7,959 matches
-
internaționale a Imperiului Otoman. Ca urmare, Poartă Otomană se arătă preocupată de orice inițiativă diplomatică a Rusiei care i-ar fi consolidat poziția în cadrul Coaliției antifranceze și i-ar fi permis să o constrângă să se implice în rezolvarea planurilor orientale ale Rusiei. Iată pentru ce încheierea de către Suedia a tratatului de alianță defensivă cu Rusia, la 4/15 decembrie 1799, la Gatschina 149, a ridicat serioase semne de întrebare în cercurile conducătoare otomane, cu atat mai mult, cu cat Suedia
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
a-și consolida acele poziții. Alexandru I a constatat, însă, că simpla alianță cu Poartă Otomană nu era suficientă pentru a împiedica restaurarea influenței franceze la Istanbul. De aceea, a reactivat unul din mijloacele cele mai eficace ale promovării politicii orientale a Ecaterinei a II-a, si anume cel al ațâțării revoltelor populației creștine din Balcani, în scopul de a obliga Poartă Otomană să recurgă, din ce in ce mai mult, la sprijinul aliatului sau din Nord, adică Rusia. Pe lângă acest mijloc "ilicit", Alexandru I
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
să-i asigure forță necesară purtării războiului cu Rusia, altfel spus, reactivizarea programului de reforme structurale, lansat de sultanul Selim al III-lea, si care fusese întrerupt de răscoală din 29 mai 1807210. Speranțele într-o posibilă modificare a politicii orientale a Rusiei, în favoarea Imperiului Otoman, ca urmare a evoluției raporturilor ruso-franceze, s-au spulberat, totuși, motiv pentru care s-au intensificat preparativele necesare susținerii eforturilor de război împotriva Rusiei. Amploarea acestora a trezit, însă, suspiciunile reprezentanților diplomatici la Istanbul al
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
Marea Neagră, iar chestiunea orientala va reveni la locul care i-a consacrat importantă și încărcătură explozivă" (s. Ven.C.)1. Așa se explică, deci, prezența neîntreruptă a Rusiei, și în perioada cro nologică care delimitează acest demers istoriografic, în problema orientala, a cărei evoluție a făcut eforturi să o influențeze, pentru a o putea "rezolva", potrivit obiectivelor pe care și le fixase în Orientul European, încă de la începutul secolului al XVIII-lea. Cum acele obiective nu puteau fi realizate, în toată
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
a găsi formulele adecvate, menite să le "cupleze", în scopul de a le promova, într-o manieră care să nu le contrapună unele altora și, astfel, să se anihileze reciproc. O influență aparte, din această perspectivă, au exercitat asupra politicii orientale a Rusiei Suedia și Polonia, pe fondul efectelor declanșate asupra sistemului politic european, în general, a problemei orientale, în special, de revoluția franceză care a antrenat întregul Continent într-un șir de conflicte militare, pe care le-a preluat și
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
să nu le contrapună unele altora și, astfel, să se anihileze reciproc. O influență aparte, din această perspectivă, au exercitat asupra politicii orientale a Rusiei Suedia și Polonia, pe fondul efectelor declanșate asupra sistemului politic european, în general, a problemei orientale, în special, de revoluția franceză care a antrenat întregul Continent într-un șir de conflicte militare, pe care le-a preluat și le-a purtat, cu urmările cunoscute, Napoleon Bonaparte, "continuatore della funzione universale, nel quadro europeo, della 1 Leonid
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
între Rusia și Suedia există o problemă delicată, reprezentată de anexarea de către cea dintâi a Finlandei suedeze măsură a fost determinată tot de necesitatea resimțită de cercurile conducătoare ruse de a-si spori "arsenalul" mijloacelor de realizare a politicii lor orientale. De aceea, au sprijinit revendicările suedezilor vizând compensarea pierderii Finlandei, pierdere care putea afecta grav sistemul de securitate externă a statului suedez, prin alipirea la Regatul Suediei a Norvegiei. Provincia se aflase, până atunci, în componență unui alt stat, fost
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
Rusia, ceea ce i-a asigurat controlul asupra conjuncturii politice din Europa de Nord. Între rivalii săi cei mai redutabili din rândul Marilor Puteri care i-au contestat pretenția de leader nu numai al sistemului politic din Nordul Europei, ci și al problemei orientale, a fost Franța. Deși, oricât de paradoxal ar părea, tocmai diplomația ei a fost cea care a înlesnit Rusiei realizarea unor importante obiective ale politicii sale orientale, îndeosebi. Explicația acestei flagrante inadvertente trebuie căutată, însă, în înseși contradicțiile din politica
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
leader nu numai al sistemului politic din Nordul Europei, ci și al problemei orientale, a fost Franța. Deși, oricât de paradoxal ar părea, tocmai diplomația ei a fost cea care a înlesnit Rusiei realizarea unor importante obiective ale politicii sale orientale, îndeosebi. Explicația acestei flagrante inadvertente trebuie căutată, însă, în înseși contradicțiile din politica orientala și din cea nordică atât a vechiului regim, cât și a celor care i-au urmat, cel republican și cel imperial, aflate mereu în căutarea unor
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
și a VI-a în toate războaiele purtate de statele europene împotriva Franței, până la ultimele mari bătălii din prima parte a anului 1814, Austria nu a avut răgazul necesar să fie o prezență activă în Nordul Europei sau în problema orientala, în cel din urmă caz, în comparație cu perioada anterioară păcii de la Șiștov, din anul 1791. Copleșită de forță militară a Franței, ea a avut de făcut față, în continuare, si concurenței Prusiei la controlul asupra spațiului german, concurența ce a fost
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
peace. Over the next period of time, the British diplomacy, together with the Russian and Austrian ones, concentrated their actions to maintain Turkish relations with France, aș cold aș possible and to raise impediments to the fulfilment of the French oriental agenda. The evolution of the military and political events în Europe determined also England to consent to the pacification of the continent, signing the peace treaty of Amiens, on March 27, 1802. However, this treaty did not solve a number
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
pot substitui efortului delicat și tenace de a pregăti un sol fertil care să dea grefei potențialul unei dezvoltări naturale și sănătoase. Critica junimistă nu invită, în nici un moment al ei, la replierea către un trecut nebulos al tradiției. „Letargia orientală“ de dinainte de 1830 nu poate fi alternativa la modernizare. Nu poate fi acceptată o perspectivă a modernizării întemeiată pe iluziile patriotice ale raționalismului politic. În lectura junimistă pe care o inaugurează Maiorescu, nu există soluțiipanaceu. Predilecția pentru exercițiul spiritului critic
Junimismul și pasiunea moderației by Ioan Stanomir () [Corola-publishinghouse/Science/584_a_1243]
-
care se cer confruntate. Formele fără fond se nasc pe acest sol al mimetismului steril, alimentat de credința raționalistă în puterea magică a frazelor de a emancipa națiuni și de a stimula progresul. Cufundată până la începutul secolului XIX în barbaria orientală, societatea română, pe la 1820, începu a se trezi din letargia ei, apucată poate deabia atunci de miș carea contagioasă prin care ideile Revoluțiunii franceze au străbătut până în extremitățile geografice ale Europei. Atrasă de lumină, junimea noastră între prinse acea emigrare
Junimismul și pasiunea moderației by Ioan Stanomir () [Corola-publishinghouse/Science/584_a_1243]
-
la tradiție, apel care să devină punctul de plecare al regenerării politice. Ostilitatea față de raționalismul politic, atenția la context, stigmatizarea simulacrelor nu implică, în nici un moment al demonstrației intelectuale, replierea către o stare de lucruri ce precedă europenizarea Principatelor. Letargia orientală nu este și nu poate fi, în această cheie evoluționistă de interpretare, un reper evocat cu venerație de două spi rite care se consideră agenți ai progresului intelectual temperat de rațiune. Ca microcosm intelectual, Junimea cuprinde și o a doua
Junimismul și pasiunea moderației by Ioan Stanomir () [Corola-publishinghouse/Science/584_a_1243]
-
Scaunul singurătății (al cărui titlu evocă un presupus scaun, pe care se zice că ședea eunucul-șef al sultanului, venit la Brăila din doi în doi ani să recruteze fete pentru harem), erup în epic lirismul, pitorescul, cromaticul de sursă orientală și balcanică, barocul lingvistic, ce corelează onomastica bizară cu metaforismul delirant, sintagma suavă cu expresia groasă, suculentă, ca și duhul folcloric local, eresul, etnograficul regional, întrecând tot ceea ce se produce analog în opera prozatorului. Alte ambianțe individualizează lumea unui roman
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288387_a_289716]
-
după decembrie 1989, Amantul Marii Doamne Dracula. Apar și aici secvențe cârciumărești, aspecte și figuri din medii periferice, imagini de ținut danubian, limbajul e tot atât de colorat ca în orice altă carte a lui N. și nu lipsesc povești cu aromă orientală, vrednice de O mie și una de nopți, însă unicitatea scrierii o dă prezența unor specimene din sfera politicului și a puterii de stat, din aparatul de represiune. Personajele formidabile sunt cel titular, pe numele din acte Augusta, soția lui
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288387_a_289716]
-
centrele maritime) și ajungea la Derbe, Listra, Iconium, Antiohia Pisidiei, Colos, Laodiceea, Hierapole, Philadelphia și Sardes. În această zonă creștinismul s-a dezvoltat încă de la sfârșitul secolului I, în timp ce în zona dintre Phrigia și Galatia, datorită prezenței consistente a religiilor orientale ale misterelor, a pătruns abia în secolele III-IV. Dincolo de canalul de la Otranto, din Brindisi începea via Appia care mergea spre Roma trecând prin Forul lui Appius și pe la Tres Tabernae. Pe aceste mari rute de comunicație s-a descoperit prezența
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
unei asemenea idei se aflau inițial în cercurile clasei culte; succesiva lor divulgare prin disputa cinico-stoică a avut efecte distructive asupra credinței altor medii mult mai populare; decadența religiei clasice grecești a fost facilitată și extinderile politice din bazinul mediteranean oriental. Perioada domniei diadohilor (323-146 a.Chr.) a dus la definitiva dizolvare a vechilor orașe-stat ale Greciei antice, contribuind la rândul ei la destrămarea cultelor religioase sprijinite până atunci de acestea ori de ligile lor. În Orient, cetățile elenistice de dată
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
exterior de viață al polisului grec au pătruns în noile fundații elenistice și formele sale de cult, materializate prin creația unor monumente fastuoase de artă sacră, purtând amprenta specific elenistă, lipsite de spiritul anticei religii grecești. La rândul lor, cultele orientale s-au îndreptat în număr mare din Grecia și până în vestul Imperiului producând o moleșeală a credinței antice și, adesea, în ciuda introducerii unor noi forme, și o diminuare de substanță religioasă. În acest proces de dizolvare a fost implicată și
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
la o decădere de nestăvilit a sacerdoțiului, ce susținea vechiul cult roman. Când, spre sfârșitul celui de-al doilea război punic, Cărțile Sibiline ceruseră introducerea din Asia Mică a cultului zeiței Cybela au început să pătrundă în Roma și divinitățile orientale, contribuind la distrugerea religiei romane antice. Toate încercările Senatului și a altor medii romane preocupate de a impune o stavilă acestui pericol au rămas fără rezultat. Expedițiile militare de cucerire din ultimul secol al Republicii au făcut cunoscută trupelor romane
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
religiei romane antice. Toate încercările Senatului și a altor medii romane preocupate de a impune o stavilă acestui pericol au rămas fără rezultat. Expedițiile militare de cucerire din ultimul secol al Republicii au făcut cunoscută trupelor romane cultul unei divinității orientale, în timp ce contactele devenite tot mai frecvente cu lumea orientală au reușit să deschidă într-un final porțile capitalei Imperiului cultului Belonei, de proveniență capadociană, și zeiței egiptene Isis. Elementelor religioase li s-au adăugat și penetrarea ideilor filozofice ale elenismului
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
medii romane preocupate de a impune o stavilă acestui pericol au rămas fără rezultat. Expedițiile militare de cucerire din ultimul secol al Republicii au făcut cunoscută trupelor romane cultul unei divinității orientale, în timp ce contactele devenite tot mai frecvente cu lumea orientală au reușit să deschidă într-un final porțile capitalei Imperiului cultului Belonei, de proveniență capadociană, și zeiței egiptene Isis. Elementelor religioase li s-au adăugat și penetrarea ideilor filozofice ale elenismului printre categoriile cele mai elevate ale Romei atrase îndeosebi
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
modificată de cultul împăraților, fundamentul religiei oficiale. Cultul suveranului și-a avut originea în Orient, iar fundamentul religios al puterii sale era cunoscut încă din vechime. Augustus a putut să se lege cu ușurință de cultul suveranului existent în provinciile orientale ale imperiului când a construit, în aceste provincii, temple și statui odată cu cea a zeiței Roma, nerespingând onorurile de cult pregătite oficial de autoritățile citadine ori de adunările provinciale. Acestea i-au au fost acordate cu bucurie chiar persoanei lui
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
i se acorde acestuia consecratio (sacralizarea) sau introducerea printre divinități; îl primise deja printre ființele cerești pe Cezar, ca Divus Iulius, acordându-i un cult special cu un sacerdoțiu propriu, introducând astfel cultul religios al dinastiei Iulia. Fără îndoială influențele orientale din Roma și-au adus aportul ulterior în această direcție. Octavian a putut să accepte titlul de Augustus, care avea în sine ceva sacru. Trebuia să se aducă sacrificii geniului împăratului chiar și în casele private, deoarece se credea că
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
omului, a trebuit să intre într-un conflict teoretic și practic cu acest stat. 2.3. Cultele orientale În timp ce cultul împăraților, aparținând oficial statului, a avut o importanță și o difuziune generală mai mult în Orient decât în Occident, cultele orientale ale misterelor și-au păstrat fără întrerupere caracterul original privat, deși influența lor era sensibilă în mai toate straturile sociale ale populației imperiului. Motivul cel mai profund al forței lor de atracție trebuie căutat în pretenția lor de a oferi
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]