat. Mâini de aur, Doamne, Tu mi-ai dăruit, Dar eu cu trufie Nu le-am socotit. Ochilor lumină Tu le-ai dat din plin, Să-mi fie privirea Că cerul senin, Dar cu nepăsare Eu i-am ațintit Spre lucruri deșarte Care m-au orbit. Mi-ai dat Tu o gură Că
Pelerinaj la Sfintele Locuri by Maria Moşneagu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91813_a_92382]
-
Cand ma pândeau în jur primejdii, Că din vâltoarea lor să ies, În suflet flacăra nădejdii Voi mi-ați aprins-o atît de des... Și-n brațul meu ați pus tărie, Ca și destinul cel mai crunt, În tinereasca mea trufie Că mult mai lesne să-l înfrunt. Dar zilele-au trecut fugare Și-n urma lor ramas-au doar, Dureri și deznădejdi amare... S-au frânt palate de cleștar, În mii fărâme de lumină Și idolii cu chipul mut, De pe
PESTE VREMI…ISTORIA UNEI GENERATII – PROMOTIA 1952 – by Octavian Loghin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91807_a_93290]