7,741 matches
-
politic: lipsește autonomia forțelor de piață. Cu toate acestea, a modifica definiția ce pune accent pe organizarea tendințelor spre putere și avuție, mai degrabă decît pe obiectivul acestei activități (Gilpin 1987: 11), așa cum face Gilpin, înseamnă a recădea în ruptura conceptuală și disciplinară pe care economia politică urma să o depășească. Neomercantilismul dinamizator: trei dialoguri În conformitate cu vederile sale timpurii, Gilpin încearcă de fapt să depășească această ruptură elaborînd o perspectivă ce constituie o apropiere de două teorii "reale" ale economiei politice
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
ar fi făcut. Cu toate acestea, acest concept al puterii nu poate funcționa pentru puterea sau dependențele care derivă din capacitatea de a acoperi nevoile societale ale economiei globale. Pentru acestea, Strange introduce conceptul de putere structurală (pentru o analiză conceptuală mai generală a puterii structurale, vezi Guzzini 1993, 1994b). Termenul de structural este folosit cu referire la difuziunea puterii, atît în originea, cît și în efectele sale. Puterea este difuză în efectele sale deoarece globalizarea determină conexarea actorilor și societăților
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
joacă un rol la fel de important ca și statele (Strange 1992). CONCLUZIE: ECONOMIA POLITICĂ INTERNAȚIONALĂ - O CRITICĂ REALISTĂ A NEOREALISMULUI Dacă analizele structurale ale lui Waltz și Strange pot fi numite, ambele, realiste, nu avem de-a face cu o lărgire conceptuală exagerată? Această carte se bazează pe definirea realismului ca paradigmă. Politics Among Nations a lui Morgenthau a fost în general receptată ca un astfel de model. Ea a impulsionat dezbaterile, care au rafinat și au respins unele dintre asumpțiile, conceptele
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
postpozitivismului de pozitivism. Prezenta secțiune se va concentra asupra a patru observații. În primul rînd, se va argumenta că disputa paradigmelor, prima încercare importantă de a trezi conștiința metateoretică în domeniul relațiilor internaționale, s-a confruntat totuși cu unele dificultăți conceptuale. Acest lucru a dat naștere unei noi tipologii, numite aici matricea meta-teoretică. Matricea metateoretică înglobează două dispute majore din științele sociale: naturalism-interpretivism și acțiune-structură. În al doilea rînd, se va arăta că indiscutabila îmbunătățire a acestei matrici în comparație cu disputa paradigmelor
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
metateoretice din cadrul disciplinei relațiilor internaționale. Aceasta a trezit conștiința de sine a disciplinei. A ajutat și la legitimarea agendelor de cercetare, care existau în acest domeniu, însă fuseseră pentru un timp neglijate, ca de exemplu relațiile economice și transnaționale, analiza conceptuală și teoria normativă. Disputa paradigmelor a avut totuși două scăpări fundamentale (pentru cele ce urmează, vezi Guzzini 1988 și interludiul). Mai întîi, ea uzează în mod greșit de conceptul de paradigmă al lui Kuhn. Explicit sau nu, ea încearcă adesea
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
ale participanților la un discurs specific (în cazul nostru, științific). Nu e vorba că "orice e bun". Dincolo de controlul acurateții empirice, sînt necesare două arii principale de cercetare și de critică: interpretarea constituită epistemologic a istoriei și critica internă teoretică, conceptuală și filosofică a interpretărilor date. Pe lîngă dihotomia naturalism-interpretivism, orientarea metateoretică din anii '80 se mai referă și la o altă dihotomie, de data aceasta la nivel ontologic și metodologic: disputa agent-structură (Wendt 1987, Dessler 1989, Carlsnaes 1992). Au existat
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
a periclita încercarea lui Waltz de a menține unite realismul și granițele disciplinei. În această secțiune voi vorbi despre amendamentele incisive aduse de volum perspectivei lui Waltz, mai ales definiția oferită politicii internaționale - care, interesant, îi lipsește lui Waltz -, analiza conceptuală a puterii, înțelegerea schimbării și metateoria lui Waltz. Părerea mea este că Logic of Anarchy este, pînă la urmă, o reîntoarcere la un cadru multicauzal de analiză, foarte asemănător cu cel al "plasei" globale (vezi capitolul 8), la care se
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
la urmă, o reîntoarcere la un cadru multicauzal de analiză, foarte asemănător cu cel al "plasei" globale (vezi capitolul 8), la care se adaugă noi argumente istorice, dar și unele divergențe metateoretice între autori. Este un realism clasic, cu deschidere conceptuală și metateoretică. De altfel, volumul ilustrează, poate mai mult decît orice altă carte, încercarea nereușită de a articula o versiune extinsă a realismului, care să se suprapună cu granițele disciplinei relațiilor internaționale și de a oferi în același timp o
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
statele care predomină în diverse sectoare au cea mai mare putere generală). Așadar, un concept agregat este fundamental pentru realiștii sistemici, chiar dacă este greu de susținut. Buzan argumenteză că un astfel de concept este imposibil; el se inspiră din analiza conceptuală a lui Baldwin. Din moment ce resursele nu sînt fungibile de la un sector la altul, nu le putem agrega cu ușurință. Nu e clar că forța militară, moneda convertibilă, piața internă extinsă și un limbaj larg acceptat se pot aduna. Dar, din
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
conexării și, în plus, am putea imagina un index unitar al puterii. Altfel spus, dacă presupunem că nu poate exista un concept agregat din motive de fungibilitate, ceea ce constituie în mod sigur poziția cea mai bună din punct de vedere conceptual, atunci nu poate fi asumată nici teoria conexării. Și acest lucru afectează cel mai mult soluția propusă de Buzan, anume analizarea unor balanțe de putere dezagregate. Dezagregarea puterii, să spunem, într-un sector politic sau economic, duce la restrîngerea comparației
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
puterea ca un concept relațional nu poate fi conceptul central al unei abordări realiste sistemice (Guzzini 1993, 1994b). Schimbarea perspectivei: înapoi la determinarea multiplă neponderată Fără îndoială, principala contribuție a volumului Logic of Anarchy este de a fi dezvoltat fundamentele conceptuale ale lui Ruggie (1986 [1983]), pentru a reintegra studiul schimbării într-o teorie realistă sistemică a disciplinei relațiilor internaționale. Schimbarea sistemică, în sensul ei strict, este valabilă doar ca o trecere oarecum ireală de la anarhie la ierarhie, ca în primul
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
internaționale. Ca și în cazul lui Keohane și Nye (1977) și al unor autori realiști din economia politică internațională, cartea nu reprezintă o teorie cauzală empirică. Nu există nici o relație de tipul "dacă... atunci" clar delimitată, ci doar un cadru conceptual ce indică o mulțime de variabile conceptuale, a căror importanță nu este precizată. Este vorba de un tip de realism clasic cu deschidere conceptuală și metateoretică. Și este o poziție perfect legitimă. Însă exact astfel de teorii neștiințifice au produs
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
și Nye (1977) și al unor autori realiști din economia politică internațională, cartea nu reprezintă o teorie cauzală empirică. Nu există nici o relație de tipul "dacă... atunci" clar delimitată, ci doar un cadru conceptual ce indică o mulțime de variabile conceptuale, a căror importanță nu este precizată. Este vorba de un tip de realism clasic cu deschidere conceptuală și metateoretică. Și este o poziție perfect legitimă. Însă exact astfel de teorii neștiințifice au produs reacții adverse, care au făcut ca în
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
cauzală empirică. Nu există nici o relație de tipul "dacă... atunci" clar delimitată, ci doar un cadru conceptual ce indică o mulțime de variabile conceptuale, a căror importanță nu este precizată. Este vorba de un tip de realism clasic cu deschidere conceptuală și metateoretică. Și este o poziție perfect legitimă. Însă exact astfel de teorii neștiințifice au produs reacții adverse, care au făcut ca în acest domeniu să apară teorii mai științifice. Waltz a avut succes pentru faptul că a sugerat determinații
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
Waltz (1979: 197) scria pe bună dreptate că "unitățile anterior asemănătoare devin distincte funcțional pentru ca unele dintre ele să preia sarcini la nivelul sistemului ca totalitate. Aceasta este soluția guvernamentală." Unul dintre motivele pentru care Buzan insistă în această greșeală conceptuală ar putea fi acela că, în ciuda diferențierii funcționale, teoria deduce existența anarhiei din faptul că încă se produc același tip de efecte ale socializării și competiției. De aceea, orice diferențiere ar exista, vom trăi încă într-un sistem anarhic, pentru că
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
ar putea părea, poststructura-lismul în disciplina relațiilor internaționale reprezintă o critică sceptică a unei teorii considerate prin excelență sceptică, anume realismul (pentru ceea ce urmează, vezi Guzzini 1997b). Mai important pentru această discuție este că critica normativă poststructuralistă implică o critică conceptuală ce pune de la bun început sub semnul întrebării tentativa unei versiuni științifice a realimului. O referință comună atît pentru realism, cît și pentru poststructuralism este Max Weber (Walker 1988-1989: 12-13, 1993b: 148-53). Ceea ce face atît de ispititoare referirea la Weber
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
spus, în viziunea poststructuraliștilor, realismul nu explică de ce scepticismul său se oprește în fața statului: realismul reifică statul ca actor moral. Puterea luată în serios: puterea tacită a discursurilor realiste Atît poststructuraliștii, cît și constructiviștii arată că anarhia și suveranitatea, cuplul conceptual de bază folosit de realism pentru a distinge relațiile internaționale de politica internă, nu se referă la un fapt natural sau necesar. Dimpotrivă, aceste concepte au sens în cadrul lumii de semnificații a unei comunități internaționale a oamenilor politici. La rîndul
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
ele, ci și ce efecte producem noi atunci cînd le folosim. Voi exemplifica cu ajutorul a două concepte din disciplina relațiilor internaționale, proeminente în realism, anume securitatea și puterea. Redefinirea securității Scopul lui Ole Wæver (1995) era să depășească acea analiză conceptuală care se concentrează pur și simplu asupra diferitelor înțelesuri ale securității. Analiza ar trebui să arate ce se întîmplă atunci cînd numești ceva o chestiune de securitate. Pentru el, securitatea se leagă de un model aparte de înțelegere a evenimentelor
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
această analogie este atît de abstractă, chiar anistorică, încît ea pare nepotrivită pentru a cuprinde tocmai acele schimbări determinate de modificările sociale și eco-nomice din ultimele secole, inclusiv recenta globalizare a producției și finanțelor, care necesită în primul rînd inovații conceptuale și teoretice. După cum era de așteptat, nici această analogie nu este nouă, ea fiind prezentă în scrierile realiste timpurii. Chiar înaintea globalizării, realiștii se refereau la ea ori de cîte ori doreau să conceptualizeze suveranitățile multiple sau suprapuse (Wolfers 1962
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
a lua în serios realismul ca pe o schemă încă larg răspîndită de înțelegere contribuie la conștientizarea modului în care analogiile istorice, adesea foarte contestabile, ne influențează înțelegerea și ne pot împinge la acțiune. De aceea, o astfel de analiză conceptuală nu este o cercetare fără rost, ci o condiție prealabilă pentru a putea lua în considerare o varietate mai largă de opțiuni politice și de a face față unor profeții lipsite de simț critic. CONCLUZIE Acest capitol a prezentat trei
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
cunosc limba rusă, pentru cele ce vor urma mă bazez în principal pe surse secundare din literatura occidentală legată de acest subiect. De aceea, mă aștept ca aceste analogii cu realismul să reflecte nu doar atitudini asemănătoare ci și înclinații conceptuale ale autorilor occidentali la care mă refer, precum și pe ale mele proprii. 1 Într-adevăr, în timpul celui de-al doilea război din Golf, intervenția americană a primit la limită aprobarea Senatului. 1 Este foarte discutabil dacă weberianul Aron ar accepta
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
cu stelele, apele adamantine, păstorii jucând în jurul focurilor, la răsunetul fluierelor câmpenești, caii nechezând, boii călcând apăsat înaintea plugurilor, taurii, mieii: Plăcute zbierări de turme Aerul îl umple tot; Tauri grei p-ale lor urme Apăsate mugiri scot. În poezia conceptuală, Văcărescu are vibrație, dignitate. Stihurile făcute sub stemă în 1818 (La pravila țării) se întemeiază pe un umor trist de imagini: vultur degenerat în corb, romanul în român. Ceasornicul îndreptat cultivă intenționat monotonia. În vreme ce poetul roagă ceasul să treacă repede
Istoria literaturii române (Compendiu) by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Science/295570_a_296899]
-
Astrul unutil, Perpetuând banalitatea-n haos. P. CERNA Părerea moștenită din cercurile junimiste că P. Cerna (1881-1913) ar fi un poet mare nu se poate susține. Cerna nu e în realitate decât un modest poet, trudnic, în luptă cu limba, conceptual, oratoric, având cu toate astea nota lui. Afectat de o iubire neprimită, el a cântat în versuri solemne, cu ecouri din Eminescu și Leopardi, regretul de a nu fi trăit marele mister al dragostei: Noi ne-am cuprins de-o
Istoria literaturii române (Compendiu) by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Science/295570_a_296899]
-
C-POL (Constantinopol n.n.) / IAȘI plasată de o parte și de alta a acesteia, cuprinsă de legenda circulară 360 DE ANI DE LA ADUCEREA LA IAȘI A MOAȘTELOR SF. PARASCHEVA 1641-2001. În medalistica românească actuala, dominată din nefericire de mult șablonism conceptual și tehnicist, realizarea respectivă o considerăm, fără rezerve, model de conduită în actul conceperii și modelarii artistice a medaliilor. Această impresionează prin conciziunea și claritatea mesajului transmis prin legende, prin imaginea puternic reliefata a Catedralei Mitropolitane, văzută dintr-o inspirată
ALMA MATER IASSIENSIS ?N IMAGINI MEDALISTICE by ANDONE CUMP?TESCU () [Corola-publishinghouse/Science/84295_a_85620]
-
sau un grup de persoane care asigură gestiunea sistemului de baze de date din punct de vedere tehnic și stabilește politicile de implementare a deciziilor privind gestiunea datelor unei organizații. Principalele funcții ale administratorului bazei de date sunt: definește schema conceptuală a bazei de date, precum și restricțiile de integritate; definește schema internă a bazei de date; asigură legăturile cu utilizatorii prin schemele externe, legăturile între schemele externe și schema conceptuală; răspunde de problemele de securitate ale bazei de date, stabilește și
Baze de date financiar-contabile by Florin Mihai, Pavel Năstase, Andrei Stanciu, Bogdan Ionescu, Ilie Tamaş () [Corola-publishinghouse/Science/217_a_477]