7,819 matches
-
din absolut fiecare pensie. Mare scandal a fost cu pensiile militarilor de rang înalt, în special a generalilor, pe care i-au umilit și chinuit, mai rău decât pe hoții de cai. Căutând, verificând și reverificând, au ajuns la Prunariu. Singurul român, care, până la acea dată, zburase în cosmos. Nu i-au putut găsi trei ani de activitate. și l-au penalizat, pentru asta. Erau anii în care el s-a pregătit pentru zborul respectiv, împreună cu alți cosmonauți. Tâmpiții! Altuia, care
Hachiţe : schiţe şi povestiri ocrotite de promoroaca dragostei pentru viaţă by Constantin Slavic () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1196_a_1932]
-
lucrurilor frumoase, să vă binecuvânteze și el. A doua zi fu rezervată pentru odihnă, meditații și despărțiri, iar frumoasă Maiana pregăti o cină copioasa pe plajă, exact în locul în care obișnuia să-și conducă nenumărații amanți, deși, de această dată, singurii invitați erau cei trei băieți cărora le promisese mâna ei. După cină, pentru care făcuse mari eforturi împreună cu mama ei și cu cele mai bune prietene, fata se ridică în picioare și lasă că fustița din frunze și flori să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1880_a_3205]
-
să se bucure de nici un minut de odihnă, căci se părea că părăsirea spațiului limitat al navei determinase creșterea libidoului bărbaților, care își petreceau toată ziua, din zori și până în asfințit, hărțuindu-le pe cele trei femei. Miti Matái era singurul care n-avea asemenea preocupări, în primul rând pentru că era un om obișnuit cu perioadele lungi de abstinenta și în al doilea rând pentru că, în calitatea lui de căpitan, trebuia să dea exemplu celorlalți. Pentru Tapú Tetuanúi, miticul Navigator Căpitan
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1880_a_3205]
-
de Șamoa - erau oameni amabili, deși nu excesiv de primitori, si acceptaseră prezenta călătorilor veniți de departe așa cum se acceptă o sarcină neplăcută pe care viața ne-o impune câteodată, fără să înțelegem foarte bine de ce trebuie să ne-o asumăm. Singurii care păreau să se bucure pentru sosirea Mararei erau copiii, care nu avuseseră niciodată ocazia să vadă un vas atât de impunător, precum și cei care se ocupau cu pescuitul în larg, care aveau motive să se bucure că aflaseră prin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1880_a_3205]
-
imensitatea unei asemenea absurdități. —Bine! recunoscu ea. Sigur c-o să-i placă, dar tu poți să-i oferi multe alte lucruri: oale, spade, oglinzi... Vetéa Pitó o să-i ofere și el oale, spade și oglinzi, si, în plus... un clopot. Singurul care există! Pentru moment, dat fiind că străinii nu dovedeau nici cel mai mic interes pentru a-și recupera neprețuita comoara, clopotul rămase atârnat de catargul de la pupă al Peștelui Zburător, desi căpitanul sau se văzu obligat să sublinieze că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1880_a_3205]
-
lui, la pupă catamaranului, exprimând teamă tuturor participanților la expediție. Nu mă-ncântă ideea să rămân aici pentru tot restul vieții. Bănuiesc că va veni o zi când Miti Matái o să dea ordinul de plecare, observă Vetéa Pitó. El este singurul care-l poate forță pe Roonuí-Roonuí să renunțe. Dacă Roonuí-Roonuí nu vrea să plece, n-o să plecăm, argumenta Tapú Tetuanúi, sigur de ceea ce zicea. Peste jumătate dintre oameni sunt Arioi. La bord, toată lumea i se supune lui Miti Matái. — Când
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1880_a_3205]
-
insă peninsula aceea dezolata era că o pluta făcută din nisip, eșuată sub soarele tropical, și singurul lucru pe care-l puteau face era să caute un palmier la umbră căruia să lâncezească, urmărind zborul pescărușilor. Tapú Tetuanúi era totuși singurul care nu avea timp să se plictisească, fiindcă Miti Matái părea hotărât să depună în mâinile lui responsabilitatea conducerii Mararei înapoi, în Bora Bora. — Presimt că nu voi încheia aceasta calatorie, îi mărturisi într-o zi, pe când ședeau singuri, cu fața la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1880_a_3205]
-
preface în rechin alb mă îngrozește. La fel ca pe noi toți, observă prietenul lui. Până la urmă, cine altcineva decât regii ar putea ști ce înseamnă să ai sânge nobil în vine? Taaroa le-a dat puterea, și el este singurul care poate să le-o ia. Scufundatorul îl privi lung. —Chiar crezi? Asta e ceea ce mi s-a spus de când mă știu. Și, cunoscându-l pe Pamáu, n-am avut nici un motiv să mă îndoiesc. — Dar ea cu cine seamănă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1880_a_3205]
-
e o minciună, o să aveți probleme. Oamenii mei au fost martori. Și am fotografii. — Fotografii? strigă colonelul, sărind de pe scaun. Cine dracu’ v-a autorizat să faceți fotografii? — Nimeni nu mi-a interzis vreodată să fac fotografii. Și nu sunt singurul. Mulți dintre oamenii mei aveau aparate de fotografiat. — Aduceți-mi fotografiile alea. Toate. Și pe cele ale soldaților dumneavoastră. Și căutați negativele. Vreau materialul ăla aici, chiar azi. Întârzie să răspundă. Își măsură cuvintele: — Îmi pare rău. Nu am negativele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2109_a_3434]
-
de prin partea locului, piața era doar „Piața“, căci nimeni nu și l-a amintit vreodată pe Orellana, nici pe sfântul căruia îi purta numele. În „Piață“, se înălțau palatul guvernatorului, Primăria, Comandamentul militar, singura biserică din sat, singurul cinematograf, singurul „hotel“ și chiar singurul magazin care merita un asemenea nume. La capătul dinspre Sud-Est se ivea „portul“, o minusculă ansă a râului, din nisip pestilențial din pricina gunoaielor, în care se împotmoleau, prin forța brațelor și a bețelor unse cu seu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2109_a_3434]
-
Au proprietari, trebuie să le cultivi. Eu n-am bani... — Ai munci. Toată lumea muncește. — Eu, nu. Sări din pat, căută o țigară și o aprinse furioasă. Din celălalt capăt al camerei îl privi stăruitor: — Ăsta e motivul. Nu-i așa? Singurul care există. Nu e selva, nici libertatea sau zgomotul și poluarea... Nu-ți place să muncești. O privi câteva clipe și zâmbi batjocoritor. Dădu la o parte cearșafurile, își găsi pantofii sub pat și începu să se încalțe. Unde pleci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2109_a_3434]
-
coliba cea mare, în urma unui bătrân adus de spate și acoperit cu amulete: Câtă vreme te gândești, vei vedea ceva pe care puțini albi l-au văzut: micșorarea capetelor... — Or s-o facă deja? — Încep acum. Bătrânul este Xudura, vraciul, singurul care cunoaște formulele magice. Ceilalți sunt ajutoarele lui, cei care i-au ucis pe garimpeiros. Kano este printre ei. Și-au petrecut noaptea în post și meditație, închiși în colibă și nu vor mânca, nici nu vor bea în zilele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2109_a_3434]
-
dovedi a fi un infirmier îndemânatic, iar Inti Ávila și Sierralta îl ajutau. Indigenii începuseră să revină cu timiditate, dar se mărginiră să se așeze pe jos pe vine și să privească la ce făceau albii. José Correcaminos a fost singurul care a reacționat la vederea distrugerilor și a morților. Rămase în picioare, privind coliba și cadavrul bătrânei. — Ulla a văzut tot, șopti el. Ochii și mintea lui călătoreau dincolo de munți și de mări și urechile lui înțelegeau limbile străine. Mașina
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2109_a_3434]
-
registru foarte larg și divers de bucurii. Poetul de pildă, cu osebire poetul tînăr, situează mai presus de orice gloria, care și ea la rîndul ei cunoaște numeroase stadii, de la admirația colegului pînă la o critică elogioasă semnată de N.M., singurul critic autorizat de a elibera certificate de talent incontestabil. Dacă talentul este considerat de onorata instanță omologabil critic, atunci va fi automat validat de toate celelalte organisme de consacrare, cu alte cuvinte porțile gloriei naționale Îi vor fi deschise și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2081_a_3406]
-
să dea din coate să găsească soluții de supraviețuire călcîndu-și creierul În picioare umplîndu-și de rahat toate autoportretele ideale la diferite vîrste și urcînd tot mai sus deasupra propriei lui latrine ăsta e binele pe care li-l fac eu singurul bine adevărat dacă mi-ar auzi acum gîndurile hai noroc frumoșilor milostivilor voi care vă faceți o cinste din impotență voi care nu pupați nici peronul gării din Sofia pentru că În curînd o să crăpați de prea multă demnitate parcă-l
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2081_a_3406]
-
să spun că nu cunosc prea bine rechinul cu care ați avut contact dumneavoastră, dar cunosc foarte bine, prea bine, specia din care face parte. Se uită din nou la mine. — Păreți surprins. — Din cauză că... atât de mult timp am fost singurul. Să mai aud pe cineva vorbind despre asta... — Înțeleg, zise Nimeni, lăsându-se puțin în scaun și încrucișându-și și brațele pe genunchi. Omul pentru care lucrez e un savant. Studiază peștii conceptuali de ani întregi; heletrobi, pești remora-căpușă, ludogarieni
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1862_a_3187]
-
au spart sistemele de apărare computerizată. Creșteau Gloomi și i-au încărcat cu zecile, milioane de pești, în litere și cuvinte, pe care le-au trimis în sistemele noastre de monitorizare a limbajului. Bătrânul părea zăpăcit, vlăguit. — Eu am fost singurul Shotai-Mu care a supraviețuit și asta doar mulțumită ție. — Ai venit aici. — Departamentul ăsta fusese abandonat cu mult timp în urmă și oamenii lui Ward nu știau nimic de existența lui. Vezi tu, am crezut întotdeauna că prioritatea mea trebuie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1862_a_3187]
-
E nevoie de concentrare și, chiar dacă ne-am putea concentra... nu avem timpul necesar. Și-atunci suntem blocați aici? Da, mă tem că da. Nicăieri nu-i ca acasă, zise Scout absentă. Doctorul zâmbi fără umor. — Bine, dar eu sunt singurul pe care-l vrea rechinul. M-am trântit pe pat. — Nu mai e așa, spuse doctorul. Acum suntem implicați cu toții. Mi-am dat seama că probabil așa era. Amândoi, în special Scout, erau atât de puternic legați de mine, încât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1862_a_3187]
-
-mă și zâmbindu-mi. — Crede-mă, dacă mai ai vreo idee, aș fi chiar bucuroasă s-o aud. Nu aveam ce să mai spun. — Vezi? zise ea. — Chiar nu vreau să faci asta. — Nici eu nu vreau, dar tu ești singurul care-l poate străpunge pe ludovician, iar Fidorous e singurul care știe cum să ne ducă înapoi. Asta înseamnă că eu sunt singura care trebuie să coboare în cușcă. M-am uitat la ea. — Vino-ncoace. Mă cuprinse cu brațele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1862_a_3187]
-
idee, aș fi chiar bucuroasă s-o aud. Nu aveam ce să mai spun. — Vezi? zise ea. — Chiar nu vreau să faci asta. — Nici eu nu vreau, dar tu ești singurul care-l poate străpunge pe ludovician, iar Fidorous e singurul care știe cum să ne ducă înapoi. Asta înseamnă că eu sunt singura care trebuie să coboare în cușcă. M-am uitat la ea. — Vino-ncoace. Mă cuprinse cu brațele și eu am strâns-o tare la piept. — N-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1862_a_3187]
-
a cîștigat la o tombolă. În clipa aceea Începu buletinul de știri, cu obișnuita formulă: „... Vă vorbește Joseph Macleod“. Străinul se ghemui În fotoliu, ascultînd cu o atitudine arogantă, ca și cum auzea niște povești al căror substrat real ar fi fost singurul În măsură să-l cunoască. — Știrile de astă-seară sînt ceva mai Îmbucurătoare, observă Rowe. — Propagandă! replică individul. — Chiar nu doriți puțin cozonac? Îl Întrebă doamna Purvis. — Poate că domnul dorește mai degrabă un biscuit... Îmi plac cozonacii, cînd sînt bine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1985_a_3310]
-
morți numărați pînă acum. Se uită Într-o carte de telefon: numele prietenului său figura acolo, dar asta nu Însemna nimic, pentru că blitz-ul era mai recent decît cartea. Formă totuși numărul, ca să se Încredințeze. Telefonul rămăsese, Într-un fel, singurul lui mijloc de comunicare cu oamenii: aproape că se temea să-i audă tonul. CÎnd Îl auzi, agăță repede receptorul În furcă, cu o tresărire de durere: Îi telefonase de atîtea ori lui Henry pe vremuri, Înainte de a se fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1985_a_3310]
-
ca și cum ar fi comis, fără voia lui, o atrocitate. Doamna Bellairs Începu să tușească - ai fi zis că se Înecase cu un os de pește la un banchet select. Efortul făcut pentru a se stăpîni Îi umflase vinele de la gît. Singurul care se dovedi la Înălțimea situației fu domnul Prentice, care, ocolind masa, Îi dădu doamnei Bellairs cîțiva pumni În spate: — Tușește tare, cucoană! O să-ți treacă! — Nu l-am văzut În viața mea pe omul ăsta, gemu doamna Bellairs. — Bine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1985_a_3310]
-
cu capul În palme. Rowe se apropie de el. — Johns! Johns ridică privirea și spuse: — Ce om mare era! Ce om mare! — Era? — Da!... L-am ucis! 3 Fusese un masacru În lege, ca Într-o tragedie elizabethană. Rowe fu singurul care rămase calm - dar numai pînă cînd Îl văzu pe Stone. Cadavrele zăceau acolo unde fuseseră găsite; Stone, Încă În cămașă de forță, era ghemuit - se zbătuse pesemne să-și elibereze mîinile; lîngă el, pe podea, se mai zărea un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1985_a_3310]
-
sili să vorbesc... mă vor sili să vorbesc... Mai bine fac un schimb cu dumneata, repetă el, ca un copil deznădăjduit. (Nici n-ai fi zis că era vinovat de atîtea asasinate.) Ascultă, Rowe, urmă el, Îți redau memoria. SÎnt singurul În măsură s-o fac. — Dar Anna? Întrebă Rowe. — Ea n-o să-ți spună niciodată nimic. Doar m-a lăsat să fug tocmai ca să mă Împiedice să-ți spun... așa cum te-am amenințat... Anna te vrea așa cum ești. — E chiar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1985_a_3310]