8,218 matches
-
îl iubii la nebunie. Chiar îi dădui și o bucățică de inimă. Pentru a lua o bucățică dintr-a lui la plecare. Parcă simțind ceva, nu mă slăbea din priviri și îmbrățișări. Nu vroia să îmi dea drumul. Eu mă prefăcui că nu observ, însă nu-l înșelai. Își dădu seama că vreau să plec. Nu mă mai iubești? Ba da. Te ador. Ține minte chestia asta. Haide, lasă-mă să te fac fericită. Îl păcălii, țipând. El se întoarse o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1508_a_2806]
-
Damigenele sau dușmanii nu erau nici aici. Pentru a nu-i îngrozi definitiv și a-i face s-o tulească cu damigenele la vedere prin incinta clădirii, deșiratul "ofripse cu trucaje de Buftea". Căută să le ațipească vigilența. Adică se prefăcu că participă și el, cu însuflețire, la discuție, vorbind iute și mișcîndu-și amețitor colacii buzelor, parcă ar fi melițat. - Psît, bre piele! Bă, Bruță! Mă tot întreb, cataroiule... De ce i-o fărâmița ciohordoaica pe scârbele de cărăbuși?! Și, dacă
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
prin oraș, ar fi dat, din întîmplare, cu ochiul de marțafoi... Dar marțafoiul hoț, dat în paștele mă-sii de iscusit, nu s-a mulțumit la atât, dîndu-se rănit că fusese alungat de la mila prezidențială... Într-o dimineață, s-a prefăcut a coborî chiar întristat sub pământ... S-a pitulat în WC-ul ăla public, săpat cu excavatorul, pe mâna dreaptă, cum pătrunzi dinspre Herăstrău în Piața Romană și, înhăitîndu-se cu doi proaspeți folkiști, care la viața lor nu-l studiaseră
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
sui pe vârful norilor, voi fi asemeni Celui Prea Înalt"... Cei ce te văd se uită țintă mirați la tine, te privesc cu luare aminte și zic: Acesta este omul care făcea să se cutremure pământul și zguduia împărățiile, care prefăcea lumea în pustie, nimicea cetățile și nu dădea drumul prinșilor săi de război?""... Aparatul de taxare era un model vechi, cu plăcuțe metalice. Când nu se zgâia pe fereastră, Ho diábolos se amuza să-i gliseze cifrele, formând din ele
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
Bucureștilor, nu numai să nu li se mai sustragă nimic, dimpotrivă, atunci când e posibil, să li se atașeze ceva, o blană, un biju, în așa fel încît dânsele să nu observe până acasă. Evident, un sfert dintre păgubite doar se prefac. La 31 mai 1932 cade și guvernul Iorga-Argetoianu. După dejun, ostenit și cam nebărbierit, dl Iorga își prezintă demisia. Cărămida în capul primului-ministru! trâmbițează goarnele presei. Speciala! Ediție specială!" Dl. Argetoianu, refugiat într-un confesional, tămăduind inimi și intonând Psalmi
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
ar fi îngăduit celei unse să ghicească gândurile tuturor celor ce s-ar fi apropiat, la mai puțin doi metri, de ea. Nu știu câte au înghițit prostia asta gogonată. Sânt sigură că nici una nu spera să fie, propriu-zis, unsă. Dar se prefăceau că n-ar avea nici o îndoială asupra cavalerismului intențiilor lui Robin. Nici nu aveau anumite îndoieli. Cert e că 26 de capre au dat, în scurt timp, năvală în serele de portocali, acceptînd: Unu: să se plaseze exact în compartimentul
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
de-acum încolo? —Drăguță, întrebarea asta trebuia să i-o pui înainte să te măriți cu el. Alison a întors capul în direcția de unde i s-a părut că se auzise glasul femeii, însă toate persoanele de la masa doi se prefăceau că nici usturoi n-au mâncat, nici gura nu le miroase. Dacă idioții ar putea să zboare, s-a gândit Alison înfuriată, atunci sala asta ar fi un adevărat aeroport. Mireasa s-a lăsat să cadă pe scaun. Abia atunci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
ți se pare că vreun om te-a desconsiderat. — Nu-i adevărat! Julia părea jignită de moarte din cauza atacului - așa cum îl considera ea - la adresa caracterului ei nepătat. — Dă-mi un exemplu, a adăugat ea sfidătoare. Susan și-a mângâiat bărbia prefăcându-se că ar căzut pe gânduri. —Aaaa, păi, ia să vedem, ce exemplu să aleg? Sunt așa de multe... A, știu, pantofii Jimmy Choo! Julia s-a înroșit ușor și s-a foit pe scaun deranjată. — Nu știu la ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
nu m-am simțit mai bine, și-a spus ea. —Tu? —Și eu. Numai că trebuia să mă întâlnesc cu copiii mei să luăm masa. Lui Alison i-a căzut fața la modul vizibil, dar și-a mascat rapid dezamăgirea prefăcându-se îngrijorată pentru progeniturile potențial abandonate. —Vai, doamne... Poate că ai putea să-l rogi pe omul ăla... , a spus ea arătând către panoul de alamă, ...să sune și să roage pe altcineva să se ducă la ei. Bărbatul a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
goală în cealaltă. Denzel trebuia să mai aștepte. Bine, iubita mea. Susan s-a ridicat într-un cot și-a aruncat un ochi către ceas. Era 6:45 dimineața. —Stai doar să-mi iau halatul. Ca de obicei, Nick se prefăcea că doarme, cu toate că Susan știa că asta era imposibil. În mod normal, bărbatul avea un somn atât de ușor, încât s-ar fi trezit și la căderea unui ac pe covor. Însă în fiecare sâmbătă dimineața lucrurile decurgeau la fel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
să ripostezi, dar dacă ai să reușești, din când în când, o să vezi rezultatele, a explicat el îngăduindu-și un chicot scurt. O iubesc la nebunie, dar uneori are nevoie să-i mai reteze cineva nițel nasul. Susan s-a prefăcut speriată, după care a izbucnit și ea în râs. —Mulțumesc pentru sfat. O să-ncerc să-mi fac curaj. Ușa de la intrare s-a deschis și Nick, roșu la față, s-a prăbușit literalmente în hol. Milly stătea cocoțată pe picioarele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
problemei ar fi să te sprijini mai mult pe ajutorul ei. —Cum adică? — Păi, în loc s-o pui să facă diverse lucruri sau să-i creezi impresia că-i dai voie să petreacă timp cu nepoată-sa, te-ai putea preface că îți dorești o pauză și că ai nevoie de ajutorul ei. Alison dădea frenetic din cap în semn că era de acord. Chestia asta ar putea să funcționeze. Susan a luat o linguriță de spumă de cappuccino și-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
o sticlă de apă minerală și-a strâns-o la piept. —Vreau să dedic acest premiu părinților mei, pentru tot sprijinul pe care mi l-au acordat, și aș vrea să pun capăt sărăciei din întreaga lume, a declarat ea prefăcându-se că-și șterge o lacrimă din colțul ochiului. Toate au izbucnit în râs și atmosfera s-a destins. Numai Alison a revenit la mina serioasă. — Deci, tu chiar crezi c-ar trebui să încerc să vorbesc cu Sofia? s-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
dar sclipirea din ochi dădea de înțeles că replica nu fusese spusă cu încrâncenare. Julia a rânjit. — Știi ceva? De fapt, chiar te admir pentru chestia asta. Și partea cea mai haioasă este că, deși am venit aici să mă prefac că vreau să fim prietene, într-o altă viață cred că ne-am fi înțeles realmente foarte bine. Nu sunt așa de sigură, a spus Deborah dubitativ. —A, dar eu sunt. Foarte sigură. Fizic suntem diferite, dar din punctul de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
a fost o plăcere, a încheiat ea întinzând mâna peste masă. Și fără resentimente, da? Deborah i-a strâns mâna, dar cu un gest moale și parcă împotriva voinței. — Îți mulțumesc pentru prânz, dar mă tem că nu mă pot preface că nu am resentimente, fiindcă am. Din belșug. E absolut de înțeles, i-a răspuns Julia veselă, hotărâtă să încheie întâlnirea pe un ton rezonabil. Și eu aș simți la fel dacă aș fi în locul tău. După care Julia a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
la euro... despre ce naiba crezi c-am vorbit? l-a întrebat ea dând ochii peste cap. Despre tine, normal. —Ce i-ai zis? În ochii lui James se oglindea sentimentul de panică. Julia și-a țuguiat buzele și s-a prefăcut c-a căzut pe gânduri, de parcă s-ar fi străduit să-și aducă aminte. Adevărul era că ar fi putut să reproducă discuția cuvânt cu cuvânt, dar nu voia să-i dea bărbatului senzația că respectiva conversație fusese atât de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
Nu vreau să merg decât la oglindă, să-mi verific machiajul. Femeia s-a uitat la ea neîncrezătoare, dar s-a dat la o parte și-a lăsat-o să treacă. Odată intrată, Julia s-a poziționat în fața unei chiuvete, prefăcându-se că-și împrospătează rujul - cu toate că avusese grijă de asta de când era la masă - și că-și așază suvițele. Când a auzit zăvorul ușii de la WC, s-a întors și-a intrat în separeu înainte ca prima femeie de la rând
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
de toți cei aflați în încăpere. —Eu sunt actriță și foarte talentată, de altfel. Ce fel de filme faci? — Ce fel de filme ai vrea să fac? a rânjit James ridicând paharul în direcția ei. Julia l-a studiat puțin, prefăcându-se că se gândește ce răspuns să-i dea. Filme bune, i-a replicat. A, sunt foarte bun. Sunt foarte, foarte bun. Julia a sesizat că barmanul arăta de parcă era pe punctul să explodeze din cauza efortului de a părea că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
și asta într-un moment crucial al relației noastre, care știi că n-a fost tocmai relaxată. David avea acum o expresie mai puțin furioasă, dar privirea din ochi era aceea a unui om mort. — Aș fi putut să mă prefac că nu știu nimic. Sigur? a zis Fiona uitându-se la el întrebătoare. Ai fi putut într-adevăr să afli că Jake a luat Ecstasy contrafăcut și să nu-i zici nimic? — Da. Dar acum nu poți decât să mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
cu o privire dezaprobatoare. Nu... există o soție. Femeia s-a chircit sub cacofonia de „Julia, nu!“ și „Iarăși!“ care s-a abătut asupra ei. — O a doua soție, ca să fiu mai precisă. Julia și-a pus mâinile în cap, prefăcându-se că se apără de valul de lovituri care avea să urmeze, dar prietenele ei n-au făcut decât să zâmbească și să clatine din cap. Unii nu se-nvață minte niciodată, a protestat Fiona. Nu-mi spune că într-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
și se așeză deasupra lui, cuprinzându-i cu mâinile pliurile mari de carne, ciupindu-le și frământându-le cu încântarea unui copil. Râseră din nou. Virgil uitase și el de dezavantajele siluetei sale. — E ca și cum ai face pâine, chicoti ea, prefăcându-se că-i frământă burta ca pe un aluat. El ajunse o sigură dată la final, iar ea deloc. Atrofia tuturor organelor prin nefolosire. Dar neputințele lor nu erau importante pentru nici unul din ei. Reușita era cea care îi preocupa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
motive de îngrijorare era unicul bărbat pe post de curvă, Gilles Priape. Era prea leneș pentru dimensiunile lui. Iocasta știa că bărbaților le sunt necesare perioade de repaos mai lungi decât femeilor, dar îl suspecta pe monsieur Gilles că se prefăcea bolnav. înțelegeți, Gilles era tot o problemă de specializare: Gilles era singurul care practica artele amorului masculin și de aceea era obligat să recurgă la versatilitate. Totuși clienții lui păreau destul de mulțumiți. îl numeau Specialitatea Casei, spre marea nemulțumire a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
și înflorise, ieșind din copilări, și stătuse ore în șir goală în fața oglinzii, cu o carte pe cap, sugându-și stomacul și scoțându-și pieptul în fațăă Anul acesta n-ar mai fi existat nici mângâieri pe creștet, nici discuții prefăcute de adulți, nici amuzamentul îngăduitor din clipele când o zbughea nervoasă către camera ei înainte de miezul nopții, la cererea mamei sale. Anul acesta ar fi dansat până în zori, ba chiar mai târziu, și ar fi luat micul dejun sub sălciile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
nu știai ce-ți trebuie. Uneori, din exterior, aceste lucruri se văd mult mai bine și poate a încercat să te ajute. - Am știut mereu de ce am nevoie, de afecțiune. Asta mi-a lipsit mereu, încă din copilărie când mă prefăceam că adorm doar că să mă ia mama în brațe. Era unul din puținele momente în care îi furam afecțiunea. Pe atunci făceam totul ca să o primesc, acum am obosit să mai lupt pentru a o avea. Iar el nu
Clipe fragile by Mihaela Alexa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/100966_a_102258]
-
floare imaginară, pe care o atinse cu delicatețe de obraz și, sărutândo, o aruncă spre public. Culese o alta și, după lungi mângâieri, Începu să-i smulgă petalele, una cate una, și să le arunce În sală. Unii, râzând, se prefăceau că le prind din zbor. Și aplaudau Încântați. Lumina reflectorului principal dănțuia zglobie, lăsând dâre albe peste pânza de Întuneric transparent din sală. Apoi, se focaliză din nou pe Grimmi. Acesta, cu mișcări firești, luă o chitară mică și, sprijinind
Întâlniri cu Lola Jo - povestiri by Marius Domițian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1610_a_2999]