7,750 matches
-
a accepta drumul în viață cu demnitate și onoare. Eu am ales Iași, ei au studiat în București, viața ne-a ordonat cumva alegerile, iar acestea au stabilit perspectivele. Au rămas amintirile, dulci amintiri în acorduri de „Andante, andante” din repertoriul formației ABBA și parfumul acela discret de trandafiri albi și galbeni în amestec cu mirosul și tăcerea Dunării. Restul e doar uitare, o dulce uitare. VI. Doamne, tineri mai eram Vara lui ’83 și admiterea la facultate mi-au consumat
Amintirile unui geograf Rădăcini. Așteptări. Certitudini by MARIANA T. BOTEZATU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/83163_a_84488]
-
a accepta drumul în viață cu demnitate și onoare. Eu am ales Iași, ei au studiat în București, viața ne-a ordonat cumva alegerile, iar acestea au stabilit perspectivele. Au rămas amintirile, dulci amintiri în acorduri de „Andante, andante” din repertoriul formației ABBA și parfumul acela discret de trandafiri albi și galbeni în amestec cu mirosul și tăcerea Dunării. Restul e doar uitare, o dulce uitare. VI. Doamne, tineri mai eram Vara lui ’83 și admiterea la facultate mi-au consumat
Amintirile unui geograf Rădăcini. Aşteptări. Certitudini by MARIANA T. COTEŢ BOTEZATU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/809_a_1653]
-
că a murit. Tocmai repetam Eunucul la Bulandra. Ajunsesem acolo după ce Tavi l-a chemat pe Besoiu, pe atunci director, să vadă examenul clasei mele cu această comedie antică. Examenul fusese un succes nebun, așa că Eunucul nostru a intrat în repertoriul Bulandrei, unde avea să facă peste o sută de reprezentații cu săli arhipline în numai o stagiune. ― A murit Meșterul! spune Stelică Nistor și se pune pe plâns. Vestea ne-a copleșit pe toți, teatrul era dintr-odată sărac și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2164_a_3489]
-
roman va fi „valabil și peste o sută de ani”... Personajele din Inimi cicatrizate reiau, În condițiile unei existențe damnate, toate actele simple și firești ale vieții, doar că acestea se produc... În infern. Se regăsește În acest roman Întreg repertoriul de fapte oarecare și de stări curente, iubire și egoism, vanitate și minciună, vraja primăverii și dragostea părintească, gustul conversației și extazul mării, contemplarea unui cal și perplexitățile dintr-o sală de cinema, clipe de exaltare și deznădejde și clipele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
prefera probabil să creadă, copilărește, că ar fi o dovadă că scrisul, ca rugăciune laică, Își mai poate găsi un loc În comedia cotidianului. Oricare ar fi explicația, ea Își păstrează enigma sau gluma, care Își caută Încă locul În repertoriul de curiozități al atâtor Patrii derizorii. New York, martie 1998 (Intervenție la „Seara Kafka”, la Town Hall, din New York, la 26 martie 1998 și apărut În Lettre International, toamna 1998, Partisan Review, nr. 4/1998, Lo Straniero, nr. 4/1998, Lettera
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
și confreria, exercițiul ludic și exercițiul fizic, halucinanta, perpetua antropomorfizare Își află, În opera „naturalizatului” artist, ecoul specific, inconfundabil. Nu este Întâmplător că imigrantul a ajuns dincoace de Atlantic cu un pașaport falsificat de el Însuși, nici că imaginile din repertoriul artistului sunt ale unei geografii cerebrale și migratoare, de pribeag. Un pribeag care refuză nostalgia matricei originare, se lasă În voia unei disponibilități care doar se oprește, fără a se fixa, În popasurile aventurii neîntrerupte, de Milano, Hollywood, Colorado, New York
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
ales cu o serie de înjurături de la un bărbat care așteptase să intre în același loc. în josul străzii zăream pardesiul din piele de cămilă al Laurei Archer intrând într-o clădire impresionantă. Am așteptat până când șoferul spurcat și-a epuizat repertoriul și am oprit motorul; apoi am încuiat mașina și am început să merg pe jos pentru a investiga următorul punct de control al Laurei Archer. Clădirea era fațetată sau fortificată cu granit cenușiu și arăta ca o închisoare privată de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1980_a_3305]
-
adus noii directoare a Naționalului timișorean. Iată ce spune tînăra cronicară (sic!) despre managerul lăcașului :” CÎte teatre din România se pot mîndri cu un director al cărui program estetic se pliază pe noile mutații din sensibi litatea contemporană? Și concepe repertoriul teatrului În consecință?”. Care ar fi acest repertoriu? Autobahn de Neil LaBute , Krum de H. Levin , un spectacol pe textul lui Peca Ștefan (În regia autorului), o dramatizare misterioasă după un roman al noii generații, apărut la Polirom...Condeiera uită
Jurnal teatral, 4 by Bogdan ULMU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1599_a_2908]
-
spune tînăra cronicară (sic!) despre managerul lăcașului :” CÎte teatre din România se pot mîndri cu un director al cărui program estetic se pliază pe noile mutații din sensibi litatea contemporană? Și concepe repertoriul teatrului În consecință?”. Care ar fi acest repertoriu? Autobahn de Neil LaBute , Krum de H. Levin , un spectacol pe textul lui Peca Ștefan (În regia autorului), o dramatizare misterioasă după un roman al noii generații, apărut la Polirom...Condeiera uită -voit!să treacă aici dramatizarea Adei Lupu după
Jurnal teatral, 4 by Bogdan ULMU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1599_a_2908]
-
la Polirom...Condeiera uită -voit!să treacă aici dramatizarea Adei Lupu după G. Călinescu, dar și vreo trei spectacole de cabaret, care se joacă În barul din holul teatrului, scrise & realizate de actorii trupei. Sigur că-i bine să primenim repertoriile, să aducem pe afișe autori necunoscuți, de pe la ... Polirom, ori Tel Aviv și New York. Sigur că e nevoie de aer proaspăt, la orice teatru Național. Dar, pentru Dumnezeu, un Național n-are obligații și față de autorii...cunoscuți? Să uităm, dintr-o dată
Jurnal teatral, 4 by Bogdan ULMU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1599_a_2908]
-
să lăcrimezi la Scrisoarea pierdută și să fii Îngrijorat, neliniștit la Vasilache și Mărioara - iată atitudini nu la-ndemîna oricărui puști. Oricum, directorii teatrelor de copii ar trebui să mediteze la confesiunile cu pricina și pe viitor să mai bage-n repertorii și texte ceva mai relaxante, ca Titus Andronicus, Medeea , FÎntîna turmelor sau Macbeth...Eventual, montate de Hausvater ; măcar de Afrim... Cineva , un critic literar, spunea că rareori doi colegi de-ai săi citesc aceeași carte. E reproșul pe care-l
Jurnal teatral, 4 by Bogdan ULMU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1599_a_2908]
-
reamintește importanța documentării, numind-o, atît de frumos, „dialog În plan intim cu imaginile” ; explică , vizionar ( să nu uităm că gîndurile artistului au fost redactate În deceniile optnouă ale secolului trecut!) că „rareori o scenă de teatru poate cuprinde orice repertoriu” ; obsedat, ca orice artist care trebuia să facă față eternei lipsei de fonduri alocate realizarării scenografiei, explică : ” Uneori, talentul și cultu ra reușesc să suplinească lipsurile materiale, făcînd minuni . Minuni Însă nu se fac zilnic”; iar În altă parte, completează
Jurnal teatral, 4 by Bogdan ULMU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1599_a_2908]
-
fac zilnic”; iar În altă parte, completează :” Termenii de ieftin sau scump sunt deter minați de eficiența sau ineficiența investiției propuse.[...] O scenografie nu este scumpă sau ieftină În sine, ea se dove dește scumpă cînd, prin scoaterea piesei din repertoriu se casează tot; și se dovedește ieftină cînd se recuperează obiecte scenografice de valoare, pentru a fi refolosite”. Corect... Un alt capitol al lucrării analizează (și dă , oarecum discret, sugestii conaționalilor) teatrul american, văzut aco lo, la el acasă. Arată
Jurnal teatral, 4 by Bogdan ULMU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1599_a_2908]
-
cu silă? Cumplit! (am montat și eu vreo zece piese cu silă, și mi-a fost tare rușine de mine!). Apoi, cum se putea ca o piesă oarecare - pe care azi nici sinucigașii profesioniști nu ar mai introduce-o În repertoriu - să aibă un asemenea succes de public?! Fiindcă, poate nu știți, textul lui Vlad s-a jucat În vreo zece teatre, cu un succes aproape identic! Iar teribilul lui impact l-a făcut pe autor să continue povestea În piesa
Jurnal teatral, 4 by Bogdan ULMU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1599_a_2908]
-
o las să se ducă cu un alt bărbat și s-o văd posedată, s-o fac cu o femeie și ea să se masturbeze privindu-ne. Oboseam și nu mai găseam nimic de imaginat. Ori aveam imaginația săracă, ori repertoriul era limitat. În genere, voiam s-o fut și nu prea conta cum anume. O mai văzusem de câteva ori după ce teminasem relația. O dată, înainte s-o întâlnesc pe Andreea, chiar am fost în discotecă și am dansat, iar ea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
parcului. Pe drumul, inevitabil, din "centru" - cufundat în lectura unui ziar. (Am un număr din Voința națională încă din București.) Plictis odihnitor. Lectură plăcută, reconfortantă: cataloagele câtorva librării străine și un dicționar portativ, cărțile de căpătâi care, împreună cu Diogen Laerțiul, repertoriu de cancanuri și idei antice (amintit adesea de Coco Dimitrescu în "prelegerile" lui nocturne de la Cosman și găsit din întîmplare la un anticar), alcătuiesc biblioteca mea estivală. Cataloagele - pentru momentele de lirism intelectual. Unele cărți le-ai citit. Ți-aduci
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
49, s. n.). Voluptățile sale sunt de ordin intelectual, fără să fie însă grave, ca în vacanță: lecturi din ziar, cataloage de cărți, un dicționar, Viețile și doctrinele filozofilor, celebra carte a lui Diogenes Laertios, exact numită de naratorul personaj un "repertoriu de cancanuri și idei antice". Ca orice intelectual, are poezia trecerii timpului, e asaltat de amintiri, în care adie și fiorul morții. Sentimentul solitudinii și al efemerului cheamă cealălat mare sentiment, ivit odată cu apariția Adelei în Bălțătești. Sosirea Adelei nu
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
grup artistic. Bineînțeles că atât eu, cât și Țuți aveam motivele noastre să participăm pentru că acolo cântau două făpturi: frumoasa Elena și... afona Olga, care, nu știu cum, era la vocea a doua. După ce corul s-a închegat și avea acum un repertoriu bunișor, într-o zi, profesorul nostru ne-a spus că trebuie să mergem în Piața Unirii, în mansarda hotelului „Traian”, să cântăm pentru radiodifuziune. Hei, atunci mândria noastră n-a fost mică. Am cântat noi, s-a auzit în toată
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
mirosind a naftalină, am cumpărat din banii din soldă un litru de rom, un salam și o pâine și ne-am dus în Herestrău, am luat o barcă și am tras la rame cântând în gura mare până am ostenit. Repertoriul nostru era format din cântece ostășești și din opere, căci în anul al doilea am făcut parte amândoi din plutonul comandă, un ansamblu artistic, cu care am avut multe succese, luasem cu el chiar și niște medalii de aur pe
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
la clarinet În telefon. (Peste ani și ani mama avea să-și amintească de vremurile când fusese curtată prin clarinet. ― Tatăl tău nu cânta prea bine. Două-trei piese. Asta era tot. ― Ce vrei să spui? protesta Milton. Aveam un Întreg repertoriu. Și Începea să fluiere Begin the Beguine, făcând triluri care evocau vibrato-ul unui clarinet și apăsând aerul cu degetele. ― De ce nu-mi mai cânți serenade? Îl Întreba Tessie. Dar Milton se gândea la altceva. ― Ce s-a ales de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
țigară În pat era piatra de mormânt care marca sfârșitul fiecărei zile și stuful prin care Își respira Întoarcerea la viață În fiecare dimineață. Ați auzit de artiști ai instalațiilor? Ei bine, Obiectul era o artistă a exhalațiilor. Avea un repertoriu Întreg. Era Suflul Deviat, În care sufla politicos fumul prin colțul gurii În altă direcție decât spre interlocutor. Mai era Gheizerul, când era furioasă. Mai era Doamna Dragon, când scotea câte-un fuior pe fiecare nară. Și Reciclarea Franceză, când
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
ar fi fost uitate sau cicatrizate. Dar medicul nu a fost prezent pentru prima transfuzie, pentru primul ajutor. Este motivul pentru care acum așteptăm vrăjitorul. Ghetou* Canalele de televiziune românești sânt specializate în orori. Emisiunile de știri sânt de fapt, repertorii de crime, violuri și tâlhării, accidente de automobil în care victimele dezmembrate, așezate pe marginea șoselei, sânt filmate îndelung, cu detalii insuportabile. Vezi aici soții anunțate în direct despre moartea soților ca să li se filmeze stropii de lacrimi țâșniți deodată
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
fost nevoiți să plece pe la jumătatea spectacolului, renunțând definitiv de-ași mai irosi banii și timpul lor liber. Nu se putea presupune datorită cărui miracol Teatrul de Revistă, și ce-l de Operetă, mai rula cu câte o piesă din repertoriul clasic Însă, de câte ori Încerca să cumpere bilete, acestea erau vândute cu două săptămâni Înainte.În ce privește cinematografele, dezamăgirea fu totală! La Scala și Aro, unde de regulă pe timpuri În urmă se prezenta În premieră filme de o adevărată valoare artistică
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]
-
total necunoscută muzicologilor. Se știa că ea corespundea epocii în care Celibidache a fost student la Conservatorul din Berlin. În ultimii săi ani la München, Celibidache povestea el însuși că a fost epoca în care a învățat mare parte din repertoriul ce avea să contribuie la celebritatea lui și, cumva în apărare, că nu a condus nicio-dată o orchestră germană în orașe ocupate sau din zona frontului. Întrebările despre această perioadă i-au frământat nu doar pe muzicologi, dar și pe
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2170_a_3495]
-
seară de operă, conducea Bastien și Bastienne, opera de tinerețe a lui Mozart. Există și alte mărturii importante, edite astăzi, despre experiența dirijorală acumulată de Sergiu Celibidache în anii 1941-’42, la pupitrul unei orchestre berlineze, Orchester Berliner Musikfreunde. Pe lângă repertoriul clasic și romantic timpuriu, scrie o cercetătoare care i-a dedicat un articol special, Celibidache a dirijat în octombrie 1942 și Divertismentul românesc de Sabin Drăgoi. Iar documentația video păstrată din anii celui de-al doilea război mondial îl arată
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2170_a_3495]