7,959 matches
-
această categorie se află chiar Austria, în primă ipostază față de Franța, în cea de a doua față de Prusia 115. În acel context, gravele și repetatele înfrângeri suferite de Austria din partea armatelor franceze au scos-o din competiția pentru rezolvarea problemei orientale, prin redimensionarea politică și teritorială a Orientului European. În consecință, s-a produs o modificare de esență și în gândirea politică austriacă, în sensul adoptării principiului statusquo-ului politic și teritorial cu privire la Imperiul Habsburgilor Austrieci, însuși, principiu consacrat, de altfel, de
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
scop i-a fost subordonată Triplă Alianță, formată de Anglia, Olanda și Prusia, care fusese constituită, deja, în anul 1788130. Decesul lui Iosif al II-lea și preluarea tronului de către Leopold al II-lea au produs o modificare a politicii orientale a Austriei, în sensul că și-a manifestat dorința de a restabili pacea în Europa Orientala, tendința care corespundea cu direcțiile politicii Angliei, dar care, în mod inevitabil, era în contradicție cu tendințele expansioniste ale Rusiei. S-au creat, astfel
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
a aderat și cea dintâi. Ca urmare, cercurile conducătoare engleze au considerat necesară reglementarea raporturilor cu Rusia, rămase în suspensie după episodul Oceakov, mai ales că, la 1 februarie 1793, Franța îi declarase război, ceea ce semnifică, implicit, si cauționarea politicii orientale a acesteia. Unul din primele demersuri în acest scop l-a constituit reînnoirea Tratatului de prietenie și comerț, încheiat de cele două state în anul 1766 și a cărui valabilitate de 20 de ani expirase în anul 1786, prin Convenția
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
urmare, diplomația engleză și-a concentrat, în continuare eforturile, conjugate cu cele ale Rusiei și ale Austriei, pentru menținerea Porții Otomane cât mai departe de Franța și a o împiedică să-i înlesnească, direct sau indirect, realizarea obiectivelor politicii sale orientale 150. Dacă Anglia era interesată că Franța să nu-și realizeze planurile în Europa Orientala, nu mai puțin este adevarat și faptul că avea, totodată, si rezerve în ceea ce le privește pe cele ale Rusiei, în același spațiu. Căci, potrivit
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
propre à concourir à Să ruine et à partager de șes dépouilles, ce Ministére se decideroit pour ce dernier părți"155. În orice caz, oricare ar fi fost adevăratele intenții ale guvernului britanic, în legătură cu susținerea sau nu a planurilor politicii orientale a Rusiei, este cert că se preocupă, totuși, ca bunele raporturi existente între Anglia și Rusia să servească și interesele comerciale ale supușilor britanici, idee ce este sugerată de Tratatul de comerț semnat la Petersburg, la 10/21 februarie 1797156
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
cărora li s-a adresat lordul Grenville care, în noile împrejurări create de păcile încheiate de Franța mai ales cu Prusia și cu Austria, nu mai puteau fi armonizate. Astfel că demersurile sale au eșuat 160. Concomitent, declanșarea noii crize orientale ca urmare a invadării Egiptului de către o armată franceză, comandata de generalul Napoleon Bonaparte, la 1 iulie 1798, a sporit gradul de alertă și al diplomației engleze. Guvernul britanic nu ignoră, desigur, consecințele pe care le-ar fi antrenat asupra
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
Vol. ÎI, p. 58, 115. desigur, presiunile diplomatice exercitate împreună cu Rusia asupra Porții vizând același obiectiv 162. De remarcat este, totuși, faptul că în pofida colaborării oficiale cu Rusia, diplomația engleză nu ignoră inconvenientele pe care le-ar fi provocat politicii orientale a Angliei, daca Rusia ar fi reușit că, profitând de invazia franceză în Egipt, să-și fi asigurat un control mai strict decât ar fi fost convenabil asupra Porții Otomane 163. Chiar și în cazul în care observația lui Mouradgea
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
powers"178. Războiul a reizbucnit, după cum se știe, la 22 mai 1803. În nouă fază, statele nordice aveau să fie, de asemenea, profund implicate, sub diverse forme, atât în evoluția noii crize politice continentale, cât și în cea a problemei orientale, unele din formele de concretizare ale amintitei implicări fiind abordate în capitolul următor. 178 Veniamin Ciobanu, Political French-Russian-Prussian Rivalries, p. 15. ÎI Implicații în problema orientala ale politicii Marilor Puteri în Europa de Nord-Est (1800-1814) Formarea, în luna decembrie 1800
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
anului 1803, existând riscul declanșării unui nou conflict militar între Rusia și Suedia 23. Date fiind progresele înregistrate de armatele franceze care operau în Nordul Germaniei, la care se adăugau planurile lui Napoleon Bonaparte vizând extinderea controlului francez asupra bazinului oriental al Mării Mediterane și al Dunării de Jos ce puneau în discuție pozițiile deținute de Rusia în zonă, posibilitatea unui nou război cu Suedia trebuia evitată, pentru a nu se reedita situația creată în timpul ultimului război ruso-austro-turc, cănd Rusia a
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
Portugalia. Cum cea dintâi refuzase, dobândise "calitatea" de inamica a Rusiei, motiv pentru care ambele parți contractante au "mandatat", deocamdată, Danemarca să aplice vecinei sale "corecția", adică să-i declare război 38. Drept recompensă, Rusia capătă mână liberă în problema orientala, pentru a o "rezolva", potrivit obiectivelor sale, de vreme ce, conform stipulațiilor articolului opt, Franța urma, în condițiile specificate, să o sprijine că, împreună, să-i "sustragă" Imperiului Otoman provinciile sale europene. Nu, însă, chiar pe toate, căci Napoleon nu dorea o
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
împreună, să-i "sustragă" Imperiului Otoman provinciile sale europene. Nu, însă, chiar pe toate, căci Napoleon nu dorea o Rusie stăpâna pe intreg Orientul European, de unde ar fi putut pune sub un grav semn de întrebare realizarea propriei sale politici orientale și chiar continentale. De aceea, a inserat o precizare care o împiedică pe noua să aliata să devină prea puternică în Orientul European, exceptând Constantinopolul și Rumelia din categoria provinciilor europene ale Imperiului Otoman ce urmau a-i fi "sustrase
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
Imperiului Otoman ce urmau a-i fi "sustrase" de către Rusia, cu sprijinul Franței 39. Zvonurile privind grabă Rusiei de a profita de conjunctură creată în Nordul Europei, pentru a-și realiza cel putin o parte însemnată din obiectivele politicii sale orientale, nu au întârziat să 36 Ibidem, p. 582-583. 37 Ibidem, p. 583. 38 Ibidem, p. 583-584. 39 Ibidem, p. 584; vezi, în acest sens, si Sten Carlson, op. cît., p. 34. fie lansate, posibil și cu scopul de a se
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
C. Colescu-Vartic, op. cît., p. 762). 56 Cf., Dimitrie A. Sturdza și C. Colescu-Vartic, op. cît., p. 840. 57 Ibidem, p. 840. 58 Ibidem. era agreat, în totalitate, nici de Alexandru Tolstoi, ambasadorul Rusiei la Paris, tot din perspectiva problemei orientale. Potrivit opiniei sale, prioritară pentru Rusia era încheierea războiului cu Turcia, ceea ce ar fi permis Rusiei să-și concentreze forțele militare în Polonia, mai ales. În ceea ce privește Suedia, diplomatul rus era de părere că operațiunile militare contra acesteia trebuiau considerate că
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
Rusia și cu Marea Britanie, în vederea încheierii unei alianțe împotriva Franței 125, diplomația rusă a menținut contactele cu cea franceză, pentru a salva, din perspectiva raporturilor Rusiei cu Franșa, cel putin o parte din obiectivele politice ale celei dintâi în problema orientala, ca și din Nordul Europei. Potrivit opiniei lui Aleksandr Ivanovich Cernișev, trimis în misiune diplomatică la Napoleon, pe lângă care s-a aflat între 23 februarie 1810 și 21 octombrie același an126, pe care a expus-o tarului, în raportul său
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
a determina Suedia și Danemarca să adere la sistemul său continental, obiectiv înscris în Tratatul de la Tilsit, din 9 iulie 1807150. Că și în cazul Prusiei, Napoleon aborda, însă, și problema locului Peninsulei Scandinave în raporturile franco-ruse, din perspectiva intereselor orientale ale Franței, ceea ce indispunea, în mod deosebit, diplomația rusă, pentru care această asociere 147 Cf., Hug Ragsdale, A Continental System în 1801: Paul I and Bonaparte, în "The Journal of Modern History", Vol. 42, Nr. 1, March 1970, The University
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
un argument în plus pentru legitimarea amintitului sistem. Ce-i drept, ambele situații au fost înserate, de altfel, într-un act internațional dar care părea să fi fost încheiat, tocmai pentru a nu fi aplicat, mai ales în ceea ce privește dezlegarea problemei orientale, deoarece obiectivele celor două puteri contractante erau ireconciliabile, în fond154. Or, tocmai această contradicție ireductibila s-a încercat a fi aplanata până 151 "Je ne réussi pas à l'engager (pe Napoleon n. Ven.C.) îi raporta P.A. Tolstoi lui
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
Cf., raportul lui de Caulaincourt, ambasadorul Franței la Petersburg, către Ministrul Afacerilor Străine al Franței, de Champagny, din 17 februarie 1808, în ibidem, p. 761-763. 153 Cf., loc. cît., p. 776. 154 O formulare concisa a componenței economice a problemei orientale din perspectiva Rusiei a dat-o cancelarul Rumianțev. Potrivit acestuia, Constantinopolul "par să position, par la nôtre, par tous leș intérêts de notre commerce dont le clef est au Bosphore et aux Dardanelles, nous revient, ainsi qu'un grand territoire
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
alteia dintre cele două compețitoare prin evidențierea convergentei de interese dintre Franța și Rusia în Nordul Europei. În realitate, si aceasta convergență era mai mult aparentă, deoarece era generată tot de interesul de a se ajunge și la rezolvarea problemei orientale. Implicarea Rusiei în efortul Franței de a închide cercul sistemului său continental, prin includerea și a Suediei, viza slăbirea rezistenței Angliei 155 și, pe cale de consecință, eliminarea unui alt concurent la supremație în Orientul European care începuse, deja, să dea
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
împotriva Mării Britanii 166, îi putea oferi posibilitatea de a nu mai ține cont, în noile împrejurări, de sistemul continental al lui Napoleon Bonaparte: pe de o parte, prin încheierea păcii cu Anglia, iar pe de alta, prin ignorarea intereselor orientale ale Franței. De aceea, împăratul francezilor a ținut să aver tizeze Rusia că două ar fi putut fi cauzele care să determine ruperea relațiilor dintre Franța și Rusia. Anume, o pace separată cu Anglia sau extinderea anexiunilor Rusiei în sudul
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
Franța, i se părea a fi fost favorizată de conjunctură politică europeană, așa cum se configura ea atunci. Iar rezultatul s-ar fi concretizat în curmarea tulburărilor din Imperiul Otoman și, chiar, credea el, "sans déranger l'équilibre de l'Europe orientale", dar numai dacă "la Pologne serait rétablie" (s. Ven.C.)188. Așadar, Polonia ar fi devenit factorul esențial al restabilirii și menținerii echilibrului de forțe în Europa Orientala, a cărei configurație teritorială s-ar fi modificat și în favoarea Poloniei. Deoarece
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
dintr-un astfel de aranjament i se păreau autorului memoriului demne de luat în calcul. Pe lângă cele economice, pentru Franța, nu erau de neglijat nici cele politice care i-ar fi oferit acesteia și posibilitatea de a controla evoluția problemei orientale și a o dirija în direcția dorită de ea, proces în care Polonia avea să aibă rolul său bine definit. Ajuns, însă, în acest punct al demonstrației sale, autorul s-a făcut interpretul vechii concepții poloneze, potrivit căreia Polonia și
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
Polonia avea să aibă rolul său bine definit. Ajuns, însă, în acest punct al demonstrației sale, autorul s-a făcut interpretul vechii concepții poloneze, potrivit căreia Polonia și Principatele Române nu se aflau pe aceeași parte a "baricadei", în problema orientala, deoarece cele din urmă se găseau în tabăra adversarilor Franței și a aliaților săi, între care se numără, firește, si Polonia 192. Polonia putea redeveni, așadar, subiect al relațiilor politice internaționale și, pe cale de consecință, un factor activ al problemei
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
deoarece cele din urmă se găseau în tabăra adversarilor Franței și a aliaților săi, între care se numără, firește, si Polonia 192. Polonia putea redeveni, așadar, subiect al relațiilor politice internaționale și, pe cale de consecință, un factor activ al problemei orientale, al cărei rol s-ar fi concretizat îndeosebi prin secondarea politicii franceze în Europa orientala care viza subminarea celei a Rusiei în această zonă193. Pentru că Polonia să-și poată onora amintită calitate de factor activ al problemei orientale, ea trebuia
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
al problemei orientale, al cărei rol s-ar fi concretizat îndeosebi prin secondarea politicii franceze în Europa orientala care viza subminarea celei a Rusiei în această zonă193. Pentru că Polonia să-și poată onora amintită calitate de factor activ al problemei orientale, ea trebuia, însă, să devină contingenta cu zona afectată de această chestiune. Era un deziderat formulat într-un alt document, redactat de Tadeusz Mostowski, datând din 22 noiembrie 1806. În această ordine de idei, el reliefa necesitatea că un prinț
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
pe cele pe care statul polono-lituanian le avusese în timpul dinastiei Jagiellone. Faptul că insistă, cu precădere, asupra frontierelor sudestice ale fostului stat jagiellon, sugerează tocmai necesitatea, și din punctul său de vedere, a implicării active a viitoarei Polonii în problema orientala, desigur, cu scopul de a-și asigura mijloacele necesare contracarării planurilor ostile, înainte de toate ale Rusiei și ale Austriei, care nu ar fi întârziat să se reactiveze, date fiind prejudiciile pe care o nouă Polonie le-ar fi produs politicii
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]