7,703 matches
-
Dar”, adaugă ei, „să facă treaba asta cât mai repede!” S-au săturat. Toată viața doar a dat din clanță. A avut și el nevastă, copii, casă? A crescut o pasăre, un animal, un câine măcar? Bea toată noaptea, la Pensiune, și ziua următoare vrea să îndrepte lumea! Un fățarnic; cine știe cu ce aiureală mai vine și de Carnaval?! Locuitorii Stațiunii nu au o părere prea bună unii despre alții. Izolarea le aduce, în principiu, liniște; forfota aproape neîntreruptă le-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2239_a_3564]
-
există una. Noaptea - se zice - năluca lui străbate străzile mărginașe. Se spune că a fost văzut - întreg și nevătămat! - și în preajma Teatrului. A Cazinoului. Superstițiile fac parte din viața Stațiunii. Darling se jură că, uneori, spre ziuă, Astrologul încearcă ușa Pensiunii. Mă surprinde Romancierul, care povestește prin toate cafenelele că l-a zărit - în vreo două rânduri - dând târcoale casei mele! Imaginație înfierbântată, crede că viața e ca-n cărți; și-apoi, ce căuta scribul ăsta, noaptea, să bată, dintr-odată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2239_a_3564]
-
a dovedit mai prejos decât ura ei. Sună frumos; are un vers obscen, dar, altfel, celelalte și-ar fi pierdut din înțeles. Nu vei aminti în roman de melodie; în compensație, schițezi o pagină despre Darling. Vrei să instalezi la Pensiune un pian. Alcătuiești un repertoriu. Schumann, Liszt, Chopin. Un regal. Fără Beethoven; vei organiza un concert cu Imperialul, în Piață, când vor fi vremuri pe măsură. La radio, o voce agitată anunță posibilitatea unui război. Traversezi timpuri nefaste, mereu ți-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2239_a_3564]
-
stau lucrurile, dar oamenii cred că el vine în Stațiune pe ascuns, mai ales noaptea. La Cazinou, lumina s-a stins, din senin, de câteva ori, iar Caravella, dacă nu cumva s-a țicnit de tot, s-a plâns, la Pensiune, că în patul ei, în ultima vreme, se furișează un demon; și-a arătat și sânii mușcați, și coapsele cu evidente urme de dinți, și pântecul, dar cine nu a mușcat-o, de-a lungul anilor, pe Caravella?... Nu se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2239_a_3564]
-
Cazinou, Hipodrom și Poștă, le triplezi pe cele ale învățătorilor și profesorilor. Îl însori pe Filozof cu Caravella - împăcând morala cu păcatul -, redeschizi Teatrul și îl numești director pe Actor, înființezi o editură pentru Romancier, iar Eroului îi asiguri o pensiune completă la Darling. Toate astea pe banii Magistratului; e destul de inteligent pentru a înțelege că trebuie să se întoarcă spre supuși o parte mai mare din câștig. Să le dea iluzia că au învins, că sunt liberi, în deplină siguranță
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2239_a_3564]
-
să te vadă un medic, ești agitat. Dar cine mai e sănătos? CARAVELLA. Cât credeați că o să mai tac? Să mai suport? Țip; sunt și nebună, acum, după mintea voastră! După sexul vostru! Pentru că judecați cu pula! De cum intru în Pensiune, vă năpustiți asupra mea ca niște dulăi în călduri!V-a sosit cățeaua, jeguri ordinare ce sunteți! Dacă am tăcut, ani de-a rândul, ați crezut, poate, că am făcut-o dintr-un sentiment de vinovăție? Sau de teamă? Nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2239_a_3564]
-
lipit-o pe ușa Primăriei. Cei scriși acolo vor fi pedepsiți de către Castelan! Romancierul, Actorul, Filozoful, Magistratul și Doctorul sunt, acum, toți într-o oală. Aceasta e ordinea: urmează șeful Gărzilor Reunite, Caravella și Darling. Ultima, probabil, pentru „cloaca numită Pensiune”, după cum o ține una și bună Filozoful. În rest, oameni de rând, figuranți ce vor ispăși alături de marii vinovați. Doctorul nu mai este agreat de nimeni; se află cu mărimile Stațiunii în relații încordate. Ar fi spus cuiva că într-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2239_a_3564]
-
o vâlvătaie. Focul purificator. A urmat Primăria. Apoi vila Magistratului. Noaptea luminoasă a Stațiunii; Carnavalul cu licurici era un moft. Vitrinele de pe Corso au fost făcute zob și flăcările au mistuit încă vreo zece case. Viciul s-a dovedit inflamabil: Pensiunea s-a aprins de la o scânteie. Fațada Teatrului a fost unsă cu catran, iar pe zidul bisericii cineva a scris 666, ca o semnătură. Garnizoana nu a intervenit. Era, de fapt, cu excepția unor santinele, plecată într-un exercițiu. Asediat, Lazaretul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2239_a_3564]
-
nicăieri; se pare că fusese avertizat. Oamenii Magistratului nu au pățit nimic; se arătaseră de partea Comitetului Cetățenesc încă de la începutul evenimentelor; se vorbește că o făcuseră chiar mai dinainte. Trădaseră, adică. Caravella, scăpată ca prin minune de pârjolul de la Pensiune, a fost, mai întâi, iertată. Ba și dusă, într-un triumf șugubăț, până-n centrul Stațiunii. Acolo s-a produs o radicalizare bruscă: femeile au vrut să dea un exemplu potrivit oricui va mai dori desfrâul; Caravella aproape că a fost
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2239_a_3564]
-
mai dori desfrâul; Caravella aproape că a fost ruptă în două: forța justițiarelor, nebănuită, s-a dovedit pe măsura urii ce le măcinase ani de-a rândul. Despre Actor nu se știe nimic, probabil că l-a prins prăpădul în Pensiune, beat. Și pe Erou, se pare. Filozoful a fost alungat cu pietre, iar iepurii, eliberați, s-au răspândit pe străzi. Mânia populară nu a fost de tot oarbă. Chiar a dezvăluit o nebănuită delicatețe. Copiii Doctorului, văduv, au fost luați
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2239_a_3564]
-
ridicase niciodată capul. Se întâmplase ceva neprevăzut în anul acela, Angela, în noaptea de Paști l-am pierdut pe tata. N-am suferit, nu ne vedeam aproape deloc. După moartea mamei ne întâlneam din ce în ce mai rar. Știam că trăiește într-o pensiune, dar nu-i cunoșteam nici măcar adresa. Îmi dădea întâlnire într-un bar din lemn, pe marginea fluviului, lângă un teren de tenis. Întotdeauna la apus, la ora cea mai blândă. Îi plăceau vermuturile, zahărul de pe marginea paharului, farfurioara cu măsline
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
îl așază pe suprafața de marmură a unei vechi noptiere. Alături, tata își scoate pantalonii și îi pune pe umerașul de lemn. Tata care face dragoste cu bătrâna casieră cu chipul suferind și ceafa mirosind a parfum amar, într-o pensiune ascunsă pe o străduță de lângă mezelăria unde ea a mâncat limbă în sos verde. Ce se întâmplase cu ei? Și ei lăsaseră un pat călduț și boțit într-o pensiune cu scări înguste, unde pe sub ușă intră curentul de la o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
chipul suferind și ceafa mirosind a parfum amar, într-o pensiune ascunsă pe o străduță de lângă mezelăria unde ea a mâncat limbă în sos verde. Ce se întâmplase cu ei? Și ei lăsaseră un pat călduț și boțit într-o pensiune cu scări înguste, unde pe sub ușă intră curentul de la o altă ușă care se închide la același etaj. Tata fumează în timp ce casiera este în baie, se spală sub braț, își întinde buzele, și le rujează, apoi stinge lumina cum face
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
-te... Trezește-te! Nu aveam medicamente, nu aveam nimic cu mine. Și nu știam nimic, nu eram un diagnostician, eram obișnuit să intervin pe o indicație precisă, pe porțiuni din corp delimitate de cearșafuri. Și unde ne aflam? Într-o pensiune, pe o stradă provincială, pe care n-o cunoașteam, departe de un oraș, de un spital. Apoi ea s-a mișcat, a bolborosit chiar un salut. Dar era atât de amețită încât palmele mele trebuie să i se fi părut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
o narațiune amplă. Ițindu-se de pe coasta abruptă Încerc să mă conving că lumea vrea să-mi comunice ceva, să-mi transmită mesaje, avertismente, semnale. Mi-am dat seama de asta de când mă aflu la Petkwo. În fiecare dimineață ies din Pensiunea Kudgiwa pentru obișnuita plimbare până în port. Trec prin fața observatorului meteorologic și mă gândesc la sfârșitul lumii care se apropie, ba chiar se petrece de multă vreme. Dacă sfârșitul lumii ar putea fi localizat într-un punct precis, acesta ar fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
vorbă cu ea. Sunt deja vreo 20 de zile de când o întâlnesc, singură, în cursul plimbărilor mele pe stânci și printre dune, și nu doresc altceva decât să-i pot adresa cuvântul, ba chiar cu această intenție cobor zilnic de la pensiunea mea, dar în fiecare zi ceva mă abate de la această hotărâre. Domnișoara Zwida locuiește la Hotelul Crinul de Mare; mă informasem despre numele ei de la portar; poate că ea a aflat; în acest sezon, sunt foarte puțin vilegiaturiști la Pëtkwo
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
fără umbre, o obscuritate mai densă decât cea a nopții. Miercuri seara. În fiecare seară, petrec primele ore de întuneric umplând aceste pagini, pe care nu știu dacă le va citi vreodată cineva. Globul de sticlă din camera mea de la Pensiunea Kudgiwa îmi luminează scrisul puțin prea nervos ca un viitor cititor să-l poată descifra. Poate că acest jurnal va fi descoperit mulți, mulți ani după moartea mea, când limba noastră va fi suferit cine știe ce transformări, iar unele dintre cuvintele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
ASEMENEA CEI CARE ÎȘI DĂDEAU IMPORTANȚĂ, CARE ÎL RUGAU PE VIZITATOR SĂ LASE O NOTĂ SCURTĂ CU CAZUL ÎN SPEȚĂ ȘI CARE ÎL INFORMAU CĂ VOR HOTĂRÎ ASUPRA ACESTUI CAZ; SUPERFICIALII, CARE ÎI OFEREAU BONURI DE LOCUINȚE SAU ADRESE DE PENSIUNI ECONOMICE; METODICII, CARE ÎL PUNEAU SĂ COMPLETEZE O FIȘĂ ȘI APOI O CLASAU; COPLEȘIȚII, CARE RIDICAU BRAȚELE, ȘI DERANJAȚII, CARE ÎNTORCEAU PRIVIREA ÎN LĂTURI; ERAU, ÎN SFÂRȘIT, TRADIȚIONALIȘTII, CEI MAI NUMEROȘI, CARE ÎI INDICAU LUI RAMBERT UN ALT BIROU SAU
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85074_a_85861]
-
și-a petrecut ziua hotărîtă mai mult gîndindu-se la răspunsul pe care urma să Îl primească. Ar fi putut să renunțe, ce-i trebuia toată povestea asta? Avea liniște, Îndestulare, ceva economii, locuia Într-o garsonieră dublă, mînca la o pensiune convenabilă, purta Îmbră căminte aleasă cu mult gust, nu prea scumpă; Thomas era socotit de unii cunoscuți un arbitru al eleganței, asta pentru că mereu găsea croielile și culorile potrivite, avea ceva de artist, considerau aceștia. Nu mergea În concedii, bea
După Sodoma by Alexandru Ecovoiu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/869_a_1561]
-
mamă, idee scumpă lui Unamuno (cap. XXI); în fine, mai există două narații intercalate propriu-zise, cu rol de exempla: povestea burlescă lui don Eloíno Rodríguez de Alburquerque y Álvarez de Castro și a căsătoriei sale in articulo mortis cu patroana pensiunii în care își târa zilele de crai decăzut, și, în fine, o foarte frumoasă parabolă, povestită de Augusto, a imutabilității vederii interioare prin orbire, legenda pirotehnistului portughez (fogueteiro) și a frumoasei sale soții, epură, aș spune, în plasa datelor terestre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
incurabilă. Zilele îi sunt numărate. Tocmai a trecut printr-o criză foarte gravă care l-a făcut să vadă moartea cu ochii și l-a dus la căsătorie, dar la următoarea... crapă. Fapt e că bietul om trecea dintr-o pensiune de familie-n alta și de peste tot trebuia să plece, deoarece cu patru pesete nu poți pretinde luna de pe cer, nici limbi de fazan în mujdei de vânt turbat, iar el era foarte pretențios. Și nu prea curat. Și așa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
și de peste tot trebuia să plece, deoarece cu patru pesete nu poți pretinde luna de pe cer, nici limbi de fazan în mujdei de vânt turbat, iar el era foarte pretențios. Și nu prea curat. Și așa, făcându-și rondul din pensiune-n pensiune, a nimerit într-una ținută de-o venerabilă patroană binișor în vârstă, mai bătrână decât el, adică, știi, mai aproape de șaizeci decât de cincizeci, și de două ori văduvă: prima oară după un dulgher care s-a sinucis
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
tot trebuia să plece, deoarece cu patru pesete nu poți pretinde luna de pe cer, nici limbi de fazan în mujdei de vânt turbat, iar el era foarte pretențios. Și nu prea curat. Și așa, făcându-și rondul din pensiune-n pensiune, a nimerit într-una ținută de-o venerabilă patroană binișor în vârstă, mai bătrână decât el, adică, știi, mai aproape de șaizeci decât de cincizeci, și de două ori văduvă: prima oară după un dulgher care s-a sinucis aruncându-se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
nu tocmai agreabile, încât o monopolizau pe patroană, și ceilalți oaspeți începuseră să amenințe cu plecarea. Don Eloíno nici vorbă să poată plăti mult mai mult, dubla văduvă, și ea, îi tot spunea că nu-l mai putea ține în pensiunea ei, căci îi periclita afacerea. „Pentru numele Domnului, doamnă, fie-vă milă! - se pare că-i zicea el -. Unde să mă duc în starea asta, cine m-ar primi în altă pensiune? Dacă dumneavoastră mă dați afară, nu-mi rămâne
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
spunea că nu-l mai putea ține în pensiunea ei, căci îi periclita afacerea. „Pentru numele Domnului, doamnă, fie-vă milă! - se pare că-i zicea el -. Unde să mă duc în starea asta, cine m-ar primi în altă pensiune? Dacă dumneavoastră mă dați afară, nu-mi rămâne decât să-mi sfârșesc zilele la spital... Pentru numele lui Dumnezeu, fie-vă milă! Măcar puțin, cât mai am de trăit...!“ Căci el era convins că moare, și încă în scurt timp
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]