1,661 matches
-
colindătorilor. Constat cu plăcere că deși au trecut aproape șapte decenii de când umblam și eu cu Steaua, colindele au rămas cam aceleași: Steaua sus răsare, Trei crai de la răsărit, Velerim și veler Doamne, O, ce veste minunată! ș.a. Îmbujorați și voioși, copiii se străduiesc să cânte cât mai frumos, animați de convingerea că ei sunt vestitorii nașterii lui Hristos. La puțină vreme după ce colindătorii au încetat să mai sune la ușă, înfășurat în mantia singurătății, am dat curs îndemnului de a
Acorduri pe strune de suflet by Vasile Fetescu () [Corola-publishinghouse/Science/83169_a_84494]
-
facă vrednici de îndurare și de milă. În ce privește partitura iluzionistă a lui Ariel, chiar el numește această parte-a sârguinței sale spiriting... I will [...] do my spiriting gently, adică „Sunt gata să-mi joc rolul de spirit“, aproape „să fac voios pe spiritul“. Este în asta o ciudată dedublare, ca și când Ariel, un spirit, doar ar face pe spiritul în împrejurările date și s-ar vedea cu detașare din afară în postura aceasta. Iar spiriting se referă exclusiv la iluzionism, la înscenări
Ahile sau Despre forma absolutã a prieteniei; Ariel sau Despre forma purã a libertãþii by Petru Creţia () [Corola-publishinghouse/Science/1373_a_2881]
-
doar pentru că multe dintre purtările lui pe insulă sunt copilărești: e jucăuș, exuberant, poznaș, dornic să fie lăudat și iubit, capricios, uituc de ce nu i place, pradă unor bosumflări repetate, dar iute trecătoare și repede urmate de vesele avânturi, de voioase și fermecătoare născociri și isprăvi. Așa arată Ariel, cuprins o vreme (atât de scurtă în fața veșniciei sale) în viața unei insule himerice și în întâmplările ei, efemere și ele. Dar, dincolo de asta, dincolo de visul lui de a fi o mică
Ahile sau Despre forma absolutã a prieteniei; Ariel sau Despre forma purã a libertãþii by Petru Creţia () [Corola-publishinghouse/Science/1373_a_2881]
-
sau moarte. În Viață solitara metamorfoza din momentele auroral și crepuscular, indiferent de unitatea de timp, este reprezentată în tonuri blânde, atât de necaracteristice majorității versurilor leopardiene. Astfel începe cadrul descriptiv al vieții însingurate: Ploaia din zori, când în patul voioasa / bătând din aripi salța găinușa / Și când țăranul dis-de-dimineață / Se arată-n prag și Soarele ce naște / Pătrunde tremurând cu mii de raze / prin stropii calzi de roua, mă trezește/ bătându-mi lin și dulce în fereastră; Și mă ridic
Leopardi în secolul XX : cazul Quasimodo by Aurora Firţa [Corola-publishinghouse/Science/1445_a_2687]
-
doi. Astfel, sintagme din Piață Fontana evocă Infinitul și păr să fie reelaborări ale unor motive leopardiene: foșnetul meu / tăcut; întregi fragmente din aceeași poezie readuc în minte Sâmbătă satului: În pâlcuri zgomotoase / copiii strigă-n piața / și-n țipete voioase / ici colo saltă-n joacă (vv. 24-27). Quasimodo plăsmuiește o imagine similară celei de mai sus, căreia îi reduce energia tonica, adaugându-i o notă de melancolie și un motiv poetic, tot leopardian, cel al vântului: Prin al meu par vântul
Leopardi în secolul XX : cazul Quasimodo by Aurora Firţa [Corola-publishinghouse/Science/1445_a_2687]
-
volum din 1946, tematica socială devine ceva mai pregnantă, dar pare să lipsească de aici exaltarea noii lumi, acordul explicit cu aceasta și versurile par să păstreze ceva din nostalgia pentru o epocă apusă ("Plăceri/ De-o zi de sărbătoare,/ Voioase vechi moravuri.../ Spre câmp se duce/ Și dumbrave/ E noua lume muncitoare.// Și după altă zi,/ Post festum -/ Îndemnări de cruci/ Pe străzi/ Și în tramvaie,/ Spre necesarul randament/ Din monotona Muncă.", Arminden). Constrângerile exercitate asupra mediului literar, reflectate în
[Corola-publishinghouse/Science/84975_a_85760]
-
bănuit. De pildă, se arată parcă amuzat de întreaga situație caraghioasă a Hameleonului, a cărui fire ticăloasă o sesizează fără greș. Îl întâmpină, la un moment dat, cu dispreț și cu ironie: Ce poate fi aceasta a ta lascavă și voioasă arătare? Oare ție vreun bine, au altuia vreun rău undeva ai simțit?"15 E limpede că bunăvoință nu îi poate arăta, de vreme ce se simte chiar dezgustat de umilința sa perfidă. Pricepe bine și faptul că spaima pe care i-o
Inorogul la porţile Orientului - Bestiarul lui Dimitrie Cantemir: studiu comparativ by Bogdan Creţu [Corola-publishinghouse/Science/897_a_2405]
-
28.Pune semnele de punctuație necesare: „Ariciul privește frunzele ruginii ale copacilor De ce frunzele nu mai sunt verzi întreba mirat ariciul Cri cri îi răspunde un greieraș A venit toamnă Și te bucuri Nu Trebuie să las de acum cântecul voios al viorii și să mă îngrijesc de provizii pentru iarnă Poate vecină mea furnică va fi mai miloasa anul acesta”. 29.Completează după exemplul dat. 28.Pune semnele de punctuație necesare: „Ariciul privește frunzele ruginii ale copacilor De ce frunzele nu
ABC-ul lucrului in Microsoft Word by Aurora Adam () [Corola-publishinghouse/Science/84036_a_85361]
-
28.Pune semnele de punctuație necesare: „Ariciul privește frunzele ruginii ale copacilor De ce frunzele nu mai sunt verzi întreba mirat ariciul Cri cri îi răspunde un greieraș A venit toamnă Și te bucuri Nu Trebuie să las de acum cântecul voios al viorii și să mă îngrijesc de provizii pentru iarnă Poate vecină mea furnică va fi mai miloasa anul acesta”. 29.Completează după exemplul dat: Pentru că în momentul tipăririi ( imprimării, listării, printării) să nu avem surprize neplăcute referitoare la aspectul
ABC-ul lucrului in Microsoft Word by Aurora Adam () [Corola-publishinghouse/Science/84036_a_85361]
-
drag. Printre perdele, o rază de lumină se furișase În odaie parcă pentru a mângâia cele cinci suflete căzute pradă somnului adânc. Motanul se ridică din culcușu-i de după sobă și se cuibări la picioarele celor doi băieți Începând să toarcă voios parcă de prezența Întregii familii. De pe canapeaua de sub fereastră, ceasul Începu să sune de zor de parcă nu vroia să se mai oprească. Hoo! ostoiește-te că te-am auzit, bolborosi bărbatul care știa că alarma este pentru el. N-ai
GĂLĂUȚAŞUL by IOAN DOBREANU () [Corola-publishinghouse/Science/1183_a_1894]
-
privesc cu fruntea încruntată și cu ochi răi! Acesta însă îi răspunse: Dumneata ești de vină! Cum așa? răspunse omul și mai posomorât și încruntat și aproape supărat. Foarte bine! Ia uită-te puțin în oglinda asta cu chip senin, voios și zâmbind. Acela privi. Credinciosul îl întrebă: Îți place? Sigur că-mi place! Acuma strâmbă-te, încruntă privirea și strânge buzele. Așa îți place? Cred și eu că nu-mi place. Nu-mi place chiar deloc. Atunci credinciosul, care era
Istorioare moral-religioase by Valeriu Dobrrescu () [Corola-publishinghouse/Science/851_a_1786]
-
Cu atât mai mult atunci se simțeau cei doi soți stăpâni pe viața lor. Într-o zi, însă, se petrecu ceva nespus de simplu și totuși ciudat. Fiind dus în oraș, soțul avu de telefonat ceva acasă. 88 Îi răspunse voios nevasta. Îi spuse ce avu de spus și, când să închidă telefonul, femeia îl întrebă ca de obicei de unde vorbește. Lui îi veni în gând să glumească și-i spuse alt loc decât acela de unde vorbea la telefon. O minciună
Istorioare moral-religioase by Valeriu Dobrrescu () [Corola-publishinghouse/Science/851_a_1786]
-
de lume din camerele vecine, când veni spre biroul meu o fetiță vioaie, îmbrăcată în alb și cu privirea cercetătoare. Când îi văzui privirea avui o cutremurare: Aceasta trebuie să fie Marta! Sigur că e ea! O chemai și veni voioasă. Tu nu ești Marta? Ea mă privi cu mirare, dar liniștită: Da, eu sunt Marta. Acuma ești bine, sănătoasă? Da, acum sunt sănătoasă, sunt foarte bine. Bravo, foarte bine apăsai eu cu adâncă mulțumire. Fetița se uită la mine cu
Istorioare moral-religioase by Valeriu Dobrrescu () [Corola-publishinghouse/Science/851_a_1786]
-
îți răspunde, după cum vorbești, întocmai ca și ecoul de adineauri. Cel rău de gură plecă ochii în pământ, nu mai zise nimic și se gândi serios la acest mare adevăr. 108. Comori pământești și comori cerești Trei prieteni se întorceau voioși de la târg după ce făcuseră treabă bună vânzând fiecare toate produsele. Ajunseră într-un sat tocmai când la biserică băteau clopotele pentru Sfânta Liturghie. Atunci unul dintre ei zise: Se cade să ne oprim la Sfânta Liturghie ca să ne rugăm și
Istorioare moral-religioase by Valeriu Dobrrescu () [Corola-publishinghouse/Science/851_a_1786]
-
celor săraci, bolnavi sau întemnițați prinosul dragostei lor, după cuvântul Mântuitorului: „Bolnav și în temniță am fost și ați venit la Mine”. Ideea e prinsă în colindul Din an în an, armonizat de Paul Constantinescu: „Dar nu uita, când ești voios, române, să fii bun!”. Ne-au scos milițienii la poarta mare, spre stradă, să primim darurile. Condiția pusă de popor administrației a fost să dea cu mâna lor fiecărui deținut ofranda. Moș Dumitrache și Vițel zâmbeau. Ei învățaseră credincioasele femei
Imn pentru crucea purtată – abecedar duhovnicesc pentru un frate de cruce by Virgil Maxim () [Corola-publishinghouse/Memoirs/863_a_1818]
-
care l-a creat această instituție este textul, ce să faci altceva, amenajat pentru așteptare în limita lui? În acceleratul Galați Timișoara, în stația Ciceu, burtoșii, mai dizgrațios ca la femei, compartimentele de alături merg la nuntă, la Alba Iulia! voioși oamenii, din primul sîntem ultimii! zis a patra oară în ultimele cinci minute, hai, mă, nașule! fără vreun motiv anume, s-a pierdut nașa noastră, reflex-replica hă, hă! flutură nașul stegulețul, nu l-a luat în seamă mecanicul, fluieră, mișcă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1465_a_2763]
-
termocentrală, benzile cărbunelui din trenuri pe stîlpi de beton, apus mai mic decît zarea luminii umple bolta, șine înlocuite Văratic, restricție de circulație, vagoanele boghiuri și rame de fier, contorsiunile sculpturii, între nori ușile batante rotunjite simetric, fanta înălțimea, nașul, voios, la Iași? perforează, personalul de Verești, grupul de fete în sat încă o dată, perechea la poartă, copii, prima stea Venus, planetă și Luceafăr, rămîn turnurile termocentralei, oricum orașul este prezentul continuu, hinterlandul a fost o iluzie la autoproiecția ruralilor, singurii
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1465_a_2763]
-
clădiri urme de copii, ele se persistă fetițe, șezi, ține-ți labele acolo! e labrador, prietenul copiilor! blonduțe, lapte, grevă, lap-te! lap-te! vrem lapte! fierul vremea, umbra lor lucește afară, sînt în stare să prindă nimicul, ce e important, amîndoi voioși, fetele cresc, Daria, iubita lui tata! Ramona e cealaltă, la cinci și jumătate la Constanța, Daria, mai vrei lapte? la Constanța, la Mangalia, ieșire din cadru, excelent motiv de somn și te uiți la cățel, da? bărbații cei mai feminini
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1465_a_2763]
-
seara aceasta, la ultimul meu concert, vom cânta o singură piesă. Zaraza, desigur. Este ultima mea piesă pe care vreau să o dăruiesc acestui oraș... O oră mai târziu, când localul aproape că se umpluse, a apărut pe scenă zâmbind, voios, energic, și și-a cerut scuze pentru programul foarte scurt care avea să urmeze. Nu a pomenit de retragere publicului, a invocat câteva probleme de sănătate. Momentul special nu era al clienților din salon, era doar al lui. Și voia
Zaraza by Andrei Ruse () [Corola-publishinghouse/Science/864_a_1839]
-
ale țărei o să fie și orb și mut în ceea ce se atinge de politică, nu că doară este oprit de cineva, ci fiindcă este român își spune singur păcatul. D-aci încolo e cum îl știți, român întreg, cu inima voioasă, ca românul, mlădios după împregiurări, ca românul, răbdător, iertător, ca românul, și arțăgaș, cît să dea și cu barda, ca românul când îi vine cuțitul la os. Cu bani, fără bani, îl poate citi cineva și cu plată și cu
REVISTE LITERARE DIN PRIMA JUMĂTATE A SECOLULUI AL XIX-LEA by Brinduşa – Georgiana Popa [Corola-publishinghouse/Science/91761_a_92854]
-
de la Isbânda"12. Contestând versiunea morții lansată de acesta în Tribuna, colaboratorul Luceafărului încerca să repună în drepturi adevărul: "În revista Gândirea (feb. 1936) și în Luceafărul din nov. 1965, am arătat împrejurările în care și-a pierdut el viața. Voios, a plecat, împotriva indicațiilor medicilor, la mare și de aci, în 48 de ore, mari aprinderi în trup l-au transportat la un sanatoriu din Sibiu, apoi la spitalul gardienilor publici din București, sub supravegherea unei somități, unde și-a
[Corola-publishinghouse/Science/84944_a_85729]
-
drumul greu, Da-i obicei străbun. E sărbătoare și e joc În casa ta acum, Dar sunt bordeie fără foc Și mâine-i Moș Crăciun. Și-acum te las, fii sănătos Și vesel de Crăciun, Dar nu uita, când ești voios, Române să fii bun. Dragii mei, acum vă las să vă gândiți la toate cele ce v-am povestit, vă las cu sufletul și conștiința voastră, cu amintirile voastre, vă las cu speranța că veți dori cu ocazia Sfintelor Sărbători
De vorbă cu Badea Gheorghe by Constantin Brin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/826_a_1788]
-
liniștesc și-i povestesc anecdote locale spre a aduce un surâs pe fața lui gravă”. Luni, 28 noiembrie. Trenul regal intră în țară pe la Arad. La ora 1230, a ajuns la București în gara Mogoșoaia. Din tren coboară Carol nn.) „voios și râzător, urmat de Marele Voevod Mihai de Alba Iulia și de d. Ernest Urdăreanu”. Fanfara intonează Imnul regal. Mulțimea scandează urări de bun venit. Suveranul salută mulțimea, gustă pâinea și sarea oferită pe o tavă de aur de primarul
Jurnalul regelui Mihai I de România : Reconstituit după acte şi documente contemporane Vol. 1. : 1921-1940 by Traian D. LAZĂR () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101020_a_102312]
-
de Crăciun. Au fost invitați: soția marelui industriaș Nicolae Malaxa, Natalia, cu fiica Irinel, și fiul Costache; Puiu Filitti cu soția Zica și fiica, Minuko, Ernest Urdăreanu; Radu Rusescu și soția. Copiii (Mihai, Irinel, Costache și Minuko) au dansat, foarte voioși, iar cei mari au jucat pocher. S-au împărțit daruri. Malaxa i-a dăruit regelui un tablou de Grigorescu. Miercuri, 27 - sâmbătă, 30 decembrie. Familia Regală petrece la Sinaia cu invitații menționați mai sus. Miercuri seară, cei mari au petrecut
Jurnalul regelui Mihai I de România : Reconstituit după acte şi documente contemporane Vol. 1. : 1921-1940 by Traian D. LAZĂR () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101020_a_102312]
-
trei fetițe. Coffey a venit pentru specializare, În concediu de studii pe mai mulți ani. La curs stă alături de mine. Ne-am Împrietenit din prima zi, suntem cei mai În etate, el 35, eu 36 de ani. E Înalt, simpatic, voios, cu o față roșcovană. Îl urmăresc cu câtă voință și răbdare Își ia notițele. Amândouă mâinile Îi sunt retezate până aproape de coate. Tatăl său, fermier, l-a luat la cinci ani În câmp, la secerat. Acolo s-a pierdut prin
30.000 km prin SUA (1935-1936) by Nicolae Cornăţeanu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/820_a_1717]