9,038 matches
-
România, se poate trage și concluzia că președintele a reușit să-și formeze o clasă de susținători cum, de-a lungul vremii, n-a mai avut decât Ion Iliescu, la începutul anilor ’90. Ceea ce ne transformă într-o țară la fel de stranie ca și atunci, la fel de atipică, o țară care n-a reușit să-și însușească mecanismele democratice decât la un nivel superficial. Oriunde în țările cu democrație consolidată, un președinte care se declară democrat și, în cazul nostru, european, care a
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2165_a_3490]
-
cu flori, cu aproximativ 15-20 de bănci. Era așezată pe o axă în care soarele bătea în geam doar dimineața, iar pe partea opusă geamului se aflau mai multe portrete mari cu scriitori, dintre care unul aparținea unei ființe tare stranii. Știam bine portretul din fața clasei, căci îl reprezenta pe inconfundabilul Vladimir Ilici și se afla în toate clasele, până și în cea de Chimie. De asemenea, știam că primul portret de pe peretele cu galeria de scriitori, care ne prezenta un
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2165_a_3490]
-
la dreapta și ducea până jos, sub ureche, unde bretonul se unea cu partea din spate și laterală a părului, creînd un tot unitar al frizurii. Oricum, totul părea cumva nenatural, dar nu știai ce să-i reproșezi. Avea ceva straniu în privire: parcă te iscodea, dar te și tulbura. Iar în josul portretului era scris mare: GOGOL. Avea să devină preferatul meu. Dar cele mai bune portrete ale lui Gogol sunt cele din 1841, când se afla la Roma (A. Ivanov
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2165_a_3490]
-
Avea să devină preferatul meu. Dar cele mai bune portrete ale lui Gogol sunt cele din 1841, când se afla la Roma (A. Ivanov și F. Molleră. Strategia PR-ului negru aparține lui Gogol Gogol este unul dintre cei mai stranii scriitori, atât în ceea ce scrie, cât și în ceea ce face. Dar, oricum, Gogol nu prea face diferența între cele două. La el se amestecă de o naturalețe incredibilă. Despre Gogol circulă atâtea legende și povești, încât nu mai știi ce
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2165_a_3490]
-
ușor. Însă Gogol nu se mulțumește doar cu atât. Vrea totul. Începe ciclul de „povești petersburgheze“, așa-numitul „serial fantastic“. Prima este povestirea Nos (Nasulă - și imaginează-ți că această povestire fantastică, de un curaj grotesc nebun, cu un umor straniu, este total opusă „povestirilor provinciale“ ale lui Gogol și e scrisă în 1835. Odată cu acest ciclu, la care se adaugă și una dintre cele mai bune povestiri ale lui, Mantaua, Gogol ne arată că știe nu numai să aleagă teme
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2165_a_3490]
-
secret. Și tu, a zis Mary izbucnind de-a binelea în plâns. Tot ce ne-ai povestit de Zach. Nu-mi vine să cred că s-a folosit de toate informațiile alea. Chiar nu-mi vine să cred. În mod straniu, Jina nu mai era în stare să mai plângă. Lacrimile i se opriseră după ce citise primul rând din cartea lui Alice - singurul rând care era, indubitabil, adevărat. El nu s-a gândit niciodată ce-avea să se întâmple cu ea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2245_a_3570]
-
înjghebase locuința din resturile care coborâseră pe râu, legând bușteni de bucăți de metal, scânduri de la ambarcațiuni proptite cu bolovani, bucăți de placaj lipite cu tot felul de deșeuri din plastic. Rezultatul obținut era urât și inegal, dar, în mod straniu, avea și o tușă artistică. Zach a tras tare de vâslă și-a manevrat barca înspre plaja nisipoasă unde Ellis Cantor i-a ancorat cu o funie. Bătrânul a ignorat mâna pe care i-a întins-o Zach și-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2245_a_3570]
-
vie, s-ar fi autodistrus, dar fără ca nimeni s-o știe. Lui Mary îi ardeau degetele și-a început să transpire în spatele urechilor. A căutat să găsească un subiect de conversație sigur, ceva legat de experiențe comune, dar, în mod straniu, s-a simțit înviorată de lipsa totală de idei. Faptul că-l voia pe Drew era ceva similar cu primul pas făcut pe o planetă necunoscută, cu descoperirea de mirosuri și senzații de a căror existență habar n-avusese. Drew
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2245_a_3570]
-
fusese prin zonă atunci când explodase bomba la reședința guvernatorului și era mai mult decât dispusă să vorbească. În vis, Mike intră primul în încăpere. O vede pe fată și explozibilul pe care-l are prins pe piept, îi vede zâmbetul straniu și ochii isterici. Instantaneu, își pune pistolul în buzunar și-ntinde mâna. Fata tremură. N-are decât nouăsprezece ani și-un ticălos a convins-o că e mai bine să mori decât să trăiești. Lui Mike nu-i pasă ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2245_a_3570]
-
refuzase fără să se gândească și la cum avea să trăiască fără ea. Mike s-a uitat la ferestrele cufundate în întuneric de la dormitorul vecinilor. Habar n-avea ce căuta acolo. Habar n-avea cine era el și, în mod straniu, asta i-a oferit prima plăcere pe ziua respectivă. Trecuse mult timp de când Mike nu mai realizase că, în esență, încă era capabil de orice. Ce putea să ceară mai mult de-atât ? Bărbatul a escaladat bolovanii din beton și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2245_a_3570]
-
mea. Poate că Irene a fost posedată, a spus Danny. Charlie știu sigur că e. Naji l-a atins pe braț, alegând cu grijă unul dintre puținele locuri în care nu avea vânătăi. Danny a simțit din nou senzația aia stranie din stomac. Și o căldură neașteptată. Toți suntem posedați de ceva, i-a răspuns Naji. Soarele strălucea pe crestele de piatră ale munților ca un far, ca o lumină fermecată. Fantome, jinn-i, tatăl lui Danny sau cine știe ce. De vreme ce, după Ahmad
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2245_a_3570]
-
-ar fi vrut, iar Mary s-a închipuit ca eroină a unei povestiri spusă la foc de tabără, ca o legendă a canionului, ca o nimfă a râului. Și-a închipuit o poveste de-o asemenea îndrăzneală și-atât de stranie încât majoritatea oamenilor nici n-ar crede-o. Mary a râs, apoi a lăsat capul în jos ca să-și ascundă chipul iluminat de-o bucurie atât de nepotrivită în momentul respectiv. Sigur că ideile ei erau absurde. Ea și Drew
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2245_a_3570]
-
o pierdere și mai groaznică. Haide, haide, a îndemnat-o Helena. Au trebuit să se chinuiască să rostogolească elanul de patru sute cincizeci de kilograme în mormânt. Dedesubtul animalului ar fi trebuit să fie o baltă de sânge, dar, în mod straniu, iarba era nepătată. Helena și-a plimbat mâna peste locul uscat. Fiuuu, a exclamat femeia. Spiritu’ nu i-a plecat prea departe. Helena a aruncat un pumn de țărână pe mormânt; Alice a făcut la fel. Ellis nu s-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2245_a_3570]
-
răstoarne sau să-i scoată la mal fără incidente. Oricum, puștiul îi tăiase răsuflarea. Se chinuia, cu brațele lui ca niște scobitori, să întoarcă barca astfel încât să ia valurile în bot, iar pe chip i se citea extazul. În mod straniu, Mary chiar și-ar fi dorit ca barca să se răstoarne; voia să se întâmple ceva, orice. Femeia s-a întors către Jina, care-l lăsase în pace pe fiul ei și se așezase țeapănă pe locul ei, privind cum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2245_a_3570]
-
mâinile mele, și aud că s-au perpelit acolo, la dumnealor. Am să mă cert zdravăn cu ea ... Bieții mititeii mamei: Doctorul Rim sughiță un râs indulgent. Lui Mini, care nu-1 mai auzise parcă râzând alteori, râsul i se păru straniu. 136 - Lina e o cloșcă! zise Rim, îngăduitor pentru întîia oară cu slăbiciunile bunei Lina. O cloșcă! Strânge sub aripi toți puii altora ... Cum, de exemplu, și pe domnișoara Sia. Reamintirea fetei ursuze rupse iar lui Mini firul bunei înțelegeri
Concert din muzică de Bach by Hortensia Papadat-Bengescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295607_a_296936]
-
din Amsterdam, o curte interioară din Berlin și o piață din Olanda. Imagini live surprinse cu camere web sunt proiectate pe machete. Coreeanul Yunchul Kim, care trăiește în Germania, a adus la Sibiu lucrarea Void. Traffic, care creează o imagine stranie: activitatea serverului Biroului Sibiu 2007 este vizualizată sub formă de valuri. Rezultă un fel de peisaj muntos, completat acustic. Iar Valentina Nissi, din Italia, prezintă rezultatele unui workshop la care au participat eleve de la Liceul de Artă din Sibiu. Weird
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2186_a_3511]
-
amintesc și de așa ceva: „M-am văzut din nou pus în fața certitudinii că, indiferent cât de legate una de alta ajung să se simtă două persoane, lipsa de comunicare este o problemă imposibil de rezolvat“. Golul „comunicațional“ alunecă firesc în stranii momente de voluptate concretizate cu răsuciri stilistice de-a dreptul abracadabrante: „Ea se porni să geamă, ademenindu-l ca prin vis cu pufuleții ei de viermișor și cărnișoarele aburinde de scoică fragedă. (...Ă Făcuseră dragoste de mai multe ori, dar
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2186_a_3511]
-
despre tine sau despre comunismul văzut de cei din generația ta? Nu, nu e un film despre comunism, nici cu majusculă, nici fără. M-au interesat oamenii și relațiile bizare dintre ei. Din perspectiva de azi, totul mi se pare straniu: pe de o parte, un grup de exilați care trăiesc fizic la München sau la Paris, dar care mental sunt în România. Reconstruiesc România între pereții unui studio de radio din exil. De cealaltă parte, unii care ascultă aceste voci
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2186_a_3511]
-
și mai ales multă inventivitate. Altfel, ești înghițit de concurență. Odată ieșit din hotelul în care stau, îl întâlnesc, în fiecare dimineață, pe cerșetorul cu câini. E un bătrân destul de bine îmbrăcat și rumen în obraji, care mai și zâmbește straniu spre trecători, fără a întinde mâna. Stă pe o pătură, cumva absent, cu o cutie metalică în față. Nu te agasează, nuțți cere nimic. Dar îi dai pentru că e imposibil să nu te oprești lângă el. Și asta întrucât, pe
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2186_a_3511]
-
imens dispreț, gândindu-se la ființele acelea stupide care cutezaseră să-și pună mintea cu un corl Dar în clipa următoare își aminti că nu era singurul corl de pe această planetă. Era un gând pe cât de neașteptat, pe atât de straniu. Căci îi urâse pe ceilalți corli și luptase fără milă împotriva lor. Iar acum, vedea în puținii care mai rămăseseră în viață niște rude apropiate. Dacă ar fi avut răgazul să se înmulțească, nimeni - cu atât mai puțin acești oameni
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85130_a_85917]
-
cei doi veniți în ajun la conferința lui. Aduseseră cu ei o sumedenie de aparate. Grosvenor văzu, printre altele, niște recipiente mari și o rețea întreagă de tuburi menite să le alimenteze cu substanțe chimice. Grosvenor își aminti de comportarea stranie a chimiștilor la conferința lui. Îngrijorat de soarta instalațiilor și aparatelor sale, intră în prima încăpere, un vestibul pe care-l folosea mai ales ca punct de tranzit, dar și ca sala de cursuri. Celelalte patru încăperi cuprindeau aparatura specială
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85130_a_85917]
-
să fie un aparat fragil, cu o rețea complicată de sârme încolăcite în jurul a trei țevi care traversau trei sfere mici ce răspândeau o lumină argintie, bizară. Această lumină pătrundea prin masă, făcând-o transparentă ca sticla. Dar și mai straniu era faptul ca sferele acelea absorbeau căldură ca niște bureți termici. Grosvenor întinse brațul spre cea mai apropiată dintre sfere, dar simți ca mâna îi înțepenește și că toată căldura iese din ea, așa că și-o retrase grabnic. - Cred c-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85130_a_85917]
-
ne explice motivele sale. Nimeni nu-i răspunse. Grosvenor îl văzu pe Kent încruntându-se. Faptul că printre membrii expediției se afla unul care nu avea curajul de a-și susține fățiș o opinie, fie ea trecătoare, era într-adevăr straniu. Mulți din sală priveau în jur, uimiți. - Când a făcut cineva o astfel de propunere? întrebă Smith. Nu-mi amintesc s-o fi auzit. - Nici eu! spuseră într-un glas câțiva oameni. Lui Kent îi străluceau ochii: era limpede că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85130_a_85917]
-
inteligenței noastre, spuse Kent. Există desigur soluții în problemele hiperspațiului, soluții simple, pe care oamenii noștri de știință n-au știut să le găsească, poate vom afla câte ceva. Kent tăcu o clipă, apoi continuă: - Korita, tăcerea dumitale mi se pare stranie. Ce-ar fi să ne spui cum vezi dumneata situația? Arheologul se ridică și, întinzându-și mâinile într-un gest de neputință, zise: - Nu-s în stare să vă ofer nici măcar o ipoteză. Va trebui să aflăm ceva mai multe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85130_a_85917]
-
să facă tot ceea ce era necesar. 25 Când simți că-i gata să treacă la acțiune, Grosvenor îi trimise lui Kent următorul mesaj: Dragă domnule Kent, Am de făcut o comunicare importantă tuturor șefilor de secții, o comunicare în legătură cu inteligența stranie a cărei prezență am simțit-o în această galaxie. Posed acum suficiente dovezi despre esența ei pentru a putea trece la o acțiune pe scară largă. V-aș ruga să convocați o ședință specială, la care să-mi pot expune
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85130_a_85917]