8,234 matches
-
a permis? —Adevărul e... — Și unde e acest testament? —Aici. În geanta mea. Dă-mi-l. —Acum? Fima se ridică, Îi luă din mână servieta neagră, o deschise și scoase din ea un plic maro. Ieși fără o vorbă pe terasă, ca să fie singur, chiar În locul În care stătuseră părinții săi În acea vineri seară, acum o mie de ani, când i se păruseră doi naufragiați pe o insulă pustie. Lumina amurgului se stinsese de mult. Pe bulevard domnea o liniște
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1984_a_3309]
-
TIFF-ului, la Sibiu vor fi proiecții zilnice cu filmele din selecția oficială a festivalului, la Pavilionul 2007 și la Cinema Arta, iar Piața Mică va fi locul de întâlnire dintre public și oamenii de film. Ziua va fi o terasă pentru discuții și un punct de informare, iar seara va avea loc proiecția unui film, cu acces liber pentru public. Printre filmele prezentate se numără 4 luni, 3 săptămâni și 2 zile, de Cristian Mungiu, și California Dreamin’, regia Cristian
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2165_a_3490]
-
cu ea decât dacă subiectul îl reprezenta tatăl lui. E doar o săptămână, a zis ea fără să se adreseze cuiva, în particular, dacă supraviețuiești. Altfel, durează mai mult. Jina a ieșit afară și-a pus frigăruile pe grătar. De pe terasă, cascada vecinilor suna ca și când s-ar fi revărsat peste dealuri întregi. Jina s-a așezat la masa din fier forjat. Avea aceeași senzație de imponderabilitate ca atunci când ea și Zach cădeau, paralel cu apa, la Gunbarrel Rapid. Atunci fusese incitant
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2245_a_3570]
-
elastic sub forma unei aventuriere de carieră. Zach era chiar sub ea; când au alunecat pe val, i-a atins părul cu piciorul. Iar ea a țipat de fericire chiar și atunci când a căzut peste bord. Mike a ieșit pe terasă cu două pahare cu vin și s-a așezat pe scaunul de lângă ea. N-a scos nici un cuvânt, dar Jina știa că-l durea spatele. Cu durerea respectivă se alesese în urma unei accidentări într-un meci de racquetball de demult
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2245_a_3570]
-
cât de mult construiseră în grădină - nu era vorba numai de cascada care revărsa apa peste niște bolovani artificiali uriași, ci și de iazuri miniaturale cu pești, poduri japoneze, aranjamente florale în culori asortate, un chioșc și spații cu gazon. Terasa placată cu ceramică era decorată cu mobilier tapițat, care trebuia să fie pus la adăpost când afară ploua. Întregul ansamblu era iluminat cu un candelabru de cristal. Numai partea de pietrărie costase probabil zeci de mii de dolari, iar lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2245_a_3570]
-
de la filologie, ci de la agronomie. Pe o bancă, sub o coroană de ramuri protectoare din care, la răstimpuri, cădeau cu pocnete Înfundate castanele, Augustin a dat glas cîtorva pagini. Am amețit amîndoi și am pornit-o pe patru cărări spre Terasa Chios. Cele două sticle de bere ne-au mai trezit. Dacă la Întoarcerea În internat ne-ar fi prins că mirosim suspect, nu mai călcam noi pe străzile Clujului pînă la sfîrșit de trimestru. Consemnul de a nu părăsi incinta
O vara ce nu mai apune by Radu Segiu Ruba () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1375_a_2743]
-
moartea lui și nu conteneam a frămînta cele auzite de la dînsul, aveam să-mi dau seama cîtă dreptate avusese. După ce el s-a dus, mama Maria nu și-a mai văzut rostul În sat. A vîndut casa aceea frumoasă, cu terasă acoperită, tencuită Într-un albastru bun la suflet, și s-a mutat la oraș, În strada Engels, la fiica ei Viorica și la ginerele Alexandru Ținca. Ăștia aveau o casă lungă, după cum spunea unchiul Sandu care fără ironie nu putea
O vara ce nu mai apune by Radu Segiu Ruba () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1375_a_2743]
-
mine. Ochiul de sticlă a ajuns În pubelă, așa cum globul ocular originar sfîrșise În urmă cu vreo cincizeci de ani la canal. Nu pot să uit din anii aceia de demult brazii imenși din curtea clinicii de oftalmologie din Cluj, terasa colinei pe care e situată, dealul ce urcă În continuare spre neurologie și pneumologie, micul munte medical cu tot felul de clădiri spitalicești cățărate pe spinarea sa, izolate de oraș, dar și aproape de inima lui, ridicate acolo parcă pentru tihna
O vara ce nu mai apune by Radu Segiu Ruba () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1375_a_2743]
-
Iulia BLAGA Da, îmi place la nebunie carnea, și deși știam că în cel mai recent film al lui Tim Burton, Helena Bonham Carter frământă plăcinte cu carne de om și afacerea ei prosperă, fiind nevoită să amenajeze și o terasă în fața cârciumii, n-am putut renunța la aripioarele de pui ale căror pungi le foșnesc la vizionările de presă, spre deranjul - probabil - al celorlalți colegi. Cu toate astea, mi-a plăcut Sweeney Todd - Bărbierul diabolic din Fleet Street, primul horror
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2198_a_3523]
-
convențională transformă proza ei într-un kitsch. Termenul de comparație care ne vine imediat în minte este desenul cu „răpirea din serai“ de pe carpetele turcești. Iată o scenă din schița Pe bulevard: „Ridicându-și faldurile rochiei lungi, Francesca coboară treptele terasei, afundându-și pașii în nisip, spre mal. În urmă, așezat la masă, Alex îi privește eșarfa de pe umeri, care, bătută de vânt, profilată pe marea care începe să se întunece din adâncuri, pare o pânză de catarg.“ Ce poate fi
Cum te poti rata ca scriitor ; Cateva metode sigure si 250 de carti proaste by Alex Stafanescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1314_a_2703]
-
lasă pe marii bărbați să salveze umanitatea de la dezastrul moral către care se îndreaptă vertiginos. Chelner cu vesta antiglont ´ Loredana, soția unui om de afaceri prosper (dar aflat pe listele celor suspectați de spălare de bani), bea o cafea pe terasa unui restaurant. Amantul ei, un actor celebru, întârzie la întâlnire. În compensație, femeia devine receptivă la curtea pe care i-o face un chelner, Stamate, trecut de cincizeci de ani, stilat, capabil să iubească romantic (deși are o nevastă grasă
Cum te poti rata ca scriitor ; Cateva metode sigure si 250 de carti proaste by Alex Stafanescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1314_a_2703]
-
de gagici al lui Raoul, drăguțu’ de el!... Unde ar putea fi guguliț-al nostru? Trebuie să ne lovim, de un an și mai bine nu l-am văzut, n-a mai dat și el o bere cu bucurie, la o terasă... Să-i lăsăm un bilețel amendă pe parbriz, ho, taci cu tata și nu mai țiui că nu te-am violat, las’că-ți trece... Ia stai să te pipăi pe la capace, motorul e rece, dacă n-o folosește zilnic
Cum te poti rata ca scriitor ; Cateva metode sigure si 250 de carti proaste by Alex Stafanescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1314_a_2703]
-
supremul vehicul terestru. Nu Încăpea comparație cu aparatele de zbor. Se sprijini de aripă, cu brațele Încrucișate, atent ca nici un nasture să nu zgârie lustrul. Ținea chipiul cu parfum de păr și se bătea Încet cu el. Își lovea ușurel terasele descendente, ridurile mari ale frunții. Presupun că vrea fotografii de la toate altitudinile. Chiar zboară jos. Dacă nu lovește casa, mă declar mulțumit. Ar putea să-i tragă un scor perfect, după ce a inundat șandramaua. Chiar te-ntrebi, n-o să vrea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2119_a_3444]
-
Raul și Fernando îi vedeți în fotografia de pe net, dar conversația noastră n-o puteți auzi. Cum nu auziți nici ce hard porno românesc îi recită cu veselie un cântăreț ambulant portughez-portughez lui Robert, imediat după episodul constănțean, pe aceeași terasă, când află că suntem din patria lui Coștel (așa, cu ș). Evident că nu înțelege nimic din ce spune, evident că vrea să-i facă lui Robert o bucurie. I-o face, în acompaniament de chitară. rockin’ by myself Dumitru
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2203_a_3528]
-
tehnicile folosite nu putea fi văzută de călugări, căci toți erau obligați să se adune În sala principală pentru meditație. Seara, Oan-san discuta adeseori cu maestrul Shan Bao, dar nici acele discuții nu puteau fi ascultate de ceilalți luptători. De pe terasa pavilionului central, tânărul mai privi o dată ninsoarea deasă care acoperise curțile interioare și care transforma pagodele În construcții fabuloase, supraetajate, ca niște făpturi albe care căutau limita de la care Începea cerul. Era deja seară, iar călugării Își terminaseră programul religios
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
Îngerul. Alexandru se prinse cu mâinile de balcon, se sprijini cu vârful picioarelor Într-o nișă a peretelui și sări. De pe balcon urcă pe o scară până ajunse pe acoperiș, unde văzu drumul pregătit de Apărător. Era o succesiune de terase care coborau spre port. La capătul primeia găsi două buzdugane, pe care le puse la centură. Din locul unde ajunsese putea vedea din nou corabia asaltată de ieniceri. Din câte Își dădu seama, se aflau deja acolo toți cei unsprezece
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
membri ai misiunii. Puntea era liberă, dar de pe străduțele lăturalnice soseau alți ieniceri. Zgomotul de arme Încetă dedesubtul lui, iar Îngerul apăru și el pe acoperiș, aruncând scara. Fără un cuvânt porniră amândoi Într-o goană nebună, sărind de pe o terasă pe alta, până la ultima clădire de lângă chei. Urcară pe puntea corabiei doar cu câteva clipe Înainte ca un nou grup de ieniceri să sosească În fugă. Primii doi ajunseră pe punte, dar unul fu străpuns de Înger, iar celălalt fu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
neamț flamboaiant atras, după spusele mamei lui Margaret, de papagali și de băieți. Iar asta, ah, asta, spre rușinea mea, reprezintă umila mea Încercare de a surprinde spiritul insulei Bali, a spus acela, arătând o guașă cu inevitabilele orezării În terase, peste care plutea un demon binevoitor. Din nefericire, nu știu dacă izbutesc Întotdeauna să rea lizez ceea ce năzuiesc să realizez. Tonul lui nu sugera nici recunoașterea vreunui eșec, nici umilință. — Hai, Walter, a spus Margaret, arată-i lui Karl ceva
Map of the Invisible World by Tash AW () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1382_a_2891]
-
doar zidurile carbonizate. Mai târziu, pe dalele de piatră crăpate ale bisericii rămase în picioare sub formă de ruină și pe dărâmăturile aflate acolo au fost adunate rămășițele orașului: ornamente de frontoane din piatră, fragmente de plăci în relief, balustradele teraselor de pe străzile Brotbänken, Heiliger Geist și Frauen și ornamente baroce din granit. Frumoasa dantelură rămasă din fațada de la Artushof și tot ceea ce mai putea fi recuperat din mormanele de ruine ale orașului, fiecare bucată găsită a fost inscripționată cu grijă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
aceia care nu mai erau țintuiți la pat. Hoinăream prin zonă, lacomi după pradă. Cu vila noastră și cu grădina ei de liliac se învecina un teren ușor accesibil unde se afla o clădire care, cu turnulețe, foișor, balcon și terasă, semăna și ea cu o vilă. În ea își avusese sediul până nu de mult conducerea NSDAP-ului local. Dar poate că edificiul alambicat până la mansardă fusese numai o filială a administrației partidului. În orice caz, noi am găsit-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
autostilizare existențială. Acum mă simțeam despuiat, de îndată ce au început să mă examineze. Surorile Annei, una un pic mai mare, cealaltă mult mai mică, au ușurat primii pași într-un context neobișnuit. Atunci când familia și cu mine ne-am așezat pe terasa dinspre grădină, ca într-o vizită de prezentare în casa, tipică marii burghezii, a bunicii paterne, rămase văduvă și care, franțuzoaică din sud și calvinistă, intrase prin căsătorie în casa zwingliană, a început să se trăncănească, peste mine - de parcă eram
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
de rododendron putea fi deschisă poarta ce nu se afla prea departe și care dădea în strada mergând în direcția Wildegg, Brugg. Dintr-acolo venisem cu autostopul. Poarta mă ispitea să fug. De ce nu acum și pe loc? Peste balustrada terasei, un salt lateral în grădină nu ar fi fost mare lucru; oricum eram destul de mobil pentru plecări rapide. Păi da! De pe loc, fără elan. Și pe urmă, valea și-atât. După câțiva pași peste gazon, pe poartă, în stradă, acolo
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
pe fereastră, căutând poarta cea mare de intrare. Acolo era concentrată și privirea lui Mini. O strămuta numai câte puțin pe ceea ce se petrecea împrejur. Se uita acum la cele două fete, Elena și Nory, rezemate de pervazul vitrajului dinspre terasă. Nici Nory nu se ocupa de Mini. Nu-i arunca priviri sarcastice despre întîrziere, sau pointe spirituale asupra ,,petrecerei la țară". Lui Nory îi plăceau vizitele la Hallipa: Elena, fata cea mare a casei, era prietena ei din copilărie. O
Fecioarele despletite by Hortensia Papadat-Bengescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295608_a_296937]
-
jura Mini în gând - acum, caii speriați săltaseră trăsura dintr-o pornire până dincolo de scară și în lipsa oricărei primiri, cele trei vizitatoare - Lina, Nory și Mini - urcaseră nedumerite, oprindu-se în fața ușilor larg deschise ale verandei, clipind la soarele de pe terasa pustie, înainte de a înfrunta umbra nesigură a hali-ului gol. In interior, undeva, se deschiseseră uși și apăruse mai grăbit decât îi erau de obicei pasul și portul Elena, fiica cea mare a casei, scuzîndu-se și de la primul cuvânt spunând
Fecioarele despletite by Hortensia Papadat-Bengescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295608_a_296937]
-
observația detectivă că acel băietan nu atârna altădată la spatele dog-cart-ului. Era probabil că azi Hallipa poposise îndelung undeva, unde nimeni nu-i putea îngriji echipajul. Dar unde oare? Ochii încruntați ai stăpânului casei, care se oprise un moment pe terasă, dezmierdîndu-și barba scurtă, arătau nemulțumire. Era deci și el în acord cu tot domeniul: ieșit din moderația lui perfectă. Vădit, o agitație neobicinuită îl făcuse să zvârle caii prea viu înainte, și tirania lui ceruse roibilor să se oprească ca
Fecioarele despletite by Hortensia Papadat-Bengescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295608_a_296937]