7,703 matches
-
la spital... Pentru numele lui Dumnezeu, fie-vă milă! Măcar puțin, cât mai am de trăit...!“ Căci el era convins că moare, și încă în scurt timp. Ea însă o ținea pe-a ei, cum era și firesc, zicând că pensiunea ei nu era spital, trăia din afacerea asta și și-o vedea periclitată. În vremea asta, unuia dintre colegii de birou ai lui don Eloíno îi vine o idee salvatoare și merge de i-o spune: „Dumneata, don Eloíno, ai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
unuia dintre colegii de birou ai lui don Eloíno îi vine o idee salvatoare și merge de i-o spune: „Dumneata, don Eloíno, ai un singur mijloc pentru ca femeia asta de treabă să accepte să te țină la ea în pensiune cât mai ai de trăit.“ „Care?“ întrebă el. „În primul rând - îi spuse amicul - să vedem ce crezi despre boala dumitale.“ „Ah, păi n-o mai duc decât foarte, foarte puțin; pesemne nici frații mei n-au să mă mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
din Zaragoza, din Za-ra-go-za, cu o madam Sinfo!“ Era îngrozit. Iar văduva sinucigașului și proaspăta soție a muribundului își spunea: „O să vedeți, cum vă văd și cum mă vedeți, sub cuvânt că suntem cumnați, o să plece fără să-mi plătească pensiunea, când eu din asta trăiesc!“ Se pare totuși că i-au plătit nota, da, i-a plătit-o soțul, au luat însă cu ei un baston cu măciulia de aur pe care-l avea el. — Și-a murit? — Da, dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
dumitale pe plac?“ „Așa ne-nțeleseserăm.“ „O să mor, doamnă, o să mor... chiar mai curând decât aș vrea... Un Rodríguez de Alburquerque y Álvarez de Castro!“ Și s-au certat pentru câteva parale în plus sau în minus la chiria pentru pensiune, și-n cele din urmă ea l-a alungat din casă. „Adio, don Eloíno, să-ți meargă bine!“ „Dumnezeu să te aibă-n pază, doña Sinfo.“ Și până la urmă a murit și al treilea soț al acestei doamne, lăsându-i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
chiar la frontieră, în țara mea bască natală, în prezența tantalică a Fuentarrabíei, nu-mi pot reaminti fără un frison de angoasă infernalele dimineți ale singurătății mele din Paris, din iarna, din vara lui 1925, când în odăița mea din pensiunea de la numărul 2 de pe strada Lapérouse mă consumam devorându-mă în timp ce scriam povestirea intitulată de mine Cum se face un roman. Nu cred că am să mai trec vreodată printr-o experiență intimă mai tragică. Îmi reînviau, ca să mă tortureze
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
că totul e o prostie, cu rezonanțe de mistică burgheză, am venit să vă ofer un bilet dus-întors, cu TAROM-ul, până la București. Plecați diseară și vă întoarceți luni. Aveți aici și un voucher, să vă petreceți weekendul la o pensiune, în Munții Retezat. E un loc în care nici moartea nu poate ajunge. — De ce? întreabă Lionel, dintr-odată interesat. — Din cauza drumurilor, râde Anghel de atâta inocență. N-au fost reparate de treizeci de ani. Propunerea dumneavoastră e o prostie. — Așa
Funeralii fericite! by Adrian Lustig () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1316_a_2717]
-
putea sè o prezint mamei mele și sè-i spun, mamè, ea e cea pe care! Dar știu cè drumul acesta se va sfârși înainte sè înceapè cu adevèrat, poate dacè am trage undeva pe dreapta, știu eu un motel, o pensiune pe marginea șoselei, explicându-i, îl știe și ea, a fost acolo la o nuntè! Ea e concentratè asupra volanului și asupra arcului de luminè ce-l ridicè că un curcubeu înaintea noastrè farurile lungi, apoi cele scurte când, vine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2309_a_3634]
-
nuntè! Ea e concentratè asupra volanului și asupra arcului de luminè ce-l ridicè că un curcubeu înaintea noastrè farurile lungi, apoi cele scurte când, vine, rar, din fațè, vreo mașinè, ar mai fi ceva de mers pânè la acea pensiune, dar nu vom ajunge acolo! ea încetinește mașină și trage pe dreapta într-o parcare de pe marginea drumului, e trecut de miezul nopții, oprește motorul, din când în când, mașinile care trec de-o parte și de alta ne lumineazè
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2309_a_3634]
-
ca În anul ce vine, să repet această vacanță de lucru, mai ales că cei doi soți nu cereau mult pentru găzduire și mâncare și, erau discreți și ceremonioși, ceea ce se portivea foarte bine cu pretențiile mele, de la o asemenea pensiune rurală. Era anul 1923, războiul se sfârșise, rănile se mai cicatrizaseră și era păcat să nu profit de liniștea și confortul unui asemenea loc.. Am făcut cunoștință, cu el: eu, stingherită de faptul că abia a doua zi spre seară
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1864_a_3189]
-
să plece? - Păi, ea l-a ajutat. I-a făcut rost de bani, a apelat la pile... Zicea să facă și el un ban. - Nu cred că sunt plătiți grozav. Am auzit eu niște povești... Trebuie să plătești avionul, școlarizarea, pensiune... Ce mai rămâne la terminarea contractului? - Ei, daca arată bine, ajunge în cușeta vreunei bogătașe... De ce ridici mâinile? - Recunosc: arată bine! Țușca pufnește în râs. Profit de ocazie și o întreb: - Ieșim și noi undeva? Îmi povestești pe drum. - Hm
Taraba cu vise by Sava Nick () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91662_a_92378]
-
promisiunea lui Davide că-mi va găsi o cazare la călugări sau la vreo parohie începe să se piardă în mintea mea. Si privind marea mulțime a turiștilor, îmi făceam griji unde o să dorm, căci tare mă temeam că toate pensiunile și hotelurile sunt pline. Cu asigurarea venită de la acest confrate îmi continui drumul spre Varazze unde am stabilit să ne întâlnim. Rugândumă rozariul și admirând peisajul, dar simțind mai mult greutatea rucsacului și durerea în picioare, ajung la Varazze pe la
Pelerin pe drumul Sf. Iacob de Compostela (Genova-Pamplona) by Emil Dumea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91894_a_92328]
-
face siesta, folosindu-mi rucsacul drept pernă și privind cerul albastru printre frunzele copacilor. La doi pași este strada, iar dincolo de ea marea cu plaja și turiștii ei, la această oră retrași în cea mai mare parte la hoteluri și pensiuni pentru masă și odihnă. Soarele arde așa puternic și simt că nu-i cazul să pornesc acum la drum. Si apoi, este atât de plăcut aici pe bancă, la umbră! După amiază am ajuns la Saint Raphäel, unde am primit
Pelerin pe drumul Sf. Iacob de Compostela (Genova-Pamplona) by Emil Dumea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91894_a_92328]
-
impresia că Dumnezeu își deschide larg brațele prin toți acești oameni pe care îi întâlnesc. Si când mă gândesc că acasă eram atât de neliniștit, temându-mă că nu voi găsi loc de cazare, sau va trebui să merg în pensiuni sau hoteluri, unde prețurile sunt destul de mari. Toată această teamă se dovedește a fi complet nefondată. Dacă mi-ar fi spus cineva înainte să plec că voi întâlni zilnic pe cineva care să mă ajute cu un loc de cazare
Pelerin pe drumul Sf. Iacob de Compostela (Genova-Pamplona) by Emil Dumea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91894_a_92328]
-
privințele se Înțelege... — La vârsta lui, nu prea Înțeleg, de ce ai nevoie să te Înțelegi cu cineva În toate privințele? — La vârsta lui, acolo, te rog să mă crezi că se poate trăi foarte comod și confortabil singur, de vreme ce ai pensiuni... — Ai sex-shopuri, bistrouri, babysitter, dame de companie, bordeluri, droguri... — La vârsta, la banii, la situația lui de acolo, apasă pe buton, deschide albumul, face comanda și Îi vine la pat, fără să miște un deget! — Ai tot ce vrei acolo
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2331_a_3656]
-
Într-o gară pustie; și un vânt sălbatic Îmi biciuiește năprasnic tâmpla albită de așteptare... Vino, doamne, să vezi! 28 mai 5 iunie 2013 Zi fatidică... ( Madrid, 14 martie 2004) M-am Întors după-amiază, puțin după ora 17.00, de la pensiune unde fusesem să-mi ridic chenzina. Mi am scos sandalele cu talpa joasă - atât de necesare În această perioadă și atât de comode pentru starea În care mă aflam... După ce am deschis televizorul, am pregătit un suc de portocale ( una
Jertfă de seară by Valentina Becart () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1137_a_1867]
-
nu mă poate caza decât o singură noapte. Asta este regula la ei. Dacă cineva dorește să rămână o noapte la mănăstire, este cazat gratuit și primește și o masă caldă. Am insistat, cerând informații despre posibilitatea șederii la o pensiune aflată prin apropiere. A cedat insitențelor mele. Vă putem caza câteva zile, dar asta Înseamnă o cheltuială. Nu știu dacă vă permiteți... Am Înțeles. Doresc să știu cât ajunge o noapte de cazare și două mese pe zi ( dacă este
Jertfă de seară by Valentina Becart () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1137_a_1867]
-
despre discriminarea împotriva vegetarienilor și despre cum vegetarienii nu sunt luați în serios. Cu mult entuziasm, ne-am relatat istorii din seria Când Aproape C-Am Fost Obligat Să Mănânc Carne. Luke a luat caimacul cu o poveste despre o pensiune din County Kerry unde a comandat un mic dejun vegetarian, iar pe farfuria care i-a fost adusă ulterior se răsfăța un porc aproape întreg care fusese decorat foarte apetisant și care aproape râdea la el. — Și ce s-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
invidiam pe cei care au putut vedea cu ochii lor priveliștile și scenele descrise de căpitanul Nichols. Când li s-au închis porțile azilului de noapte, Strickland și căpitanul Nichols au căutat ospitalitatea lui Bill Ghioagă. Acesta era stăpânul unei pensiunii pentru marinari și era o huidumă de mulatru cu un pumn zdravăn care oferea matrozilor rămași fără angajament hrană și adăpost până se angajau din nou. Au stat la el o lună, dormind câte doisprezece-paisprezece laolaltă - suedezi, negri, brazilieni -, pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2047_a_3372]
-
făcut pe la piața de pește. O dată, fiecare din ei a câștigat câte un franc încărcând în camioane cu nenumărate lăzi de portocale care fuseseră trântite pe chei. Într-o bună zi au prins un chilipir strașnic. Unul dintre proprietarii de pensiuni a căpătat un contract pentru vopsirea unui vas sosit de la Madagascar pe lângă Capul Bunei Speranțe, așa că vreo câteva zile statură pe o scândură atârnată de bordul vasului acoperind cu vopsea carena ruginită. Era o situație care cu siguranță stârnise umorul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2047_a_3372]
-
medicii mai în vârstă suferise chiar o formă ușoară de degerături și ratase jocul cu pistoale cu vopsea de a doua zi. Chiar dacă apa fusese fierbinte, dușul era același firicel fără vlagă pe care Alan era obișnuit să-l asocieze pensiunilor de provincie. Fusese bucuros să descopere că și Krishna era cazat la doamna Critchley. Mai trebuia doar să-i dea un telefon lui Naomi, apoi el și Krishna urmau să fie liberi pentru tot restul serii. Alan dăduse peste Krishna
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1919_a_3244]
-
descopere că și Krishna era cazat la doamna Critchley. Mai trebuia doar să-i dea un telefon lui Naomi, apoi el și Krishna urmau să fie liberi pentru tot restul serii. Alan dăduse peste Krishna chiar pe coridorul îngust al pensiunii. Medicul cel șmecher arăta pus la punct și gata de distracție. Mai înainte, vremea rece din timpul cursului de orientare îl făcuse la fel de albastru cum era tizul său. Numai că acum, încălzit și îmbrăcat cum trebuie, Naipaul aștepta cu nerăbdare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1919_a_3244]
-
era tizul său. Numai că acum, încălzit și îmbrăcat cum trebuie, Naipaul aștepta cu nerăbdare seara pentru care preconiza o mulțime de întâlniri sordide. Din partea lui, cu cât erau mai sordide, cu atât mai bine. Cei doi plecaseră împreună de la pensiunea doamnei Critchley din East Street la opt și zece. Proprietăreasa le dăduse o cheie legată cu sfoară de grădinărit, pentru cazul în care, atrași de luminile strălucitoare ale Wincantonului, ar fi fost tentați să se întoarcă după ora zece, oră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1919_a_3244]
-
sine și o sticlă de raki luată din fundul dulapului prăfuit de la bar. *** Astfel că, după două ore, Alan se trezise că i se face o felație viguroasă, dar lipsită de orice urmă de pasiune, în șopronul cu tomberoane de la pensiunea doamnei Critchley. Autoarea era una dintre prietenele zoofililor, care pierdea timpul mai devreme prin barul cu kebab. Krishna, care nu era căsătorit și nici nu se temea de Consiliul Medical, își dusese pe furiș târfa în cameră ca să i-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1919_a_3244]
-
satisfăcut de activitatea din noaptea precedentă și, în pauza în care serviseră câte o tartină cu pastă de pește, îi propusese lui Alan să revină în localul lui Tiresias. Alan condusese înapoi la Wincanton și își schimbase grăbit hainele la pensiunea doamnei Critchley. Dacă apăsa pe accelerație, putea ajunge la Bexhill până la opt. Juniper și Razza Rob stăteau față în față în lumina verde și răcoroasă. Juniper își dăduse farfuria deoparte și oftase bucuroasă. — Mmmm, spusese ea, Razza, a fost minunat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1919_a_3244]
-
primită acolo - era prieten de-o viață cu Profesorul de naturale. Localnicii nu dădeau prea mulți bani pe nici unul. Primul umbla numai cu cărți grecești, celălalt vâra broaște și șerpi în formol. Prindea fluturi. Nu aveau familie, casă, locuiau la pensiune; când le-ar fi venit vremea, îngropăciunea ar fi căzut în grija Primăriei. „Povestea asta cu orologiul a înnebunit toate babele din târg, chiar și pe mulți oameni cu minte!” i-a zis Filozofului Profesorul. „Nu m-a zăpăcit, dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1901_a_3226]