7,503 matches
-
în înțelegerea legilor naturii și, dacă da, care este explicația? Irezonabila eficiență a matematicii în științele naturale 1 Eugene Wigner Într-o viziune corectă, matematica posedă nu numai adevărul, ci și suprema frumusețe rece și austeră, ca aceea a unei sculpturi, fără a face apel la vreo parte mai vulnerabilă a firii noastre, fără capcanele superbe ale picturii sau muzicii, și totuși pură într-un mod sublim și capabilă a atinge o serioasă perfecțiune, așa cum doar marea artă o poate întruchipa
by VIOREL BARBU [Corola-publishinghouse/Science/1112_a_2620]
-
lui Brâncuși (1984), Brâncuși - frumos și har (1997), Brâncuși - rugăciune pentru mileniul III (2001), cât și prin antologarea, reeditarea sau traducerea unor lucrări fundamentale despre opera sculptorului: Carte de inimă pentru Brâncuși (1976), Petru Comarnescu, Brâncuși, mit și metamorfoză în sculptura contemporană (1972), Mircea Eliade, Petru Comarnescu, Ionel Jianu, Mărturii despre Brâncuși (1997), D. Lewis, Brâncuși (2001). Se adaugă articolele și studiile din presă și prelegerile, toate rod al unui devotament continuu, dublat de competență și cert talent literar. Pentru realizările
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289871_a_291200]
-
1979; Brâncuși, București, 1981; Izvoare și cristalizări în opera lui Brâncuși, București, 1984; Brâncuși - frumos și har, Târgu Jiu, 1997; Brâncuși - rugăciune pentru mileniul III, București, 2001. Ediții: Eugen Schileru, Impresionismul, București, 1970; Petru Comarnescu, Brâncuși, mit și metamorfoză în sculptura contemporană, București, 1972; Carte de inimă pentru Brâncuși, București, 1976; Claudia Millian, Vreau să trăiesc, pref. edit., București, 1983. Traduceri: Nadejda Belinovici, Zăpada purpurie, București, 1964; Robert Graves, Îngrozitorul domn Gunn, București, 1969; Carl Sandburg, Povești din Țara Rutabaga, București
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289871_a_291200]
-
Michaud, 2002, p.149] sau că madona, muză și seducătoare [Higonnet, 2002, p.303]. Aceste stereotipuri artistice și ideologice sunt reprezentate la diferite niveluri ale culturii literare (literatura populară, periodica, beletristica) și vizuale (în publicitate, fotografii, ilustrații de carte, pictură, sculptură, producții artizanale etc.). Arhetipurile feminine nu se rezumă la reflectarea unui ideal de frumusețe, ele devin modele de comportament, mai mult sau mai putin rigide. Astfel, muză rămâne ceea ce fusese înainte: o figură alegorica sau incarnarea unei idei35 în mai
Pariziana romanescă : mit şi modernitate by Elena Prus [Corola-publishinghouse/Science/1427_a_2669]
-
p.59]. Doamna Anserre are predispoziție pentru poezie: "Elle faisait des vers et des nouvelles, avait le coeur poétique et était belle à ravir" [Maupassant, Le găteau, în La parure et autres contes parisiens, p.235]. Clorinde se îndeletnicise cu sculptură: "une statue que Clorinde avait ébauchée, mordue un beau jour du caprice d'être une artiste" [Zola, Son Excellence Eugène Rougon, p.84]. Sidonie Risler, fiica a timpului operetei, este mai mult interesată de acest gen: "Leș refrains d'Offenbach
Pariziana romanescă : mit şi modernitate by Elena Prus [Corola-publishinghouse/Science/1427_a_2669]
-
din partea unor suflete înzestrate corespunzător, reprezintă ceea ce oamenii a căzut de acord să numească Poezie 35. Poe știe că transpunerea estetică nu poate fi niciodată un echivalent riguros al experienței senzoriale. Adevărul descrierii este imposibil de realizat, chiar si in sculptură, cea mai imitativa dintre arte36. Oricât de organică ar părea sensibilitatea poetului, în raport cu devenirea continuă a vieții, transcrierea nealterata a datelor ei, conduce doar la un simplu act procreativ, dar nu la un act de creație autentic. Poetul poate beneficia
[Corola-publishinghouse/Science/84958_a_85743]
-
capacitatea de depăși abisul ce separă cunoașterea noastră și durata, i.e. absolutul, dar chiar vede în arta un exemplu al depășirii, ca și cum practică artistului a rezolvat deja, fără ca acesta să știe însă cum, aceasta dificultate: Astfel, fie că este pictură, sculptură, poezie sau muzică, arta nu are alt obiectiv, decât să îndepărteze simbolurile utile din punctul de vedere al acțiunii practice, generalitățile convenționale și acceptate social, în sfârșit tot ceea ce maschează realitatea, pentru a ne pune față în față cu realitatea
[Corola-publishinghouse/Science/84958_a_85743]
-
en un seul. Elle apercevrait toutes choses dans leur pureté originelle, aussi bien leș formes, leș couleurs et leș sons du monde matériel que leș plus subtils mouvements de la vie intérieure". 44 Idem, p. 462: "Ainsi, qu'il soit peinture, sculpture, poésie ou musique, l'art n'a d'autre objet que d'écarter leș symboles pratiquement utiles, leș généralités conventionnellement et socialement acceptées, enfin tout ce qui nous masque la réalité, pour nous mettre face à face avec la réalité
[Corola-publishinghouse/Science/84958_a_85743]
-
artistică este rodul închipuirii, al ficțiunii; (ea pornește de la o realitate posibilă, dar n-o copiează, ci o transfigurează)transfigurarea se face cu ajutorul elementelor de expresivitate; (iar elementele de expresivitate aparțin cuvântului, limbii, limbajului); (!!) muzica folosește sunetele, pictura Ț culorile, sculptura Ț formele materiale etc. (deci) o operă literară apare ca o imagine artistică ( - imagine a unui loc, a unei perioade, a unei colectivități mai mari sau mai mici etc.) devenită o nouă realitate (și nu o copie a realității de la
Noțiuni de teorie literară pentru gimnaziu by Doina Munteanu () [Corola-publishinghouse/Science/91833_a_93194]
-
operă literară?”; - valoarea sa artistică se probează numai în realizarea artistică a operei; - tema este, în general, bine definită (excepțiile sunt rare; vezi „noul roman” din literatura franceză sau engleză); (!!) aceeași temă poate inspira creații din arte diferite: muzică, pictură, sculptură etc. - de regulă, tema vizează o problematică umană, viața în general; * ex: natura, iubirea, moartea, patriotismul, decăderea umană, destinul, realizarea individului, copilăria, cosmogonia, drama războiului, calea spre atingerea unui ideal, meditație asupra timpului, un anumit aspect social, național, politic, cultural
Noțiuni de teorie literară pentru gimnaziu by Doina Munteanu () [Corola-publishinghouse/Science/91833_a_93194]
-
îndiguită în perioada interbelică. Cele trei uniri devin acum "necesități obiective ale istoriei", fiecare prefigurând-o pe cealaltă și concretizând în realitatea istorică unitatea platonică a statului-națiune român. În analogie cu celebra maximă enunțată de Michelangelo Buonarotti, care pretindea că sculptura exista deja închistată în blocul de marmură, iar dalta sa nu făcea decât să scoată la lumină capodopera preexistentă, retorica național-comunistă propagă ideea că statul național unitar român exista dintotdeauna în istorie, iar evenimentele politice succesive nu au făcut decât
[Corola-publishinghouse/Science/84968_a_85753]
-
reprezentare vizuală sau auditivă, obiect perceput prin simțuri", "reproducere a unui obiect obținută cu ajutorul unui sistem optic", "reprezentare plastică a înfățișării unei ființe, a unui lucru, a unei scene de viață, a unui tablou din natură, obținută prin desen, pictură, sculptură", "reflectare artistică a unei realități prin sunete, cuvinte, culori, în muzică, în literatură, în arte plastice". Substantivizat, imaginarul este prezentat ca "domeniu al imaginației", în timp ce imaginația este " capacitatea omenească de a crea noi reprezentări sau idei pe baza percepțiilor, reprezentărilor
[Corola-publishinghouse/Science/1530_a_2828]
-
creatoare a spiritului (Aristotel, Ethica Nicomahica). Astfel, același cuvânt desemna actul creator, acțiunea creației sau modul de a crea (poiein), dar și creația artistică și obiectul creat (poiema) care poate fi operă materială (mobilă), dar și creație spirituală (poezie, pictură, sculptură). Dacă poiesis înseamnă "creație", apoietes se referă la nefăcut, neterminat, fără artă, nefinisat, în stare natură. Poietes (autor, poet, creator) era cel care deținea acel técné12 (ars, studiu, abilitate), dar și dynamis-ul creator (geniu, talent). Pe de altă parte, poetica
[Corola-publishinghouse/Science/1530_a_2828]
-
contribuit la respectarea diferențelor culturale ce țin de limbajul corpului. 1.9. Accepțiunea artistică După cum se știe, corpul uman a constituit din cele mai vechi timpuri principalul element compozițional al creațiilor plastice în cele mai diverse tehnici și materiale (pictură, sculptură, grafică, artă murală, ceramică, tapiserie, broderie etc.). Mulți pictori, sculptori, dansatori, dirijori, actori au zugrăvit frumusețea corpului uman începând de la cap până la vârful degetelor și tălpile picioarelor. Dovezi există din cele mai vechi timpuri, începând cu hieroglifele egiptene și scrierile
by ALINA MĂRGĂRIŢOIU [Corola-publishinghouse/Science/949_a_2457]
-
din cele mai vechi timpuri, începând cu hieroglifele egiptene și scrierile chineze vechi, unde sunt numeroase reprezentări ale gesturilor făcute cu mâinile sau cu brațele, adesea folosind armele sau uneltele din vremea respectivă. În general, reprezentarea omului în pictură și sculptură s-a realizat după niște canoane: • în sculptura egipteană: corpul este geometrizat, simplificat în atitudini statice și rigide; • în pictura bizantină: omul este spiritualizat și reprezentat prin forme plate, decorative, proporțiile variind în funcție de spațiul arhitectural; • în arta romantică: forma, proporțiile
by ALINA MĂRGĂRIŢOIU [Corola-publishinghouse/Science/949_a_2457]
-
egiptene și scrierile chineze vechi, unde sunt numeroase reprezentări ale gesturilor făcute cu mâinile sau cu brațele, adesea folosind armele sau uneltele din vremea respectivă. În general, reprezentarea omului în pictură și sculptură s-a realizat după niște canoane: • în sculptura egipteană: corpul este geometrizat, simplificat în atitudini statice și rigide; • în pictura bizantină: omul este spiritualizat și reprezentat prin forme plate, decorative, proporțiile variind în funcție de spațiul arhitectural; • în arta romantică: forma, proporțiile corpului sunt încorporate elementelor arhitectonice pe care le
by ALINA MĂRGĂRIŢOIU [Corola-publishinghouse/Science/949_a_2457]
-
melodramatice, în ,,Des Bourgeois de Calais", care au rolul de a accentua caracterul dramatic al personajelor; • gesturi curbilinii, în ,,La porte de l'Enfer", unde formele umane sunt curbate, deformate, contribuind la crearea efectului de uniune în suferință a personajelor (sculpturile menționate merită a fi contemplate în muzeul dedicat sculptorului François Auguste René Rodin din Paris). În multe opere, Auguste Rodin a subliniat contribuția mușchilor și articulațiilor în exprimarea simțămintelor și a stărilor psihice, fără de care nu ar exista mișcare, iar
by ALINA MĂRGĂRIŢOIU [Corola-publishinghouse/Science/949_a_2457]
-
-l animă. Efectul dintr-o replică ca și întreg rolul de altfel alcătuiește elementul de succes alături de gesturi și atitudini semnificative. În accepțiunea artistică, gestul denotă energie, frumusețe, emoție, dinamism, grație și transpune gândurile, sentimentele și atitudinile personajelor din picturi, sculpturi, teatru, dans, muzică etc. 1.10. Accepțiunea pedagogică În relația educativă, limbajul gestual servește ca decor al gândurilor și atitudinilor actorilor educaționali, indicând starea reală în care se scaldă conștiința acestora. Plecând de la ideea conform căreia mentalul este oglinda corpului
by ALINA MĂRGĂRIŢOIU [Corola-publishinghouse/Science/949_a_2457]
-
și cel mai puțin sculpturală dintre toate epocile istoriei universale. Viața noastră este neplastică, este fără chip, spiritul nostru nu se Întrupează În imagini ale frumuseții. În pictură se produce o dematerializare, o dezincarnare. Arhitectura a pierit cu totul, iar sculptura a devenit nesculpturală” (N. Berdiaev). * „Arta adevărată nu poate fi descrisă sau imitată.” (Auguste Renior) - pentru că acea clipă de emoție inspirată este unică, irepetabilă. Nici măcar artistul În cauză nu o poate reproduce În autenticitatea ei inițială. * „Trebuie, În fiecare zi
[Corola-publishinghouse/Science/2317_a_3642]
-
toate acestea Fouquet, orbit de succesul său nu a conștientizat cât de departe mergea. Nu urmărea decât un singur țel, acela de a construi un paradis, dedicat gloriei numelui său. Castelul era o alegorie mitologică, centrată pe preamărirea lui Fouquet: sculpturile care îl înfățișau pe Hercule simbolizau puterea sa, Apollo înțelepciunea și bunul gust, Muzele aminteau de loialitatea față de rege. O cameră ovală se deschidea către grădinile maiestuoase. Deși era prima realizare de proporții a lui Le Nôtre, acesta se întrecuse
SOCIETATEA EUROPEANĂ ÎN MEMORIILE APOCRIFE DIN „MARELE SECOL” by Andreea-Irina Chirculescu [Corola-publishinghouse/Science/695_a_1457]
-
de prisos. Félibien nota că„am observat utilizarea marmurei celei mai rare și mai prețioase în locurile cele mai apropiate de persoana regelui. În timp ce se trece dintr-o cameră în alta, vedem cele mai multe bogății, fie prin utilizarea marmurei, fie prin sculpturi, fie prin picturile care înfrumusețează plafonul.“ Remarcăm faptul că este vorba de o trecere gradată, asemenea trecerii prin saloanele care poartă numele zeităților principale din Olimp. Punctul central al pelerinajului este baia regelui, la care se ajunge după ce se străbat
SOCIETATEA EUROPEANĂ ÎN MEMORIILE APOCRIFE DIN „MARELE SECOL” by Andreea-Irina Chirculescu [Corola-publishinghouse/Science/695_a_1457]
-
continuat să fie practicate de toți francezii, mai ales că pedepsele erau minime. O altă activitate preferată de Ludovic era jocul de biliard. O masă de biliard a fost instalată în salonul Dianei. Era decorată cu fir de aur, iar sculpturile armonioase o transformaseră dintr-o masă de joc într-o adevărată operă de artă. Aproape zilnic, între orele șapte și opt seara regele se consacra acestui joc. Cumnata sa, Prințesa Palatină descrie în termeni mai puțini laudativi această activitate:„Mergem
SOCIETATEA EUROPEANĂ ÎN MEMORIILE APOCRIFE DIN „MARELE SECOL” by Andreea-Irina Chirculescu [Corola-publishinghouse/Science/695_a_1457]
-
pentru prietenia sa cu Fouquet, pe care l-a apărat cu toată forța. Ne permitem să susținem afirmațiile lui Peter Burke, care afirma că sa desfășurat o campanie pe toate planurile artistice cu scopul de a promova imaginea regelui. Arhitectura, sculptura, pictura, literatura, muzica toate au o direcție convergentă, țintind spre un singur punct: gloria Regelui Soare. De aici probabil lipsa de spontaneitate în majoritatea realizărilor artistice ale perioadei. Libertatea creației, varietatea motivelor a fost aproape anulată, calitatea fiind înlocuită cu
SOCIETATEA EUROPEANĂ ÎN MEMORIILE APOCRIFE DIN „MARELE SECOL” by Andreea-Irina Chirculescu [Corola-publishinghouse/Science/695_a_1457]
-
îi identificăm aici, cu rezerve, pe Emil Vulpe și Mihail Rodocalat 33). Despre Anastase Simu, ce avea și o licență în drept la Paris (1878), mai știm că a fost un pasionat colecționar de artă; cele 1182 de gravuri, picturi, sculpturi etc., pe care le-a strâns de-a lungul vieții le-a donat statului român în 1927, constituindu-se astfel muzeul care-i va purta numele 34. Pentru activitatea publică, dar mai ales pentru cea culturală, Anastase Simu a fost
[Corola-publishinghouse/Science/84993_a_85778]
-
limbajului machiajului; a limbajului arhitectural reflectat în tipul de scenă 72, închisă/deschisă, în variațiile decorului 73 simultan/succesiv/unic și în tipul de cortină 74: germană/verticală, grecească/laterală, italiană/fluture, franceză, de lumină, de apă etc.; a limbajului sculpturii utilizat în construirea păpușilor de diferite tipuri); se poate vorbi, astfel, în teatru, de "intertextualitate" ce implică, de fapt, coroborarea textului scris cu cel vorbit, cu "textul gesturilor, cel al mimicii faciale, al costumelor, al dinamicii spațiale a corpurilor, al
Comunicare: discurs, teatru. Delimitări teoretice şi deschideri aplicative by Angelica Hobjilă [Corola-publishinghouse/Science/921_a_2429]