7,733 matches
-
din spatele intelectualului, nostalgicul înzestrat cu harul evocării și cu autoironia de necesară echilibrului umoral. În relatările despre copilărie, bâlbâială, primele iubiri, cei cinci tați ce s-au perindat prin viața sa și mamei, tinerețea marcată de întâlnirea cu Ioan Alexandru, revelația interbelicului, întâlnirea, dragostea și mariajul cu Tania Radu, cele două sute de petreceri anuale din casa lor de pe la jumătatea anilor '90, muzica, filmele, prietenia și deziluziile, întâlnirea cu președinții României, Dan C. Mihăilescu își împlinește, până la capăt, proiectul "exfolierii". Rămân, firesc
[Corola-publishinghouse/Science/84939_a_85724]
-
nr. 4 (1555), aprilie 2013 10 ore cu Mircea Ivănescu Volumul Măștile lui M.I. Gabriel Liiceanu în dialog cu Mircea Ivănescu* a apărut în recent inaugurata serie "Portrete în dialog" a editurii Humanitas, fiind deopotrivă o apariție-eveniment și prilejul unei revelații. În această ultimă relatare despre sine, poetul și traducătorul Mircea Ivănescu apare ca un personaj cu totul extraordinar: dramatic prin destinul său straniu, însă fidel până la capăt unui mod ironic de înțelege lumea, prezent în istorie și inevitabil marcat de
[Corola-publishinghouse/Science/84939_a_85724]
-
care-l leagă de oameni. Aceștia îi acordă încrederea și-și pun soarta în mîinile lui, într-o identificare totală. Nici măcar ei nu știu exact de ce o fac. Își justifică această părăsire de sine printr-o hotărîre bine cumpănită, o revelație intimă sau amîndouă laolaltă, după pilda cardinalilor intrați în conclav pentru a alege un papă. Rezultatul este totdeauna același: carisma unuia este validată de toți. Situația este descrisă în următorii termeni de sociologul german: "Recunoașterea de către cei dominați, recunoaștere liberă
Epoca maselor: tratat istoric asupra psihologiei maselor by Serge Moscovici [Corola-publishinghouse/Science/1426_a_2668]
-
papă. Rezultatul este totdeauna același: carisma unuia este validată de toți. Situația este descrisă în următorii termeni de sociologul german: "Recunoașterea de către cei dominați, recunoaștere liberă, garantată prin confirmarea (la origini printr-o minune) creată prin uitarea de sine în fața revelației, în fața venerării eroului, a încrederii în persoana șefului, este hotărîtoare pentru validarea carismei"455. Vă puteți imagina cu ușurință reversul medaliei: supunerea. O supunere care pleacă în mod evident de la o credință comună întrucît ea constă în dăruirea dezinteresată și
Epoca maselor: tratat istoric asupra psihologiei maselor by Serge Moscovici [Corola-publishinghouse/Science/1426_a_2668]
-
poporul fiilor săi să nu se supună. În cursul primei sale faze, conducătorul sau un grup de conducători își fixează ca sarcină să răspîndească și să impună, în sînul unei colectivități, o doctrină inedită. Vom numi această fază ca fiind revelația. Moise a revelat evreilor o religie care urma să facă din ei poporul unei singure divinități. Dar cum e stăpînul, așa e și sluga. Nici evreii nu erau făcuți dintr-un metal mai nobil decît egiptenii și nu suportau fără
Epoca maselor: tratat istoric asupra psihologiei maselor by Serge Moscovici [Corola-publishinghouse/Science/1426_a_2668]
-
Împotriva unei zeități apărînd precum ne-o arată Schonberg în opera Moise și Aaron: "De negîndit pentru că-i nevăzut, veșnic același, nemărginit, atotputernic". Și de-ar fi fost doar atît. Dar cînd o învățătură se află în faza ei de revelație, adică vine din afară pentru o grupare de indivizi, ea atinge doar intelectul acestora. Li se impune într-un mod coercitiv, dar nu-i convinge într-adevăr în profunzime. Nu numai că i se-mpotrivesc, dar o resping fără greutate
Epoca maselor: tratat istoric asupra psihologiei maselor by Serge Moscovici [Corola-publishinghouse/Science/1426_a_2668]
-
este neîndoielnic una aparte, nemaiîntîlnită. Ea sfidează rațiunea din timpuri îndepărtate. Cu toate acestea, ea nu este în asemenea măsură unică, încît să nu ne învețe nimic aplicabil în alte părți. Cît despre fazele prin care trece o doctrină, de la revelația adusă unui popor pînă la convertire, trecînd prin incubație pentru a ajunge religie, acestea sînt suficient de generale pentru a se putea aplica la orice altă istorie. Dar este necesar să dăm mai mult răgaz pentru apărarea și argumentarea unei
Epoca maselor: tratat istoric asupra psihologiei maselor by Serge Moscovici [Corola-publishinghouse/Science/1426_a_2668]
-
pentru vecie. Dar mărturisirile lor au avut drept urmare făurirea unui secret comun și capital: cel al revoluției și al originilor noii societăți. Desigur, judecătorii și procurorii subliniau prin mii de afirmații neverosimile cît de arbitrare și de deformate erau acele revelații privind începuturile. Din momentul în care cei care au fost făuritorii ei o confirmă, iar partidul încremenit le dă crezare, ele capătă forță de adevăr, consacrat de complicitatea principalilor interesați. Toate aceste procese, care nu sînt specifice doar revoluției sovietice
Epoca maselor: tratat istoric asupra psihologiei maselor by Serge Moscovici [Corola-publishinghouse/Science/1426_a_2668]
-
natură voluptoasă, stimulatoare, plină de mister, ca Poesis. Pentru Toma Nour, Poesis este „un înger trandafiriu”, „un geniu al durerii” care îi inspiră un straniu erotism. Pentru Toma, femeia este un centru al lumii, o ființă divinizată prin intermediul căreia are revelația propriei profunzimi sufletești, prin care se regăsește pe sine într-o altă durată. Erosul este, în Geniu pustiu, ca și în alte opere eminesciene, modalitatea prin care se produce un fel de iluminare interioară a eroului. Poesis este o „natură
Incursiuni în universul epic by Ana Maria Ghiban () [Corola-publishinghouse/Science/1223_a_1930]
-
Formula camilpetresciană „câtă luciditate - atâta dramă” este sugestivă, în mare măsură, și pentru proza lui Anton Holban. Dar, spre deosebire de personajul lui Camil Petrescu, pentru care a trăi lucid este echivalent cu a trăi autentic, adică a transcende experiența fizică prin revelații succesive la nivelul conștiinței, pentru protagonistul romanului lui Anton Holban a trăi lucid înseamnă de fapt a diminua trăirea. Excesul de luciditate capătă forma unei agresiuni ce vine din scindarea eului care se diluează astfel în permanență. Obsesia de exactitate
Incursiuni în universul epic by Ana Maria Ghiban () [Corola-publishinghouse/Science/1223_a_1930]
-
pe loc, decis parcă, mai mult ca oricând, să-și ducă visul-himeră până la capăt. Deziluzia îl încearcă tot mai des. Deși „fizicește se simțea neschimbat” (p. 197) și „totul putea fi luat oricând de la început” (p. 197), personajul are o revelație. Întâlnindu-se, într-una din plimbările sale, cu un tânăr ofițer care îl salută de pe partea opusă a văii, la fel cum el însuși îl salutase, cu ani în urmă, pe căpitanul Ortiz, are revelația propriului destin și se simte
Incursiuni în universul epic by Ana Maria Ghiban () [Corola-publishinghouse/Science/1223_a_1930]
-
p. 197), personajul are o revelație. Întâlnindu-se, într-una din plimbările sale, cu un tânăr ofițer care îl salută de pe partea opusă a văii, la fel cum el însuși îl salutase, cu ani în urmă, pe căpitanul Ortiz, are revelația propriului destin și se simte dezarmat de faptul „că la mai mult de patruzeci de ani, fără să fi făcut nimic deosebit în viață, fără copii” (p. 197) este „într-adevăr singur pe lume” (p. 197) Ajuns maior și comandant
Incursiuni în universul epic by Ana Maria Ghiban () [Corola-publishinghouse/Science/1223_a_1930]
-
de versuri, prima sub titlul Plouă aseară (1996), unde Ț. semnează doar ciclul Plouă mărunt (în timp ce Nicolae Dudaș dă proză sub genericul Plouă colorat), și Aureole (1997): un discurs solemn și hieratic, care celebrează epifaniile divinului, percepute fie pe calea revelației, fie prin „camuflarea” în concretul cotidian. Textele, de mici dimensiuni, juxtapun două secvențe. Prima se prezintă ca o descriere brută a stării de fapt, pe când cea de-a doua echivalează în plan retoric cu o „poantă”, iar în planul imaginarului
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290087_a_291416]
-
foc al lor și o viață a lor; dacă o ființă ascultă răbdătoare, la un moment dat, își dă seama că aude glasuri și, dacă se lasă călăuzit de ele, se va trezi în mijlocul unor adevăruri necunoscute și va avea revelația lor. Îți mulțumesc că mi-ai iertat păcatele cele de voie și fără de voie și abia acum când treci dincolo de aparențe poți înțelege că era vorba de adevăruri trimise din cer spre mângâierea oamenilor de-aici și a le oferi
by Dante Maffìa [Corola-publishinghouse/Science/1046_a_2554]
-
păstrate și a libertății Ecclesiei care trebuie menținută 15. Spre deosebire de puterea directă care, în materie spirituală, reprezintă ordinea credinței și a rânduielilor, a mântuirii, unde Biserica își exercită magisteriul său infailibil, prin adevărurile de credință, precepte și sfaturi conținute în Revelația divină, puterea indirectă este puterea spirituală, aplicată lucrurilor temporale; principiile care evidențiază actele propriu-zise ale puterii indirecte se regăsesc evident și valorează a fortiori pentru repercusiunile pe care măsurile luate în numele puterii directe (doctrinară sau disciplinară) asupra spiritualului le pot
Biserica şi elitele intelectuale interbelice by Constantin Mihai [Corola-publishinghouse/Science/898_a_2406]
-
este adevărul absolut. Acest adevăr evanghelic nu este decât o parte a adevărului hristologic, cea întoarsă spre ispășire și mântuire. În esența sa tainică, ultimă, creația este eclezială. În viziunea lui Berdiaev, în creația religioasă se clădește "trupul universal teantropic". Revelația perioadei creatoare este tocmai revelația împlinită a Teantropiei, dezvăluirea deplină în viața universală a lui Hristos în unitate cu omenirea. Credința se sprijină pe o viață spirituală creatoare care nu este o simplă mișcare în plan, ci este o mișcare
Biserica şi elitele intelectuale interbelice by Constantin Mihai [Corola-publishinghouse/Science/898_a_2406]
-
evanghelic nu este decât o parte a adevărului hristologic, cea întoarsă spre ispășire și mântuire. În esența sa tainică, ultimă, creația este eclezială. În viziunea lui Berdiaev, în creația religioasă se clădește "trupul universal teantropic". Revelația perioadei creatoare este tocmai revelația împlinită a Teantropiei, dezvăluirea deplină în viața universală a lui Hristos în unitate cu omenirea. Credința se sprijină pe o viață spirituală creatoare care nu este o simplă mișcare în plan, ci este o mișcare verticală, în sus și în
Biserica şi elitele intelectuale interbelice by Constantin Mihai [Corola-publishinghouse/Science/898_a_2406]
-
de aplicare practică sau de transmitere a lucrării înseși a lui Hristos. De aceea, vom aborda această problemă a Tradiției creștine, din perspectiva hermeneuticii teologice a Părintelui Dumitru Stăniloae. Tradiția nu rezidă numai într-o sumă de învățături teoretice ale Revelației necuprinse în Sfânta Scriptură, transmise printr-o comunicare intelectuală, ci "într-o transmisie a unor învățături practice despre mântuire, din generație în generație, prin însăși aplicarea lor practică"; "tradiția nu e deci numai memoria teoretică a unor învățături ale lui
Biserica şi elitele intelectuale interbelice by Constantin Mihai [Corola-publishinghouse/Science/898_a_2406]
-
generație, prin însăși aplicarea lor practică"; "tradiția nu e deci numai memoria teoretică a unor învățături ale lui Hristos, nescrise în Sfânta Scriptură, ci și trăirea continuuă cu El și în El prin Duhul Sfânt"8. Prin urmare, Tradiția este Revelația sau Hristos cel mântuitor trăit în cursul generațiilor în mod corespunzător. Traditio est Christum vere tradere et in Christo vere vivere. Cu alte cuvinte, Tradiția rezidă în cunoașterea persoanei lui Hristos și a actelor sale mântuitoare sau a dogmelor în
Biserica şi elitele intelectuale interbelice by Constantin Mihai [Corola-publishinghouse/Science/898_a_2406]
-
13. Pornind de la aceste considerații, se poate constata că nu există o delimitare între conținutul Tradiției și modul ei de transmitere. Tradiția nu reprezintă decât modul de aplicare sau de transmitere a lucrării însăși a lui Hristos, drept conținut al Revelației. Modul ortodox de transmitere a acestui conținut e cel mai adecvat cu conținutul însuși; este modul ce face acest conținut cât mai eficient. Cu alte cuvinte, acest conținut se cere transmis într-un cadru eclezial, printr-o participare efectivă a
Biserica şi elitele intelectuale interbelice by Constantin Mihai [Corola-publishinghouse/Science/898_a_2406]
-
participarea totală a omului. Potrivit teologiei occidentale, rațiunea naturală construiește o filosofie autonomă, protejată de principiul harului non tollit naturam -, ceea ce permite teologiei să coexiste cu filosofia naturală. Teologia răsăriteană n-a acceptat niciodată principiul rațiunii naturale, lumen naturale rationis. Revelația creștină nu este o completare a vederii naturale. În teoria sa despre ontologia cunoașterii, Petre Țuțea dezvoltă principiile teologiei apofatice, oferind un răspuns eficient celor care nesocoteau Tradiția Bisericii Ortodoxe. Spre deosebire de teologia catafatică care utilizează metoda afirmațiilor limitative, restrictive, teologia
Biserica şi elitele intelectuale interbelice by Constantin Mihai [Corola-publishinghouse/Science/898_a_2406]
-
iar Dumnezeu ipotetic, fapt ce incită la căutarea argumentelor în favoarea existenței Sale, pentru Răsărit, lumea este cea care prezintă o existență îndoielnică, singurul argument al realității ei este existența auto-evidentă a lui Dumnezeu. Filosofia evidenței se identifică cu cea a Revelației. Evidența reprezintă modelul adevăratei cunoașteri trecute prin filtrul apofatic. Este vorba de noțiunea de cunoaștere vie, cunoaștere-viață, cunoaștere-iubire, în sensul teoriei lui Homiakov. Cu alte cuvinte, Adevărul nu se descoperă decât iubirii reciproce a tuturor. Teologul rus relevă enciclica Patriarhilor
Biserica şi elitele intelectuale interbelice by Constantin Mihai [Corola-publishinghouse/Science/898_a_2406]
-
se identifică cu obiectul cunoașterii fenomenalismul kantian, ficționalismul -, iar sub raport mistic, Realul echivalează cu Adevărul Unic. Iată de ce gânditorul român formulează o concluzie pertinentă: nu se poate niciodată gândi real fără termenii fundamentali: creație ex nihilo, ordine, ierarhie, vocație, revelație și finalitate ultimă. De aceea, un mistic este incapabil să cunoască din perspectiva materialistă, idealistă și criticistă, ci numai din cea real-dogmatică. Exceptând mistica care constituie realiter "sediul grației și al revelației, nu se poate înțelege materialitatea globală a lumii
Biserica şi elitele intelectuale interbelice by Constantin Mihai [Corola-publishinghouse/Science/898_a_2406]
-
termenii fundamentali: creație ex nihilo, ordine, ierarhie, vocație, revelație și finalitate ultimă. De aceea, un mistic este incapabil să cunoască din perspectiva materialistă, idealistă și criticistă, ci numai din cea real-dogmatică. Exceptând mistica care constituie realiter "sediul grației și al revelației, nu se poate înțelege materialitatea globală a lumii, straturile ei și interdependența lor"6. Asemenea lui Maurice Blondel, Petre Țuțea consideră că omul funcționează ca obiect și nu ca subiect în știința despre Dumnezeu. În contrapunct cu viziunea tomistă care
Biserica şi elitele intelectuale interbelice by Constantin Mihai [Corola-publishinghouse/Science/898_a_2406]
-
atotcuprinzător (Dumnezeu), filosoful român propune gândirea dogmatic-teologală. Dogma nu reprezintă o construcție rațională, ci o formă "care îmbracă adevărul-mister revelat". În fond, pentru Țuțea, a gândi dogmatic presupune a gândi "în lumina eliberatoare a Celui de Sus". Dogma este indisociabilă Revelației, care legitimează în mod absolut și învăluie credinciosul și sacerdotul 8. Astfel, din punctul de vedere al ecleziologiei creștine susținute de Petre Țuțea, unicul mod de acces la o cunoaștere religioasă autentică este prin intermediul Revelației. Cu alte cuvinte, cunoașterea religioasă
Biserica şi elitele intelectuale interbelice by Constantin Mihai [Corola-publishinghouse/Science/898_a_2406]