8,366 matches
-
adorat-o) și imensele consecințe care au decurs din ea, În ce privește modul nostru de a vedea și gândi lumea ce ne Înconjoară. Este ceva mai mult decât un alt altar faimos al iubitorilor de natură, cum ar fi Selborne sau Coate Farm sau Walden Pond. De fapt, cu tot aerul său tihnit și delicat, se aseamănă mai mult unei explozii nucleare, ale cărei radiații și mutații În interiorul creierului uman au fost incalculabile și continuă să rămână astfel: locul unde a poposit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1911_a_3236]
-
firești, fără să fiu nevoit să-mi testez curajul. Apoi a apărut Ronnie Cordero. Era un mexican de categorie mijlocie din El Monte, rapid, cu lovituri puternice ale ambelor brațe și o apărare excelentă, cu garda ridicată tot timpul și coatele lipite de trup, pentru a para loviturile la corp. La numai nouăsprezece ani avea oase solide pentru greutatea sa, fapt care-l putea propulsa cu două categorii mai sus, la grei și la banii învârtiți cu lopata. Avea pe răboj
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
am studiat adversarul. Din spatele sălii, îl urmăream pe Blanchard cum boxează în ringul central. Căutam greșeli în stilul lui de atac și-i evaluam reacțiile când partenerii lui de antrenament deveneau mai ofensivi. Am remarcat că în clinciuri își ținea coatele pe lângă trup, ca să evite loviturile la corp, lăsându-l descoperit pentru mici upercuturi neașteptate, care l-ar fi făcut să ridice garda și l-ar fi lăsat descoperit pentru croșeele expediate în coaste. Am mai remarcat că loviturile lui cele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
că loviturile lui cele mai bune, contrele de dreapta, sunt întotdeauna telefonate, după doi pași la stânga și o fentă din cap. Am văzut că în corzi e de neoprit, că își poate țintui acolo adversarii mai ușori cu ghidonări din coate, alternate cu lovituri scurte la trunchi. Mutându-mă mai aproape, i-am văzut cicatricele de la arcade, pe care ar trebui să le ocolesc, ca nu cumva meciul să se oprească din cauza rănirii lui. Asta mă irita, dar o cicatrice lungă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
în trombă. Harry Sears dădea o dușcă pe gât, în văzul unei duzini de polițiști. Am citit groază în ochii lui. Echipa foto se împrăștiase la fața locului, cu aparatele de fotografiat îndreptate spre pământ. Mi-am făcut loc cu coatele printr-un grup de polițiști și am văzut despre ce era vorba. Era trupul gol și mutilat al unei tinere, tăiată în două de la brâu. Partea de jos zăcea cu picioarele răscrăcărate în buruieni, la câțiva metri de partea de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
Liggett, detectivul Navarette, sergentul Pratt, detectivul J. Smith, detectivul W. Smith și sergentul Vogel. După instructaj toți cei nominalizați să ia legătura cu domnul locotenentul Millard. Russ, sunt ai tăi. Mi-am scos stiloul și mi-am împins ușor cu cotul vecinul de scaun, ca să am mai mult spațiu de scris. Toți cei din jurul meu au procedat la fel. Se simțea cum atenția lor se canalizează spre partea din față a sălii. Millard vorbi pe tonul lui de avocat pledant: — Ieri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
dădea în camera de interogatoriu. Fiecare persoană se chinuia să arunce o privire prin fereastra-oglindă a cămăruței din mijloc, de pe partea stângă. Din difuzorul agățat pe perete răsuna vocea blândă și convingătoare a lui Russ Millard. L-am împuns cu cotul pe un polițist din apropiere. — A mărturisit? Omul clătină din cap. — Nu. Millard și partenerul lui aplică tactica aia cu polițistul bun și polițistul rău. — A recunoscut c-o cunoaște pe fată? — Mda. Am pus mâna pe el cu ajutorul celor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
cealaltă a mesei. Ramona ratase un cartof și furculița îi alunecase pe fundul farfuriei. — Mamă, te simți bine? o întrebă Emmett. Îți place mâncarea? Cu ochii în poală, Ramona răspunse: — Da, tată. Mi s-a părut că Martha îi atinge cotul. Madeleine își reluă mângâierile pe sub masă. — Mamă, tu și cu geniala noastră fată n-ați făcut nici un efort să-l întrețineți pe oaspetele nostru. N-ați vrea să participați la conversație? Madeleine își înfipse degetele de la picioare în glezna mea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
la categoria semigrea și nu-i deloc blând. Nu-i așa, colega? Mi-am strâns pumnii. — Sunt neamț. Nu beau, nu fac pipi. Nu tu Johnnie, nu tu poveste. Aproape că i-am sărit în gât. Russ mă apucă de cot și mă ținu ca într-o menghină, în timp ce se târguia: — Joe, îți propun un târg. Întâi ne convingi că ai întâlnit-o pe Betty Short. Dă-ne niște detalii. Nume, date, descrieri. Dacă faci asta, când luăm o pauză, tu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
cap și l-am izbit cu el de capotă. Johnny se împletici. În jurul lui totul se încețoșa încetul cu încetul. L-am sprijinit. Russ i-a suflecat mâneca stângă și i-a injectat cocteilul cel năucitor în venă, la încheietura cotului. De-acum era leșinat de-a binelea. I-am luat pistolul calibrul 38 din toc, l-am azvârlit pe scaunul din față și l-am îndesat pe Johnny pe bancheta din spate. M-am strecurat lângă el, iar Russ a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
23. Vezi, asta nu-mi place mie în spațiu, că niciodată nu știi la cât e ceasul. Pe vremea mea timpul nu era relativ. Dacă se stabilea o oră, ora H de exemplu, aia rămânea. Acum trebuie să calculezi ora cot la cot cu toți nespălații. Stejeran! — Păi nu vă poate răspunde! zise Getta 2. E scos din priză. — Așa e, da, că eu îl scosei. Fii bună, te rog, și introdu-l matale. Getta 2 luă cablul și îl conectă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2120_a_3445]
-
asta nu-mi place mie în spațiu, că niciodată nu știi la cât e ceasul. Pe vremea mea timpul nu era relativ. Dacă se stabilea o oră, ora H de exemplu, aia rămânea. Acum trebuie să calculezi ora cot la cot cu toți nespălații. Stejeran! — Păi nu vă poate răspunde! zise Getta 2. E scos din priză. — Așa e, da, că eu îl scosei. Fii bună, te rog, și introdu-l matale. Getta 2 luă cablul și îl conectă la priză
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2120_a_3445]
-
Andromeda Roșie”, Felix S 23 și tovarășii lui începură să-și facă obișnuitul program de seară de deparazitare a circuitelor și verificare a funcționării ansamblurilor mecanice sistem autohton din care erau alcătuiți, insistând mai ales asupra pârghiilor sistem import de la coate care cam scârțâiau, când, deodată, la ușa principală a „Bourului” se auziră bătăi puternice și-n difuzorul de captație exterioară răsună un glas disperat: — Tovarăși, deschideți! Roboții noștri se repeziră la hublou să vadă cine bate la ora aceea, în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2120_a_3445]
-
Amărășteanu -, direcția s-a blocat, iar viteza crește fără să-i fac nimic. Aciobăniței se șterse la ochi, se aplecă deasupra bordului și privi. — Da, văd, mormăi el. Trebuie să fie ceva... Ia vezi, nu te-ai pus cumva cu cotul pe vreo clapă sau manetă dintr-astea fără să-ți dai seama? — Ei, tovarășe comandant!... răspunse jignit Amărășteanu. Doar nu e prima oară când conduc! — Adică pilotezi, spuse Aciobăniței, că de condus eu conduc. E o nuanță. — Mă rog, pilotez
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2120_a_3445]
-
Din fericire pentru Bilha, nașterea a fost tot atât de rapidă și de ușoară pe cât fusese sarcina de grea. După o dimineață de gâfâieli și gemete, s-a așezat pe cărămizi, iar Rahela s-a ghemuit și ea luând-o în brațe. Coatele Bilhei se odihneau pe genunchii îndoiți ai Rahelei și era ca și cum cele două femei împărțeau același pântec în acel moment teribil când copilul își făcea drum afară. Fețele lor se contorsionau și se roșeau în același timp și au țipat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
așteaptă dintr-un moment în altul. Trimite fata să le spună. Nu pot să mai întârzii. - Mă tem că va trebui, am spus și am ieșit din cameră. Re-mose a venit după mine în bucătărie și m-a luat de cot, ca un stăpân gata să-și lovească servitorul neascultător. M-am tras și m-am uitat în ochii lui. - Nakht-re mai degrabă ar fi murit decât să se poarte așa cu o rudă - cu atât mai puțin cu o mamă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
frământând apa cu disperare. Râdeam și înghițeam apă. Nu mă mai distrasem așa ca un copil de pe vremea când fiul meu era bebeluș. La sfârșitul călătoriei spre nord, deja puteam să-mi țin capul la fund și chiar să înot cot la cot cu Benia. Când stăteam apoi de vorbă amândoi în pat, i-am povestit cum a fost prima dată când am văzut un om înotând în drum spre Haran. - Erau egipteni, am zis, pentru că îmi aminteam vocile lor. Mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
cu disperare. Râdeam și înghițeam apă. Nu mă mai distrasem așa ca un copil de pe vremea când fiul meu era bebeluș. La sfârșitul călătoriei spre nord, deja puteam să-mi țin capul la fund și chiar să înot cot la cot cu Benia. Când stăteam apoi de vorbă amândoi în pat, i-am povestit cum a fost prima dată când am văzut un om înotând în drum spre Haran. - Erau egipteni, am zis, pentru că îmi aminteam vocile lor. Mă întreb dacă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
eu mutat în altă celulă ca să nu devin obiectul răzbunării celui reclamat. Dar această întâmplare mi-a atras antipatia generală, și a deținuților și a gardienilor care se uitau în altă parte când cineva profita de înghesuială ca să-mi vâre cotul în burtă sau îmi punea piedică și mă rostogoleam pe jos. N-am avut ce face și m-am întors la metoda prin care mă apărasem la spital. Am început să-i tratez pe gardieni ca pe niște oameni importanți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
dar cum eram flămând n-am făcut nazuri. M-am lungit apoi în pat și ara adormit de cum am pus capul pe pernă. Când m-am trezit, soarele nu mai bătea în geam. Era mult după-amiază. M-am așezat cu coatele pe pervazul ferestrei și priveam marea care se clătina luminoasă sub un cer indolent. Pescărușii țipau, fericiți sau cruzi, era greu de știut. Valurile spălau țărmul cu spuma lor albă. Era o zi splendidă, frumoasă ca un păcat. Dintr-odată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
urmă, pe un ton îndatoritor, mă încredință că nu exista o cameră mai luminoasă, ceea ce mă determină să renunț la cererea mea. Ați văzut stâncile? mă întrebă el ca să încheie discuția. Și mă lămuri că se găseau după un mic cot pe care-l făcea țărmul, la nord de azil. Cum nu aveam ceva mai bun de făcut, m-am dus să le văd. Portarul m-a salutat ca pe o cunoștință veche, cu aerul „ei, ai văzut că te-ai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
această punctualitate, puteai să-ți faci nevoile alături de el. Și ce umană ți se părea lumea atunci! Tu, alături de Jupiter. Fiecare săvârșind același lucru simplu și esențial. La nevoie puteai să faci o mișcare stângace pentru a-l atinge cu cotul din greșeală. El întorcea spre tine ochii săi aroganți, examinându-te o clipă prin lentilele ochelarilor, ca pe o muscă, apoi revenea la prea omeneasca lui operație. Nici zeii nu pot fi fără întrerupere zei. Din când în când, pentru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
se întoarce fără să-ți răspundă la surâs. Intri într-o ușoară panică, fiindcă nu știi dacă nu cumva l-ai supărat. Îți trec prin minte, fulgerător, tot felul de grozăvii. Dacă l-ai deranjat când l-ai atins cu cotul? Dacă nu i-a plăcut că ai stat prea aproape de el? Doar nu ești tu de vină, nu tu ai fixat distanța dintre... Sau poate nu i-a plăcut mirosul? Dar ce, numai tu ai urinat acolo? Nu mirosea și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
interzisă”. Diavolul rni-a șoptit să nu țin seama de interdicție. Când am încercat ușa, am constatat, mirat, că nu era încuiată. A scârțâit prelung și s-a deschis. M-am pomenit într-un alt coridor, cufundat în semiobscuritate. La un cot al acestui coridor, m-am izbit de o ușă metalică pe care cineva scrisese cu var: „Magazie”. A trebuit s-o iau la dreapta. Am mers apoi un timp, până când m-am trezit, fără să înțeleg cum ajunsesem acolo, pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
de o stare care semăna cu fericirea. Ieșisem dintr-un tunel umed, friguros și murdar, într-o sală strălucitoare în care vechiul cioplitor de cruci se simțea răzbunat. M-am așezat pe fotoliul mai scund, rezervat oaspetelui, mi-am înfipt coatele în masa de răchită și am început să mă privesc cu o plăcere nesfârșită. Cum spusese Victor? Că va veni ea era rațiunii? Ba să nu vină, sau să nu revină niciodată, m-am gândit, dacă era rațiunii închidea sala
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]