1,020 matches
-
Îi stătea În drum și din pricina ei fu nevoit să descarce geamantanele și să plece, lăsînd-o pe biata Arminda năucită și transformînd-o practic Într-o insulă, mai bine zis Într-un ostrov, Înconjurată cum era din toate părțile de valize. Valetul dispăru și Susan se Întoarse ca să-și termine paharul de Jerez și să vadă ce se mai Întîmplă acum, era extrem de nervoasă văzîndu-l pe Juan Lucas cufundat În revista lui pe care de fapt nu o citea. Stropul de Jerez
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
asemenea momente, de această amenințare a durerii care a devenit pe nesimțite tristețea de care-ți vei aminti Întotdeauna, cînd băncile din jurul bazinului se transformă În goluri care Înghit lumea și se Întunecă, sînt acum de un verde Închis, cînd valeții Îl Înconjoară pe Juan Lucas, care În seara asta te va duce la Acvarium, cînd momentul cuprinde o durere nesfîrșită pe care tu n-o vei uita niciodată, Julius, atunci te descotorosești de toată amenințarea care te-a apăsat, o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
scoțiană.) Lucrurile astea Îngrozitoare (engl.). 1 Angajați ai cluburilor cu datoria de a sta În permanență la dispoziția clienților, pentru a le transporta echipamentul sportive sau pentru a le oferi detalii despre strategiile și terenul de joc; un fel de valet personal (din engl.). Aluzie la versurile celebre ale scriitorului spaniol din secolul de aur Fray Luis de Leon (1527-1591): Que descansada vida/la del que huye del mundanál ruido (Ce viață liniștită / duci cînd te-ndepărtezi de zarva lumii) din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
Jorge s-a ascuns În camera lui, pe Întuneric, dar pînă și acolo ajungeau strigătele lui don Ricardo. Jacinta a fost concediată chiar În ziua aceea. Don Ricardo n-a catadicsit nici măcar să se uite la ea. Le-a poruncit valeților s-o alunge din casă și i-a amenințat cu aceeași soartă dacă vreunul dintre ei avea să păstreze legătura cu ea. CÎnd don Ricardo a coborît În bibliotecă, era miezul nopții. O lăsase pe Penélope Închisă sub cheie În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
prințul cu vizitatorii obișnuiți, deși, destul de des, aproape în fiecare zi, la o anumită oră, generalul era nevoit să primească, mai ales în chestiuni de afaceri, oaspeți uneori foarte diferiți. Totuși, deși avea experiență și instrucțiunile primite erau destul de cuprinzătoare, valetul simțea o mare îndoială; medierea secretarului pentru a-l anunța pe acest vizitator era necesară. — Chiar... veniți din străinătate? întrebă el parcă fără voie și se fâstâci; voise, poate să întrebe: „Chiar sunteți prințul Mâșkin?“ — Da, mai adineaori am coborât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
secretar; generalul e ocupat acum cu colonelul, dar acuși vine și secretarul... Companiei... — Atunci, dacă e mult de așteptat, aș avea o rugăminte la dumneata: n-aș putea fuma pe undeva? Am pipa și tutunul la mine. — Să fu-u-mați? rosti valetul, aruncându-și spre el privirea cu o uimire disprețuitoare, ca și cum nu și-ar fi putut crede urechilor. Să fumați? Nu, aici nu puteți fuma și, pe deasupra, ar trebui să vă fie rușine să vă gândiți la așa ceva. He... mare poznă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
aș duce undeva, unde mi-ai arăta dumneata, pentru că am această deprindere și n-am mai fumat de trei ore. De altfel, cum crezi dumneata, pentru că doar se zice: câte bordeie... Hai, spuneți și dumneavoastră, cum să vă anunț? mormăi valetul aproape fără voie. Mai întâi, n-ar trebui să stați aici, ci în anticameră, pentru că sunteți vizitator, adică musafir, și o să fiu luat la rost... Și-apoi, aveți de gând să vă mutați la noi? adăugă el, după ce mai aruncă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
adăugă el, după ce mai aruncă o privire spre bocceaua prințului, care, evident, îl îngrijora. — Nu, n-am de gând. Chiar dacă aș fi invitat, n-aș rămâne. Am venit numai ca să fac cunoștință și nimic altceva. — Cum? Să faceți cunoștință? întrebă valetul cu uimire și cu suspiciune întreită. Atunci de ce-ați mai spus la început că ați venit cu o problemă? — Ah, aproape că n-am nici o problemă! Adică, dacă vrei, am o problemă, să cer un sfat, însă în primul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
ține foarte mult la originea ei, după câte știu precis din auzite. S-ar fi părut că această conversație a prințului era simplă, dar, cu cât era mai simplă, cu atât devenea mai absurdă în cazul de față, iar experimentatul valet nu putea să nu sesizeze un aspect care era absolut decent de la om la om și absolut indecent de la vizitator la servitor. Și, deoarece servitorii sunt mult mai inteligenți decât îi cred de regulă stăpânii lor, valetului îi intraseră în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
față, iar experimentatul valet nu putea să nu sesizeze un aspect care era absolut decent de la om la om și absolut indecent de la vizitator la servitor. Și, deoarece servitorii sunt mult mai inteligenți decât îi cred de regulă stăpânii lor, valetului îi intraseră în cap două bănuieli: sau prințul e un coate-goale venit să cerșească, sau e pur și simplu un prostuț lipsit de ambiție, deoarece un prinț cu ambiție nu s-ar fi înjosit într-atâta, încât să stea cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
e pur și simplu un prostuț lipsit de ambiție, deoarece un prinț cu ambiție nu s-ar fi înjosit într-atâta, încât să stea cu lacheul în vestibul, destăinuindu-și problemele; deci, și într-un caz, și în celălalt, el, valetul, nu va trebui cumva să dea socoteală? — Și totuși ar trebui să poftiți în anticameră, spuse el cât putu de stăruitor. — Păi, dacă aș fi stat acolo, nu ți-aș fi explicat toate acestea, remarcă prințul cu veselie, și deci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
sacou destul de decent și bine cusut, deși cam uzat. De jiletcă avea prins un lănțișor de oțel, de care atârna un ceas genovez de argint. Deși prințul era prostuț - lacheul ajunsese deja la această concluzie -, totuși, în cele din urmă, valetului i se păru că nu se cade să întrețină discuția cu acesta, în pofida faptului că prințul îi plăcea, desigur, în felul său. Însă, din alt punct de vedere, vizitatorul îi provoca o indignare categorică și brutală. — Generăleasa când primește? întrebă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
Execuția am văzut-o acum o lună, dar și astăzi parcă o am înaintea ochilor. De vreo cinci ori am visat-o. Vorbind, prințul chiar se însuflețise, o roșeață ușoară îi colorase fața palidă, deși vocea îi era tot scăzută. Valetul îl urmărea cu un interes plin de simpatie, încât s-ar fi părut că nu vrea să-i scape nimic; poate că și el era un om cu imaginație și cu un crâmpei de gândire. — Bine măcar că nu se chinuiește
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
asemenea om ar fi în măsură să povestească. Hristos însuși a vorbit despre acest chin și această spaimă. Nu, nu se cade ca omul să fie tratat astfel! Deși n-ar fi putut exprima toate acestea cum o făcuse prințul, valetul înțelese, chiar dacă nu tot, atunci măcar ideea principală, lucru care i se putea citi pe fața înduioșată. — Mă rog, spuse el, dacă vreți să fumați și nu mai puteți răbda, nu vă opresc, dar fumați cât mai repede. N-aș
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
sub scară este o ușă. Intrați pe ușă, în stânga e o odăiță; acolo puteți fuma, numai să deschideți ferestruica, pentru că la noi rânduiala... Însă prințul nu mai apucă să fumeze. În vestibul intră un tânăr cu niște hârtii în mână. Valetul se repezi să-i scoată blana. Tânărul se uită pieziș la prinț. — Gavrila Ardalionovici, începu valetul confidențial și aproape familiar, dumnealui zice că e prințul Mâșkin, rudă cu doamna, a venit cu trenul din străinătate și cu o bocceluță la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
să deschideți ferestruica, pentru că la noi rânduiala... Însă prințul nu mai apucă să fumeze. În vestibul intră un tânăr cu niște hârtii în mână. Valetul se repezi să-i scoată blana. Tânărul se uită pieziș la prinț. — Gavrila Ardalionovici, începu valetul confidențial și aproape familiar, dumnealui zice că e prințul Mâșkin, rudă cu doamna, a venit cu trenul din străinătate și cu o bocceluță la subsuoară, numai că... Mai mult prințul nu auzi, pentru că valetul continuă în șoaptă. Gavrila Ardalionovici asculta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
pieziș la prinț. — Gavrila Ardalionovici, începu valetul confidențial și aproape familiar, dumnealui zice că e prințul Mâșkin, rudă cu doamna, a venit cu trenul din străinătate și cu o bocceluță la subsuoară, numai că... Mai mult prințul nu auzi, pentru că valetul continuă în șoaptă. Gavrila Ardalionovici asculta atent și îl privea pe prinț cu mare curiozitate. În sfârșit, încetă să mai asculte și se apropie nerăbdător de el. — Sunteți prințul Mâșkin? întrebă el extrem de politicos și amabil. Era un tânăr frumos
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
cam prea fixă și iscoditoare. „Probabil că, atunci când e singur, nu are deloc privirea aceasta și poate că nu râde niciodată“, își spuse prințul, simțind ceva. Îi explică repede tot ce se putea, aproape repetând lămuririle pe care le dăduse valetului și, mai înainte, lui Rogojin. Între timp, Gavrila Ardalionovici părea că se străduiește să-și aducă aminte ceva. — Nu cumva dumneavoastră, întrebă el, ați binevoit, acum un an sau poate mai puțin să-i trimiteți Elizavetei Prokofievna o scrisoare, din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
cunoscut aici și își vor aminti de dumneavoastră. Doriți să vorbiți cu Excelența Sa? Imediat îl înștiințez... Îndată va fi liber. Numai că... ar fi bine să poftiți deocamdată în anticameră... De ce a stat aici prințul? îl întrebă el sever pe valet. — V-am spus că așa a dorit dumnealui... În acest timp, ușa cabinetului se deschise brusc și ieși un militar cu o servietă în mână, care vorbea tare și făcea plecăciuni de rămas-bun. — Ești aici, Ganea? se auzi o voce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
s-o fac acum... se fâstâci prințul și parcă se posomorî. Parcă nu v-ar lăsa inima să ne povestiți, îl înțepă Aglaia. Nu, n-aș face-o, pentru că mai adineaori am povestit despre această execuție. — Cui i-ați povestit? — Valetului dumneavoastră, când așteptam... — Cărui valet? se auziră voci din toate părțile. — Celui care stă în vestibul, cu părul încărunțit, cam roșu la față, am stat în vestibul ca să intru la Ivan Feodorovici. Ciudat, observă generăleasa. — Prințul e democrat, i-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
fâstâci prințul și parcă se posomorî. Parcă nu v-ar lăsa inima să ne povestiți, îl înțepă Aglaia. Nu, n-aș face-o, pentru că mai adineaori am povestit despre această execuție. — Cui i-ați povestit? — Valetului dumneavoastră, când așteptam... — Cărui valet? se auziră voci din toate părțile. — Celui care stă în vestibul, cu părul încărunțit, cam roșu la față, am stat în vestibul ca să intru la Ivan Feodorovici. Ciudat, observă generăleasa. — Prințul e democrat, i-o reteză Aglaia. Ei, dacă i-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
e convinsă că o iubesc la nebunie, vă jur, și, știți, am toate motivele să bănuiesc că mă iubește, în felul ei, firește, adică în sensul zicalei „Pe care-l iubesc îl și plesnesc“. Toată viața mă va crede un valet de tobă26 (poate că tocmai de asta are nevoie), dar mă va iubi totuși în felul ei; pentru asta se pregătește, așa îi e firea. E rusoaică veritabilă, iată ce vă spun: și eu îi pregătesc o surpriză. Scena de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
a fost cucerită de trei ori de Rusia (în 1828, 1855 și 1878). 25. Se are în vedere ziarul L’ Indépendance Belge, apărut la Bruxelles între anii 1830 și 1937. În perioada premergătoare scrierii romanului, Dostoievski citea acest ziar. 26. „Valet de tobă“, expresie compozită, având aproximativ sensul: „slugoi bun de trimis la ocnă“ (în Rusia semnul celor osândiți la ocnă era „asul de tobă“, un romb galben cusut pe spatele mantalei de deținut). 27. Parafrază a textului de pe crucea lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
rândul nurorii ei, Livilla. Printre spectatori circulă, ce-i drept, foi cu programul și extrase din lucrări, dar la ea n-a ajuns nici una. Clatină nemulțumită din cap. Quintius n a pus la cale îndeajuns de bine serviciul de astăzi. Valeții ar trebui să le distribuie tuturor papirusurile. Se frământă în continuare cum să se scuze și să scape de obligațiile sociale ce-i revin numai ei, din moment ce Gallus a refuzat să fie prezent. Ar vrea să se repeadă în spatele scenei
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
înveșmântați în hlamide purpurii, brodate cu aur. Le admiră pentru o clipă mersul țanțoș și ținuta degajată. Nu se gândesc la moarte, ci la glorie. — Așa, feții mei! șoptește printre dinți. Țineți-vă mâinile la vedere. Aruncă o privire spre valeții care-i urmează, ducând armele. Se mai uită o dată în dreapta, o dată în stânga. Răsuflă ușurat. Totul pare în ordine. Dincolo de arenă, întrezărește arcadele interioare și capetele punctiforme ale puzderiei de spectatori. Însă porticul nenumerotat dinspre nord, între arcada a treizeci și opta și
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]