9,442 matches
-
importanță. Într-o situație limită, orice semn al normalității, al vitalității, ineditului chiar, capătă alte proporții în care viața devine singura valoare fundamentală. În fond, acest happening poate fi doar începutul unui drum într-un spațiu care atenuează granița între ficțiune și realitate și în care fericirea și durerea, viața și moartea, binele și răul își trăiesc acut îmbinarea. Spectacolul pe care l-am văzut se numește Atac la profesoară, o adaptare a regizoarei Diana Maria Mihailopol după cunoscuta piesă Șantaj
Viens voir les comediens! by Marina Constantinescu () [Corola-journal/Journalistic/16147_a_17472]
-
Hristos. Așa se face că Satana e cînd principiul malefic de care teologii au nevoie pentru a explica de ce Dumnezeu rabdă răul în lume, fie o născocire puerilă a unor credincioși cu imaginația surescitată. În ambele cazuri, Diavolul e o ficțiune, adică un rebut lexical menit a-l achita pe Dumnezeu de vina aducerii răului în univers. E țapul ispășitor în variantă facilă. Dincolo de detaliile teologice, sunt șase trăsături ale Diavolului din analiza cărora ne putem face o imagine mai adecvată
Portret de drac by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/2429_a_3754]
-
cazuri” numai bune de tras întrun eseu. De aici caracterul izolat al scenelor și al observațiilor, precum și impresia, mai generală, că puține pagini din Femei albastre pot depăși stadiul de problematizări pe teme date pentru a se închega într-o ficțiune de sine stătătoare.
Bovarism masculin by Alex Goldiș () [Corola-journal/Journalistic/3579_a_4904]
-
1995, după treisprezece ani de absență: „Prin urmare, plecarea ei din țară fusese un protest împotriva lumii lui, a valorilor lui, a ipocriziei și compromisurilor lui. Își afirmase astfel personalitatea printr-o negație: ce convenabil! Ce simplist!" Efectele reale ale ficțiunii Sub titlul The "CSI effect", în numărul din 22 aprilie, THE ECONOMIST publică un articol despre modul în care serialele TV polițiste afectează desfășurarea investigațiilor reale și a proceselor din sistemul de justiție anglo-saxon. Efectul CSI (numele cunoscutului serial) este
Actualitatea by Cronicar () [Corola-journal/Journalistic/6318_a_7643]
-
o dovadă a demnității, dotați cu bastoane, lămpașe, tîrnacoape, topoare și lanțuri, se mișcă într-o altă lume. întreaga lor strategie, alături de regie și de scenografie, îi scoate din cotidian și din regimul vieții obișnuite. Ei sînt, de fapt, niște ficțiuni, niște existențe proteice care își caută o identitate. A-i numi, pur și simplu, mineri este un abuz. Pentru că intervenția lor publică, voluptatea gestului autoritar și bucuria sanguinară îi deposedează de orice rol în convenția socială. Ei decad din toate
Artistul a ieșit în stradă by Pavel Șușară () [Corola-journal/Journalistic/9571_a_10896]
-
cunoașterii e pretutindeni”. Ultimul text al volumului, inedit, este un reportaj din Transnistria, o relatare impresionantă care surprinde nud o realitate cu atributele senzaționale ale unei scrieri perfect absurde. Textul este, de altfel, intitulat Postfață sau despre distanța iluzorie dintre ficțiune și realitate. Povestirile sunt în mare parte, așa cum s-a spus deja, antologabile. Remarc și eu, extrem de selectiv, De-a întunericul, Cinci, cinci și jumătate sau Ca de fiecare dată. Deși par scrise alb, direct, la prima mână, de fapt
Viața cu amănuntul by Marius Chivu () [Corola-journal/Journalistic/13183_a_14508]
-
o asociază artei fotografice trecute prin filtrul de sensibilitate barthesian. Există la acest personaj Antoine Doinel ceva peterpanesc, în contradicție cu dorința copiilor cinematografiei truffaultiene de a ieși din copilărie cât mai repede, mai ales în ce privește confuzia dintre realitate și ficțiune, o nepermisă prelungire a tinereții fără bătrânețe în deplin acord cu o neseriozitate gravă a eroului volatil care nu se lasă prins în nicio iubire, în nicio îndeletnicire, în nicio situație ca și cum acesta ar fi vrut să scape de toate
François Truffaut, bărbatul care era filmul by Angelo Mitchievici () [Corola-journal/Journalistic/7092_a_8417]
-
rămâne veșnic un adolescent", iar Antoine Doinel se identifica simbolic cu el. Magda Mihăilescu remarcă absența "creșterilor și descreșterilor psihologice" ale acestui personaj ca o caracteristică ce definește o mare parte dintre personajele lui Truffaut, angajate doar față de propriile lor ficțiuni și obsesii. Și Magda Mihăilescu printr-un secret acord cu rezerva cineastului față de complicația metodologiei a abandonat din start un punct de vedere construit pe o teorie anume, pornind investigația de la invariabilele pe care cinematografia truffaultiană le propune, echivalentul unor
François Truffaut, bărbatul care era filmul by Angelo Mitchievici () [Corola-journal/Journalistic/7092_a_8417]
-
unde Antoine Doinel îi închină lui Balzac, un "altar" care va lua foc din greșeală. Avem de-a face cu mai mult decât o cameră-stilou, - Truf-faut nu este interesat de cotidian sau de istorie -, ci cu un univers impregnat de ficțiunea cărții care dirijează adesea personajul, îi modelează emoțiile, îi dictează scrisorile și deciziile, îl ocrotește și-l lasă să viseze; cartea și viața sunt vase comunicante. Pe de altă parte, o altă cheie de lectură pusă cu acribie în evidență
François Truffaut, bărbatul care era filmul by Angelo Mitchievici () [Corola-journal/Journalistic/7092_a_8417]
-
acum, Fraier de București reprezintă un generos memorial al generației lui Florin Iaru. Să nu uităm, povestitorul nu-i un oarecine. E unul din cei mai valoroși poeți contemporani. A scris Cântecele de trecut strada (1981), La cea mai înaltă ficțiune (1984) și Înnebunesc și-mi pare rău (1990). A fost unul din cei patru fab ai Aerului cu diamante (1982). Așa încât, chiar și atunci când își amintește întâmplări anodine, acestea țin, vrem, nu vrem, de istoria literară. (Oricât de pedant ar
Poeme și schițe by Cosmin Ciotloș () [Corola-journal/Journalistic/5315_a_6640]
-
să răsfoiești măcar cîteva pagini din ea. În schimb, reversul dependenței este rutina, cu sațietatea pe care o resimți uneori și cu pierderea treptată a candorii lecturii: cititul încetează să mai fie un act inocent, de lăsare completă în voia ficțiunii pe care ți-o propune cartea, devenind în schimb un act lucid și dureros de apreciere a ceea ce citești: bucuria lecturii a dispărut, în locul ei apărînd tristețea discernămîntului critic. Nu mai trăiești cartea, ci o evaluezi, nu o mai citești
Patima lecturii by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/10668_a_11993]
-
primul roman japonez, Genji Monogatari, desemnând pe cel ce se ascunde. Se adâncește astfel misterul personajului apărut "deus ex machina" în viețile celor două eroine. Jocuri cu multiple deghizări Scriitoarea jonglează pur și simplu cu tipurile de roman și convențiile ficțiunii. Formula aleasă este una consacrată de romanul subiectiv - alternanța vocilor, și ea se dovedește atotcuprinzătoare: ascunde mai multe tipuri de romane, unele reinventate, altele parodiate cu tandrețe, altele răsucite până devin "antiromane". Mai întâi, romanul social înțepător, usturător pe alocuri
Ariciul și camelia by Elisabeta Lăsconi () [Corola-journal/Journalistic/7305_a_8630]
-
căci personajele își proclamă simplitatea și claritatea gustului, dar cât rafinament dovedesc preferințele lor! O conte philosophique păstrând aroma franțuzită, ca și o grațioasă și totodată gravă narațiune inițiatică încheiată cu decizia Palomei de a trăi, asumându-și viața. Și ficțiune mitică, în care Renée își găsește în Kakuro Ozu sufletul pereche, iar în Paloma sufletul geamăn, broderie intertextuală, plină de rafinate aluzii, de la Buffon la Jean Girodoux. Ori chiar o proză simbologică, sprijinită pe două simboluri-cheie - ariciul și camelia. Paloma
Ariciul și camelia by Elisabeta Lăsconi () [Corola-journal/Journalistic/7305_a_8630]
-
radicală și cvasicompletă "analiză spectrală" a totalitarismului și a invențiilor acestuia în materie de "transformare a omului și a societății". Deși a reținut prea puțin atenția autorilor prezentului studiu, Jurnalul unui jurnalist fără jurnal - caleidoscop eseistic în care se întrepătrund ficțiunea cu autobiografia și fișele de lectură - este un text profund, original, cutremurător, care reprezintă (așa cum remarca și Elvira Sorohan în cartea menționată anterior) partea poate cea mai valoroasă și mai durabilă a creației lui Ion D. Sârbu. Iar corespondența acestui
Cercul Literar de la Sibiu by Antonio Patraș () [Corola-journal/Journalistic/16911_a_18236]
-
privire (o lectură) mai atentă, s-a putut constata că unele dintre "marile opere" erau de fapt volume modeste, ambalate, precum produsele fragile, în mult și bun material protector. O dată îndepărtat acesta, cartea în sine prezenta un surâs chinuit, de ficțiune debilă fără șanse de resuscitare. Complet diferită, dar la fel de instructivă, mi se pare situația unor volume apărute în aceeași perioadă, la care raportul dintre forma de prezentare și fondul operei este răsturnat. Numele autorului nu ne spune mai nimic, cartea
O surpriză by Daniel Cristea-Enache () [Corola-journal/Journalistic/10237_a_11562]
-
există o distanță între autor și personajele sale, ci între ipostazele diferite ale celui dintâi. Paul este totodată actant și narator al poveștii, al cronicii pe care o trăiește și o scrie deopotrivă. Avantajele genului (notația directă, dezlegată de pactul ficțiunii omogene, impredictibilitatea episoadelor, asociațiile mai libere pe care diaristul și le îngăduie) sunt speculate de autorul de pe copertă, "colecționar de tipuri umane", dar preocupat în chip vizibil de o anume figură feminină. Este roșcata Norma, femeie vitală, exuberantă, cu un
O surpriză by Daniel Cristea-Enache () [Corola-journal/Journalistic/10237_a_11562]
-
America etc. Când colo, surpriză: autorul nu are nici o intenție exegetică. El scrie, pur și simplu, pe bază de documente, istoria faimosului proces care a stat la baza romanului lui Dreiser, într-un singur capitol ocupându-se de relația dintre ficțiune și realitate. Opinia autorului, împărtășită până la urmă și de cititor, este că, uneori, faptele reale sînt mai interesante decît variantele lor ficționale. Să reamintim pe scurt aceste fapte: în vara anului 1906, doi tineri care lucrau la o fabrică de
Când viața "bate" literatura... by Ilie Rad () [Corola-journal/Journalistic/16381_a_17706]
-
în cazul în care crima ar fi avut loc în partea respectivă a lacului, justiția ar fi dat alt verdict, fiindcă acolo "roțile justiției se învârteau mult mai încet". Un capitol al cărții se ocupă de corespondența dintre realitate și ficțiune. (subiect despre care există o teză de doctorat: John F. Castyle, Making of "An American Tragedy", University Microfilm #5017). Se stabilesc aici principalele corespondențe dintre realitate și roman: Chester Gillette = Clyde Griffiths (în alegerea personajului fictiv, Dreiser a păstrat inițialele
Când viața "bate" literatura... by Ilie Rad () [Corola-journal/Journalistic/16381_a_17706]
-
membri ai familiilor Gillette și Brown au supraviețuit mulți ani procesului care le-a marcat destinul. Numeroasele desene, fotografii și facsimile sporesc interesul cărții lui Craig Brandon. Proliferarea unui asemenea gen de literatură în S.U.A., în care viața reală concurează ficțiunea, confirmă ceea ce spunea Dreiser însuși într-un interviu din anul 1927, acordat ziarului New York Times: "Realismul nu este literatură, acesta este viață".
Când viața "bate" literatura... by Ilie Rad () [Corola-journal/Journalistic/16381_a_17706]
-
Însemnarea jurnalieră începe însă abrupt cu altceva: „M-am visat în război astă-noapte. Atacam o patrulă dușmană, care trăgea asupra noastră...“ ș.a.m.d. Coșmarul acesta, nutrit din informațiile venite din realitatea lumii de jos, nu mai este paralel cu ficțiunea lumii de sus, a intrat deja, filtrat, în roman. De aceea, în modul cel mai firesc, visul descris și explicat se leagă imediat de soarta cărții: „Poate că e o inconștiență a rămîne aici, în pădure, și a scrie literatură
"Grodek". A treia variantă by Ion Vartic () [Corola-journal/Journalistic/5841_a_7166]
-
un ofițer) este poate simptomatic pentru un veac care se autoconsumă spre finalul sau. Aceasta obsesie a crimei gratuite amintește de faimoasa conferință "Despre omor considerat că una din artele frumoase", concepută de Thomas de Quincey. Cu rezervă însă că ficțiunea scriitorului polonez exclude umorul ușor cinic specific britanicilor, substituind acestuia atitudinea melancolica. Din acest punct de vedere, personajele lui Kusniewicz nu sînt chiar decadente. Locotenentul Kiekeritz nu practică uciderea că pe un sport de plăcere, ci ca pe o etică
Memoria pre-apocalipsei by Stefana Totorcea () [Corola-journal/Journalistic/17643_a_18968]
-
subiect senzațional, portretizându-l în carte pe asasin în culori întunecate și acuzându-l, la rândul lui, de crimă. Întrebarea pe care Janet Malcolm o pune în cartea ei este dacă un jurnalist de investigație, care nu e autor de ficțiune literară, are dreptul de a abuza în acest fel de buna credință a personajului său real. Janet Malcolm crede până la urmă că jurnalistul, chiar dacă autor al unei scrieri non-ficționale, are acest drept. Carrère o citează pe larg ca s-o
Jurnalism și literatură () [Corola-journal/Journalistic/3474_a_4799]
-
scoțian atît la mici aventuri ocazionale, cît și la o viziune idilică -, Idi Amin subliniază că atît el, cît și Uganda sunt reali. Despre ce realitate, însă, vorbește președintele? Așa cum o construiește europeanul civilizat alias Garrigan, Africa (Uganda) este o ficțiune precum era cu un secol și ceva înainte pentru expediționarii în căutare de fildeș, un ținut exotic, chiar dacă nu mai este populat cu canibali, cum, printr-o glumă insidioasă, își disociază Idi Amin democarația originală de umbrele trecutului. Pe de
Un copil al secolului by Angelo Mitchievici () [Corola-journal/Journalistic/9856_a_11181]
-
acum in extenso. Interesul acestora poate fi unul polemic față de senzaționalul cu orice preț, păgân și imund, ce vinde o seamă de ziare de azi, dar și unul de estetică: supralicitarea realului, autenticitatea procedurilor unui jurnalism profesionist concurează cu succes ficțiunea literară. Cine plonjează fără prejudecăți în aceste dosare de existență are nu numai revelația unei colecții de suflete tari, ci și a fidelității lui Mihai Stoian față de o anume și nedesmințită marcă stilistică: cea a scriitorului/ investigator ce intervine în
Dosare de existență by Geo Vasile () [Corola-journal/Journalistic/16407_a_17732]
-
și a Marianei Codruț, toți sînt născuți după 1960, mezina grupului fiind Corina Bernic, născută în anul 1981. Fiecare dintre semnatarii textelor a avut se pare deplina libertate în ceea ce privește conținutul și forma de redactare, astfel încît pe traseul care separă ficțiunea pură (Dan Lungu) de autenticitatea absolută (paginile de jurnal ale lui Ovidiu Nimigean) se întîlnesc modalități complet diferite de abordare, de la melancolia sarcastică a Marianei Codruț, la confesiunea cu accente autoironice a lui Radu Pavel Gheo sau la inventarul mirceahoriasimionescian
Rosso Relativo by Tudorel Urian () [Corola-journal/Journalistic/12671_a_13996]