8,392 matches
-
jandarmeriei. Erau triști, abătuți, osteniți, deprimați, erau precum niște sfinți martiri duși spre jertfelnic. Din 25 au rămas 20. Părintele stareț își relaxa hoitul într-un sertar confortabil de morgă (nu avea pe nimeni în lume), posibil urma să fie topit în crematoriu, posibil îl vor tranșa studenții de la chirurgie (așa viață așa moarte!), stârvul hodorogului nu merita un bulgăre de pământ negru în gură. Părintele econom, cenușă sub o grindă arsă pe jumătate; în zori a plouat, funinginea inimii i-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1569_a_2867]
-
mai adânc se simțea trup al zidului sau cel puțin inimă, sau cel puțin umăr, sau cel puțin deget de lut. Dincolo de gratii, libertatea își ascuțea colții, avea un zâmbet bălos, plastic, descompus. Dincolo de gratii, libertatea rânjea ca o lumânare topită pe mormântul spânzuratului. Petru a trăit mult prea ieftin pentru a pune preț pe ambalaje scumpe. Nejustificat era să moară mult prea scump, când în afara sinelui, dincolo de contur și de umbră, se întrupa doar singurătatea stâlpilor de telegraf. Într-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1569_a_2867]
-
să-l urmeze? Se gândea la felul în care armata de buruieni a pădurii invada peticul de iarbă din livadă, la felul în care insectele ei și maimuțele își întrețeseau viețile cu ea. La felul în care vântul și ploaia topesc piatra, la felul în care moliciunea pantei unui deal se poate impregna în ochii cuiva care rămâne acolo destul timp; le felul în care relieful odihnește totul în sine... Gândurile îi fură întrerupte de zgomotul făcut de domnul Chawla, care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2297_a_3622]
-
Mai mizerabil ca oricând și mai abandonat, stând acolo de unul singur la masa cea mare din sufragerie. Un bec neacoperit se bălăngănea la capătul unui fir deasupra lui și arunca o lumină slabă peste masă, în timp ce restul camerei se topea în întunericul din jur. Ferestrele erau întunecate, ca niște găuri negre de-a stânga și de-a dreapta sa. Draperii triste și murdare atârnau șleampăt de o parte și de alta. Se ridică, adună la un loc materialul gri și se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2297_a_3622]
-
a avea vreun efect... Nici micii pești de râu care-i plăceau atât, nici ardeii iuți de temut, din propriul ei arbust de ardei iuți, deosebit de puternici, nici porumbeii cei dolofani și somnoroși, cu carnea lor cea fragedă care se topea în gură, nici peștele auriu enorm pe care îl prinsese în iazul ornamental din grădina mănăstirii. Nu contează... nu contează. În curând avea să-i ofere ceva cu totul nou, ceva care să-i schimbe dispoziția și să-l trezească
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2297_a_3622]
-
și negru, de penele aurii și arămii ale fazanilor și păunilor, ale ciocănitorilor și bărbătușilor... Și totuși, maimuțele își continuau drumul. Mai sus și mai sus. Ca o pală de vânt venită de nicăieri, ce trece printre copaci și se topește în neant, asemeni fantomelor. Mulțimea stătea cu răsuflarea tăiată în livadă. Spionul se târa pe crengi. Sus, urcată într-o magnolie acoperită de mușchi, adunând orhidee, Kulfi fu prinsă preț de o clipă de o furtună puternică, zări o ceață
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2297_a_3622]
-
doctorat îl obținuse în domeniul vast al glaciologiei, cu teza Despre albedo și conductivitatea termică ascunsă. Inventase deja creionul cu un singur capăt și țigara cu trei, pentru fumătorii grăbiți, un ochian cu trepied mobil de văzut bezna de dincolo (topit în secret de Biserică), drapelul cameleonic și un convertor de temperament. O brevieră, care împrăștia o putoare insuportabilă, odată ce sesiza că o discuție trenează, e inutilă ori de umplutură, salvând astfel timp prețios. Tot lui îi aparținea paternitatea jocului Xantipol
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85064_a_85851]
-
că mai avusese parte de așa ceva. După trei minute, solul prinse a se înroși. Janasen se dădu înapoi cu băgare de seamă. Focul făcu ravagii, dar tot reuși să vadă structura internă complexă a unei mașini, ale cărei piese se topiră într-o masă informă în vâltoarea albă și șuierătoare. Nu așteptă sfârșitul, coborî pe potecă în direcția stației de robocare. * Transformarea energiei-timp continuă conform ritmului propriu indeterminabil până la 8 și 43 dimineața, prima joi din martie 2561. Accidentul lui Gilbert
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85123_a_85910]
-
găsea într-un parc slab luminat. De pe o înălțime invizibilă, dincolo de un boschet, se prăbușea o cascadă. Pânza de apă sclipea în lumina plăpândă. Silueta Discipolului se decupa în parte pe cascadă, dar corpul său fără formă părea să se topească în umbra mai întunecată. Tăcerea se prelungea și Janasen se muta de pe un picior pe altul. Știa că nu era bine să vorbească primul. În sfârșit, Discipolul se mișcă și se apropie câțiva pași. - Nici mie nu mi-a fost
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85123_a_85910]
-
gardian, unde sunt dus? Marele preot secund se întoarse spre el, surprins. - Păi, dar la Enro. Unde în altă parte? zise. Gosseyn avusese intenția de a observa pe tot parcursul, dar nu avu posibilitatea. Corpul lui Ashargin păru să se topească într-o pastă fără formă. Vederea i se tulbură în orbirea groazei. Impactul avionului la aterizare îl scutură, aducându-l într-o stare cât de cât normală. Cu picioarele tremurând, ieși din avion și văzu că aterizase pe acoperișul unui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85123_a_85910]
-
protejat de lege, vânarea sa fiind interzisă. Se apreciază că există aproximativ 40.000 de exemplare în sălbăticie. Supraviețuirea acestuia este pusă în pericol după cum au anunțat oamenii de stiință, de către încălzirea globală. Deja calotele glaciare au început să se topească, gheața este mai puțină cu aproape cincizeci la sută decât acum șaizeci de ani. Nu vă apropiați de ei, nefiind obișnuiți cu oamenii, devin periculoși spre apărarea puilor și a adăpostului! Norișorul Spumos Norișorul alb, ca spuma, își aplecase capul
Pisica năzdrăvană by Suzana Deac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91517_a_93223]
-
ele? -Plângeau săracele din cauza încălzirii globale, care dacă continuă în același ritm, se va reduce perimetrul zonelor nisipoase. -Dar ce au zis, din ce cauză? -Atmosfera se încălzește datorită gazelor emanate de mașini, evacuate de coșurile fabricilor, calota glaciară se topește, ridicând nivelul apelor, și prin urmare se vor inunda plajele oamenilor, dar și ale broaștelor țestoase. -Asta înseamnă că oamenii și broaștele tot mai greu își împart suprafețele de nisip. -Așa-i., broaștele, să știi, că tot în acest nisip își
Pisica năzdrăvană by Suzana Deac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91517_a_93223]
-
Aha, acum înțeleg. -Dar tu pe unde ai călătorit? - nu mi-ai spus. -Am fost în Antartica, unde urșii polari sunt pe cale de dispariție. -Dar ce au pățit? -Cum ziceai și tu, încălzirea globală a început, asta înseamnă că se topesc și ghețarii de la Polul Nord, iar urșii polari tot mai greu găsesc hrană. Până acum a fost bine că pe calotele de gheață se adăposteau o mulțime de foci, pe care îi puteau vâna urșii polari sau își puteau găsi parteneri
Pisica năzdrăvană by Suzana Deac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91517_a_93223]
-
hrană. Până acum a fost bine că pe calotele de gheață se adăposteau o mulțime de foci, pe care îi puteau vâna urșii polari sau își puteau găsi parteneri de viață cu care se împerecheau. Acum dacă aceste calote se topesc, urșii tot mai greu rezistă la temperaturi în creștere. Se ajunge la niște anomalii dramatice. Dacă urșii polari nu ajung la hrană în timp util, sunt în stare să devoreze proprii pui, ceea ce este contra naturii. Niciun animal nu trebuie
Pisica năzdrăvană by Suzana Deac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91517_a_93223]
-
din atmosferă și îl vor depozita în aceste locuri unde nu trăiește nimeni. -Alții se gândesc să schimbe compoziția aerului și cu ajutorul unor bombe special construite, dar aceste măsuri pot fi periculoase. -Știi ce nu ți-am spus? Dacă se topește gheața de la Polul Nord, gazele ce se eliberează din corpurile căzute moarte, dar înghețate,vor acționa ca niște bombe! -Alții sugerează propulsarea a miilor de oglinzi în atmosferă care să fie monitorizate ulterior de computere, scopul fiind devierea acțiunii soarelui și
Pisica năzdrăvană by Suzana Deac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91517_a_93223]
-
petală de floare. Apoi dispăru în spatele dunelor care se înmulțeau în fiecare zi, luând aceeași formă dar în locuri diferite. Universul era în încălzire. Marele munte de gheață, o vreme bună, adăposti pinguinii LipaLipa și urșii polari, Brum-Brum, apoi încet-încet topindu-se, se desprinse o bucată mare de gheață din el și porni singură, într-o călătorie nesfârșită spre sud. În acest timp agricultorii împrăștiau peste tot semințe de iarbă, vântul îi ajuta și sufla semințele, și pe meleagurile mai îndepărtate
Pisica năzdrăvană by Suzana Deac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91517_a_93223]
-
face mai suportabilă căldura apăsătoare. Dar urșii polari sau pinguinii, unde ar sta, unde șiar face căsuțele și ar da naștere la puii lor?! Să știi că și apa mării s-a făcut tot din gheață! -Și dacă mă voi topi și eu, întrebă Gheața, voi fi împreună cu sora mea, definitiv? -De bună seamă! Veți fi unite pentru totdeauna în fluidul acesta imens. -Iar voi veți sta în preajma noastră?! -Ai ghicit, dragă soră, râdeau Iarba și Floarea, în strălucirea picăturilor de
Pisica năzdrăvană by Suzana Deac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91517_a_93223]
-
ca "altădată..." F3: Și păreri-de-rău trecute cad pe inima-i trudită, ca un stol de păsări mute pe-o grădină părăsită... B2 (ușor reverberat): Bulgăraș de gheață rece, iarna vine, vara trece, și n-am cu cine-mi petrece... Bulgăraș topit în foc... Dacă n-am avut noroc... Dacă n-am avut noroc... * B1: O, vis al iubirii trecute! Sunt singur... B3: Omătul târziu pătează aleile mute, și parcul e, încă, pustiu. Văd iarăși castanii și plopii; prin ramuri, suspine străbat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1483_a_2781]
-
gândit eu. — În mod normal va trebui să aibă loc o identificare, i-am spus. Nu e nevoie să fie făcută chiar acum. Poate mai încolo nițel, după ce vă mai adunați un pic. Am așteptat ca Frau Ganz să se topească, dar, pentru moment cel puțin, ea păru înclinată să rămână în stare solidă. Oare era din cauză că era asistentă medicală și era mai imună la suferință și la durere? Chiar și la a ei proprie? — Putem să ne așezăm? Da, vă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
corpul ei până când am crezut că numai capul și umerii îmi vor rămâne afară. În cele din urmă, când nu mai rămase nimic în nici unul dintre noi, ea se înfășură în jurul meu și plânse de-am crezut că o să se topească. 19 Sâmbătă, 29 octombrie — Credeam că o să vă placă ideea. — Nu sunt sigur că nu-mi place. Dă-mi doar o secundă să mai rumeg la ea. — Doar nu vreți să se învârtă undeva numai așa, de-amoru’ artei. El o să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
poate, un complice al femeii aceleia vulgare care mergea înaintea mea. Din când în când, ca și sunetul înfundat al sacului care se lovea de trepte murdărindu-se, mirosul ei ajungea până la mine, un amestec cald de cosmeticale care se topeau și de transpirație. I-am auzit foșnetul vocii: — E mizerabil, dar ajungem mai repede, ca și cum mi-ar fi ghicit temerile. Era o voce cu ușoare inflexiuni meridionale, cădea grea pe anumite silabe, altele le avorta, le lăsa să moară în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
sticle din spatele său, m-am răzgândit și am cerut o vodcă. I-am spus să mi-o pună într-un pahar mare și am cerut gheață, pe care el a luat-o de pe fundul unui recipient din aluminiu și care, topindu-se, ar fi emanat poate același miros de maioneză râncedă și de cârpă de spălat podelele rău păstrată, care plutea în aer. M-am așezat în fundul localului, lângă tonomat. Am băut o înghițitură lungă și zgomotoasă, alcoolul mi-a pătruns
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
îi simțeam încă flăcările pe față. Priveam și încercam să focalizez încetul cu încetul lucrurile. Trebuia să mă reobișnuiesc cu bărbatul pe care credeam că îl cunosc și care se pierduse într-un pahar de vodcă la o mizerabilă chemare, topindu-se ca și cuburile acelea murdare de gheață. Mi-am apropiat mâna de gură să-mi miros răsuflarea. Nu, nu mirosea a alcool. — Ciao, iubitule. Elsa își lăsă mâna pe umărul meu. M-am întors și am sărutat-o imediat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
chef să se complice în momentul acela de abandon. În scurt timp adormi. Am rămas cu ochii țintă în tavanul de lemn, fără remușcări. O dusesem pe soția mea dincolo de vârtejul fantasmelor mele, până la malul de nisip cald unde se topise plăcerea. Acum se odihnea, aș fi mers să mă plimb pe drumul printre stânci. În ziua următoare, într-o dimineață de cristal, vom intra împreună într-un magazin în care o femeie micuță stătea în fața unui război de țesut. Mama
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
se afla lângă mine era singurul lucru pe care îl vroiam pentru mine. Și acum o luam cu mine, o duceam pe autostrada care devenise mai lină, șiruri prăfuite de oleandri se vedeau pe margine. Lumina se schimbase, ziua se topea în noapte, contururile erau mai puțin nete, dar poate mai profunde, chipul Italiei părea aproape violet. Mâna îi alunecase pe scaun între piciorul meu și al ei. I-am luat-o și-am ținut-o strâns. Va fi vai de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]