8,366 matches
-
menire părea aceea de-a vegeta într-un colț, de-a mirosi a mucegai și de-a șifona, cu degetele ei de scorpie nemăritată, foile râncede ale acelorași două reviste de modă. În sfârșit, cu intriganta asta imposibilă trudiseră uneori cot la cot, mâncaseră, se păruiseră, bârfiseră și compătimiseră împreună, și ei, care crezuseră c-o vor iubi toată viața Crezuseră ei, dar uite că viața fusese prea scurtă și lor li se îngăduise s-o iubească extrem de puțin. Să fi
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
aceea de-a vegeta într-un colț, de-a mirosi a mucegai și de-a șifona, cu degetele ei de scorpie nemăritată, foile râncede ale acelorași două reviste de modă. În sfârșit, cu intriganta asta imposibilă trudiseră uneori cot la cot, mâncaseră, se păruiseră, bârfiseră și compătimiseră împreună, și ei, care crezuseră c-o vor iubi toată viața Crezuseră ei, dar uite că viața fusese prea scurtă și lor li se îngăduise s-o iubească extrem de puțin. Să fi încuviințat a
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
preparată pentru o fotografie, nu-l mai duru. Se clătină pe picioare, lemnul, pictat cu un soi de baiț cenușiu, al tocului ușii, pârâi, când Pinky, răsturnat de tangaj, nimeri în el cu umărul, deformă cu trei, patru lovituri de cot, pereții parcă din carton al holului, descoperi rapid dormitorul și adormi. Dar nu adormi. Când, pentru ultima dată, fu obligat să-și înalțe fruntea de pe fața de masă, descoperi că nu întreprinsese călătoria către nici un afurisit de dormitor. Lumina devenise
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
a mărului lui Adam. Își imagină fulgerător dacă bețivanul o să se descurce, de acum, cu pedalele sale acustice, cu perdelele lui de fum, cu proiectorul și cu mixerul lui cu 24 de canale, pe care, instinctiv, și le acoperise cu cotul. Și își răspunse că da. Chiar de nu va cânta cine știe ce muzică faină, alcoolistul mulțumitor o să se descurce. O să capete pe ele bani buni. Spre continua lui surprindere, neînfigîndu-se la bani sau la scule, bețivanul se rezumă însă doar să
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
Ah, ar fi fost o adevărată binecuvântare să se fi aflat bietul Patrick, acum și aici! El poseda o fermecătoare ușurință de a descâlci afacerile administrative și s-ar fi descurcat el cu autoritățile. - Da... Da... (Pinky își schimbă poziția coatelor de pe masă. Se trezi dintr-un vis.) Băiat bun. Acela, despre care povesteați, se numește lagăr... Care autorități? - Păi, de la Poliție. De la Consiliul de Miniștri. De la Consiliul de Stat... Cocondy a întocmit o listă... De la Marea Adunare Națională, bâr, nu
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
ca și cum o scândură s-ar fi desprins dintr-un decor, prăbușindu- se către pământ, potrivit de repede și înălțînd, în momentul izbirii, tot praful jur-împrejur. Căzu chircită, păstrând poziția în care, c-o secundă înainte, fusese așezată la masa elipsoidală. Coate înaintate, așa cum fuseseră folosite la susținerea hârtiei, despărțite, între ele, la distanța de-un pumn. Hârtia, ocrotită pe jumătate de calota unghiilor. Picioarele, imitând unghiul drept al scaunului. Înțepenite și împotmolite în dantelă. Bărbatul țâșni s-o pescuiască de-un
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
ai Procuraturii și ai Morgii. De sosit, aveau să sosească și cei dintâi, implicați în procedura transferului moștenirii, având a face față totuși mai întîi și carantinei de 3-4 zile a unui doliu. 271 CEI ȘAPTE REGI AI ORAȘULUI BUCUREȘTI coatele, nu se pocneau. Apoi, cu nesfârșită bunătate, își revărsau, din nou, atențiile, către dânsul. Și, deși căută să se lase, în cât mai multe rânduri, pe spate, observă că nu-i mai slujea la nimic. - Dumnezeule! Dar dumneata chiar nu
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
metroul ar putea, din senin, să pornească. Și, datorită faptului că mama sa lucrase cu atâta abnegație, să-l crească pe el și pe soră-sa, că Raicopol nu va pierde ocazia de-a ne strivi, pe noi, de vreun cot de tunel. Așa că, în prima fază, nu l-au înrăit prin nimic. L-au lăsat în factorul lui psihologic. Omul ședea și el liniștit la postul lui de comandă... Și, c-o expresivitate neliniștitoare, continua să ne plimbe prin tumultoasa
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
nu mai reușeam să respir... ...Le-au deschis. Și-am năvălit în aglomerația dinăuntru, cu atâta înflăcărare că nu numai c-am izbutit să nu mă mai prindă ușa aia grețoasă, ba chiar am reușit să-mi mișc, imperceptibil, un cot. În rest, liniște și pace. Adică nu chiar liniște. Fiindcă de aici începe straniul... ...Ăl de conduce metroul a luat microfonul și ne-a strigat prin stație, nouă, celor din vagoane: "Atențiune! Mă numesc Anghel Raicopol. Și pentru ce i-
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
de cheie de poartă de castel. La poarta superioară, cheia era bombată și ornamentată. La partea inferioară, cheia nu avea trasat încă nici un element ce i-ar fi permis să slujească la închiderea-deschiderea unei încuietori. Bărbatul mătăhălos se cățărase cu coatele peste foaie și îl bodogănea pe desenator. - Cu țeava asta vrei tu ca să le dai pe spate pe elvețience?! Cu ce o să-l deblochezi și o să-l blochezi pe mecanism?... Crezi tu că guvernantele mai copticele n-au mai văzut
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
dihai pentru a risipi stinghereala sa și a gloatelor, nimeni nemaiîncumetîndu-se să mai tragă pe gură vreun fleac, de un număr impresionant de ore. - Bine ai procedat, răspunse, de la locul său, plin de bună cuviință, întins și sprijinit într-un cot, Sinistratul. Nu știu cum se face, dar toți anii ăștia am trăit cu închipuirea că în apa caldă e găzduit un mic animal prietenos... - Să-l conving pe electrician ca-n seara asta să nu-l întrerupă nici pe curent? prinse drag
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
teribil de dezorientată. —Poftim? Tot nu înțeleg. Fiona a zâmbit îngăduitoare. —Bine-ai venit în clubul soțiilor numărul doi. Problema cu copiii este că nu sunt returnabilitc " Problema cu copiii este că nu sunt returnabili" Jake și-a cufundat precaut cotul în apa cu săpun, exact așa cum văzuse că se face în caseta cu filmul de educație sexuală pe care le-o arătase la școală cu vreo doi ani în urmă. Filmul avusese scopul de a le demonstra lui și colegilor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
sonor, în vreme ce Alison a rămas nedumerită, fiind neobișnuită cu umorul Juliei. Atrasă de zgomote, chelnerița cea idioată s-a materializat finalmente lângă masă, cu carnețelul de comenzi pregătit. După plecarea fetei, Julia și-a netezit fusta și și-a așezat coatele pe masă. Oricum, ceea ce am făcut eu a fost să mă distrez într-un fel nevinovat. Nici nu se compară cu gestul tipei de a da buzna la o nuntă și de a târî copiii mirelui după ea. Fiona a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
ochi și-a descoperit-o pe Milly stând în picioare, lângă pat, cu credinciosul ursuleț Winnie într-o mână și cu o cănuță goală în cealaltă. Denzel trebuia să mai aștepte. Bine, iubita mea. Susan s-a ridicat într-un cot și-a aruncat un ochi către ceas. Era 6:45 dimineața. —Stai doar să-mi iau halatul. Ca de obicei, Nick se prefăcea că doarme, cu toate că Susan știa că asta era imposibil. În mod normal, bărbatul avea un somn atât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
s-a oprit și s-a corectat. — Încă suferă mai mult decât mine. Ele două au fost așa de apropiate. —Știu. Mi-a spus Nick. Susan a traversat bucătăria, s-a așezat pe scaunul din fața bărbatului și și-a odihnit coatele pe masă. Dar nu subestima impactul pe care moartea lui Caitlin l-a avut și asupra ta. În fond, Caitlin a fost și fiica ta. Numai că fiecare suferă în alt fel. Câteva clipe nici unul dintre ei n-a mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
inima-n dinți și s-o ceară de nevastă. Între timp, trebuia să suporte pretextele lui Nick, care insista mereu că erau alte probleme, mai urgente, pentru care aveau nevoie de bani: de pildă, ca să repare mașina sau boilerul. Luând cotul de la capătul unui coridor lung, Susan l-a urmat pe Nick și a pătruns în cea mai frumoasă cameră de copil pe care o văzuse vreodată. Pereții erau vopsiți în bleu și aveau pictați și câțiva norișori. Toate obiectele din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
obsedată de sine și superficială n-o deranja câtuși de puțin, dar să fie acuzată că e plictisitoare era prea mult. —Ai vorbit ca o adevărată doamnă. Deborah a strâns din buze în semn de dezaprobare și și-a așezat coatele pe masă, aplecându-se înspre interlocutoarea ei. —Julia, tu ești, în mod incontestabil, o femeie foarte frumoasă... dar în afară de asta? Iartă-mă, dar, pur și simplu, nu pricep. Despre ce Dumnezeu vorbiți tu și James? Julia a clipit repede de câteva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
o surioară cu brațele deschise. Susan era sigură pentru că, fără știrea lui Nick, îi sugerase delicat ideea asta fetiței, de mai multe ori chiar, atunci când considerase că fusese momentul potrivit. —Ascultă, Nick, a intervenit ea serioasă, ridicându-se într-un cot. Știu că te gândești la binele lui Milly, dar îți închipui că maturitatea ei emoțională e mult mai dezvoltată decât în realitate. Copiii mici nu stau să-și facă grijă că sunt respinși. Mai ales copiii fericiți, așa cum e Milly
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
ei maro, de la Zara, zăcea abandonată pe paviment. Obiectul era ușor recognoscibil pentru că Fiona fusese cea care îl cumpărase: fusese cadoul ei pentru Susan cu ocazia Crăciunului precedent. —Doamne Dumnezeule! a murmurat ea, ridicând geanta și făcându-și loc cu coatele printre cei care căscau gura pe trotuar. Susan era căzută pe jos, în stare de inconștiență. Sub ceafă începuse să se formeze o baltă de sânge întunecat. Brațele i se risipiseră în laterale. Piciorul drept îi rămăsese prins sub roata
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
se gândise și la perspectiva asta, iar analogia a lovit-o în plin. — Nu. Aș fi îngrozită, a șoptit ea. —Exact! a mugit David, lovind cu pumnul în masă cu asemenea putere, încât Fiona a sărit în sus de-un cot. Doamne, sunt așa de al naibii de furios pe tine! Fiona s-a uitat la el complet oripilată. Până atunci, David nici măcar nu ridicase tonul la ea, așa că izbucnirea aia atât de violentă îi era totalmente necaracteristică și a speriat-o teribil
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
șoptit Alison trăgându-l de ceafă ca să-l aducă înapoi. Luca a dat din cap și-a revenit în poziție, dar s-a oprit din nou. Nu pot. Dacă e ceva important? Lejer deranjată, Alison s-a așezat într-un cot și s-a uitat după el. — Indiferent cine-ar fi, o să-ți lase un mesaj și poți să-l suni după. Alison era întotdeauna uluită de faptul că niciodată Luca nu putea să lase telefonul să sune. Spre deosebire de ea, care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
și-a luat-o înapoi, către camera alăturată, trecând pe lângă Nick. Cred că s-a dus să-și ia un tricou, l-a anunțat Susan. Foarte bine, a râs bărbatul și s-a așezat pe pat, sprijinindu-se într-un cot. Rățuște, țineți-vă bine că venim! Deși nu știu dac-o să fie prea impresionate de feliile noastre de pâine albă. Aia e o zonă selectă și probabil că ele sunt obișnuite cu pâinea din cereale organice. Susan a început să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
cel mai bine. La început, Juliei i s-a părut că nu l-a înțeles bine și-a căscat ochii derutată. —Iartă-mă. Ai spus că poate așa e mai bine? Da. Gândește-te puțin... James s-a sprijinit pe coate, cu o expresie serioasă. —Tu nu vrei să faci un copil, iar acum eu am unul. Nu înțelegi? E perfect! Julia a clătinat din cap. Nu, nu înțeleg. Și-n plus, am crezut că tu nu agreezi perfecțiunea. James s-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
ar plăcea să rămân. — Iocasta? Femeia tresări în somn. — Iocasta, ascultă. Virgil stătea pe pat, ridicat în capul oaselor. Se putea vedea pe sine ca prin ceață, reflectat în întuneric de oglinda de pe peretele opus. Iocasta se ridică într-un cot. La ce te-ai mai gândit acum? întebă femeia. în ultimele nopți asta devenise ceva obișnuit; visele îl trezeau brusc pe Virgil din somn. — Trebuie mult timp pânăsă-ți exorcizezi subconștientul, se scuzase el. — Tocmai mi-am amintit, spuse acum Virgil
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
tot timpul pică, luând-o ca pe o insultă și ca pe o umilință. El nu ripostase niciodată - nu avea cum. Atunci când intrară cei patru, contele stătea lângă șemineul nefolosit, afișând poza imemorială a aristocrației indolente și sprijinindu-se cu cotul de zid. Lângă el se afla o masă scundă, pe care erau puse o butelcă de vin și o tabacheră de argint. Țigările nu conțineau tutun, dar cânepa indiană creștea pe câmpiile din K în cantități suficient de mari ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]