8,234 matches
-
care-l făcuseră un reper în toată acea îngrămădire de case bătrânești și vile cu ziduri groase răsărite printre coroane largi de arbori seculari, un amestec de culori, forme și linii frânte întins până departe și privit cu nesaț de pe terasă în fiecare dimineață; nu numai înfiorându-se de zbaterea țuguiului care se chircea asupră-și, strângându-se și pierind, ci și de respirația flăcărilor care, în ciuda distanței, părea că se aude, ca și de trosnetul lemnului și de șuierul jeturilor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
să fie foarte conștient de gândul acesta, mâna continuându-și mișcarea, închizând ușa în spatele lui, privirea iscodind mai departe încăperea pustie, în care se simțea adierea călduță a parcului, atunci zărind fâlfâirea ușoară a perdelei și cealaltă ușă deschisă către terasă și presupunând că pe terasă, într-un șezlong, o va găsi pe bătrâna doamnă Marga Pop. Ar fi vrut să continue starea imponderabilă de mulțumire fără vorbe, de la una din vizitele anterioare, dar n-a fost posibil și a înțeles
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
gândul acesta, mâna continuându-și mișcarea, închizând ușa în spatele lui, privirea iscodind mai departe încăperea pustie, în care se simțea adierea călduță a parcului, atunci zărind fâlfâirea ușoară a perdelei și cealaltă ușă deschisă către terasă și presupunând că pe terasă, într-un șezlong, o va găsi pe bătrâna doamnă Marga Pop. Ar fi vrut să continue starea imponderabilă de mulțumire fără vorbe, de la una din vizitele anterioare, dar n-a fost posibil și a înțeles asta din prima clipă. De
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
asta din prima clipă. De astă dată, doamna Marga Pop avea chef de vorbă, ca și cum ar fi vrut cu tot dinadinsul să-i povestească din gândurile ei - și era suficient s-o privești și să înțelegi. Alături de ea, pe aceeași terasă, lată și joasă, înaintând spre parcul neîngrijit, într-un șezlong identic, ședea altă femeie, pe umeri cu același fel de halat vișiniu, probabil o altă pacientă a clinicii. I l-a prezentat pe Andrei Vlădescu drept băiatul ei cel mic
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
A început să le adune cu piciorul în grămăjoare și atunci a auzit glasul obișnuit, cu nimic diferit de cel de altădată, al doamnei Marga Pop: „Nu te duce prea departe. Am să-ți vorbesc“. Și, pe când se întorcea spre terasă, cealaltă femeie s-a ridicat și a intrat într-o încăpere vecină cu a doamnei Marga Pop și la puțină vreme au răsunat de acolo sunetele alambicate ale unui clavecin. „Mi-a fost dor de tine. Abia te așteptam“, a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
simt mai bine acum. Dar pe urmă n-o să mai fie așa.“ Se uita drept în față, arătându-i cu bețișorul lung și subțire să se așeze în celălalt șezlong, dar el s-a ghemuit pe marginea de ciment a terasei, cât mai aproape de ea, la picioarele ei. Nu scotea nici o vorbaă. „Taci?“, a întrebat bătrâna doamnă. „Ascult mai departe.“ „Dar și ce-am spus până acum a fost important. Vreau să te aud.“ „N-a fost o prostie. Dar eu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
forțe egale, de mărimi egale, cu crestele la fel de sângerii și gheare la fel de ascuțite pândindu-se înaintea saltului mortal într-o clipită înțepenită în loc cât istoria lumii de lungă și nimeni în jurul lor să-i ațâțe. Pe urmă cocoșul de pe marginea terasei a cedat privirilor celuilalt și a spus: „Nu știu să răspund.“ „Bine. Fie. Știu eu.“ A făcut iar o pauză în care nu se auzeau decât sunetele clavecinului, foșnetul frunzelor copacilor, zgomote nedeslușite, îndepărtate, ce erau restul lumii. Mai departe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
își închipuise ea până atunci erau povești; liniștea asta nu era resemnare, ci înțelegere. Din momentul acela durerile au fost parcă suportabile, s-a simțit ceva mai bine, a reușit să se dea jos din pat și să iasă pe terasă, la soare. Deși în orice clipă... S-a oprit brusc, ecoul ultimelor vorbe a plutit o vreme în jur. Descria cu bețișorul subțire cercuri și linii pe pledul ce-i acoperea genunchii, privea undeva, drept înainte, printre frunzele prăfuite ale
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
amestec inconștient de bucurie și tristețe; se gândea: ar trebui să-mi inspire milă, dar nu simt altceva decât respect pentru credința ei, cât e de lucidă; și s-a răsucit cu totul spre ea pe marginea de ciment a terasei încălzite de soare, s-o poată privi mai bine, gândind mai departe: are dreptate, nu trebuie să-mi fie milă, nu arată mai jalnic decât ultima oară când am văzut-o, nici nu are importanță cum arată, numai ce e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
ultima clipă n-o să aibă liniște? Că o să moară cu povara asta? Și atunci? Atunci ea ce trebuie să facă? Învârtea dintr-odată cu furie aproape bețișorul prin aer, întorcea într-o parte ochii din nou umezi, privea fix spre capătul terasei, unde doi bătrâni citeau sub umbreluțe colorate, nepăsători la culorile cerului ce se amestecau, calde și aprinse, în timp ce o soră subțire și blondă le pregătea niște licori pe o tavă, apoi punea bețișorul pe umărul lui Andrei Vlădescu: „Tu, care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
știu.“ „Am să vin imediat ce mă întorc de la munte, cred că luni sau marți.“ „Da. Bine.“ „O să-mi fie dor până atunci.“ „Bine faci.“ Acum îl privea cum se ridică, proptindu-se cu o mână în cimentul probabil fierbinte al terasei, se apleacă, îi apucă mâna subțire învelită în pergament fragil și i-o sărută, se retrage cu spatele, șoptându-i cum obișnuia întotdeauna, de când îl știa, „săru’ mâna“, voia să se uite după el și nu reușea să se întoarcă, îi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
piept și amintindu-și. Adică se vedea cu ani în urmă, când abia venise în acea redacție, iar Radu Dascălu nu era decât un simplu redactor și el. Se vedea nu în biroul pe care îl împărțeau, nici la vreo terasă cu bere rece, însoțiți de Celmaimarepoetînviață ori de alți câțiva care nu s-ar fi putut lua la întrecere cu setea și capacitatea lui de a înghite lichide, ale lui Radu Dascălu, nici măcar făcând schimb de cărți rare și încercând
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
de mașini, iar șoferii lor munceau din greu să curețe praful de pe aripi, dornici să plece cît mai repede. Piscina fusese golită, iar grădinarul chinez Îndepărta liniștit din ea un graur mort. Copiii mai mici și dădacele lor ședeau pe terasă urmărind o trupă de acrobați cantonezi cățărîndu-se pe scările lor comice și prefăcîndu-se că dispar În cer. Se transformau În păsări, Își desfăceau aripi de hîrtie motolită și dansau printre copiii care țipau, se urcau apoi unul În spatele celuilalt și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
În rochii de seară șifonate, se plimbau pe lîngă piscină, pretinzînd că-și caută soții. Conversația se opri cînd doctorul Lockwood deschise radioul pe unde scurte. Bucuros să vadă că toată lumea era ocupată, Jim ieși printr-o ușă laterală pe terasa din spatele casei. Urmări un șir de femei care scoteau buruienile, Înaintînd de-a lungul pajiștii. Erau douăzeci de chinezoaice Îmbrăcate cu tunici și pantaloni negri, fiecare pe un scăunel mini natural. Ședeau umăr lîngă umăr, secerile lor sclipind În iarbă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
să vadă dacă va cădea În ea. Dacă domnul Maxted cădea apoape mereu În piscină, și asta era realitatea, de ce oare cădea În ea doar cînd era plină cu apă? 3 Aerodromul abandonat GÎndindu-se la un răspuns, Jim coborî de pe terasă. Străbătu În fugă pajiștea, trecînd pe lîngă femeile care curățau buruienile, conducîndu-și aerodromul pe deasupra capetelor lor. Femeile Îl ignorară, cuțitele lor retezînd iarba, dar Jim simțea Întotdeauna un vag fior de groază cînd se apropia prea mult de ele. Își
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
ar fi fost cufundați Împreună Într-un vis Întunecat despre război. Jim ajunse la cazemată, un fort din beton cu deschizături pentru puști, care lăsau să pătrundă o lumină slabă În lumea lor umedă. Se cățără pe acoperiș și străbătu terasa deschisă, cercetînd terasamentul plin de urzici, În căutarea aeromodelului său. Acesta se afla la cincizeci metri mai departe, prins În sîrma unei tranșee vechi. HÎrtia de pe aripi era ruptă, dar scheletul din lemn de plută era Încă intact. Era gata
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
alerge prea brusc pe pajiște. Deși neclintită, grădina părea că Întunecată și sălbăticită. Iarba netăiată Începuse să se legene În bătaia vîntului, iar rododendronii erau mai sumbri decît Îi ținea el minte. Ignorată de grădinar, bicicleta lui zăcea pe treptele terasei. Jin merse prin iarba deasă spre piscină. Apa era acoperită cu frunze și insecte moarte, iar nivelul scăzuse cu aproape un metru, lăsînd pe laturi un strat de murdărie. Mucuri de țigară strivite zăceau pe faianța albă și un pachet
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
acoperișul ascuțit. Se lăsă jos În frunzișul des al grădinii, care se agăța de casă ca un vis Întunecat care nu voia să se risipească. Ținînd În mînă o țiglă desprinsă de pe acoperișul garajului, Jim porni prin iarba Înaltă spre terasă. Așteptă pînă cînd un avion zbură pe deasupra, apoi sparse geamul unei ferestre care adăpostea aparatul de aer condiționat. Intră În casă, deschizînd apărătoarea gurii de aer ca să ascundă geamul spart. Jim se strecură cu repeziciune prin camerele Întunecate, ce păreau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
numără cele trei bomboane de ciocolată cu lichior din buzunarul hainei, pe care le păstrase pentru situația limită care știa că va veni curînd. Ușile verandei se deschiseră În spatele lui. Jim se ridică În picioare În timp ce soldații japonezi ieșeau pe terasă. Îi făceau semne cu mîna, iar lui Jim i se păru că-i aduseseră cu ei pe părinții săi, așa Încît Își făceau o intrare oficială prin casă, În loc să sară peste zid. Alergă spre japonezi, care Însă, În mod surprinzător
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
i se păru că-i aduseseră cu ei pe părinții săi, așa Încît Își făceau o intrare oficială prin casă, În loc să sară peste zid. Alergă spre japonezi, care Însă, În mod surprinzător, Îl Întîmpinară cu strigăte mînioase. CÎnd, ajunse la terasă văzu că erau membrii altei patrule. Caporalul Îi dădu niște ghionturi și Îl Împinse spre straturile de flori, punîndu-l să curețe crengile de lîngă piscină. Zbierînd ceva În germană, Îl aruncă pe Jim pe alee și Închise poarta de fier
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
puternicele reflectoare de aterizare și antenele de radio fixate pe acoperișul de țiglă. Mai jos de pagodă erau hangarele și atelierele de reparații, fiecare păzite cu saci de nisip. CÎteva avioane de recunoaștere mai vechi și bombardiere modificate stăteau pe terasa de ciment, tot ce mai rămăsese din fosta armată aeriană invincibilă care se Înălțase din Lunghua. În jurul marginilor aerodromului, În iarba Înaltă de lîngă șoseaua de perimetru, zăceau rămășițele a ceea ce lui Jim Îi părea a fi Întreaga Forță Aeriană
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
și pe mama și pe tatăl lui zîmbindu-i slab din fotoliile lor de grădină. LÎngă piscina secată, iarba neîngrijită crescuse În jurul umerilor lor și Îi amintea de tufele de urzici În care zăcuse aviatorul japonez. În timp ce doctorul Ransome stătea pe terasă În uniforma lui americană, Jim ar fi dorit să le explice părinților săi tot ceea ce el și doctorul făcuseră Împreună, dar mama și tatăl său trecuseră prin propriul lor război. Cu toată afecțiunea lor pentru el, păreau mai bătrîni și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
luat cineva banii, el încearcă sa fie agitat, impacientat de situație, poate chiar e, dar eu nu îl cred, îmi cere să merg cu el și eu nu vreau nimic și culmea, acum e posibil. Când ne-am întâlnit pe terasă la cafea, am băut o bere, noroc! și s-a spart un pahar undeva, el zice, s-a spart un pahar? nu cred în superstiții, spunea îngerul grădinar, îhî... Cumpăr țigări și 2 înghețate cu biscuiți de cacao, îi plac
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1988_a_3313]
-
știu, Toni, m-aș da la tine, îmi pare rău că nu sunt heterosexual, nu-i nimic, e mai bine așa, să ne iubim pur și simplu. Îmi dau ăștia banii de la reclamă și pot să mă mut! Sus, pe terasă la Ceainărie, târziu, Mihai îi spune lui Pinochio, ai zis că te muți și nu te-ai mutat, eu plec în Canada, până vinerea viitoare trebuie să-ți găsești garsonieră, bine?! și ei se știu de mult și vine o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1988_a_3313]
-
e bine să ai pe cineva cald lângă tine, e cel mai important, pe Prințesă o trimisesem acasă, avea de învățat pentru bac, Marius venise să-și pună pozele pe la casting-uri și după ce am mâncat o salată împreună la terasă, el a plecat la petrecere cu un cunoscut de-al lui din București, bine că eram cu tine, aș fi rămas singură la masă, mai ales că el, la 5 dimineața, ce faci, scroafă? Dormi? Cât ai la interfon, 059
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1988_a_3313]