9,442 matches
-
sfârșească romanul său de dragoste, chiar și unul al cărui final a fost amânat cu douăzeci de ani. Situația își relevă natura paradoxală când romanul vieții se suprapune peste cel al rescrierii ei. Există aici o încredere emoționantă în forța ficțiunii de a relua trasee socotite pierdute, de a reda vocile trecutului, însă este necesar ca prozatorul să-și privească personajele în ochi pentru a le citi secretele, pentru a reintra în viața lor. Romanul acționează nu doar ca un aide-mémoire
După douăzeci de ani by Angelo Mitchievici () [Corola-journal/Journalistic/6360_a_7685]
-
trecuturi, spre exemplu cel în care el își amintește că ultimul lucru spus de iubita lui se referea la un ceai cu lămâie, dar fără să mai fie sigur dacă nu cumva era un ceai cu miere. Memoria conlucrează cu ficțiunea, parcurgând firul întâmplărilor așa cum și-l „amintește", Esposito realizează ambiguitatea pe care o suscită această formă de romanesc infiltrată în propria sa existență. În cele din urmă, filmul se folosește ca de un pretext de scenariul polițist și de povestea
După douăzeci de ani by Angelo Mitchievici () [Corola-journal/Journalistic/6360_a_7685]
-
care o suscită această formă de romanesc infiltrată în propria sa existență. În cele din urmă, filmul se folosește ca de un pretext de scenariul polițist și de povestea de dragoste pentru a juca la limită pe cartea relației dintre ficțiune și memoria saturată de ficțiune, un film despre cum se scrie și se rescrie un roman din amintiri cu forța unor gesturi emblematice privind adânc în secretele din ochii lor.
După douăzeci de ani by Angelo Mitchievici () [Corola-journal/Journalistic/6360_a_7685]
-
de romanesc infiltrată în propria sa existență. În cele din urmă, filmul se folosește ca de un pretext de scenariul polițist și de povestea de dragoste pentru a juca la limită pe cartea relației dintre ficțiune și memoria saturată de ficțiune, un film despre cum se scrie și se rescrie un roman din amintiri cu forța unor gesturi emblematice privind adânc în secretele din ochii lor.
După douăzeci de ani by Angelo Mitchievici () [Corola-journal/Journalistic/6360_a_7685]
-
excelează printr-un umor negru și printr-un comic așijderea. Scriitorul n-a uitat niciodată asasinarea mamei lui în noaptea dintre 21 și 22 iunie 1958, în cartierul El Monte din Los Angeles, făcând din ea figura centrală `n numeroase ficțiuni. A murit Jacques Le Goff Cel mai mare istoric medievalist francez, tradus și la noi încă de pe vremea Editurii Univers, pusă pe picioare de Romul Munteanu în anii 1970, Jacques Le Goff, a încetat din viață la 1 aprilie, în
Meridiane () [Corola-journal/Journalistic/2662_a_3987]
-
secolului al XIX-lea, cu descrierea epocii, Viena timpului... cred că ar fi bine să fie tradusă în românește. Întorcându-se atât de des la Atena, Niki și-a cumpărat aici o casă - dar și în această privință, totul pare ficțiune: - Acum 15 ani, un ghicitor - eu nu cred în așa ceva, dar s-a întâmplat să fim în aceeași societate - mi-a spus că într-o viață anterioară m-am numit Theresa Makri și am trăit la Atena. Acum descopăr că
Întâlnire cu Niki Marangou by Grete Tartler () [Corola-journal/Journalistic/11059_a_12384]
-
ultima copertă de Christian Crăciun). Volumul cuprinde nu unul, ci trei romane, Lanțul invizibil, Orașul cu umbre amare și Invazia, dar toate au un caracter autobiografic. Bineînțeles, nu se poate dovedi cu documente că este vorba de autobiografie, nu de ficțiune. Însă există argumente estetice în acest sens. Autorul povestește minuțios fapte care n-au nici o semnificație literară și care nu-l emoționează decât pe el: divorțul părinților unuia dintre personaje, Eli, posibil alter-ego al lui, conflictul dintre un prieten al
Tichia de mărgăritar by Alex. Ștefănescu () [Corola-journal/Journalistic/7265_a_8590]
-
Stuff & Whatever Marius Chivu Multe stupidități au inflamat în ultimii ani tot mai restrînsa noastră viață literară, dar cea mai mare dintre ele mi se pare a fi, de departe, dezbaterea legată de așa-zisul conflict dintre ficțiune și memorialistică. S-a recurs la sofisme și la explicații de tot fanteziste în încercarea de a se demonstra de ce, imediat după 1989, românul a întors spatele ficțiunii pentru a plonja voluptuos în apele limpezi ale confesiunii directe și de ce
Stuff and Whatever by Marius Chivu () [Corola-journal/Journalistic/12554_a_13879]
-
pare a fi, de departe, dezbaterea legată de așa-zisul conflict dintre ficțiune și memorialistică. S-a recurs la sofisme și la explicații de tot fanteziste în încercarea de a se demonstra de ce, imediat după 1989, românul a întors spatele ficțiunii pentru a plonja voluptuos în apele limpezi ale confesiunii directe și de ce acum, rușinat parcă de gestul său, s-ar întoarce pocăit, spre tradiționalele zone fictive de evadare din imediata noastră realitate. Culmea este că partizanii ficțiunii în acest război
Stuff and Whatever by Marius Chivu () [Corola-journal/Journalistic/12554_a_13879]
-
a întors spatele ficțiunii pentru a plonja voluptuos în apele limpezi ale confesiunii directe și de ce acum, rușinat parcă de gestul său, s-ar întoarce pocăit, spre tradiționalele zone fictive de evadare din imediata noastră realitate. Culmea este că partizanii ficțiunii în acest război cu săbii de hîrtie sînt cei care deplîng mai amarnic lipsa literaturii de sertar din timpul regimului comunist. Or, memorialistica este, prin definiție, literatură de sertar (închis cu cheia). În mod normal un jurnal autentic este un
Stuff and Whatever by Marius Chivu () [Corola-journal/Journalistic/12554_a_13879]
-
seamă filologică. E prea puțin important dacă Postmodernismul românesc e inatacabil la nivel de amănunt sau dacă autorul său mai e, astăzi, la fel de convins ca acum un deceniu de capacitatea de diseminare a conceptului în sine. Ce contează e ca ficțiunea teoretică, așa cum corect o numește Paul Cornea pe ultima copertă a acestei a doua ediții, să reziste. Ca și profesorul Cornea, înclin către un răspuns afirmativ: „Prin strălucita sa lucrare, îndelung și atent elaborată, scrisă cu rară pregnanță și forță
Big is not beautiful by Cosmin Ciotloș () [Corola-journal/Journalistic/5942_a_7267]
-
Pavel Șușară Claudia Todor a deschis, de curînd, în spațiile Galeriei Simeza, o nouă expoziție de pictură. Consecventă cu sine însăși, dar și cu programul enunțat de mai multă vreme, ea propune acum același amestec de real și de ficțiune, de relație brutală cu lumea și de trăire la limita imaginarului în substanța imanentă a acestei brutalități. Fragilă prin condiția sa umană și nesupusă pînă la răzvrătire prin aspirații, artista și-a găsit în propria sa ființă mecanismele rezistenței și
Claudia Todor și oglindirea în lume by Pavel Șușară () [Corola-journal/Journalistic/12192_a_13517]
-
el, 1978), la Olivetti, Moulinex, Chaffoteaux et Maury (1980), L’illa de Maians (Insula Maians,1986), El perquè de tot plegat (De ce-ul totului tot,1993) până la Guadalajara (1996), literatura sa a evoluat spre refuzul oricăror elemente superflue, atât în ceea ce privește ficțiunea (pornind de la detalii banale spre a ajunge la limitele absurdului), cât și felul de a o construi - logică riguroasă, refuzul oricărei psihologii, un stil esențializat, un ritm surprinzător, un umor subtil, mai mult neliniștitor decât amuzant. Proza de față face
La porțile Troiei by Diana Moțoc () [Corola-journal/Journalistic/12939_a_14264]
-
a fost prețuit mai cu seamă ca maestru al prozei scurte, în care fantasticul, supranaturalul, intervin uneori în altminteri foarte realistele narațiuni. întâmplări obișnuite din viața unor oameni mărunți dobândesc atunci dimensiuni mitice sau alegorice care trimit cu gândul la ficțiunile lui Isaac Bashevis Singer. Fiul imigrantului din Rusia care avea o băcănioară în Brooklyn și o familie cu probleme prea mari pentru a mai lăsa loc unor aspirații sau preocupări culturale și-a croit și ajustat într-una destinul literar
Viață modelată de operă (2) by Felicia Antip () [Corola-journal/Journalistic/6008_a_7333]
-
scriitorilor evrei din generațiile următoare, acești scriitori s-au grăbit să se lepede de ea, s-o declare irelevantă. Preluaseră și folosiseră cu succes (Philip Roth, Cynthia Oz și nu numai ei) modul lui de a amalgama elemente magice specifice ficțiunii europene și folclorului idiș cu realismul pragmatic al prozei americane, dar în loc să-l onoreze ca pe un precursor, îi reproșează o pretinsă inconsistență a caracterelor, o arhetipare superficială a figurii evreului care n-ar fi la el omul concret de pe
Viață modelată de operă (2) by Felicia Antip () [Corola-journal/Journalistic/6008_a_7333]
-
cei doi copii care-au trăit umăr la umăr, seară de seară, coborârile în timp, tocmai el e martorul incompetent. Vorbele bătrânului o cutremură natural pe Miruna și doar printr-o simpatie colaterală pe Traian. Născut doar ca să confirme o ficțiune, el se vede obligat s-o și expună. Iar tonul amplu, vibrația de adâncime a cărții e o neobișnuită - dar consecventă - senzație de stânjeneală. Cititorul primește numai un fragment sau numai o mostră din adevărata poveste, în vreme ce naratorul își asumă
Cartea din mânecă by Cosmin Ciotloș () [Corola-journal/Journalistic/8598_a_9923]
-
rezumat - înainte și-napoi - al vieții lui Constantin Berca (sau cel puțin al variantei pe care o povestește, peste ani, și fiul său), această condensare de informație legitimează, de fapt, teritoriul indepenent pe care se petrece microromanul lui Bogdan Suceavă. Ficțiunea cu inserturi mitologice, ficțiunea filtrată de fiecare incompletă repovestire, ficțiunea încropită de dragul auditorului. Atât de pură, încât, spre deosebire de gestul folclorizant, nu admite partiții sau adaosuri. Greu explicabile în alte coordonate, scrupulele lui Traian capătă, astfel, un temei. Miruna, o poveste
Cartea din mânecă by Cosmin Ciotloș () [Corola-journal/Journalistic/8598_a_9923]
-
al vieții lui Constantin Berca (sau cel puțin al variantei pe care o povestește, peste ani, și fiul său), această condensare de informație legitimează, de fapt, teritoriul indepenent pe care se petrece microromanul lui Bogdan Suceavă. Ficțiunea cu inserturi mitologice, ficțiunea filtrată de fiecare incompletă repovestire, ficțiunea încropită de dragul auditorului. Atât de pură, încât, spre deosebire de gestul folclorizant, nu admite partiții sau adaosuri. Greu explicabile în alte coordonate, scrupulele lui Traian capătă, astfel, un temei. Miruna, o poveste apare - parcă deodată - din
Cartea din mânecă by Cosmin Ciotloș () [Corola-journal/Journalistic/8598_a_9923]
-
cel puțin al variantei pe care o povestește, peste ani, și fiul său), această condensare de informație legitimează, de fapt, teritoriul indepenent pe care se petrece microromanul lui Bogdan Suceavă. Ficțiunea cu inserturi mitologice, ficțiunea filtrată de fiecare incompletă repovestire, ficțiunea încropită de dragul auditorului. Atât de pură, încât, spre deosebire de gestul folclorizant, nu admite partiții sau adaosuri. Greu explicabile în alte coordonate, scrupulele lui Traian capătă, astfel, un temei. Miruna, o poveste apare - parcă deodată - din criza suprapunerii unei conștiințe peste fluența
Cartea din mânecă by Cosmin Ciotloș () [Corola-journal/Journalistic/8598_a_9923]
-
nu-l așteaptă pe Gide, aproape un veac mai târziu. Borges n-a scris romane, dar povestirile lui i-au învățat pe romancieri cum să măsluiască cărțile fără să pară că o fac. Povestirile lui nu pretind a fi pure ficțiuni, în pofida titlului unuia din volume, ele sunt combinații savante de invenție și de comentariu, de epică și de eseu. Borges predă romancierului modern o lecție de umilitate: autorul Ficțiunilor nu-și arogă orgoliul lui Dumnezeu, se mulțumește a fi un
Cum se scrie un roman by Nicolae Manolescu () [Corola-journal/Journalistic/4684_a_6009]
-
pară că o fac. Povestirile lui nu pretind a fi pure ficțiuni, în pofida titlului unuia din volume, ele sunt combinații savante de invenție și de comentariu, de epică și de eseu. Borges predă romancierului modern o lecție de umilitate: autorul Ficțiunilor nu-și arogă orgoliul lui Dumnezeu, se mulțumește a fi un umil filolog, care descifrează cartea de nisip a vieții. „Îmi închipui paradisul ca pe bibliotecă, nu ca pe o grădină”, spunea Borges în Conversațiile cu Willis Barnstone. „Acum cred
Cum se scrie un roman by Nicolae Manolescu () [Corola-journal/Journalistic/4684_a_6009]
-
la Concursul național de scenarii de film „Jean Negulescu“, etapa pe țară a competiției internaționale „Hartley-Merrill“, ce-și va desemna laureații la Los Angeles, la sfârșitul lunii aprilie 2004. Sunt admise doar scenarii originale, complete, pentru filme de lungmetraj de ficțiune (până la 125 de pagini) sau de scurtmetraj de ficțiune (circa 20 de pagini). Premiul „Jean Negulescu“ pentru scenariu de lungmetraj este de 2 000 de dolari, iar cel pentru scenariu de scurtmetraj, de 1 000 de dolari. Lucrările vor fi
Agenda2003-51-03-cultura () [Corola-journal/Journalistic/281846_a_283175]
-
etapa pe țară a competiției internaționale „Hartley-Merrill“, ce-și va desemna laureații la Los Angeles, la sfârșitul lunii aprilie 2004. Sunt admise doar scenarii originale, complete, pentru filme de lungmetraj de ficțiune (până la 125 de pagini) sau de scurtmetraj de ficțiune (circa 20 de pagini). Premiul „Jean Negulescu“ pentru scenariu de lungmetraj este de 2 000 de dolari, iar cel pentru scenariu de scurtmetraj, de 1 000 de dolari. Lucrările vor fi depuse în trei exemplare, până pe 15 ianuarie 2004, la
Agenda2003-51-03-cultura () [Corola-journal/Journalistic/281846_a_283175]
-
înstărite, cu casă, mașină, barcă, retriver etc., este atît de bun încît inculcă chiar un sentiment estetic, de distanță critică. Suntem pe o scenă, unde orice se poate întîmpla, dar unde chiar și cel mai atroce eveniment nu este decît ficțiune, un efect în scopuri catartice. (Ca și în tragedia antică, Haneke evită spectacolul ororii maxime, a crimei, care nu e adusă în prim plan, nu e surprinsă în act, dar anagajează subliminal, manipulativ spectatorul pînă la exasperare.) Ne sperie, ne
Mind Games - Funny Games by Angelo Mitchievici () [Corola-journal/Journalistic/8342_a_9667]
-
de dezgheț cultural, timid, ezitant, noua prozatoare se înfățișa cu o carte curajoasă, adică decontaminată de ideologie. Nu ținea să demonstreze ceva, să militeze pentru ceva, cum i s-ar fi impus înainte, ci numai să proiecteze o lume de ficțiune, de roman, cu personaje ale căror destine să fie omenește semnificative. Blana de focă îi plăcuse lui Mircea Eliade, se poate presupune, și pentru că literar se înscria pe o linie pe care el însuși o ilustrase, în nuvele mai ales
La o reeditare by Gabriel Dimisianu () [Corola-journal/Journalistic/14281_a_15606]