9,038 matches
-
toate aceste mesaje puternice cu comedie, iar ea furniza și asta. În America anumite forme de succes cereau un element de parodie, de autopersiflare, o satiră asupra lucrului-În-sine. Mae West Îl avea. Senatorul Dirksen Îl avea. Puteai surprinde sclipiri de stranie răzbunare a minții Împotriva lucrului-În-sine la Angela. Se punea picior peste picior pe un scaun prea fragil să găzduiască asemenea coapse, prea drept pentru șoldurile ei. Deschidea geanta după o țigară, iar Sammler Îi oferea un foc. Ea Îi iubea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2119_a_3444]
-
longevității era distracția divină. Puteai aprecia distracția lui Dumnezeu dacă aveai În vedere formarea de modele ce aveau nevoie de timp pentru a se dezvolta așa cum se cuvine. Sammler Îi cunoscuse pe bunicii Angelei. Fuseseră ortodocși. Aceasta dădea un tăiș straniu familiarizării lui cu păgânismul ei. Pe undeva se Îndoia că acești evrei se potrivesc cu acest primitivism erotic, roman, voodoo. Punea sub semnul Întrebării ideea că eliberarea de sub Îndelungata disciplină evreiască, instrucția ereditară pentru controlul legiuit, se putea obține pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2119_a_3444]
-
Înecându-se În noapte, ea Însăși obiect, văzut cum supraviețuiește sau sucombă și simțind În sine crizele de putere și căderile În paralizie - pasiunile proprii omenirii simultan constituind marele spectacol al omenirii, un lucru la care se participa adânc și straniu, la toate nivelele, de la melodramă și simplu zgomot până la cele mai adânci pături ale sufletului și În cea mai subtilă liniște, unde se află cunoașterea nedescoperită. Acest soi de experiență, după judecata domnului Sammler, putea oferi anumitor oameni oportunități fascinante
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2119_a_3444]
-
niciodată fără demonii ei posedanți, și trebuia să-i capete Înapoi! O, cu ce creatură nenorocită, plină de mâncărimi, sângerîndă, roasă de nevoi, idioată, genială aveam de-a face aici! Și cât de ciudat se juca (el, ea) cu toate straniile proprietăți ale existenței, cu toate varietățile de posibilitate, cu năzbâtii de tot felul, cu sufletul lumii, cu moartea. Putea fi condensat Într-o propoziție sau două? Omenirea nu putea Îndura fără-de-viitorul. De acum Încolo, moartea era singurul viitor vizibil. O
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2119_a_3444]
-
la indemnizația de la nemți. Era generos. Desigur era bogat, dar bogații de obicei erau calici. Incapabili să se separe de practicile ce le aduseseră banii: lupta Între ei, frauda habituală, agilitatea nebună de-a adăuga o Înșelăciune la alta, convențiile stranii ale escrocheriei legitime. Pentru bătrânul Sammler, gândindu-se la asta, cu față mică, rumenă, bula Împăienjenită a ochiului și cu mici mustăți de pisică - o insulă meditativă pe insula Manhattan - era clar că cei bogați pe care Îi știa erau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2119_a_3444]
-
și alte rude În vârstă ca Sammler, iar Gruner făcea genealogii cu ei, unul din felurile preferate de a-și petrece timpul liber. Mai mult decât a petrece timpul liber. Avea o pasiune pentru Înrudiri. Sammler găsea că asta e straniu, mai ales la un medic. Ca un om a cărui prosperitate se Întemeiase pe clisa generativă feminină ar fi putut avea sentimente mai puțin definite În legătură cu propriul trib. Dar acum, văzând o uscăciune fatală În cearcănele de sub ochii lui, Sammler
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2119_a_3444]
-
Faci deja atâția bani că Îți trebuie reducerile astea? Sammler nu voia să-l conducă pe Feffer la conversații visătoare, exagerări, fantezii, minciuni. Nu știa cât născocea bietul tânăr doar pentru a impresiona, pentru a distra. Feffer avea o nevoie stranie să se acopere cu brocartul lăudăroșeniilor. Bani, fălire - cusururi evreiești. Și americane? Sărac În informații despre America contemporană, Sammler se arăta precaut În acest caz. Totuși, nu făcea nici o faptă bună dacă asculta asemenea lăudăroșenii. Sammler aprecia gradul de viață
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2119_a_3444]
-
dreptul claustrofob. Feffer era extrem de inteligent. Fusese admis la Columbia fără diplomă de liceu pentru că obținuse note nemaiauzite la examenul de admitere. Era viclean, șiret, băgăcios, și-n același timpi vioi, șarmant și viguros. În ochii lui apăru o privire straniu agățătoare, un fel de intensitate Încârligătoare. Sammler, Sammler cel de dinainte, nu prea avusese putere să reziste la asemenea priviri. — Nu e din cauza hoțului pe care l-ai văzut În autobuz, nu? — Cine ți-a spus de el? — Nepoata dumitale
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2119_a_3444]
-
West End Avenue, În sus pe lățimea palidă a asfaltului, alertă la prezența unui taxi. Era mică, era puternică și avea un soi de mândrie feminină, Închegată. Ușor tremurătoare, cum fac femeile când se grăbesc. Trepidând ciudat. Și cu totul stranie. Femeile! Probabil că le suflă curentul printre picioare. Asemenea observații Își aveau În principal originea În detașare cumsecade, În detașare-de-rămas-bun, În obiectivitate-de-părăsire-a-pământului. În lumina zilei Încă, panoul luminos cu Spry de peste Hudson Începu să ardă pe fondul verde palid și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2119_a_3444]
-
dăduse speranțe În Lumea Veche cea plină de păcate În legătură cu un Nou Eden. „O conștiință Împărtășită“, scrisese Lal, „poate foarte bine fi noua Americă. Accesul la mecanisme centrale de date ar putea da naștere unui nou Adam.“ Ei, era foarte straniu ce se pomenea domnul Sammler că gândește Întins În camera lui, Într-o clădire veche. Reașezându-se În loc, clădirea Își crăpase tencuiala, și de-a lungul acestor crăpături piezișe el Înscria mintal anumite propuneri. Conform uneia dintre acestea el, personal
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2119_a_3444]
-
două veacuri, și la aceasta, sub auspiciile „revoluționare“ ale Kremlinului, Încă se mai lucra, În același mod - se lucra! Chiar nu conta faptul că În curând dominația plutitoare a navelor Înarmate va fi la fel de depășită de vremuri precum Ashurbanipal, la fel de stranie ca zeii egipteni cu cap de câine? Păi nu, nu conta. Nu mai mult decât conta dispariția evreilor din Polonia pentru antisemitismul polonezilor. Acesta era sensul stupidității istorice. Și apoi rușii, cu tenacitatea lor națională. Dă-le un sistem, permite
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2119_a_3444]
-
o nevoie nemărginită sau intenția sau puterea de suferință. Va trebui să știe inginerie și să poarte acele costume aparte și să suporte umilințe personale, organice. Poate că problema radiațiilor se va dovedi de neînvins sau se vor contracta boli stranii În alte lumi. Oricum, există un univers În care ne putem revărsa. E evident că nu putem să ne descurcăm cu o singură planetă. Nici să refuzăm provocarea unui nou tip de experiență. Trebuie să recunoaștem extremismul și fanatismul firii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2119_a_3444]
-
din asta. I se aprinseseră călcâiele după indianul ăsta. Își avea și ea dorințele. Nevoile. Era femeie, până la urmă. Ce se putea face pentru o femeie? Puțin, foarte puțin. Sau pentru Elya, cu jetul bolborosind În cap? Groaznic. Elya reapărea straniu și continuu, ca și cum fața Îi orbita - de parcă era un satelit. Cu toate acestea, se așezară la masă pentru o mică cină În bucătăria lui Elya și conversația continuă. Acum că Sammler fusese fermecat de Govinda și văzuse sau Își imaginase
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2119_a_3444]
-
simtă această ușurătate de a fi cu mult mai mult decât pot pricepe. M-ar interesa În mod deosebit să vă aud vederile, spuse Lal. — Vederile mele? — O, da, papa. — Da, dragă unchiule Sammler. — Vederile mele. Se Întâmplă un lucru straniu. Simți că era pe cale să spună exact ce avea În minte. Cu voce tare! Ăsta era cel mai izbitor aspect. Nu era obișnuita comuniune cu sine a persoanei vârstnice și ciudate. Era pe cale să spună ce gândea, și viva voce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2119_a_3444]
-
Hastings a Religiilor și Eticii. Apar multe asemănări fascinante. Dar cel mai mult se observă o formă de joc de teatru aparte, o manieră elaborată și uneori chiar artistică de a se prezenta pe sine ca individ și o dorință stranie de orginalitate, distincție, interes - da, interes! O derivare dramatică din modele, laolaltă cu repudierea de modele. Antichitatea accepta modelele, Evul Mediu - nu vreau să mă transform Într-o carte de istorie În fața ochilor voștri - dar omul modern, poate din cauza colectivizării
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2119_a_3444]
-
om ar oferi consolare, de ar putea. Dar asta nu se numără printre scopurile mele. Consolatorii nu pot spune tot timpul adevărul. Dar foarte des, și aproape zilnic, am impresii puternice despre eternitate. Asta s-ar putea datora experiențelor mele stranii sau vârstei Înaintate. Voi spune că pentru mine asta nu se simte ca și cum ar ține de vârsta Înaintată. Și nici nu m-ar deranja dacă n-ar fi nimic după moarte. Dacă urmează doar să fie așa cum a fost Înainte de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2119_a_3444]
-
Newell. Acum au aflat. În soare fețele se Înmuiau, se Înnegreau, se topeau și se prelingeau. Carnea se lăsa pe țeastă, cartilagiul nasului se deforma, buzele se micșorau, ochii se dizolvau, fluide umplând golurile și strălucind pe piele. O aromă stranie de unsoare umană. De pulpă udă de hârtie. Domnul Sammler se lupta cu greața. În timp ce mergea Împreună cu părintele Newell, fuseseră preveniți să nu calce În afara drumului din cauza minelor. Sammler citise cu voce tare pentru preot literele rusești scrise În alb
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2119_a_3444]
-
cald. Lalele, narcise albe, narcise galbene și un paradis de rafale de vânt. Evident Întreba florile ce mai fac. Nu era nevoie de un răspuns. Prezențele lor strălucitoare erau Îndeajuns. Ea Însăși era o Întrupare strălucitoare a ceva organic de straniu. Imaginea fugară a Întregimii Shulei pe care o surprinsese cu o seară În urmă Îl făcu acum să Îi simtă greutatea specifică, așa cum călca pe iarbă. Era evocată Întregimea corpului femeiesc, tot numai piele albă, coapsele, torsul, picioarele Însele, pântecul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2119_a_3444]
-
-se prin copiii săi („un retardat cu un IQ ridicat, cu ochii răsfutuți“), o demolase În bătaie de joc și o făcuse una cu pământul. Iar Gruner apela la Sammler ca la mai mult decât un unchi bătrân, chior, mormăind straniu Într-o oxfordiană poloneză. Probabil credea că deține puteri neobișnuite, poate magice, de afirmare a legăturii umane. Ce făcuse să-i provoace o asemenea părere? Cum Îi sugerase așa ceva? Probabil pentru că se Întorsese din morți. Margotte avea multe de spus
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2119_a_3444]
-
trecând de la o față la alta și apoi la alta În mulțimea de oameni Înșirați de-a lungul trotuarului - roșii, palide, smede, Întinse sau moi, Întunecate sau visătoare, cu ochi de un albastru Îndrăzneț, căprui-aprins sau negri ca tăciunele - ce stranie calitate În lipsa lor de acțiune. Stăteau să-și vadă Împlinite, o! În cele din urmă, așteptările hulpave, Înșelate, zgândărite. Cineva urma s-o Încaseze! Da. Iar chipurile negrilor? Aceeași dorință. O altă tabără. Dar la fel. Deși nu se auzea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2119_a_3444]
-
Thomas Mann în Doctor Faustus. Semnele din romanul lui Vișniec atrag atenția tocmai asupra acestui rău, care pândește personajele din orice colț, precum diavolul în Falsificatorii de bani, de André Gide. Cafeneaua Pas-Parol este un roman halucinant, parabolic, vizionar, fantasmatic, straniu, un roman al disperării și al neliniștirii. Matei Vișniec, Cafeneaua Pas-Parol, colecția „Proză“, Editura Cartea Românească, 2008, 34.95 lei TREI R|SPUNSURI DE LA MATEI VIȘNIEC În România, teatrul era pentru mine o formă de „denunțare“ a prostiei Bogdan Romaniuc
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2203_a_3528]
-
angelice sau codițe strâns împletite, cu picioarele goale sau pantofi de lac, tac, privesc, împrăștie bile colorate pe o podea de lemn, visează, se încruntă, desenează, așteaptă sau își poartă la piept ursulețul de pluș. Uneori copilărie, alteori maturitate deformată, stranie, cumva erotică. Sentimente în Photoshop. Aer de tablou. Subiecții ei sunt, toți, copii ai prietenilor „Am studiat pictura. Încă mi-e dragă, dar mi-am dat seama că aspectele ei strict «fizice» nu mi se potrivesc. Nu-mi place să
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2203_a_3528]
-
Are un soi de aer aristocratic de genul celui pe care îl găsești în tablourile lui Velázquez.“ O fetiță pe o canapea, așteptând un timp care a trecut demult. Și care nu se mai întoarce niciodată. » „Fotografiile Lorettei Lux sunt stranii. La prima vedere, le-ai putea confunda cu niște tablouri. Modelele au pielea de alabastru, trupuri de porțelan, o căutătură pătrunzătoare, fragilitate și aura unei străluciri eterice. Ele exprimă secretul și vraja lumii de copil.“ - Sharifa Jamaldin Loretta Lux Loretta
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2203_a_3528]
-
și în dreapta erau proiectate pe ecrane enorme, lunguiețe, stadioane cu spectatori amatori de fotbal, care huiduiau, aplaudau, înjurau etc. Găselnița era interesantă: Iisus la inele, uriaș, era huiduit sau aplaudat de colericii amatori de fotbal. Era o Golgotă atipică și stranie. Tot în acel an 2003, la Bienală, în pavilionul Australiei, am fost șocată de porcii umanizați creați din ceară de artista plastică Patricia Piccinini (am chiar un album acasă cu respectivii porci umani!). Dar acum, Iisus din 2007 pe rachetă
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2204_a_3529]
-
pe fragmente, unde Începuse un joc rapid de manevre de cavalerie, o succesiune de desfășurări, replieri, ciocniri la sabie, lansări de săgeți. Și apoi, brusc, Alexandru observase că cei doi căpitani Pietro și Gâlcă se retrag, sau execută o manevră stranie, prin care Îl lasă pe tatăl său singur În fața agresorilor. În acea clipă simțise Încordarea Erinei, care se afla lângă el, Îi văzuse mâinile strângând până la tremur frâul calului, simțise neliniștea lui Ștefan, grăbit să intre În luptă, dar conștient
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]