7,819 matches
-
Democrit. Acumulau date, greoaie și repetitive, cu singurul scop de a scoate aplicații industriale imediate, fără a deveni vreodată conștienți că baza conceptuală a demersului lor era minată. Djerzinski și el, Desplechin, cu pregătirea lor inițială de fizicieni, erau probabil singurii din CNRS care Își dădeau seama: când bazele atomice ale vieții vor fi abordate cu adevărat, fundamentele biologiei actuale se vor face țăndări. Desplechin medită la aceste chestiuni În timp ce seara se lăsa peste Sena. Nu putea să-și imagineze pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2052_a_3377]
-
trebuiau să tindă spre o anume egalitate. Modelul social-democrat suedez era adesea citat, atât de oamenii politici cât și de șefii de Întreprinderi. Prin urmare, Bruno nu se simțea Încurajat să-și surclaseze contemporanii prin reușita economică. Pe plan profesional, singurul lui obiectiv - foarte ponderat - era să se piardă În acea „vastă clasă medie cu contururi puțin precizate” descrisă mai târziu de președintele Giscard d’Estaing. Dar ființa umană stabilește prompt noi ierarhii, aspiră cu patimă să se simtă superioară semenilor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2052_a_3377]
-
nu avea să depășească niciodată rolurile de sclavă egipteană, apogeul carierei sale fiind să obțină două replici În Quo vadis. I-au pus fiului lor prenumele David. La vârsta de cincisprezece ani, David visa să devină rock star. Nu era singurul. Mai bogat decât patronii și bancherii, rock star-ul păstra totuși o imagine de rebel. Tânăr, frumos, celebru, dorit de toate femeile și invidiat de toți bărbații, rock star-ul constituia vârful absolut al ierarhiei sociale. Nimic din istoria umanității
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2052_a_3377]
-
L-am admirat cu adevărat pe Ioan-Paul al II-lea! protestă Bruno. Îmi amintesc, era În 1986. În același an au apărut Canal+ și M6, s-a lansat revista Globe, s-au deschis Restaurantele inimii. Ioan-Paul al II-lea era singurul, absolut singurul care Înțelegea ce era pe cale de a se petrece În Occident. Am fost uluit că textul meu a fost atât de rău primit de grupul Credință și Viață de la Dijon; criticau poziția Papei În privința avortului, a prezervativului, toate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2052_a_3377]
-
admirat cu adevărat pe Ioan-Paul al II-lea! protestă Bruno. Îmi amintesc, era În 1986. În același an au apărut Canal+ și M6, s-a lansat revista Globe, s-au deschis Restaurantele inimii. Ioan-Paul al II-lea era singurul, absolut singurul care Înțelegea ce era pe cale de a se petrece În Occident. Am fost uluit că textul meu a fost atât de rău primit de grupul Credință și Viață de la Dijon; criticau poziția Papei În privința avortului, a prezervativului, toate prostiile astea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2052_a_3377]
-
și Viena - căutând, cum spune chiar el, „o nouă paradigmă, dar și altceva: nu doar un alt fel de a privi lumea, ci și un alt fel de a mă situa În raport cu ea”. Oricum, a fost primul - și multă vreme singurul - care a apărat această teză radicală născută din lucrările lui Djerzinski: omenirea trebuia să dispară; omenirea trebuia să dea naștere unei noi specii, asexuate și nemuritoare, care să depășească individualitatea, separarea și devenirea. E de prisos să menționăm ostilitatea pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2052_a_3377]
-
Mașina l-a... — Ne scuzați, a intervenit tânărul. Îmi spune c-a văzut un accident sau așa ceva. Cică un băiat... — Vezi? am strigat către Gioconda, În timp ce mă străduiam să deschid capota. — Eu? Tu ești cel care are vedenii. Nu sunt singurul, i-am spus, arătându-i-o pe fată. Unde-a dispărut băiatul cu șapcă albastră? — De unde-a apărut. Poate că și-a mutat afacerile la altă mașină. — Lăsându-și uneltele aici? i-am spus, indicându-i cu bărbia T-ul
Câteva sfârşituri de lume by Georgescu Adrian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1315_a_2385]
-
În culturile moderne, unde bușirea unei palme peste creștetul televizorului asigura revenirea promptă a imaginii. Urma trântirea demonstrativă a portierei, astfel Încât animalul să știe, chiar și În atare condiții, cine era șeful. Pe măsură Însă ce constatau că nu erau singurii aflați În acea situație, uimirea lua locul mâniei, Însoțită și de o oarecare duioșie față de vechea fierătanie a familiei. Mângâiau coamele de tablă, ca și cum le-ar fi urat „Însănătoșire grabnică“ unor rude ceva mai Îndepărtate, la care totuși țineau. Cum
Câteva sfârşituri de lume by Georgescu Adrian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1315_a_2385]
-
existențe invizibile, distrugătoare de vieți, virusuri și bacterii nemaiîntâlnite, ale căror asalturi din interior nu mai puteau fi contracarate și de care era imposibil să te ferești, pentru că erau, practic, peste tot. Era un atentat terorist În care omul era singurul vizat, celelalte forme de viață aflându-se doar În postura de purtători sau de gazde, dar cum să demaști, cum să preîntâmpini, cum să smulgi mărturii când ai de-a face tocmai cu necuvântătoare? Nu ieșeai bine din casă, și
Câteva sfârşituri de lume by Georgescu Adrian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1315_a_2385]
-
turnului de control, ba chiar primiseră drept de aterizare și de rulare pe pistă, ținând cont de zâmbetul subțire cu care femeia Își Însoțise spusele. Aveți aici noua mea adresă și numărul de telefon. Inutil să vă spun că sunteți singurul care le cunoaște. Aștept vești, a precizat Vera Kuznețova, care pe urmă a șerpuit Înapoi către birou. Banii vi-i transfer imediat. A, și Încă ceva... Da, am spus. — Cred că putem să ne tutuim. Același lucru Îl credeam și
Câteva sfârşituri de lume by Georgescu Adrian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1315_a_2385]
-
privit În oglindă. Cu chelie și cu insulițele de păr alb de deasupra urechilor, cu servieta mai uzată decât podeaua unui magazin de solduri și lentilele ochelarilor groase cât două discuri de frână, păream bunicul tuturor contabililor. În fața apartamentului Verei, singurul de pe palier, malacul stătea de gardă, așezat pe un scaun. Când ușa liftului s-a deschis, s-a ridicat În picioare, scrutându-mă. Doar când m-am apropiat a avut o mică tresărire, care s-a preschimbat Însă În convulsie
Câteva sfârşituri de lume by Georgescu Adrian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1315_a_2385]
-
loc și nu ajung niciodată la etapa următoare. Doar foarte rar se ridică vreunul mai sus, unde are mai mult loc să se desfășoare și să se dezvolte. Numai că acești cetățeni de mâna a doua, cu perspective reduse, sunt singurii care‑l ascultă pe Rainer la cluburile de jazz, când acesta ține vreo cuvântare lungă, fie despre Dumnezeu, fie despre muzica cool de jazz și structura ei. Colegii de școală fug imediat ce‑l zăresc pe Rainer, fiindcă știu deja: mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1971_a_3296]
-
să scriu, eram nasol! Chelisem, mă Îngrășasem vreo cincisprezece kilograme, locuiam cu mătușa! Eram nasol! Dar, cum spuneam: voiam și eu să scriu. Tare mai voiam! Acum aveam ocazia. Iată de ce, luat de val și copleșit de emoție, am fost singurul care a răspuns provocării lansate de Cătă Într-una din primele seri. Spunea el că, dacă e să ne dovedim scriitori serioși și nu doar niște inspirați cu puseuri, ar trebui să ne supunem permanent unor teste de creativitate. De
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1895_a_3220]
-
să ne calificăm din nou, unii În ochii celorlalți. Scriind ceea ce le-ar fi plăcut celorlalți să citească. Cum ar fi: povestea nașterii Celebrului animal. Eu m-am conformat, rezultatul l-ați văzut mai sus. Am spus c-am fost singurul care a răspuns solicitării lui Cătă. Nu-i chiar așa. A mai fost și Leac cel harnic, cu un poem, evident, care Însă și-a pierdut cu timpul limpezimea evocatoare. Totuși, Îl transcriu parțial, pentru posteritate: dacă am putea măcar să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1895_a_3220]
-
între care se mișcă. Dar voi regăsi puterea, știu, voi primi totul cu bucurie și mirare. „Întoarce-te, Doamne, îmbărbătează sufletul meu, că nu în moarte e pomenirea ta.“ Acceptarea captivității, sălbătăcia junglei ? Cine știe cum se va răsuci cântecul revoltei noastre, singurul prin care existăm și rămânem. „Sunați la luna nouă din bucium, la începutul lunii, pentru ziua sărbătorii.“ ...Încerc să-mi dau seama unde am ajuns, cât e ceasul. Brațele somnului sunt încă lungi și multe, adun puteri, întrevăd o geană
Cartea fiului by Norman Manea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/597_a_1348]
-
de cetăți, și pînă la Abel-Cheramim. Și fiii lui Amon au fost smeriți înaintea copiilor lui Israel. 34. Iefta s-a întors acasă la Mițpa. Și iată că fiică-sa i-a ieșit înainte cu timpane și jocuri. Ea era singurul lui copil; n-avea fii și nici altă fată. 35. Cum a văzut-o, el și-a rupt hainele și a zis: "Ah! fata mea! adînc mă lovești și mă tulburi! Am făcut o juruință Domnului, și n-o pot
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85109_a_85896]
-
pe mine. Cât timp ai dormit, i-am văzut cum mă căutau pe celălalt mal. Un ghimpe rece Îmi răscoli măruntaiele. - Sigur erau ai tăi? Râse. Sigur că erau ai lui și nu ai mei. Îi știa după port. Erau singurii care Își smulgeau părul și barba. - Crezi că Tatăl ar fi lăsat ca iubitul lui fiu să fie un fugar, așa cum e Krog? - l-am Îmboldit eu din nou. - Hm, Enkim crede ceva și despre asta, dar mai bine tace
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2280_a_3605]
-
Runa și lăsai blana udă să cadă peste Enkim, după care ne apucarăm să petrecem crengile de salcie și ierburile groase În jurul bulumacului și al culcușului din crengi. Reușirăm să le legăm Între ele și, de acum, puteam și eu (singurul dintre noi care nu știa să calce apa), puteam și eu, deci, să mă Întind pe burtă, de-a curmezișul acelui lucru care niciodată n-avea să capete nici o denumire, pentru că nu era nici plută, nici monoxilă, nici pirogă, nici
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2280_a_3605]
-
grele de ploaie - tum, tum, tum - cum izbeau În blănurile argăsite. M-am apucat să caut vreascuri și le-am Îngrămădit la capătul gropii. M-am pus pe așteptat. Aproape că mă luase somnul când, deodată, Runa dădu un strigăt, singurul de până atunci. Am tresărit, m-am ridicat În capul oaselor și am ciulit urechile. Am auzit un fel de scârțâit ca de copac bătrân pregătindu-se să cadă, apoi câteva pliciuituri de palme. Încă un scârțâit din acela. - Om
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2280_a_3605]
-
vorba limpede lăsată de Tatăl? Așteptaseră să vadă ce se mai petrece dar, când auziseră că În neamul lui Minos se pornise lupta de sânge după trecerea lui Krog, se ridicaseră mai toți și luaseră urma Vindecătorilor răzvrătiți. Nu fuseseră singurii, iar după o vreme se Întâlniseră cu alții asemenea lor, cărora nu le venea să creadă că unii oameni nu mai voiau să țină obiceiurile rămase de la ieșirea din Ceața Adâncă. Apoi, aflaseră că cei ce luaseră urma lui Krog
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2280_a_3605]
-
așa de friguroase, cu dimineți În care te trezeai acoperit de brumă Înghețată și cu nopți În care cerul lăsa să cadă pirpirii fulgi de nea. - Ai pus la cale poveștile, măi Krog, măi? mă luă Barra peste picior. Era singurul care nu mă Întâmpina cu bună ziua, după cum ne Învățase Gupal pe toți. - Le-am pus, le-am pus! M-am apropiat de el și i-am glăsuit În șoaptă, să nu ne audă oamenii de rând. Fie că Învingem, fie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2280_a_3605]
-
mamei, ce cheltuială! Ce mai duduia hornul, de se clătina toată casa! Ei... dragul meu, să-ți mai spun ceva: dacă e să fim cinstiți, dacă e să judecăm drept, n-a fost numai vina lui! N-a fost el singurul vinovat: firește, și bătrîna - a recunoscut asta, i-am spus: „Ascultă, doamnă Mason, spune drept! Dumneata trebuie să fi aflat ceva despre el Înainte de a veni să locuiască În casa dumitale. Că doar trăia În același oraș cu dumneata și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2258_a_3583]
-
ore alese de un megașef misterios. Era bogat, habar n-avea de unde îi veneau banii, o fi avut și el o mătușă Tamara, ca toți politicienii români, care-i lăsase o avere imensă, pusă la dospit în vreo bancă elvețiană. Singurul site pe care-l frecventa cu regularitate era unul literar, agonia, pentru că acolo își postase Leo unele scrieri bufone, proteste împotriva unei lumi de care nu se mai simțea legat decât prin râs și depresie. L XXXVII Tot mai des
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2363_a_3688]
-
pe Cârcotași, Pamela preluând rolul ușor isteric al lui Huidu, în timp ce Val întărea poziția gelatinoasă a lui Găinușă. Ofertele futuriste ajunseseră să curgă într-un asemenea ritm, încât n-am avut încotro și l-am dezghețat pe maestrul Gică Petrescu, singurul în măsură să onoreze programul artistic de la mitingurile electorale, dar și să ridice nivelul cultural al nenumăratelor nunți și botezuri din ceea ce își merita tot mai mult numele de high life: politicienii, bancherii, fotbaliștii, creatorii de modă, prezentatorii de știri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2363_a_3688]
-
uriașă a fostului conac boieresc devenit după 23 August unitate militară. Unul, Grințu, abia sosea la Școala de ofițeri de rezervă, dacă ar mai fi Întârziat câteva ore ar fi trebuit adus pe sus, cu escortă, iar celălalt, Zare, fusese singurul dintre recruții de la trupă care răspunsese da la Întrebarea: cine știe să mânuiască o mașină de tuns? Aceste două calități sunt la originea cunoștinței lor și nu e deloc greu de presupus În ce fel. Grințu visase toată viața lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]