1,382 matches
-
carte. Ea depășește sau împlinește suportul temporal al sunetelor, pentru că poesia este în primul rând o elaborare structurală fonică. Chiar citind-o în gând ea răsună creând în cugetul cititorului o taină complexă ca o percepție multisenzorială. Rezonator multiplu al zbaterilor, al contradicțiilor, al nădejdii și speranțelor, manuscrisele ne șoptesc sclipiri de istorie, memorie și prezență, proorocire, prevestire, dar și înnoire a lumii sau a ființei. Poesia, ca și întreaga literatură rămâne cea mai fantastică născocire a imaginației umane revărsate din
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
umbra. 22. Homo cogitus Sie sind alle Gottes Kinder Zu betrachten 841 Omul este același de mii de ani, poate este același de sute de mii de ani. Viața lui influențată de cele trei arcuri reflexe se desfășoară ca o zbatere de supraviețuire și împlinire în marele ocean al lumii, creat de Dumnezeu pentru noi. Iată, printre multe alte acte mnemice comise de mine, un fragment poetic, pentru că poesia rămâne expresia Cuvântului primordial revărsat în noi ca o rouă de lumină
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
carte. Ea depășește sau împlinește suportul temporal al sunetelor, pentru că poesia este în primul rând o elaborare structurală fonică. Chiar citind-o în gând ea răsună creând în cugetul cititorului o taină complexă ca o percepție multisenzorială. Rezonator multiplu al zbaterilor, al contradicțiilor, al nădejdii și speranțelor, manuscrisele ne șoptesc sclipiri de istorie, memorie și prezență, proorocire, prevestire, dar și înnoire a lumii sau a ființei. Poesia, ca și întreaga literatură rămâne cea mai fantastică născocire a imaginației umane revărsate din
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
de către cei mai subtili hermeneuți. Și totuși poetul caută deseori particularul din viața sa pentru a-l circumscrie universalului, alegoria luând viața umană ca emblemă a macrocosmosului și definind arta tematică. Adevărata natură a poesiei este însă cea care reflectă zbaterile sufletului fără a le raporta cosmicului, poetul fiind inconștient de matricea mnemică îmbibată de informație divină. El devine mai târziu conștient că singur nu ar fi putut concepe, elabora și transfera lirica sa pe hârtie. Simbolul este parte din arta
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
cu o casă, ea nu se construiește pe fundații fragile, chiar dacă modul de a construi respectă perfecțiunea, fiindcă vine un moment când zidurile se vor fisura sau chiar se prăbușesc. Poetul este cel care se frământă și aduce la lumină zbaterea celor ce-ntreabă, a celor care nu știu ce greșesc și nici cum să se căiască. Poesia lui este izvorâtă din îndoială, el însuși nepricepând uneori mesajul și negăsindu-și locul în cetatea sa, în mijlocul omenirii, pe această planetă. În carul aurorei
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
dar și un gest de recuperare a importanței acestui instrument în viața noastră de zi cu zi. Este bine să știm cât mai multe despre bani, pentru că numai așa vom înțelege mai multe despre noi înșine. Istoria banului este istoria zbaterii omului înspre devenirea sa de ființă puternică, mai puțin lipsită de spaime și mai sigură pe sine. Pentru că ce este trecutul nostru dacă nu un război permanent cu frica. Ne este teamă de foame, de frig, de vecini, de oamenii
[Corola-publishinghouse/Science/84957_a_85742]
-
le aduc în viața noastră? Întrebările de mai sus sunt retorice. Ele nu pot avea valabilitate decât în cazul unei percepții comune asupra vieții. Un posesor al unei cunoașteri complexe știe să deosebească, în viața noastră, caracterul natural al acestei zbateri de șansele pe care le avem să schimbăm ceva. Folosința banului face parte din instrumentarul uman sofisticat, parte a bătăliei cu viața, cu resursele limitate și visele noastre nelimitate, infinite. În același timp ca titular al unui curs de monedă
[Corola-publishinghouse/Science/84957_a_85742]
-
a unor ființe iraționale care se denumesc între ei cu cuvântul "oameni". Este o lucrare despre bani, dar și despre oameni și instituțiile lor, despre social și construcție socială. Aceasta este o carte despre om și despre vecinătatea umană, despre zbaterea noastră cu dualitățile teribile, naturale, pe care le moștenim genetic. Credem în ființa umană și în capacitățile sale de a se desprinde de atavisme, cutume și de a construi social tot mai sofisticat pentru a-și apăra, în continuare, și
[Corola-publishinghouse/Science/84957_a_85742]
-
sine și de a înțelege lumea lucrurilor și ființelor de dincolo de el. "Eu"-l este cel care pornește în marea aventură a înțelegerii și conturării sensurilor. În tiparele date de natură căutăm, găsim și tot în aceste tipare ne trăim zbaterile fiecărei clipe. Prin modul în care se raportează la sine și la lumea exterioară, omul se va diferenția în mod fundamental pe planeta Pământ. Trimiterea lui Hegel la lumea orientală nu este întâmplătoare, în acest context al discuției despre conștiința
[Corola-publishinghouse/Science/84957_a_85742]
-
conducere și influențare. Nici azi nu putem cunoaște prea multe decât dacă recunoaștem caracterul natural atât al existenței banului, cât și al moralei umane. Tocmai din acest caracter, din această pornire inițială, va rezulta independența banului și "indiferența" sa la zbaterea umană. Moneda este parte a unui mecanism social pe care ne chinuim să-l optimizăm și să-l aducem în favoarea noastră de mai multe mii de ani. În ceea ce privește formele pe care le îmbracă moneda marfă, acestea sunt extrem de variate. Vom
[Corola-publishinghouse/Science/84957_a_85742]
-
măsoară totul în bani, ei bine, în acele ținuturi este aproape cu neputință ca dreptatea și prosperitatea să domnească în opinia publică"797. Există o părere de rău că se întâmplă așa. Omul își plânge sieși de milă, într-o zbatere și o relație cu banul și cu puterea pe care nu o poate controla niciodată. 4. 4% În acest moment al dezbaterii suntem cu toții de acord că banii nu sunt și nu pot fi un element neutru al vieții economice
[Corola-publishinghouse/Science/84957_a_85742]
-
Depresiunea, așa cum îi spune și numele, este asemănătoare unei forme de relief înconjurată de două vârfuri ale maximului de creștere economică. Tocmai pentru că termenul vine din geografie, am vizualizat în conformitate evoluția sa în grafic. Depresiunea înseamnă "negativ". Este zona zbaterii și a căutării de soluții, în care se impune începerea aplicării politicilor anticriză. Aici se impune intervenția statului, deoarece în acest moment șomajul este foarte ridicat și este însoțit uneori de fenomene conexe extrem de grave: scăderea veniturilor, a consumului și
[Corola-publishinghouse/Science/84957_a_85742]
-
înainte de toate eu-l, starea interioară, lumea proprie dominată de propriile reprezentări și construcții, și numai după aceea deprinde tendința de socializare, de integrare participativă, creatoare, în grup. Omul este o ființă duală, a cărui conștiință se află mereu în zbatere, interior-exterior și exterior-interior. Aducând discuția în context economie ne aflăm mereu într-o alegere între egoism și generozitate. Ne realizăm ca indivizi în colectivitate, prin muncă și efort de integrare, dar ne urmărim, în ascuns, în permanență, cu egoism, propriile
[Corola-publishinghouse/Science/84957_a_85742]
-
cu proză în 1965, în „Tribuna”. Volumul de povestiri cu care tânărul medic debuta în 1969, Diminețile bătrâne, prefigura, ca manieră și tematică, coordonatele universului investigat ulterior. Adept al tehnicii narative moderne, prozatorul abandonează aspirația „totalității” spre a surprinde doar zbaterea individului în limitarea eului. Mai mult, obsesia autorului este de a releva momentul unic când normalul încalcă tărâmul patologicului. Subiectul nuvelelor îl constituie tocmai înfruntarea dintre echilibrul, armonia spiritului uman și tenebrele halucinante ale subconștientului necenzurat, care, distrugând luciditatea, creează
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286665_a_287994]
-
fost scutiți de teroare și de emigrare; ei ar fi fost absorbiți, pe nesimțite, de lumea greacă. Orice comentariu e de prisos. Dispariția lor avea deci alternanțe: Într-o vreme mai Îndelungă și pe cale pașnică pentru autorități, dar nu fără zbaterea minorității aromânilor, cum o dovedește Dimîndarea părintească, numită și Marseillaise-a aromânilor, pe care Constantin Belimace o publicase de mai mult timp, ori mai rapid, prin teroare dezlănțuită. Autoritățile sovietice, care Între 1940 - 1941 și după 1945 au hotărît să-i
A FI SAU A NU FI by GHEORGHE C. MOLDOVEANU () [Corola-publishinghouse/Science/830_a_1715]
-
dacă e vorba despre altruism, și nu despre comportament prosocial în general. Cineva se poate zbate toată viața în afara obligațiilor de serviciu pentru ceea ce el crede că e patriotism, fără să producă acte de ajutorare concrete. Mai mult, o asemenea zbatere poate sta clar sub semnul beneficiilor personale, uneori concret materiale. Or, crucială în definirea altruismului este tocmai lipsa acestor beneficii. Asupra respectivei chestiuni spinoase voi reveni în secvențele următoare. 1.3. Paradigma costuri-beneficiitc "1.3. Paradigma costuri‑beneficii" Într-o
[Corola-publishinghouse/Science/2283_a_3608]
-
el optează pentru universul sufletesc adolescentin, sufocat de singurătate și înstrăinare. Însemnele vârstei rebele își pun pecetea pe toate actele tânărului, care nu e dispus să accepte nici înțelepciunea bătrânilor (Un sfat pentru fiecare), nici să se lase subjugat, fără zbateri, de conformismul unei căsnicii (Iarna când e soare). Modul de a percepe simultan fluxul memoriei afective și impulsurile realității imediate este reflectat în schița O zi ca celelalte, dar pentru mine alta, exemplară prin întrepătrunderea până la limita extremă dintre trecut
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288380_a_289709]
-
această lume absurdă, Gleb aleargă până la epuizare să-și câștige un loc al său, conform cu abilitățile și aspirațiile sale. Aleargă însă zadarnic, căci deși există câteva episoade în care norocul părea că-i surâde prin ochii unor vechi cunoștințe, toată zbaterea sa e inutilă. Iubește Revoluția! este o foarte amară constatare că deși oamenii își caută sensul în noua ordine, acesta li se refuză prin oameni brutali ajunși în funcții în care nu aveau ce căuta. - Intelectualul care demască este incomod
Responsabilitatea de a fi intelectual by Valeria Roşca () [Corola-publishinghouse/Science/91718_a_93229]
-
el își dorește firescul editorial al aparițiilor la care lumea largă să aibă acces, aproape nu înțelege complicatul mecanism al editării ce implică agenți literari, avocați, contracte. Totuși conchide: „Aceste edituri seamănă leit: puțin le pasă de voința autorului, de zbaterile lui în cleștele sovietic. Ele sunt interesate de garantarea succesului comercial: nimeni să nu le-o ia înainte cu publicarea, iar în caz de proces sunt acoperite: au un document juridic.”( p.136) Soljenițîn este consternat când ajunge mai târziu
Responsabilitatea de a fi intelectual by Valeria Roşca () [Corola-publishinghouse/Science/91718_a_93229]
-
Similar, într-o altă legendă, piatra se metamorfozează în broască țestoasă, iar aceasta „Prin bolți de-azur/ Face-nconjur...// Stele de mare, aștri marini/ Îi trec prin preajmă fluizi, felini...” În alt poem, povestea despre „Michelangelo și meduza” rezumă sensul „zbaterii sisife” a titanului renascentist cu „găvana lui [a ochiului] secată de forme” și pe care eroul năzuiește s-o umple „c-un freamăt nou,/ [...] imens, inform ca marea”. Însetatul de puritățile „azure” și de infinitul oceanului se îmbogățește cu noi
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287216_a_288545]
-
CARAGIALE, Mateiu I. (12.III.1885, București - 17.I.1936, București), poet și prozator. Faptul că s-a născut ca fiu nelegitim al lui I. L. Caragiale îi va provoca lui C., mai târziu, grave complexe de inferioritate și o zbatere continuă, aproape disperată de a-și depăși condiția de bastard, de a înlocui extracția socială modestă printr-o iluzorie ascendență nobiliară, plăsmuită cu o uimitoare convingere intimă. Pe Maria Constantinescu, în vârstă de douăzeci de ani, I. L. Caragiale o cunoscuse
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286089_a_287418]
-
în numărul din aprilie 1912 (Clio, Lauda cuceritorului, Prohodul războinicului, Noapte roșie, Călugărița, Boierul, Aspra, Înțeleptul, Cronicarul, Domnița, La Argeș,Trântorul și Curțile vechi). După ce I.L. Caragiale își sfârșește viața, la Berlin, destinul lui C. va cunoaște vicisitudini tulburătoare, o zbatere dramatică între existența precară și aspirația către mirajul titlurilor nobiliare. În octombrie 1912 devine șef de cabinet la Ministerul Lucrărilor Publice, funcție pe care o deține până în ianuarie 1914. În „Viața românească” din martie 1913 i se tipăresc încă trei
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286089_a_287418]
-
scriitori au plătit pentru profesia și convingerile lor un pret atât de scump și dureros că argentinianul Ernesto Sábato. La început, a fost orgoliul de a refuza fanatismul politic și falsă glorie științifică, urmat de marginalizare și suferințe. A urmat zbaterea interioară pentru a ajunge la o concepție proprie unificatoare a lumii și salvatoare a omului; în sfârșit, efortul imens de a plăsmui o operă unică, profundă și tulburătoare, care exprimă exemplar dramă în contact cu absolutul. În ciuda inclinațiilor sale artistice
[Corola-publishinghouse/Science/1473_a_2771]
-
le urcase în 1934? Va fi visat el, odată întors în România, la o acțiune politică care să conducă la o renaștere românească la scară europeană? S-a închis el în disperarea-i funciară, refuzând să mai înțeleagă ceva din zbaterile veacului în care s-a născut? În 1937 este deja hotărât să se stabilească în Franța, poate ca să depășească "neajunsul de a se fi născut" într-o nație mică, "fără destin", așa cum spune de multe ori. "Orgoliul unui om născut
[Corola-publishinghouse/Science/1473_a_2771]
-
al morții: „M-au ascuns bătrânii, după obicei,/ Să nu uit de frica păsării tăiate/ Și ascult prin ușa încuiată/ Cum se tăvălește și se zbate.// Strâmb zăvorul șubrezit de vreme/ Ca să uit ce-am auzit, să scap/ De această zbatere în care / Trupul mai aleargă după cap.// Și tresar când ochii, împietrind de groază,/ I se-ntorc pe dos ca să albească/ Și părând că-s boabe de porumb/ Alte păsări vin să-i ciugulească.// Iau cu-o mână capul, cu
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287968_a_289297]