8,218 matches
-
moară lângă neveste și copii, decât lângă Puarem. Târziu, când potopul se liniști, rămaseră întregi, în chip de ostroave mărunte, munții din lanțul de miazănoapte, unde fusese odată Piscul Sfânt, și cele trei lanțuri de munți de pe fostul țărm răsăritean, prefăcute în trei grămezi de insule mai mari și mai mici. Rămăsese chiar și o parte din Muntele de Foc, care mai fumega și acum, însă neputincios. În aceste ostroave scăpară vremelnic unii atlanți și unii robi, dar ostroavele erau sărace
Luntrea Sublimă by Victor Kernbach [Corola-publishinghouse/Imaginative/295598_a_296927]
-
băuse. Dar se ținu de plută și nu muri. Și într-o zi marea se liniști și cerul se lumină. Descoperi între bârne o vâslă. Făcu din ea undiță, și după ce izbuti să prindă întîiul pește cu mâna și îl prefăcu în momeală, trăi din pescuit. În sfârșit, pluta lui îl aduse aici. - Și acuma ce vrei să faci? îl întrebă unul din păstori. Omul ridică din umeri. Apoi se uită lung la pluta lui. - Aici nu este nimic de mîncare
Luntrea Sublimă by Victor Kernbach [Corola-publishinghouse/Imaginative/295598_a_296927]
-
au izbutit să ajungă pe țărmuri necunoscute, dincolo de orice capăt bănuit al lumii, unde au și rămas, uitîndu-și țara scufundată în mare, dar sădind în amintirea neamurilor în mijlocul cărora se așezau vestea îngrozitoare adusă de dânșii. Această veste a rămas, prefăcută de oamenii fiecărui veac, după puterea amintirii și mai ales după felul lor de a o pricepe. Departe la răsărit, în alte mări din partea de miazăzi a pământului, neamurile cu pielea întunecată și cu păr cârlionțat și des care locuiau
Luntrea Sublimă by Victor Kernbach [Corola-publishinghouse/Imaginative/295598_a_296927]
-
pe o insulă uriașă și aproape rotundă, auzind de la un astfel de călător rătăcit despre plecarea perechii pământene în luntrea minunată a străinilor socotiți zei, povestiră urmașilor că după potop oamenii scăpați de la înec au fost strămutați în cer și prefăcuți în stele. Popoarele povesteau întîmplările ascultate, fiecare în felul lor. Unele, moștenind știrea fugii lui Tefnaht în luntrea străină, ziseră că un zeu Phaeton a încercat să ducă prin văzduh carul de foc al tatălui său, al soarelui, și că
Luntrea Sublimă by Victor Kernbach [Corola-publishinghouse/Imaginative/295598_a_296927]
-
crezând că visează, își sprijini un obraz de umărul cârmaciului, lângă care ședea. Mintea ei nu putea să priceapă dacă acest străin a adormit-o făcînd-o să viseze atât de frumos, sau dacă, pentru a-i cuceri mai repede dragostea, prefăcuse râul în panglică și copacii în flori. Zări apoi sub piciorul ei încălțat în mătase înflorată cu fire de aur și de argint niște câlți sau aburi lăptoși. Întrebă: - Unde mă duci acuma, străinule? Ce sunt aburii pe care-i
Luntrea Sublimă by Victor Kernbach [Corola-publishinghouse/Imaginative/295598_a_296927]
-
spate căutând să i le lege. Chiar de-ar fi vrut să-și folosească arma albastră dată de Hor, nu mai avea cum. Văzând ce se petrecea, Mai-Baka înțelese numaidecât că cei patru inși erau vânători de robi, și se prefăcu neputincios căzând cu fața la pământ și cu mâinile sub el. Doi îl legau pe Auta, alți doi se căzneau să-i tragă celuilalt mâinile de sub trup. Și când se așteptau mai puțin, Mai-Baka se întoarse fulgerător în genunchi și își împlîntă
Luntrea Sublimă by Victor Kernbach [Corola-publishinghouse/Imaginative/295598_a_296927]
-
Lot în Țoar. Auta îl strigă, și Lot se apropie cu toți ai săi, aruncîndu-se în pulbere cu mâinile ridicate spre cer. - Unde-ți este femeia? îl întrebă Auta. Lot începu să plîngă: - S-a uitat înapoi și s-a prefăcut în stâlp de sare. Auta oftă. Era încredințat că Lot n-o mai putuse vedea, căci dacă s-ar fi uitat și el îndărăt n-ar mai fi ajuns aici. Stâlpul de sare era născocit de el, însă femeia pierise
Luntrea Sublimă by Victor Kernbach [Corola-publishinghouse/Imaginative/295598_a_296927]
-
e totuși o formă mai subtilă de gândire. Ele au izvorât din câte un complex de memorări a unor fapte reale, uneori auzite, alteori văzute de departe. Iar generațiile ulterioare au hipertrofiat în același timp, simplificând uneori până la esențe, au prefăcut, au interpolat. De multe ori nucleul principal al legendei este așa de copleșit de stratificările ulterioare, că abia îl mai găsești. Omul în trecutul îndepărtat era pus în situații care-l depășeau și pe care voia să și le explice
Luntrea Sublimă by Victor Kernbach [Corola-publishinghouse/Imaginative/295598_a_296927]
-
aduce locuința cât mai aproape de ordinea obișnuită, stăpânul scotoci prin sertare și dulapuri după hârtii personale, scrisori, fotografii și manuscrise, din care făcu un foc În curtea din spate. Rămase aplecat sumbru deasupra filelor care se chirceau, Înnegrindu-se și prefăcându-se În cenușă, Împungându-le din când În când cu un băț, ca ofițerul de serviciu al unei armate În retragere, care distruge documentele ce nu trebuie să cadă În mâna inamicului. Servitorii Își amintiră de un foc mult mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
el. Telefonează din Liverpool. A sosit cu vaporul azi-dimineață. — Mulțumesc, Noakes. În timp ce se duce să preia convorbirea, Theodora reflectează că omul nu pare să aibă nici o dificultate când vorbește la telefon. Nu se poate Împiedica să nu creadă că se preface mai surd decât este În realitate, dar nu are nici cea mai mică intenție de a-l aborda pe această temă. Una dintre ultimele scrisori pe care i le-a dictat HJ Înainte de atac a fost către secretarul particular al
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
Nici eu și nici Emma nu ne-am mai ostenit să le citim pe celelalte două. Femeia nu știe să scrie, Henry. Nu ca tine. — E frumos din partea ta că mi-o spui, dragă Kiki, și n-am să mă prefac că nu sunt de acord. Fapt este Însă că cererea e tot mai mică pentru romanele mele. E o perspectivă Înfricoșătoare - și Îți spun toate astea În cel mai mare secret, mă Înțelegi, repetă el, apucându-l pe Du Maurier
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
eforturilor făcute la maturitate pentru regăsirea unei lumi pierdute a senzațiilor. Dădu peste o expresie, „durerea provocată de tăișul amintirilor fericite“, care Întrupa starea de spirit generală. Totul avea mult farmec și delicatețe, iar Henry nu avu nevoie să se prefacă, la finalul lecturii, pentru a-l felicita pe autor și a-l Îndemna să Își continue munca. Jusserand i se alătură, confirmând autenticitatea culorii locale franceze. Du Maurier era Încântat de o asemenea primire. Henry vedea limpede că proiectul Îl
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
În fiecare zi, James, Îl asigură Compton. Dar, dacă nu apărea timp de o zi sau două, actorii aveau tendința de a lăsa accentul să se lenevească sau de a introduce contribuții proprii, neautorizate. Oricum, era inutil să stea acasă, prefăcându-se că lucrează. Gândurile Îi erau acaparate de piesă. Uneori, Compton se arăta iritat de comentariile și Întreruperile lui, dar actorii le răbdau cu bunăvoință. Și-i făcuse prieteni aducând de-ale gurii. Șocat să constate că repetițiile durau de la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
cedeze 5 000 dolari din partea care Îi revenea. — Ești foarte generos, Îi spuse Katharine, auzind de gestul lui. — Nu știu de ce, dar cei din familia James se ceartă Întotdeauna pe testamente, iar asta mă deranjează foarte tare, Îi replică el, prefăcându-se că o făcuse pentru a Încheia cât mai rapid disputa. În realitate, Încerca să Își Împace conștiința, tulburată de o vină transferată asupra lui și legată de Bob și de fratele lor mort, Wilky - transferată dinspre tatăl lor și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
acela de a zăbovi prea mult asupra ideii de moarte. Desigur, exista și o altă explicație pentru comportamentul ei, a cărei contemplare Îi crea lui Henry un disconfort profund, și anume faptul că plănuise deliberat și rece să se sinucidă, prefăcându-se doar că are mintea tulburată de boală. Termenul „sigilat“, care apărea de mai multe ori În mesaje și care sugera secrete Întunecate așteptând să fie scoase la iveală, Îi stârnea teama. Nu se Îndoia că Fenimore se omorâse și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
să fugă. Dramaturgul hotărâse ca eroul său, nedumerit de prezența lui Round, să Încerce să Îi afle intențiile Îmbătându-l, În timp ce Round Încerca să adoarmă bănuielile lui Guy prin aceeași metodă, astfel că beau fiecare În cinstea celuilalt și se prefăceau amețiți, când de fapt se descotoroseau de băutură turnând-o În ghivecele cu flori, În vaze și alte recipiente aflate la Îndemână. Dat fiind că piesa, evident, nu se voia o farsă, publicul - sau cel puțin cel care ocupa locurile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
unui filistin cu vederi Înguste, care deținea ipoteca, o Înapoia proprietarului de drept și accepta să se mărite cu el, aranjând În același timp și viitorul matrimonial al fiicei filistinului. Intriga benignă Îi cerea, la un moment dat, să se prefacă a fi un ghid care arată casa unui grup de turiști rămași cu gurile căscate, moment comic pe care Își Închipuia că Ellen Terry avea să Îl interpreteze sclipitor. Una peste alta, era foarte mulțumit de progresele rapide pe care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
care Moscheles părea că vrea să definească libertatea În purtări, neconvențională, neintenționată, manifestată de tânăra eroină a lui Du Maurier. Cei doi bărbați o găsiseră atrăgătoare și Împreună formaseră un triunghi al flirtului, În care Du Maurier și Moscheles se prefăceau - dar poate nu doar se prefăceau - că sunt rivali În lupta pentru sentimentele ei. Moscheles nota că, În această luptă, era dezavantajat de faptul că, trebuind să Își continue studiile la Antwerp, nu-și putea petrece decât weekendurile În Malines
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
definească libertatea În purtări, neconvențională, neintenționată, manifestată de tânăra eroină a lui Du Maurier. Cei doi bărbați o găsiseră atrăgătoare și Împreună formaseră un triunghi al flirtului, În care Du Maurier și Moscheles se prefăceau - dar poate nu doar se prefăceau - că sunt rivali În lupta pentru sentimentele ei. Moscheles nota că, În această luptă, era dezavantajat de faptul că, trebuind să Își continue studiile la Antwerp, nu-și putea petrece decât weekendurile În Malines, În vreme ce Du Maurier o avea pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
plate, nepavate ale comitatului. Deplângându-le accentul neglijent, american, Își asumă sarcina de a le corecta. O dată le auzi imitându-l - „Nu roche, Edith, ci ro-chi-e“, „Nu mda, ci da“ - și chicotind Împreună până la lacrimi. În prezența lui, Însă, se prefăceau afectate de critici - „Vai, vere Henry, cât ești de nendurător!“, „Ne-În-durător, Rosina“ - și resimțea o oarecare plăcere subtilă În a le admonesta. Găsi peisajul din Suffolk, cu satele sale adormite și estuarele pline de păsăret, atrăgător În felul său liniștit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
tu? Întreabă ea. Burgess ridică din umeri. — Probabil c-o să mă-ntorc la regiment. Nu a primit Încă nici o Înștiințare de lăsare la vatră. Dar nu te trimit Înapoi pe front, nu? face Minnie. Burgess nu aude Întrebarea, sau se preface că nu o aude. — Eu o să-mi iau o slujbă la fabrică, spune Minnie. O fabrică de muniție. — Minnie, cum poți să spui așa ceva?! zice Joan Anderson, șocată. — Și de ce nu? o sfidează Minnie. Leafa-i bună - și pot să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
lucru. Apoi ne atingeam și pentru o clipă uitam cine eram și dansam melodia ce o vroiam, pe care o scriam negru pe negrul cerului. Și acel tip de întâlnire se transformă într-un ritual secret al nostru, să ne prefacem că după ce intram în casă și ne mai îmbrățișam o dată în hol adormeam bine. Adevărul e că, deși după întâlnire visam, nici unul nu dormea. Și mie, ca și lui, casa ni se părea cuibușorul nostru. Nu chemam pe nimeni acasă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1508_a_2806]
-
privii cu sictir și pusei prosopul deoparte. Apoi trebui să suport privirile cercetătoare ale Améliei. Când Angi nu băgă de seamă, Amélie mă privea cu reproș: Și dacă se întâmpla ca Angi să o surprindă țintuindu-ne cu privirea, se prefăcea că se uită în gol. Și tot așa era atmosfera, când era pace. Căci mai fură dăți când între toți existau reproșuri, ieșeau la iveală frustrări mai vechi, cum ar fi de pildă între Françoise și Eduard. Și astfel investii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1508_a_2806]
-
ce nu erau în mine până acum. Nu știi ce-mi faci! Te rog! Oprește-te! Bine. Se oprește, însă în el are loc o schimbare. E foarte preocupat de ceva și foarte nervos. Mă ridic în fund și mă prefac preocupată de eventualele răni. Îmi frec încheieturile. Și în clipa următoare o rup la goană. El izbește înjurând și pleacă nervos după mine. Când mă apucă de braț și mă smucește. Țip. El mă trage după el. Însă eu apuc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1508_a_2806]
-
la fel. · " Nu renunțăm la nimic, vrem tot" Eu le vreau pe toate, numai că, se poate să nu rămân cu nimic. · · · · După ce moare tata, aflu că a mai avut o fiică. Nu vreau să o cunosc, vreau să mă prefac că nu există. Însă ea află de înmormântare și vrea să vină. Eu nu vreau. În ceea ce mă privește, eu vreau să fiu cu tatăl meu și ea nu are ce căuta. Îi spun, frumos, că nu poate veni. Atunci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1508_a_2806]