10,472 matches
-
iar colectiv, această conștiință de sine, tradusă în acceptarea și creșterea propriei valori, se universalizează pe fundalul construcției ierarhiilor sociale întemeiate în recunoașterea statutului fiecărui teoretician de performanță. Există, deci, o conștiință a valorii mutual-împărtășite întemeiată pe conștiința de sine devenită reper axiologic absolut, în condițiile în care numai pe experiența proprie deschizătoare de perspective comprehensive se poate construi o concepție despre lume și o autentică doctrină socială coezivă. Celula corpului social devine, astfel, interioritatea monadologică și de la ea pornind se
Conştiinţa de sine. Eseu despre rolurile multiple ale reflexivităţii by Vlad-Ionuţ Tătaru [Corola-publishinghouse/Science/929_a_2437]
-
Bașotă, Lazu și alții. Cercetătorul Gh. Bezviconi citează iluștri cărturari, demnitari și hatmani ca Ion Potcoavă urmat în Ucraina de numeroși asociați, Domnița Ruxandra soția lui Timuș, fiul lui Bogdan Hmelnițchi, domnitorul Gh. Duca ajuns hatman al Ucrainei, numeroși boieri deveniți nobili ucraineni, Dumitrașcu, Apostol, Armașevschi, Brazuli. Dimitrie Cantermir ajunge în Rusia cu mii de oșteni și boieri precum Rugină, Buhuș, Bantăș, Banar, Nacu, Nour, Merescu, Dicescu, Racoviță, Sturza, Codreanu. Un însemnat val de pribegi spre Răsărit a avut loc sub
ALBUM CONSEMN?RI REPORTAJE 1989 - 2002 by Vlad Bejan () [Corola-publishinghouse/Science/83887_a_85212]
-
cea mai numeroasă. Majoritatea vin periodic în România pe care o descriu cu dragoste si nostalgie. Zaven Karaigian - medic, Ilie Gilbert - științe politice, Marcu Preotescu - inginer și avocat, Ștefan Kitzemia - fost militar, Mariana Iacob - medic, Alexandru Mateescu - preot, Domnița Ileana - devenită maica Alexandra din conducerea Coloniei din Brazilia, H.H. Stahl - sociolog, Jean Boghici - inginer. Mărturisirile lor sunt unanime că se gândesc la țară, vorbesc cu recunoștință de profesorii lor, despre datini, de biserici, de virtuțile țăranului, de plăcerea de a vorbi
ALBUM CONSEMN?RI REPORTAJE 1989 - 2002 by Vlad Bejan () [Corola-publishinghouse/Science/83887_a_85212]
-
cei veniți anterior, în spații artificiale reduse ceea ce a determinat frământări și instabilitate, fenomene ce în Balcani s-au prelungit până în epoca contemporană. Populația veche, autohtonă, a continuat să viețuiască în grupuri izolate unele contopindu-se în masa noilor popoare devenite majoritare, altele se mai mențin și în zilele noastre. Dovezi arheologice sau documente istorice permit identificarea unor formațiuni din lumea traco-romană, demult dispărute. Altele se mențin cu denumirea de români, aromâni, vlahi, fărșeroți, cuțovlahi, rumeri, etc. Cucerirea romană (în Dalmația
ALBUM CONSEMN?RI REPORTAJE 1989 - 2002 by Vlad Bejan () [Corola-publishinghouse/Science/83887_a_85212]
-
regulă, pacientului îi rămân active doar funcțiile biologice vegetative (respirație, circulație sangvină, digestie, diureză), însă este complet inconștient, inert și incapabil de orice relaționare cu lumea înconjurătoare. De fapt, pericolul prezentat de prelungirea abuzivă a tratamentului și a îngrijirilor greoaie, devenite chiar traumatizante pentru familia și prietenii care și-au pierdut oricum orice speranță, fie ea calificată de către literatura de specialitate drept „încrâncenare terapeutică“ sau „încăpățânare nerezonabilă“, a fost subliniat de multă vreme de către Consiliul Europei, care, în 1999, preciza că
MALPRAXISUL MEDICAL by RALUCA MIHAELA SIMION () [Corola-publishinghouse/Science/1374_a_2741]
-
încheierea celui de-al Doilea Război Mondial, valori universale. Dintre acestea amintim: impunerea „forței dreptului” în dauna „dreptului forței” în relațiile internaționale, indivizibilitatea păcii, respectarea suveranității și egalității în drepturi a tuturor statelor (regăsite în cadrul Organizației Națiunilor Unite), „spiritualizarea” frontierelor (devenită o realitate în cadrul Uniunii Europene). Apărarea intereselor României și afirmarea acesteia pe plan internațional constituie cea mai importantă idee titulesciană, exprimată prin celebra formulă „de la național, prin regional, spre universal”. În pofida activității diplomatice dusă de Nicolae Titulescu, s-a hotărât
Demiterea ministrului român de externe Nicolae Titulescu (29 august 1936) by Marius Hriscu () [Corola-publishinghouse/Science/1605_a_3118]
-
Numai valuri de lumină trec în undă și dispar" (Peisagiu)7; "s-a risipit în lumină tăcerea" (Lumină vie)8; " Întunecimea aripează alb" sau "Nemărginitul se înstelează argintiu" (Cântec de noapte la mare)9. Se devoalează prin corpul scriiturii demantelate, devenită "scriitură spartă" (écriture éclatée, în ambele sensuri: dezmembrată, dislocată, fragmentată, dar și eclatantă, strălucitoare, luminată de ceea ce iese la vedere, proiectându-se pe ecranul ei)10. Ceea ce trece dintr-o stare în alta apare și dispare, nu se risipește în
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
vizibilității sensibile, după cum nu poate fi urmat în cuprinsul inteligibil - invizibil - al celor suprasensibile. Doar atât: văzul mult mai mare decât ochii 16. A vedea ceea ce ne e dat să vedem, darul vederii înaintea actului de a vedea, dincolo de obiectul devenit vizibil, mai mare decât pot suporta ochii 17. Excedent al revelatului inegalabil sau transcendența definitorie - insuportabilă - a oricărei viziuni agonic-ascensionale: "O lacrimă de pe strunele genei/ Rostogolită: astru aprins. Veșnicie. Netulburată mare". Aprindere a ceea ce dispare, astru sclipind în dezastru, dar
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
sus, splendoarea ta", îmbibat de "geamănă (...) lăuntrica splendoare"7. Interioritate absolută a ascunsului nemanifestat în care "misterioasa carne se face duh în noi", iar "semințe tinere-n lumină sus/ Trec iar prin carnea fructului, spre nemurire"8. Prin carnea fructului, devenită străvezie, se trece, căci - expusă pe un fundal de lumină - ea se rarefiază până la transparență, străpunsă de "nevăzutul mugurilor veșnici"9 care oferă vederii un alt peisaj. Ceea ce părea să fie o simplă antinomie a exteriorității, așa cum ni se înfățișează
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
abia acum îl pune cu adevărat în vedere. Vederea nu se oprește la limita de netrecut a obiectualității, nu e prinsă în densitatea "formală" a unei realități care i se supune și i se opune totodată. Ea trece prin obiectul devenit transparent pentru a vedea altceva; o sublimare ori o apoteoză a sensibilului, așa cum ne e dat să întrezărim în Semn 715: "Cum te uiți la o eclipsă de soare/ printr-un geam afumat,/ tot astfel se uită prin mine/ ochiul
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
de contemplare. Cea dintâi reprezintă jubilația extatică a ochiului care, ajuns în lumina preagolului iradiant, vede limpede, înțelege mai presus de vedere, se abandonează acestei stări de cumpănă sărbătorească, "o stare de răpire, de pierdere de sine după acel ceva devenit realitate"3. Ceea ce devine real inundă vederea până la orbire, saturează vizibilul cu semnele manifestării sale inaparente. Este adevărata stare poetică, a vederii care intuiește mai degrabă decât întrezărește, se lasă pătrunsă de lumină primind la sine chipul noii realități care
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
ființă pentru că e făcută să crească, finalitatea ființării coincizând cu originea înființării. De aceea, trecerea la prezență are loc la limită, în taina întâlnirii naturii cu finalitatea ei supranaturală, a chipului cu prototipul. Acolo unde, în adâncul nevăzut al naturii devenită icoană, aștepți "să fii luat la nuntă și să fii născut", în limita eshatologică unde sfârșitul reînființează natura, renăscând omul în condiția de fiu divin. Dispunerea (Ent-stellung) de care vorbește Heidegger este aici înlocuită cu nașterea (Entstehung). În acest cuprins
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
fenomenul nu e decât aparența, manifestarea voalată a unui deficit de ființă. A fi asemenea cu ceea ce dispare laolaltă cu vălul ce acoperă adevărul înseamnă, inversând sensul mitului platonician, a uita nu de ființă, ci de vanele imagini ale acesteia, devenite indiferente, pentru a avea împărtășire cu adevărul dezvăluit, alétheia. Repliere - reducție - până la pliul din urmă, la esența ireductibilă, nemanifestată, dar receptivă, astfel încât trupul dematerializat să nu fie decât mediul de primire și de exaltare a unei alte imagini: "Îngerii Domnului
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
1979, p. 130). 42 A "citi" imaginea inaparentului presupune într-adevăr o lectură regresivă, de-creatoare, poemul fiind înțeles drept "profunzimea deschisă asupra experienței care-l face cu putință, strania mișcare ce merge de la operă către originea operei, opera însăși devenită căutarea neliniștită și infinită a propriei sale obârșii" (Maurice Blanchot, Spațiul literar, Editura Univers, București, 1980, p. 276). 43 Fără îndoială că "ceea ce este spus în poem pare inseparabil de poemul care îl spune" (Roger Munier, op. cit., p. 129), dar
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
cf. poemele Îndoitura timpului sau Îndoitura arcului, în care "cuvântul se îndoaie-n cuvânt până când/ gândul se-ntoarce în atingeri și vederi și auz", vol. În umbra luminii, ed. cit., p. 39). Acum vederea lunecă "pe imaginea presată în sine", devenită transparentă: "Privesc prin foile pleoapei ca prin pergament/ - palimpsest diafan, încărcat de aripi, atârnând de voci" (Îndoirea cerului, vol. În umbra luminii, ed. cit., p. 27). 92 "Intru în apele clare, în undele timpului,/ în revărsarea imaginii pe maluri de
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
este cu totul străină de căderea din condiția paradiziacă. Este căderea din ordinea pe care ai perceput-o și în care nu ești"7. O lectură oarecum insolită a filosofiei blagiene a făcut Costică Brădățan, într-o teză de doctorat devenită carte-montaj (după expresia lui Ion Ianoși, cel ce scrie Postfața volumului), o cercetare cu îndrăzneală exegetică prin graba cu care și-a întins compasul analizelor peste toată cultura filosofică a secolului trecut 8. Autorul recunoaște la Lucian Blaga o "veritabilă
Cel de-al treilea sens by Ion Dur [Corola-publishinghouse/Science/911_a_2419]
-
scris, o întrebuințează însă cu subtilitate și acribie lipsită de ostentație. Textele pe care le publică, începînd chiar cu primul an de facultate, exprimă lecturi după lecturi, spirit critic, încercarea în reflecția pe cont propriu, contestînd, de cele mai multe ori, interpretările devenite prejudecăți și luînd în răspăr judecata de autoritate (ținta favorită e fie omul mediocru, fie omul cuminte, cel care nu judecă, ci prejudecă; nu prostia e obiectul acestor interpretări quasidomestice, ci altceva). Nici rîndurile publicate în Credința (v. nr. 2
Cel de-al treilea sens by Ion Dur [Corola-publishinghouse/Science/911_a_2419]
-
erorii. Cît privește devianța, dar și formele ei: marginalii, marginalizații, ereticii, devianții, exilații, disidenții, Morin sesiza existența unui potențial de devianță și de oficialitate care generează, la intelectuali, "apariția de devianțe în oficialitate și de oficialitate în devianță"; cea dintîi, devenită deopotrivă tendință și dominantă, se poate transforma într-o oficialitate de interior, deși ea își afișează nonconformismul și se opune puterii dominante. Intelectualul și puterea Constatăm cum conceptul de intelectual a avut în istorie aderența poate cea mai mare, cu
Cel de-al treilea sens by Ion Dur [Corola-publishinghouse/Science/911_a_2419]
-
responsabilitate asumată sînt, pînă la urmă, diferite. Și aici nu sînt deloc de acord cu Morin atunci cînd crede că intelectualul are "dreptul la iresponsabilitatea ideilor", chiar dacă e vorba fie și numai de cei ce au justificat terorismul prin ideile devenite, ele însele, asasini. Că există o libertate a jocului de idei, că intelectualii trebuie lăsați să se joace cu chibriturile, de asta nu se îndoiește nimeni. Numai că atare forme de ludic nu se pot confunda cu o zodie a
Cel de-al treilea sens by Ion Dur [Corola-publishinghouse/Science/911_a_2419]
-
autorului asupra istoriei și a societății. Ea reprezintă în intenția autorului o "critică a rațiunii istorice"1, concepută ca replică la Critica rațiunii pure. În Introducere în științele spiritului, Dilthey își expune pentru prima dată metoda hermeneutică și face distincția devenită celebră între științele naturii și cele ale spiritului. Vom completa referirile la Einleitung... cu o serie de trimiteri la Der Aufbau der geschichtlichen Welt in den Geisteswissenschaften (Construcția lumii istorice în științele spiritului), editată în 1910 și care are o
Dilthey sau despre păcatul originar al filosofiei by Radu Gabriel Pârvu [Corola-publishinghouse/Science/1405_a_2647]
-
din Ideen über eine beschreibende und vergleichende Psychologie (Idei privitoare la o psihologie descriptivă și comparativă 1894) "spre o comprehensiune generală a ființei"87 Pe scurt, Dilthey ar fi reorientat științele spiritului de la niște baze psihologice spre unele hermeneutice. Teza, devenită aproape un clișeu în epocă, e reluată de o serie de comentatori contemporani. Bunăoară, Erwin Hufnagel 88 susține că psihologia care în Idei despre o psihologie descriptivă și analitică era chemată să asigure "fundamentul definitiv pentru activitatea în domeniul științelor
Dilthey sau despre păcatul originar al filosofiei by Radu Gabriel Pârvu [Corola-publishinghouse/Science/1405_a_2647]
-
II, București, Editura Meridiane, 1982, traducere de George Lăzărescu), unde se găsesc o mulțime de argumente în favoarea anticlasicismului și, implicit, a romantismului diverselor manifestări din epocă, ne convinge cu ușurință că o Renaștere exclusiv clasică este totuși o simplă prejudecată devenită, din păcate, clișeu. 40 Cf. E. Spranger, Der Sinn... 41 Acest lucru îl face pe Edgar Papu să vorbească despre un "resort vegetal al trăirii cosmice" în cazul romanticului, pentru că acesta nu se poate desprinde de subiectivismul lui, aidoma unei
Dilthey sau despre păcatul originar al filosofiei by Radu Gabriel Pârvu [Corola-publishinghouse/Science/1405_a_2647]
-
de sub tutela principiilor ordonatoare ale filozofiei. Totodată, subliniem faptul că prin eforturile lui în această direcție, Dilthey se dovedește încă o dată receptiv la Zeitgeist-ul său, oferind prin tipologia propusă o rezolvare pe măsura amplorii acestui fenomen de redefinire a științelor devenite autonome. 190 Ibid. Mai mult decât atât, Comte împarte sociologia în statică socială și dinamică socială. Prima vizează condițiile vieții sociale, iar cea de-a doua evoluția acesteia (cf. Paul Menzer, Note la A. Comte, op. cit., p. 282, precum și E.
Dilthey sau despre păcatul originar al filosofiei by Radu Gabriel Pârvu [Corola-publishinghouse/Science/1405_a_2647]
-
lui și cel al lui Dilthey, evidențiind totodată relația celor doi cu filozofia kantiană. Mai întâi observăm că Schnädelbach echivalează primul stadiu al istorismului cu ceea ce Droysen numea Historik (vezi II, nota 1). Istoria este chemată să se substituie rațiunii, devenite insuficiente. Acest imperativ e subliniat de Droysen, care afirmă răspicat: "Etica și istoria (Historik) sunt, într-un fel, coordonatele. Fiindcă istoria (Geschichte) generează postulatul rațiunii practice, care a rămas de negăsit pentru rațiunea pură"24. Schnädelbach consideră că aici Droysen
Dilthey sau despre păcatul originar al filosofiei by Radu Gabriel Pârvu [Corola-publishinghouse/Science/1405_a_2647]
-
premoderne, moderne, postmoderne, „ultramoderne”. Le vom cerceta, în continuare, pe cele mai semnificative, încercând să sugerăm, din evoluția lor, fundamentele unei științe teleologice a curriculumului cât mai riguroasă teoretic și cât mai folositoare pentru formarea „omului complet” în „cetatea educativă” devenită „sat global”. Dar această zidire epistemologică o lăsăm pentru altă dată. (Va fi încercată în lucrarea noastră Pedagogia postmodernă și educația ultramodernă.) Note și referințe bibliograficetc " Note și referințe bibliografice" 1. P. Jackson, „Conceptions of Curriculum and Curriculum Specialists”, în
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]