8,234 matches
-
doilea adevăr. Mini își reaminti o după-amiază când Hallipa, cu glasul lui măsurat, le explicase cum nevastă-sa dorise mărirea locuinței deoarece copiii creșteau și o supăra zgomotul, și cum un arhitect, prietenul lui, îi dase ideea de a folosi terasa din spatele casei, unind-o cu una din odăile din fund. Consolidând cu stâlpi betonați acest vestibul care ar fi dat casei o a doua intrare mai impunătoare, propusese să așeze deasupra un etaj scund cu camere de locuit. Hallipa adoptase
Fecioarele despletite by Hortensia Papadat-Bengescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295608_a_296937]
-
fiecăruia, acea mișcare precisă de aplecare, care-i spusese că Mika-Le s-a scoborât și de acolo, de jos. ca și atâția alții, comanda vieței josnice. în suflet sunt văi și dealuri. Se opriră la vitrinele de modă numeroase de lângă Terasă. - Cine s-a schimbat în bino - zise Nory - e Elena!. Bine era ea totdeauna, dar mai rudimentară. Acum s-a modelat pe același tipar. E foarte elegantă, fiindcă asta e pretenția absolută a lui Drăgănescu 60 61 - și cum nu
Fecioarele despletite by Hortensia Papadat-Bengescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295608_a_296937]
-
modificase cu atâta repeziciune. Mini apucase atunci panorama supremă a unei așezări. Acum putea privi risipa lucrurilor și mersul ei grabnic de fărămițire. O servitoare de oraș veni să le deschidă cu nepăsare și le conduse prin coridoare pe o terasă mică, care da pe o latură a gradinei și pe care Mini nu o cunoștea. Era un balcon mai larg, unde ioseai de-a dreptul din camera Lenorei. Acolo erau cele două doamne. Eliza lăsă jurnalul din mână și le
Fecioarele despletite by Hortensia Papadat-Bengescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295608_a_296937]
-
emoționată ca de cine știe ce întîmplare, strigă: - Dar cum lași pe Eliza?. Cu un aer de plictiseală, cu un gest nervos al mâinilor abia oprit și mușcîndu-și buza, Doru așteptă ca pintenoaga Eliză să scoboare cele trei trepte de asfalt ale terasei și, legănată pe tocurile albastre, înalte, ale pantofilor mici, să-i însoțească. Mini nu mai găsi nici un interes vestibulului. Era desfigurat. 99 O lumină mare și egală intra prin ușile scoase din rame și fringhii cu rufe la uscat erau
Fecioarele despletite by Hortensia Papadat-Bengescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295608_a_296937]
-
azi-dimineață încă alergam pe câmpurile dintre Făurei și Buzău. Cobor printre primii, mă arunc în Orlybus, îmi potrivesc ceasul cu ora Franței și admir câmpurile înverzite bine de soarele cald, care a făcut să nu vezi nici un loc liber pe terasele ce împînzesc toate trotuarele. Cobor în Place de la Concorde pentru că sânt atât de convins că put groaznic a transpirație și nu vreau să am pe conștiință pe nici unul din colegii mei de autobuz, nu uita că n-am făcut duș
Singur sub duș by Dan Chișu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295575_a_296904]
-
jos, să mă bucur și eu de soarele blând care mătura orașul. Nu rezist tentației să-mi dau o bere pe care o merit din plin după tot prin ce am trecut de când am plecat de la Poiană. Mă așez pe terasa unui bistrou, comand o bere Leffe blondă și mă apuc s-o sipotesc pe îndelete. E bine. Mă relaxez prima dată după nu știu câte ore, cel puțin douăzeci și patru. Stau și privesc mașinile care se înghesuie să intre în piață și mă
Singur sub duș by Dan Chișu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295575_a_296904]
-
curent. Cred ca disperarea și regretul m-au cuprins când s-a lăsat seara. Pîna atunci am sporovăit, ne-am împrietenit, am aflat mai multe decit in seara când ne-am întîlnit prima dată, asta cu două zile inainte, pe terasa unui restaurant indian, când ei patru se uitau fascinati la mine cu câtă dezinvoltură comand, știind toate felurile pe de rost. De altfel așa au și intrat în vorbă cu mine, cum se face că, european fiind, comand fără listă
Singur sub duș by Dan Chișu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295575_a_296904]
-
-mi mai aduc aminte. A fost cumplit. Cumplit de frumos mi se pare acum când îți povestesc. Am furat, am mințit, am înșelat, am făcut totul ca să supraviețuim în Africa. La un moment dat, în Bangui, în Republica Centrafricana, pe o terasă într-un local fițos ne-a acostat un francez, Patrik, negustor-importator de bunuri în Africa. Ne-a auzit vorbind franțuzește pe stradă și s-a ținut după noi. Intrasem ca de obicei să vedem dacă nu putem să găsim ceva
Singur sub duș by Dan Chișu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295575_a_296904]
-
am ieșit din baracă, nu mai era acolo. M-am ofticat că nu reușisem să-i smulg măcar un număr de telefon. Dar cum la barza chioară îi face Dumnezeu cuib, mi-o aduce Pelicanul în seara următoare direct pe terasa unde încingeam petreceri în fiecare noapte. Atunci am aflat că în ziua cu privitul orizontului luase hotărârea să se despartă de fostul soț, așa că i-am astâmpărat eu pofta de răzbunare pe viață, fiind specialist în consolări. Îmi plăcea foarte
Singur sub duș by Dan Chișu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295575_a_296904]
-
care treceau prin fața ochilor lui. Am stat mult de vorbă în seara aia. Era târziu în toamnă, așa că nu s-a adunat prea multă lume la mine. Nu ca în timpul verii, când nu aveai loc să arunci un ac pe terasă. De "ce ai nevoie să faci o petrecere trăsnet? Răspunde-mi repede, din trei încercări, dar nu uita: 1. este înainte de '89, pe vremea "regretatului" - găsești greu pileală fără parai în buzunar; 2. ești pe litoral și totul se închide
Singur sub duș by Dan Chișu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295575_a_296904]
-
ditamai hotelul din Mamaia, ești împărat. Acum, că ai toate datele, o să-ți vină mai ușor să înțelegi ce s-a întîmplat acolo. În fiecare seară, tipul de care îți vorbesc, d., parcă așa îl chema, făcea o petrecere pe terasa hotelului unde locuia. Roiau gagicile ca albinele la miere. Cred că avea un blat la frontieră și aducea câte două lăzi de whisky pe săptămână, cumpăra două sute de fleici și o sută de mici, de sfârâia hotelul ăla până spre
Singur sub duș by Dan Chișu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295575_a_296904]
-
câteva neveste care au călcat strâmb. Dar cele mai multe erau turiste venite în vacanță, dornice de aventuri de-o seară. Aveam trei camere într-un capăt de coridor, la etajul patru al unui hotel din Mamaia. Toate camerele dădeau într-o terasă uriașă, pe care cu acordul direcțiunii (aveam peste două sute de turiști în grijă în acel an), o foloseam pentru petreceri tocmai pentru că legea interzicea orice activitate după ora 22. Ca și acum, și pe vremea aia toată lumea bună din București
Singur sub duș by Dan Chișu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295575_a_296904]
-
pe vremea aia toată lumea bună din București se muta la Mamaia. Sute de gagici, căleai pe ele, se înghesuiau în cele câteva cluburi private care aveau aprobări speciale să funcționeze după ora 22. Asta făcea ca și la mine pe terasă să fie ceva înghesuială, cu toate că aveam câteva filtre până ajungeai la etajul patru. N-o să mă credeți, dar am dat într-o seară peste una care s-a recomandat iubita mea ca să intre, bineînțeles. Așa că m-am dus să o
Singur sub duș by Dan Chișu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295575_a_296904]
-
toamna aceea și destinul a făcut ca eu să mă întorc în România și ea să trăiască la Paris. A ajuns bine, a luat un băiat bun cu bani. Păcat însă că și-a franțuzit numele... Ultramarine. Era frig pe terasă. Venise toamna. După o seară de palavre cu atingeri discrete, Manu părea foarte departe de patul meu. Adevărul este că mă și inhiba puțin frumusețea ei, bașca era și vedetă de film pe bune în România. Am plecat și cu
Singur sub duș by Dan Chișu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295575_a_296904]
-
păstrez legătura cu ea măcar până ajunge și Piti la Paris ca să o vadă și să nu mai creadă că m-am lăudat. într-o seară când ne desfăceam velele, după o zi cruntă, cu un vânt năprasnic, văd pe terasa de la Pinguin o siluetă care mi-a atras atenția. Eram de aproape cinci, șase zile în România, după fuga mea din Grecia. Mă uit mai bine și îi fac semn și Piticului să se benocieze, spunîndu-i: "O vezi, bă, pe
Singur sub duș by Dan Chișu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295575_a_296904]
-
aproape cinci, șase zile în România, după fuga mea din Grecia. Mă uit mai bine și îi fac semn și Piticului să se benocieze, spunîndu-i: "O vezi, bă, pe aia, aia blondă și frumoasă, care stă la masa din capătul terasei? Ei, cam așa arăta și Vero a mea. La fel de bună, parcă însă cu sânii mai mari, dar oricum, aproape ca asta, era puțin mai țanțoșă Vero, dar nici pe asta nu aș împinge-o cu piciorul afară din pat", mă
Singur sub duș by Dan Chișu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295575_a_296904]
-
Bărzăunul se strîmbă a lehamite și aruncă cu o pietricică după o cioară. Sigur că da, zise Tomiță uitîndu-se la el ca la un spin otrăvit, ție nici nu-ți pasă! Ați venit, mă? se auzi vocea domnului Nicanor de pe terasa primăriei. Nimeni nu răspunse, de parcă nu era vorba despre ei. Așteptau să se dărîme primăria, cu tot cu Nicanor, peste ei și peste toți cei care nu mai încăpeau din cauza lor. Virgil nu observă nici cînd pe scările primăriei a urcat în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1501_a_2799]
-
distanță părea construită din piatră; dar, lucru și mai important, tufișurile ofereau ascunzători pe întreg parcursul, până la vilă. Ajunse la un boschet înflăcărat de flori purpurii și, din acest ascunziș, cercetă treptele de piatră care conduceau, prin grădina amenajată în terase, la veranda vilei. Pe prima treaptă erau gravate atât de clar niște litere, încât putu descifra fără vreo dificultate: JOHN și AMELIA PRESCOTT Gosseyn rămase pe gânduri, "PRESCOTT" ― își amintea acest nume. Patricia Hardie și Crang îl pomeniseră în discuția
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85122_a_85909]
-
să o facă să devină parte integrantă a sistemului său nerovs, și șovăia încă în expectativă. Bine de știut. Căci abia determina propria sa atitudine față de acest om și această femeie. O luă de-a dreptul prin noroiul grădinii în terase. Nu mai încerca nici o remușcare acum. Îl testaseră fără pic de milă și el nu vedea de ce ar fi obligat să se poarte cu mănuși. Avea nevoie de informații despre propria lui persoană și de tot ce îi era necesar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85122_a_85909]
-
brațele lui Gosseyn și gemu ușor. Gosseyn îl reduse la tăcere cu o nouă lovitură și pătrunse prin ușa deschisă. Și se află într-un living-room foarte spațios. Peretele din fundul camerei lipsea. Camera se deschidea direct pe o vastă terasă; în profunzime se vedea o grădină și ceva ce părea o altă vale, aproape estompată de ceață. La dreapta, o scară interioară ducea la etajul superior, iar la stânga, o a doua scară cobora la subsol. Pe ambele laterale ― diverse uși
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85122_a_85909]
-
din fața vilei, apoi alergă la cea din spate. Era presat de nevoia de a se convinge că nu vine nimeni pentru a putea trece la interogatoriu. Iar întrebările ce le avea de pus erau multe. Dar perspectiva oferită privitorului de pe terasă îl întârzie. Căci înțelese cu această ocazie de ce nu putea vedea valea, dincolo de grădină. De la balustrada terasei, privirea se pierdea hăt în jos, într-o adâncime albăstrie. Căci colina pe care erau construite vila-spital nu era, în fapt, o colină
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85122_a_85909]
-
nu vine nimeni pentru a putea trece la interogatoriu. Iar întrebările ce le avea de pus erau multe. Dar perspectiva oferită privitorului de pe terasă îl întârzie. Căci înțelese cu această ocazie de ce nu putea vedea valea, dincolo de grădină. De la balustrada terasei, privirea se pierdea hăt în jos, într-o adâncime albăstrie. Căci colina pe care erau construite vila-spital nu era, în fapt, o colină, ci unul dintre contraforturile nu prea înalte ale muntelui. Putea distinge, undeva în jos, punctul unde panta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85122_a_85909]
-
jos către vilă. Dar sosirea pe cale aeriană până în acel punct era absolut necesară. Situația în sine nu era tocmai încurajatoare. Cerul cețos era pustiu, dar în orice clipă se putea trezi că un roboplan plin cu dușmani aterizând chiar pe terasă. Gosseyn inspiră profund. Aerul își păstrase prospețimea de după ploaie și-i dădu forța să accepte riscul pericolului. Atmosfera de pace a naturii îi mai domolea neliniștea. Suspină și se lăsă cucerit de calmul înconjurător. Îi era cu totul imposibil să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85122_a_85909]
-
ceva umbre. Dar valul de lumină rămase constant. Nici o mișcare. Nemulțumit, dar totuși hotărât, Gosseyn păși în plină lumină. Încă dinainte observase, la dreapta sa, o scară monumentală, cioplită în chiar trunchiul copacului. Îi urcă treptele și ajunse pe o terasă, care ducea la o ușă închisă. Ciocăni cu putere. După aproape un minut, lui Gosseyn îi fu clar că în casă, chiar dacă era luminată â giorno, nu-i nimeni. Mai ciocăni încă o dată și apoi răsuci clanța sferică. Ușa se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85122_a_85909]
-
la înălțimea subiectului. Așa că scuză graba, rămâi cu bine și urează-mi succes și bună sănătate pentru amicul 512. În deplasarea mea precipitată către Lalelelor 14, am mai evitat două tentative ale altor cunoștințe de a mă abate către o terasă, cărora le-am motivat refuzul prin invocarea unei întâlniri cu o doamnă din conducerea mișcării feministe Armonia domestică, pe care nu se cuvine să o fac să aștepte nici două minute, altfel risc să pierd un interviu cât se poate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1503_a_2801]