8,653 matches
-
pe cei din jur. În rîndul lor dragostea pare să fi fost eradicată. Lumea îi pare doar o convenție enervantă, pigmentată de inutile violențe. Dar noul V. tace zîmbind. E un om simplu. Rîde de cei ca el, deși e fericit pentru că, pe vîrfurile problemei, deseori, cei simpli trec foarte ușor în timp ce înțelepții se lovesc de un zid. E misogin. Rîde de suferindul V., de cît de puțin îl așteaptă familia. Spune: „-Femeile care nu-și iubesc bărbații le fac mulți
Celsius : 41.1 by Victor Cojocaru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/464_a_721]
-
să lase astfel lumea să se vindece. Voia sa! Fratele din spital vine prelungit de deasupra mării, își lipește fața de obrazul meu și-mi șoptește: „-Ai răbdare. Nimic nu te va sătura de tine pînă ce nu vei fi fericit de zei cu nebunia. Numai ei simt ireversibilitatea veșniciei. Astfel, tu, neiertatul, ești silit să dai socoteală de tot. De tine și de lume. Și nu mai poți defini nicicum vre-un rost, fie că-i vorba de iubire ori
Celsius : 41.1 by Victor Cojocaru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/464_a_721]
-
Necunoscînd binele, să vezi la fiecare pas cum tot ce faci e rău. Chiar și propria-ți respirație. Să-ți ceri iertare de-a lungul întregii vieți. Să nu fii niciodată sigur că te-a iertat cineva. Să mori doar, fericit de indulgența necruțătorului. Poate că disperarea Doctorului provine și din faptul că, oarecum, se simte vinovat de evoluția mea. V. tînăr presimt lumea. Semnificații ascunse mi se dezvăluie irațional cu cîteva momente înainte de nașterea lor propriu-zisă. E o simțire embrionară
Celsius : 41.1 by Victor Cojocaru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/464_a_721]
-
condamnat la infern căci mereu am întors privirea către înapoi. Și-acum aștept ca dintr-o clipă în alta pereții de sticlă ai mării să se fărîme și marea să curgă exploziv murdărind spitalul. V. tînăr mă-ntorc cu ceilalți, fericit de miile de cadavre deasupra cărora condori uriași așteaptă în tăcere să se așeze. Vom bea o ceașcă de cacao și vom juca jocuri de noroc. Pe drum, un nenorocit e înecat de polițiști ca pedeapsă pentru un delict minor
Celsius : 41.1 by Victor Cojocaru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/464_a_721]
-
privitorilor încît au trebuit să fie distruse sau îngropate la loc. Continui cu voce tare: „-De ce viața cu toate suferințele ei nu înseamnă pentru ei mare lucru? E pentru că ei au un altfel de mîntuire. Ce nu alină, nu fericește și nu compensează nimic. Știu toți că dacă a trăi e doar un exercițiu al întîmpinării morții, nemuritoarea supraviețuire nu înseamnă decît scufundarea în suprema durere. Unică, crudă și atotstăpînitoare. Acolo unde timpul e încremenit nu mai contează de loc
Celsius : 41.1 by Victor Cojocaru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/464_a_721]
-
-ți mai lasă loc de discernămînt. Cum să gîndești dacă ți-e foame de aer, de o ultimă pulsație a inimii, atunci cînd totul te îneacă? În suferința finală devii vierme și tu crezi că un vierme mai poate fi fericit!...” 14 La căpătîiul meu, Doctorul privește cu atenție. Examinează îndelung aparatura, lenjeria, mobilierul. Apoi, ochii lui zăbovesc asupra vitraliului. Concentrarea e maximă, privirea, fierbinte. Deschide o carte și începe a recita cu voce tare. Cuvintele sale plutesc parcă în aer
Celsius : 41.1 by Victor Cojocaru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/464_a_721]
-
nu ai împlinit nimic și timpul și-a bătut joc de tine. O veșnică Golgota care se surpă sub picioarele tale. Știe și Doctorul că libertatea, dincolo de cuvinte, în numele său originar, nu este dată decît de șansa de a fi fericit. Iar fericirea ține de înăuntrul eului, de viermele acesta ciudat, paradoxal: se îmbogățește prin dăruire și nu prin posesie. De aceea m-a întrebat dacă mai am pe cineva căruia să mă pot oferi. A tăcut maturul Doctor. S-a
Celsius : 41.1 by Victor Cojocaru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/464_a_721]
-
Ai urlat? Ai sfidat? Fîs! Te-ai chinuit, doar, aievea.” Doctorul mă privește o clipă mirat, apoi mă întrebă: „-De unde în tine, demolatorul, gîndurile astea? Asupra inutilității răului și a propriei vanități ai perfectă dreptate.” Și eu rîd gesticulînd fericit de jocul gîndurilor: „-Scăparea e să poți iubi. Exact ce eu nu mai pot. Aici sînt iremediabil pierdut.” Celălalt mă privește încruntat pe sub ochelari și-mi replică: „-Ar fi o nenorocire ca delirul pe care impotența asta ți l-a
Celsius : 41.1 by Victor Cojocaru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/464_a_721]
-
a dezvoltat să fie realitatea. Caută, totuși, să iubești. E ultima ta șansă. Să vrei s-o faci. Cîntecul tău de lebădă. Iubești, poate, total, abia în moarte. Înainte de a fi prea tîrziu. Acum știi totul. Pune umărul și fii fericit!”. „-Ai știut, deci, și ai continuat în a face răul!”mă lovește vocea Judecătorului trîntindu-mă la podea. „-Știu, știu!”-strig „Nu mă mai chinui. Mă doare și asta. I-am înșelat pe toți. Mă doare că am furat. I-am
Celsius : 41.1 by Victor Cojocaru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/464_a_721]
-
să plîng dar lacrimile mi le-am epuizat în revelația nemerniciei mele. Acum văd clar că Judecătorul n-a greșit. Văd cum am căutat, în loc de adevăr, dreptatea. „-Am rămas singur pentru că am vrut să ordonez lumea”-îi spun. „-Tu ești fericit că ți-ai păstrat măsura. E loc, în tine, destul ca să te poți apropia de oricine. Pe cînd eu... Ce poate fi mai groaznic decît doi oameni care se strîng în brațe cu disperare, se mîngîie și se unesc și
Celsius : 41.1 by Victor Cojocaru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/464_a_721]
-
întoarce. Și trece prea mult timp. Deja se simte frustrat. Pentru că nu e obișnuit cu un astfel de tratament. Nu știe cum e să fii tratat cu indiferență. E conștient de efectele speciale pe care le produce în jurul lui. E fericit când simte privirile pătrunzătoare ale femeilor. S-a obișnuit să simtă în permanență cum privirile astea pofticioase îi mângâie trupul atletic. Iar acum e contrariat. Pentru că fe meia asta nu-l privește nici măcar în treacăt. Imposibil. Acum o să se întoarcă
Romantic porno by Florin Piersic Jr. () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1344_a_2728]
-
pară a fi ce nu mai sunt de-acum. Să disimuleze. Așa cum o fac zilnic. Exact ca toți ceilalți oameni. E absolut normal să afișezi o atitudine neutră atunci când mergi pe stradă. Nu că n-ai avea voie să fii fericit sau supărat. Dar codul universal te obligă să te confunzi cu ceilalți. Să mergi cuminte spre locul în care vrei să ajungi, locul ăla pe care ceilalți nu-l cunosc, și să afișezi o singură față. Preferabil, fața care nu
Romantic porno by Florin Piersic Jr. () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1344_a_2728]
-
spune, este că ar fi o piedică în apărarea orașului. Dar eu nu pot să cred asta. Trebuie să fie altceva. Chiar dacă această iarnă se va sfîrși vreodată, vara nu va mai putea veni niciodată. Nimeni nu mai poate fi fericit. Lucrul ăsta mă întristează și mă mulțumește în același timp. E ca și cum un sentiment nu-l anulează pe celălalt, ci se stimulează reciproc, bucurie și tristețe, exact la fel cum soarele fierbinte și apa rece pot să cuprindă între ele
by H. M. van den Brink [Corola-publishinghouse/Imaginative/955_a_2463]
-
păreau aprinși după o zi de mîncat șuncă și băut brandy. Aveau să navigheze toată noaptea pentru a livra primele obiecte cluburilor, în dimineața următoare. În vreme ce ne strîngeam lucrurile, careva trecea și ne felicita ori ne făcea un compliment. Eram fericit pe de-a întregul. David ne-a arătat cum poate fi realizat un nod ingenios. Doi studenți în jachete de un albastru deschis s-au oprit în apropierea noastră. "Bună treabă, băieți!" David le-a mulțumit, eu am încuviințat. După
by H. M. van den Brink [Corola-publishinghouse/Imaginative/955_a_2463]
-
mult de atunci. În lumea mea din vara aceea, apa era cel mai important lucru, iar acum nu pot să-mi dau seama ce era rău în asta. De ce altceva ar fi trebuit să mă preocup? Era Schneiderhahn atît de fericit pe atunci? Îmi invidiam șefii de la birou? Vroiam să devin adjunctul vreunui director? Primar? Arhitect? Exista vreun motiv să-mi îndrept atenția spre restul lumii dacă eram fericit aici și acum? Nu exista și probabil exact de aceea am realizat
by H. M. van den Brink [Corola-publishinghouse/Imaginative/955_a_2463]
-
De ce altceva ar fi trebuit să mă preocup? Era Schneiderhahn atît de fericit pe atunci? Îmi invidiam șefii de la birou? Vroiam să devin adjunctul vreunui director? Primar? Arhitect? Exista vreun motiv să-mi îndrept atenția spre restul lumii dacă eram fericit aici și acum? Nu exista și probabil exact de aceea am realizat că pe măsură ce se apropia vara, interesul meu pentru restul orașului începea să se trezească. Nu din motiv că rîul, adăpostul pentru bărci și David nu ar fi fost
by H. M. van den Brink [Corola-publishinghouse/Imaginative/955_a_2463]
-
și parapsihologie aplicată. Discuțiile noastre pe astfel de teme durau ore În șir, fiecare dintre noi Învățând din cunoștințele celuilalt. Cu 3 singura deosebire că eu nu practicam hipnoza, neavând această capacitate. În urma acestor discuții, Vasile a făcut o joncțiune fericită Între inforenergetică, bioenergetică și hipnoterapie, obținând rezultate spectaculoase În vindecarea cu succes a unor afecțiuni de natură energetică pe care le prezentau diverse persoane. Dar România nu a avut grijă de un asemenea om și a fost nevoit să plece
MATRICEA DIVINĂ by ALALEXANDRA C. XANDRA C. VASILE BOL OGAN () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1589_a_2960]
-
Îl poate realiza oricare dintre voi, indiferent dacă a practicat sau nu etapele descrise anterior. Veți vedea că, dacă râul și-a schimbat vibrația, Încetul cu Încetul vor veni oamenii potriviți, care vor face curățenie În jur. Râul va fi fericit. Informația sa de lumină, care curge, va ajunge mai departe, pentru că râul se va uni cu alte râuri și apoi va deveni un fluviu, apoi fluviul va ajunge În mare și din mare În ocean. Acolo, imaginați-vă că totul
MATRICEA DIVINĂ by ALALEXANDRA C. XANDRA C. VASILE BOL OGAN () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1589_a_2960]
-
prin acordul vostru tacit, prin faptul că, pe plan subtil, credeți că meritați un astfel de tratament. Însă În momentul În care veți Înțelege și conștientiza că veniți - fiecare! din Matrice, că sunteți minunați și sunteți creați pentru a fi fericiți, sănătoși, Împliniți, veți emite energiile subtile necesare care vor face ca aceste lucruri să se Întâmple. Dacă veți arăta respect față de Matrice, veți Începe să arătați respect și față de propria dumneavoastră persoană. Din nou, vă reamintim că vă puteți reprezenta
MATRICEA DIVINĂ by ALALEXANDRA C. XANDRA C. VASILE BOL OGAN () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1589_a_2960]
-
un televizor cu plasmă care mai era pe raft și mă îndrept spre standul de verificare pentru a obține certificatul de garanție, ținându-l bine în brațe să nu-l scap în înghesuiala și forfota produsă la acest raion. Sunt fericit că am pus mâna pe acest obiect. Plătesc la ieșire și cu toată viteza spre blocul unde locuiesc eu și doamna Fufi. Când îi dau televizorul, e în culmea fericirii. Mă sărută, aș spune cu patimă, mă strânge în brațe
Pensionariada by Corneliu Văleanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91844_a_92866]
-
și mine. Și, astfel am devenit ginerele lui și soțul frumoasei Helen. Eu, Ionuț Ciobanu, devenisem John Shaban în engleză. Soția mi-a dăruit doi copii, un băiat și o fată, Mark și Mary. Toate și totul decurgeau normal. Eram fericit și fericiți. Socrul m-a luat asociat la averea sa. Se propria de 70 de ani și avea probleme de sănătate. Eu conduceam întreaga avere pe care o avea și controlam totul. Mergeam de la o fermă la alta. Interveneam rapid
Pensionariada by Corneliu Văleanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91844_a_92866]
-
era de fapt un parc dendrologic și culegeam flori, punându-i-le în părul ei negru care se revărsa peste umeri. Avea o voce plăcută și de multe ori cânta melodii de muzică populară sau ușoară spre desfătarea mea. Eram fericiți trăind în paradisul existenței noastre. În prima duminică a lunii septembrie 1957, a mers din nou acasă, la părinți. Când s-a întors, părea puțin schimbată sufletește, îngândurată. Ne-am îmbrățișat și ne-am sărutat îndelung. Apoi a scos un
Pensionariada by Corneliu Văleanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91844_a_92866]
-
va obliga să-i fiu nevasta lui. Deci nu te speria! Am ieșit iar în grădină, ne-am așezat pe iarbă, dar simțeam în amenințarea flăcăului din satul ei o neliniște profundă. Apoi, zilele care au urmat, au fost la fel de fericite pentru noi. Râdeam, glumeam, ne îmbrățișam și ne pierdeam în sărutări dulci și lungi, sorbindu-ne sufletul și inima într-o contopire unică. Spre sfârșitul lunii septembrie, tot într-o sâmbătă, s-a dus din nou acasă, la părinți, cum
Pensionariada by Corneliu Văleanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91844_a_92866]
-
despre cine-i vorba, n-o să ne fie deloc greu să-l plasăm la o revistă. Multă lume s-ar bucura văzând cum i se mai taie din nas lui Fanny Tarrant. Cunosc pe cineva la Chronicle care-ar fi fericit să publice așa ceva. — Nu mă-ndoiesc, Șam, dar... Șam țopăi prin încăpere, extaziat de frumusețea planului pe care-l născocise. — S-o batem cu armele ei pe nemernica asta! Ia-i un interviu în timp ce are iluzia că ea te intervievează
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1918_a_3243]
-
Cum ți se spune dumitale? îl întrebă Puteți să-mi spuneți Filip, domnișoară. Poftim, Filip! Gustă și dumneata ceva, spuse domnișoara S, încercând să închidă cu piciorul ușa salonului. Filip luă păhărelul de pe tavă "Să vă trăiască logodnicul, să fiți fericiți, casă de piatră" și-l dădu pe gât "întru Domnul". Apoi urmă o scenă jenantă, cu gesturi neîndemânatice, când Filip, cu melonul într-o mână și farfurioara în cealaltă, nu știa cum ar putea gusta din cozonac. Schiță un gest
Cutia cu bătrâni by Andrei Oișteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/824_a_1749]