10,419 matches
-
benevol, prin simplul entuziasm și - dacă-mi permiteți, știu că nu vă place cuvântul! - patriotism al lui Vladimir Tismăneanu". Cam atât ar fi de spus despre credibilitatea lui Liviu Turcu. Ca unul care cunosc foarte bine împrejurările evocate și în citatul de mai sus, n-am nici un dubiu că și atunci când și-a lansat faimoasa-i listă securistul Turcu a fost la fel de exact. Dar, lacuri să avem, pentru că pești sunt destui!
Partituri și roluri by Mircea Mihăieș () [Corola-journal/Journalistic/10094_a_11419]
-
Marcel Marcian, Proza mea cu Bacovia, Ed. Cartea mea, 2001; Constantin Trandafir, Poezia lui Bacovia, Ed. Saeculum, 2001; Ion Șiugariu, George Bacovia. Studiu critic, Fundația Culturală "Memoria", 2002; V. Fanache, Bacovia în 10 poeme, Ed. Dacia, 2002; închei cu deja citatul volum din 2003 Complexul Bacovia de Theodor Codreanu. Mai sunt de înregistrat, pentru un tablou bibliografic complet: Marilena Donea, George Bacovia. Bibliografie 1971-2001, Ed. Corgal Press, 2001, ca instrument de lucru; două ediții bibliofile: George Bacovia, Stanțe burgheze, Ed. Look
Cota lui Bacovia by Ion Simuț () [Corola-journal/Journalistic/12562_a_13887]
-
conține doza lor de teribilism), în detrimentul celor consacrate? Teoretic, un astfel de risc există. Dar Alexandru Dobrescu are prevederea de a-și lua măsuri de precauție "maioresciene". Fiecare afirmație pe care o face este susținută cu asupra de măsură de citate ample (care se întind uneori pe mai multe pagini din carte), astfel încît întregul volum aproape că ajunge să semene cu o crestomație. Ce poate să mai însemne însă maiorescianismul în condițiile în care toate elementele despre care credeam că
Ce rămîne din Maiorescu? by Tudorel Urian () [Corola-journal/Journalistic/11833_a_13158]
-
unui om bătrân. E și poveste de dragoste, povestea unui scriitor și a personajului său"), tribunalul a intervenit cu fermitate - probabil de teama unui scandal încă mai mare. Nefiind vorba nici de un plagiat, nici de folosirea nepermisă a unor citate, lucrurile rămân însă discutabile. Până unde se întinde dreptul creatorului asupra creației sale? Pe de altă parte, e previzibil că acest nou scandal va readuce în discuție personajul și cartea intrate de mai multă vreme într-o eclipsă. Deși din
De când n-ați mai stat de veghe în lanul de secară? by Mircea Mihăieș () [Corola-journal/Journalistic/7147_a_8472]
-
a fi "note și comentarii". În locul unui aparat de note cum se cuvine, explicînd fiecare amănunt (inclusiv nume de persoane), rectificînd opiniile autorului (acolo unde e cazul), s-au limitat să înjghebeze, la unele capitole, așa-zise note compuse din citate, după cărți și autori de notorietate, în jurul unor evenimente narate în memorii. Să mai spun că acestea nu pot fi comentarii cum se cuvine la o ediție științifică? Ediția pe care o comentez nu e deloc, așa cum se precizează pe
Mărturisirile lui Tzigara-Samurcaș by Z. Ornea () [Corola-journal/Journalistic/17373_a_18698]
-
mai spun că acestea nu pot fi comentarii cum se cuvine la o ediție științifică? Ediția pe care o comentez nu e deloc, așa cum se precizează pe foaia de titlu, una critică, ci una de întîmpinare. Nici măcar lungile, prea lungile citate din text, transcrise de autor în limbile germană, franceză, italiană nu sînt traduse, în note, cum s-ar fi cuvenit. Dar bine că măcar, după opt ani de așteptare, apare, la propria editură a d-lui Ioan Șerb, al doilea
Mărturisirile lui Tzigara-Samurcaș by Z. Ornea () [Corola-journal/Journalistic/17373_a_18698]
-
Adrian Severin îi răspunde Monicăi Macovei, după ce aceasta a făcut mai multe declarații la adresa sa, legate de refuzul primirii României în spațiul Schengen. În legătură cu unele declarații recente ale doamnei Monica Macovei și citatele puse de această pe seama mea, dând curs solicitărilor mai multor reprezentanți ai presei române dar și din dorința de a evita o polemică extinsă al carui sens nu îl văd, înțeleg să fac următoarea declarație: Citatele oferite presei de doamna
Adrian Severin îi răspunde Monicăi Macovei: Citatele oferite presei, "o minciună sfruntată în literă şi în spirit" () [Corola-journal/Journalistic/45419_a_46744]
-
doamnei Monica Macovei și citatele puse de această pe seama mea, dând curs solicitărilor mai multor reprezentanți ai presei române dar și din dorința de a evita o polemică extinsă al carui sens nu îl văd, înțeleg să fac următoarea declarație: Citatele oferite presei de doamna Macovei avandu-mă pe mine presupus autor sunt o minciună sfruntată în litera și în spirit. Prin asemenea manevre josnice doamna Macovei încearcă să arunce asupra altora vină pentru refuzul primirii României în spațiul Schengen. Aceasta
Adrian Severin îi răspunde Monicăi Macovei: Citatele oferite presei, "o minciună sfruntată în literă şi în spirit" () [Corola-journal/Journalistic/45419_a_46744]
-
operelor analizate cu opere din patrimoniul național și universal. Tot școala, bat-o vina! Astfel de comparații făceau, se știe, deliciul lui Titu Maiorecu, cel dintâi care le-a ironizat. Un candid poet de peste Prut (dacă ne luăm după versuri, citate de comentator, precum acestea, în care e vorba despre iubire: „am atârnat-o de un vis frumos/ ce se plimba sub lună fluierând,/ am încercat să o transform în stea,/ să mă salvez.../ De unde?!”), care ar avea drept notă personală
Suferințele criticii by Nicolae Manolescu () [Corola-journal/Journalistic/4577_a_5902]
-
-și refuze nimic... Este genul (sau ar trebui să fie, dar nu e decît rareori) proteic prin excelență. Cum s-a spus că e romanul. Ironie, poezie, epic, teoretic, reflecție, puțină biografie, ceva autobiografie, jurnal, eseu de idei, transcriere de citate, conversație, teatru, lungi tăceri neapărat, totul însă în serviciul literaturii - adică rămînînd ce este, dar cu toate mijloacele la îndemînă, desfășurate în libertate...". G. Poulet e apreciat pentru conceptul "extraordinar de fertil" al "gîndirii nedeterminate", pe care o socotește, entuziast
Interogații critice by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/10535_a_11860]
-
să le vedem la un moment dat și în traducere românească. Proza autoarei îmbină aici călătoria în timp: nostalgia, căldura, culorile copilăriei transilvane (primul volum) și deschiderea universală, călătoria în spații diverse și exotice ale lumii (al doilea volum) - cu citate culinare efective (mici rețete), așadar cu sugestiile gustative și tactile care însoțesc teritoriile pe care autoarea le traversează, între Est și Vest, în timp și spațiu. Autoarea a publicat poezie, eseu și cronică muzicală în presa culturală din Germania și
Miniaturi sibiene () [Corola-journal/Journalistic/5086_a_6411]
-
au, în structura lor, cel puțin un element constitutiv neologic: nefavorabil, nelegitim, neagresiune". Sau: " Construiți contexte adecvate următoarelor sensuri ale cuvîntului față..." Sau și mai și: " Tautologia este un fenomen lingvistic realizat la nivel sintactic și stilistic". Sau iată un citat prin care dl Iancu vrea să-l lumineze pe elevul de clasa a VIII-a asupra povestirii lui Fănuș Neagu Dincolo de nisipuri: "Cîmpia, întregul spațiu imaginar al scriitorului stă sub zodia unei așteptări a apelor fertilizatoare. O nostalgie a ploii
Un manual discutabil by Cristian Teodorescu () [Corola-journal/Journalistic/16325_a_17650]
-
a zăpezilor sau, mai exact, este una în esență cu ea. Narațiunea lui Fănuș Neagu vădește o încărcătură lirică ori de cîte ori motivul apei apare - într-un fel sau altul - în țesătura vreunei povestiri". Dacă e reprodus corect, acest citat conține un dezacord în prima propoziție, așa că ar fi trebuit evitat. Dar dacă dl Iancu a închis ochii la dezacordul dintre subiectul multiplu și predicat, oricum nu văd ce înțelege de aici bietul elev de clasa a VIII-a. Nu
Un manual discutabil by Cristian Teodorescu () [Corola-journal/Journalistic/16325_a_17650]
-
ar fi trebuit evitat. Dar dacă dl Iancu a închis ochii la dezacordul dintre subiectul multiplu și predicat, oricum nu văd ce înțelege de aici bietul elev de clasa a VIII-a. Nu cumva dl Iancu își imaginează că asemenea citate ar trebui învățate pe de rost, pentru a fi întrebuințate apoi, ca atare, la examenul de capacitate? Iată însă ce spune dl Iancu însuși despre proza lui Fănuș Neagu: "Scrierile lui Fănuș Neagu se disting în proza românească printr-un
Un manual discutabil by Cristian Teodorescu () [Corola-journal/Journalistic/16325_a_17650]
-
cardinală este cea a unui procustian "spirit de partid, deoarece "numai în măsura în care sîntem fideli spiritului de partid, activitatea noastră științifică poate contribui atît la o justă explicare a lumii, cît și la schimbarea ei". Cît privește literatura, aceasta, potrivit unui citat din Lenin, "trebuie să devină o parte integrantă a cauzei generale a proletariatului". Comentariul lui Cameleonea este că "noțiunii de libertate trebuie să i se dea un caracter nou, în sensul eliberării literaturii de sub influența capitalismului". Deoarece "alianța sacră a
O carte despre Cameleonea (II) by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/6886_a_8211]
-
desăvîrșire omis poetul revoluționar Al. Toma, numele lui Ion Păun-Pincio este abia pomenit într-o vastă listă bibliografică, iar poetul proletar Neculuță lipsește pînă și din voluminosul ŤIndice alfabetic de scriitori, artiști români și străini nominali și subînțeleși în operele citate etc.ť. Despre Gherea, Acad. Călinescu a scris că Ťvinať lui a fost că n-a putut să conceapă Ťgratuitatea arteiť. În acest fel, d-sa îi reproșa lui Gherea tocmai ceea ce-l ridica pe acesta deasupra tuturor criticilor literari
O carte despre Cameleonea (II) by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/6886_a_8211]
-
este ridicolul. Intenția este aceea de a ermetiza discursul, autorul pare chiar că vrea să încifreze barbian versul său cu concepte à la Nichita, însă rezultatele sunt, în cel mai bun caz, hilare. Cum sarea și piperul unei raderi sunt citatele, să nu ne întindem prea mult cu comentariile: "lasă bre, luno / piramida aia a ta aici, pe / eterno secunda mea, perforează-ți călcâiul / ahilian într-al nostru amorurum hream; / tic-tac, tic-tac, împarți întregul femeia-eu / tic-tac, tic-tac, desparți întregu-n femeie - / bărbat
La o primă și ultimă lectură by Marius Chivu () [Corola-journal/Journalistic/13764_a_15089]
-
purificare, încât unul în plus chiar nu mai înseamnă nimic. Felul în care o face este însă totul. Cum Editura Semne se pare că s-a specializat în publicarea de rebuturi ( probabil pe banii autorilor), să luăm cu curaj un citat chiar din prefața acestei cărți de poezie: "Scriind această carte, am încercat să mă cred, într-un fel, Apostolul lui Dumnezeu, să particip alături de El, în continuare, la Facerea Lumii, despre care și eu cred că nu s-a terminat
La o primă și ultimă lectură by Marius Chivu () [Corola-journal/Journalistic/13764_a_15089]
-
doar unu din cei o sută de candidați). Or, o asemenea normă e foarte departe de practicile scrisului românesc cult. Într-o lucrare de referință care din fericire nu trebuia să fie concisă și care se bazează pe sute de citate - dicționarul academic (Dicționarul limbii române - DLR, Tomul XII, partea a 2-a, Litera U, 2002) - , se consideră cu dreptate că pentru numeral cea mai răspîndită este forma unul, "cu excepția cazurilor cînd se folosește la numărare, la calcule sau în componența
Unu și unul... by Rodica Zafiu () [Corola-journal/Journalistic/10929_a_12254]
-
sursei dintîi, o trecere din mînă în mînă la infinit. Dacă putem numi religioasă lectura textului considerat sacru și prestigios, lectura plagiatorului e pe de-a-ntregul laică. Mi-am dat seama de diferență, remarcînd că principiul celei dintîi lecturi este citatul, în vreme ce al celei de a doua este copia. Diferența este că, în citat, avem sursa la vedere, iar în copie ea rămîne ascunsă. Plagiatorul nu citează în mod declarat. El reproduce nedeclarat. Și nu imită, copiază. Citatul conservă unicitatea și
Despre plagiat by Nicolae Manolescu () [Corola-journal/Journalistic/13476_a_14801]
-
religioasă lectura textului considerat sacru și prestigios, lectura plagiatorului e pe de-a-ntregul laică. Mi-am dat seama de diferență, remarcînd că principiul celei dintîi lecturi este citatul, în vreme ce al celei de a doua este copia. Diferența este că, în citat, avem sursa la vedere, iar în copie ea rămîne ascunsă. Plagiatorul nu citează în mod declarat. El reproduce nedeclarat. Și nu imită, copiază. Citatul conservă unicitatea și prestigiul unui original exemplar, pe cînd copia multiplică un original uitat pe care
Despre plagiat by Nicolae Manolescu () [Corola-journal/Journalistic/13476_a_14801]
-
dintîi lecturi este citatul, în vreme ce al celei de a doua este copia. Diferența este că, în citat, avem sursa la vedere, iar în copie ea rămîne ascunsă. Plagiatorul nu citează în mod declarat. El reproduce nedeclarat. Și nu imită, copiază. Citatul conservă unicitatea și prestigiul unui original exemplar, pe cînd copia multiplică un original uitat pe care-l lipsește de orice însemnătate, reală ori simbolică. Și mai este un lucru, la care nu m-am gîndit înainte: plagiatorul n-are de
Despre plagiat by Nicolae Manolescu () [Corola-journal/Journalistic/13476_a_14801]
-
cazul iscat în jurul faptei lor. A copia li se pare normal. Despre ei nu e corect a spune că nu gîndesc cu capul lor și că nu vorbesc în cuvintele lor: asta e valabil doar pentru lectura religioasă și pentru citat. ori se cuvine a spune că nu gîndesc deloc; de aceea împrumută textul, întreg și nealterat, gîndit de alții. Nu din respect (l-ar cita, dacă l-ar respecta), ci din cel mai pur interes. Dincolo de folosul imediat (și necuvenit
Despre plagiat by Nicolae Manolescu () [Corola-journal/Journalistic/13476_a_14801]
-
dar imposibilitatea de a o rosti ca pe un enunț oarecare o atestă, și chiar o împlinește. Ceea ce noi numim, puțin pripit, o aporie, ascunde de fapt singura adecvare a discursului la acel ceva despre care este vorba." (p. 204) Citatul e patognomonic. Pentru un ochi cinic, diagnosticul nu lasă loc de controverse: iată un autor care, etalîndu-și neputința, își face din ea un titlu de mîndrie, ba chiar ajunge să-și privească neputința ca pe sursa adevăratei putințe. Omul fără
Liturghia filozofică by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/8528_a_9853]
-
Că cititorul de filozofie este prea rafinat ca să se mulțumească cu mirosul de tămîie cădelnițat între proscomidie și euharistie este iarăși un lucru secundar: substratul trăirii e același, doar cauzele exterioare care o declanșează sunt altele. Rugăciunea e înlocuită cu citatul celebru, iar tainele bisericești lasă locul paradoxurilor pe care filozofii le cultivă ca scop în sine, după un protocol ce amintește de sobrietatea hieratică a preotului din altar. Filozoful slujește la propriu, atîta doar că n-o recunoaște. Jean-Luc Marion
Liturghia filozofică by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/8528_a_9853]