73,470 matches
-
definiții (sau, măi inexact, explicații ale înțelesului) care se refer] numai la propriet]ți și adev]ruri nemorale. Naturaliștii cred c] acest lucru este posibil; intuiționiștii, dimpotriv], consider] c] asemenea definiții sau explicații nu pot cuprinde sensurile cuvintelor morale. De reținut ar fi c] disputa dintre naturaliști și oponenții lor intuiționiști nu este de aceeași natur] că cea dintre descriptiviști și nedescriptiviști: e o disput] în cadrul descriptivismului. Nedescriptiviștii resping naturalismul deoarece ei resping descriptivismul de orice fel. Ei pot folosi astfel
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
f]cute doar pentru c] un anume cod moral le cere, de vreme ce codurile morale sunt ideologii de clas] care submineaz] transparență pentru oamenii care acționeaz] pe baza lor. Poate teamă este c] f]r] motive morale nimic nu ne va reține de la a c]dea în cea mai cumplit] barbarie. Marx nu dorește s] împ]rt]șeasc] aceast] temere, strâns înrudit] cu cea conform c]reia dac] nu exist] Dumnezeu, atunci totul este permis. Sarcina emancip]rii umane este de a
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
Dar aceast] linie de argumentație se sprijin] pe o ipotez] eronat] și pe un raționament invalid. Respingerea moralei nu este echivalent] cu acceptarea a tot ceea ce morală condamn] sau cu eliminarea celor mai bune motive de dezaprobare. Putem respinge morală, reținând o perspectiv] rațional] și umanist], așa cum a f]cut Marx. Morală nu este singurul remediu posibil pentru abuzurile de care a suferit marxismul și îndr]znesc s] spun c] nu este nici cel mai bun remediu. Fanaticii ne conving în
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
acest lucru ne-ar duce iar]și înapoi la problema justific]rii (analizat] mai sus) (vezi și capitolul 16, „Egoismul”). iv. Predicând și demonstrând În examinarea argumentelor legate de cum ar putea depinde etică de religie, ar putea fi util de reținut spre ce și spre cine țintesc aceste argumente. Aproape întreaga discuție de aici s-a referit la compatibilitatea teismului cu teoriile teiste despre etic], mai ales cu „Teoriile Poruncii Divine”. Principala preocupare a fost reconcilierea concepțiilor și intuiților despre moral
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
aceste cadre în cursul momentelor de trăire intersubiectivă profundă, spirituală, precum sărbătorile, opera eponimă, rugăciunea ș.a. Odată fi-xată pe nivelul latențelor, se descarcă apoi în planul realului imediat, doar prin și în trăire autentică. Deși aproape imposibil de empirizat, vom reține, pentru construcția modelului teoretic al identității socioculturale, ideea orizonturilor inconștiente a lui Blaga sau a nivelului latențelor a lui Bădescu. CAPITOLUL 5 IDENTITATEA SOCIOCULTURALĂ Pe parcursul ultimelor două capitole am descoperit, prin prisma diferitelor paradigme concurente, ce este sau cum este
by Horaţiu Rusu [Corola-publishinghouse/Science/1049_a_2557]
-
serie de concepții românești cu relevanță în câmpul teoriilor identității. Am ales dintre ideile-forță care au făcut istorie în studiul socialului și culturii românești doar câteva, pe care le-am considerat deosebite sau înnoitoare în raport cu universul paradigmelor discutate anterior. Am reținut de aici că noologia adaugă la dimensiunile identității dezvăluite deja un nou palier, cel al latenței, al spiritualității. De aici și noutatea sa, și anume postularea permanenței identității, pe palierul latențelor, a unor cadre spirituale activate prin trăire la nivelul
by Horaţiu Rusu [Corola-publishinghouse/Science/1049_a_2557]
-
divagațiile împînziseră terenul, subiectele erau tot mai lălîi, mai incongruente... ... peste cîteva zile, la următoarea seansă libatică, cineva, în toiul divagațiilor finale ne anunță, bătînd cu pipa în masă: știți, domnilor, convivul de rîndul trecut, ochelaristul, individul, onorabilul, îl mai rețineți, nu? a ieșit azi pe piață cu o publicație trăsnet (el, director), a cărei deviză este, ca să vedeți: pentru o democrație originală! Aha. 9 iunie Dacă intrai în casă la minunatul pictor Craiu, casă cu chirie, el, fostul boier, erai
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
subțire, generali, parlamentari majoritari, autovizuali (da' Raveica era?), ostași, țărani, everaci, muncitori (dl. Iliescu nu, plecat interes serviciu, absență motivată), or fi fost în fundul imaginii și frățînii de peste Prut, Grișa Vieru și Liuba Lari... Să lăsăm însă ambientul și să reținem, cît ne-a îngăduit fotogenica Găbița, violon d'Ingres-ul poetului național. Așa cum arată pictura lui nea Mărinică, zglobie ca o zi de talcioc, îi bănuim, în subteranele-i axiologice, și o subtilă manevră a Cotroceniului (unde poetul-pictor mănîncă fără să
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
altă ordine de idei, ce față făcea un mareșal ca Hindemburg, ajuns în 1925 președinte de Reich, văzîndu-l pe Hitler trecînd urcat pe Mercedesul campaniei sale electorale și gesticulînd gata să zboare, el, Hindemburg, format la spiritul laconic prusac. (De reținut, paralela, riscată oarecum, operată de sagacele Alexandru George între gestica exacerbată a lui Hitler și epatanța expresionismului german). Regii noștri au avut, și ei, fără excepție, cultul conciziei și al reticenței. Vi-l imaginați pe Regele Mihai vorbind pe stadioane
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
scenariul asanării. Dar, se putea ca Silvică Brucan, mafalda cea de toate zilele, să nu-și dea cu părerea? A și făcut-o, la ProTv, acordîndu-i lui Ciorbea nota 5, iar lui Măgureanu 9. Mai miră pe cineva? Nu. Să reținem însă esențialul: în Vest, declarația premierului a avut un ecou extrem de favorabil; de ce?, în Vest, subiectul nu presupune atîtea amnezii, iar a vorbi de KGB nu este ceva deplasat, observă Gabriela Adameșteanu, în 22. Pe cînd la noi... Mai avem
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
se vede că noblețea autentică nu face discriminări: în anii periculoși ai războiului, Martha Bibescu, în drum spre București, e oprită la granița italo-iugoslavă, de carabinierii mussolinieni. Cum e însoțită de camerista ei... franțuzoaică, vameșii carabinieri somează: Trebuie s-o reținem pe cameristă! Martha: Va trebui, atunci, să mă rețineți și pe mine... Noblețe și stil. Tot în Jurnalul Sandei Stolojan. Eugen Ionescu află că Cioran îl bîrfește și-i scrie pe loc o scrisoare violentă, acuzîndu-l că nu este decît
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
anii periculoși ai războiului, Martha Bibescu, în drum spre București, e oprită la granița italo-iugoslavă, de carabinierii mussolinieni. Cum e însoțită de camerista ei... franțuzoaică, vameșii carabinieri somează: Trebuie s-o reținem pe cameristă! Martha: Va trebui, atunci, să mă rețineți și pe mine... Noblețe și stil. Tot în Jurnalul Sandei Stolojan. Eugen Ionescu află că Cioran îl bîrfește și-i scrie pe loc o scrisoare violentă, acuzîndu-l că nu este decît un... om de litere (adică nu un spirit mare
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
nu lase cumva impresia unei persuasiuni cu orice preț. Drept să spun (poate cei doi au și părăsit între timp orașul, întorcîndu-se în acel imens continent care asupra noastră produce încă pusee indicibile de extaz), din această scurtă experiență am reținut ce era de reținut (nicicum eventuala convertire), adică energia frumos orientată, încă din adolescență, către un scop, un reper, fie ele și religioase. Nu pot, într-un subsidiar concluziv, să nu pun această infimă formă de toleranță, de permisivitate confesională
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
beneficiarii republicii sovietice, impusă după război. Românie care, prin acest oraș magnific, se și certifica de altfel. Ce reconfortante sînt, continuă să fie deambulările, cu osebire seara, pe marile bulevarde, marcate de somptuoasele clădiri temeinic zidite, constrîngînd retina să le rețină. Ce încîntare toate aceste case, cu aerul lor înstărit, în care s-a plămădit, pînă la instalarea dictaturii, societatea liberală a tuturor posibilităților! Clipe reconfortante pe arterele neatinse, minune! de proiectanții plombelor hidoase, burdușite cu clientela regimului, pleava orașelor, și
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
pe trăpașă, n-o salută!, doamna C. zîmbește îngăduitor și se îndepărtează. Poetul se-ntoarce dezechilibrat spre mine: da' cini-i? cini-i? Și rostește numele... soției. Îl iau la braț și trecem dincolo, la Continental. Regretatul avocat V., conviv notoriu, nu reținea nume. Era și firesc, într-un fel: îi treceau, de-o viață, la bară, pe sub ochi (prin urechi) mii și mii de nume; cum le-ar fi putut, de ce le-ar fi memorat! Era... tratamentul lui întru igienizarea creierului. Numai
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
uitata gogoriță pedeseristă cu lichidarea liderului carismatic ni s-a părut a fi răspunsul cîtorva miștocari dă București, întrebați, la tarabe, de un reporter BBC, ce cred ei despre așa-zisul plan de eliminare fizică a celui vizat. Să nu reținem, desigur, replica-brici a unuia din ei: e foarte bun, dom'le! rostită amuzat-cinic, ci hlizeala generală a grupului (vai, să ni-l ia, bestiile, pe Neluțu-al nostru!), care, lăsată în voia ei, ar fi ocupat întreaga emisiune londoneză. Auzindu-l
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
în stînga. Cu dreapta, îți prinde mîna (ți-o scoate și din buzunar, la o adică) și ți-o strînge scuturat, c-o energie ce-ar putea vorba lui De Chirico să pună în mișcare o granitură de tren. Îți reține mîna în menghina lui de aschimodie și te privește, țintă, în ochi, cu agresivă impudoare. Încît, minute în șir, cei prezenți își masează mascat degetele rămase încă în crampă. Are ceva de gardiancă în făptura-i principial-sobră. Îi ceri mîna
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
în această intenționalitate negativă, trebuie găsită explicația: cum să-i atribui unui atare spațiu, oricum fascinant, vinetele tale angoase (probabil temporare)? Cu ce e de vină Berlinul că Nora Iuga, în trecere prin el, se află în pasă neagră. De reținut, oricum, acribia observației. Flanările fostei frumoase femei pe niște trotuare imunde, cu tentația aproape mărturisită de a fi acroșată de vreun gigolo musculos, sînt tratate cu rară acuitate. În aceste pasaje desăvîrșite, pînă și scîrba, pînă și epitetele groase, de
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
firma peste nivelul simezelor improvizate, ale unor veleitari anonimi (centrali sau provinciali), oferind revelații. Una din acestea: personala de pictură a fostului ieșean Corneliu Vasilescu, de mulți ani naturalizat bucureștean. Pavel Șușară îi dedică (în România literară) o cronică excepțională. Reținem segmentul: "Fără a fi un artist de factură intelectuală, un conceptual așezat într-un orizont al ideilor premergător actului artistic, ci, dimpotrivă, un vitalist afectuos și, de multe ori, chiar pudic, prin logica interioară a gestului său, el se dezvăluie
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
mareșalului nu poate convinge pe nimeni. Nici chiar pe actorul de mîna a doua, în persoana decorativului general cîndva și cu stagiu ieșean, implicîndu-și, partizan, gradul în farsa comemorativă și justificîndu-se, post festum, în fraze calchiate după Rică Venturiano. (De reținut aici, amuzat-digresiv, diagnosticul lui Al. Paleologu în aceeași notă: Iliescu, președintele etern al României farfurizilor). Orchestra, în care ponderea o dețin tromboanele, tubele și tobele, își dă, abuziv, concertele și pe scenele tradițional-accesibile. Ascultăm, aproape de miezul nopții și nu pe
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
sale scriituri. Știind că în spate îi stau diagnostice dintre cele mai crude despre Proust (Montesquieu: "Amestec de litanii și spermă"; André Germain: "Domnișoara bătrînă"; Claudel: "Bătrîna evreică fardată"; Daudet: "Marcel Proust este diavolul în persoană"), exegetul pare să fi reținut mai ales ultimul diagnostic și pe el își compune provocatoarea carte. Diavol în mascata lui înclinație homosexuală, dar și diavol (genial) în inegalabila-i proză. Oricît mi-aș dori, nu pot ocoli însă contaminarea suferită de exeget dinspre excentricul său
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
de o luciditate înmărmuritoare. Producînd, în definitiv, o carte, dar de fapt lăsîndu-ne mărturia unui personaj cu care lumea civilizată nu se va mai întîlni niciodată. E de parcurs, evident, întregul volum dintr-o suflare, dar pentru acum, frugal, de reținut, la întîmplare, mostre ale unui scris paralizant. Prin luciditate. Prin... plasticitate (nepoata lui Picasso, nu?). Iată-le într-o spicuire cu totul aleatorie. Și pe cele care condamnă... cruzimea granperului, dar și, compensatoriu, pe celelalte, de amară devoțiune. "Picasso, acest
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
valorică de rigoare). Observam și altădată cu ocazia inaugurării înseși a colosalului building ce modificare de profil înregistrează acum acest palier al high-life-lui ieșean. Lume bună, într-un cuvînt, de o tinerețe și de o ținută ireproșabile. Mișcîndu-se natural dezinvolt, nemaireținînd nimic din ticurile mizerabile ale înaintașilor lor din comunism. Acestui public i se integrau omogen, în seara vernisajului, expozanții înșiși cei cîțiva onorați maeștri, dar mai cu seamă numeroșii viitori maeștri, unii din ei acum debutanți. Fericită juxtapunere a tuturor
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
i-a servit jovialului Minghella ca scenariu peliculei tocmai terminate în... România. Roman avînd în chapeau numele a trei stele orbitoare: Jude Law, Nicole Kidman, Renée Zellweger. Roman nedeschis (din motive de preferință narativă). Aflu însă din emisiune ce nu reținusem la vremea respectivă: că același Minghella făcuse, acum cîțiva ani, și Pacientul englez, fascinantul film după romanul lui Michael Ondaatje. Deschis și devorat atunci, înaintea filmului văzut imediat, pe Lăpușneanu, într-o seară miraculoasă. Prin revelația convertirii magnificei proze în
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
vreme inexistentă", academicianul trecînd "foarte rar pe acolo". Dar și sofisticata mizanscenă a motivațiilor/ escamotărilor declanșate de cererea-mi (impardonabilă, monșer!). Așa încît, chestiunea devenea, pînă la urmă, prin fină transgresie, din una practic-pedestră, una eminamente stilistic-epistolară. Ce performanță! De reținut, oricum, sfîrșitul scrisorii: penibilul deșertăciunilor noastre în fața grandorii muntelui! Ăsta era Geo Bogza din Orion. "Predeal, miercuri 25 febr. 1981 Stimate domnule Val Îmi aduc aminte că în 1963 am fost însoțit de "un tînăr" la bojdeuca lui Creangă, dar
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]