9,537 matches
-
foc l-a izbit în față. A deschis ușa către balconul ce înainta spre parc și adierea de afară a început să fluture perdeaua. Într-o glastră monstruoasă din sticlă, pe care a umplut-o cu apă, a îndesat florile mărunte. Abia după aceea s-a așezat pe un scaun în apropierea patului și a privit-o. Îl urmărise tot timpul cu ochii încă foarte vii, acum aștepta să-i spună ceva. S-a întors cu greu pe o parte, a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
urmărea, stând la dreapta Ioanei Sandi, fâșia de asfalt înghițită cu repeziciune de automobil, în timp ce carburatorul gâfâia, curbele la dreapta și la stânga, porțiunile drepte și întinse ca în palmă, în care mașina zvâcnea ca un bolid, câmpurile, arborii răzleți, satele mărunte, stâlpii de înaltă tensiune, pădurile, de o parte și de alta. Ioana Sandi conducea cu siguranța dintotdeauna, după un timp cu o singură mână, cu cealaltă mângâindu-i piciorul și coapsa, când nu schimba vitezele, fără să-i vorbească. Vorbeau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
în activitatea viitoare - „Aici a fost deci, aici a fost! Înseamnă că a spus-o clar, dar nu mai știam cine și când anume, dar îmi aminteam că a spus-o clar unul!“ - Unii dintre vorbitori au făcut și cazuistică măruntă. Dar autoanaliza, autocritica au fost palide. E sau nu e demn, tovarăși, pentru un comunist, ca într-un asemenea cadru deschis să-și facă autoanaliza? Iar această autoanaliză deschisă a lipsit la un membru de partid intrat doar de un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
imediat ori cu întârziere, semnificație și rău sau bine ce n-ar putea fi decât viciate dacă se modifică raportul sau unghiul de vedere. Și totuși, neputând să evite cu totul comparațiile și convingându-se din nou că, oricât de mărunt ar fi un fapt, în clipa în care îl suporți, devine nemăsurat, chiar vital. Adică nimic nu e mai important decât suferința proprie. Orice altceva se pierde cu totul. Ducându-se iarăși în audiență la un alt slujbaș al primăriei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
și mai profund inutilitatea prezenței sale acolo, încă sperând, dar stinghereala sau teama în fața Autorității, așezate în trei exemplare, să-l asculte, sporind și gâtuindu-l dintr-odată și văzându-se, din afară, în chiar acea clipă, pe scaunul simplu, mărunt și becisnic, cântărit și judecat de cei trei aflați de partea cealaltă a mesei, cufundați în scaunele moi, tapisate, și uitându-se la fața subțire și trasă a adjunctului de primar, la cutele tăcute ale obrazului său, urmârindu-i privirea ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
nu i-ar fi ieșit niciodată din cuvânt. Era ferm, încăpățânat, sigur pe el, tăcut, închis, nu dintr-odată, dar dintr-odată îți dădeai seama că s-au strâns toate astea în el, începuseră să-l consulte oamenii în probleme mărunte de tehnică, mai ales după ce își meșterise singur niște dispozitive cu care îmbunătățea performanțele. Apoi l-a chemat la o discuție un inginer nu cu mult mai în vârstă, au stat în fața unor scheme pe care celălalt nu le înțelegea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
va intra, răsucindu-și capul să privească holul, baia, bucătăria, spațiul mare și alb al garsonierei, în vreme ce eu voi fi rămas mai în urmă, să încui și să-i pândesc reacțiile. Se va uita pe fereastră către cartierul cu case mărunte, stadionul și circul mai departe, n-o să-mi spună ce gândește, pentru că nu va putea și nu va dori, dar eu voi bănui totul în clipa în care se va întoarce zicând, ca de fiecare dată când e surprinsă, „O
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
În jurul lor pământul era înghețat, ici și colo pete de zăpadă plouată se transformaseră în mușuroaie cenușii de gheață, câteva petice de iarbă uscată sau fire de un verde murdar culcate la pământ se acoperiseră cu o folie de cristale mărunte, ca într-un congelator. O tufă văduvită de frunze încremenise într-o poziție nefirească, îndoită de la brâu, cu crenguțele subțiri și firave trosnind la fiecare adiere a vântului uscat. În fața lor, lacul înghețase într-o mișcare ușor încrețită, verzui-albicios, deasupra
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
nu-ți mai lasă nici o șansă, după ce-l citești nu-ți mai rămâne nici o speranță, știi că tu, ca femeie, nu mai ai nici o speranță. Fără pic de generozitate.“ „Bine, dar e exact pe dos, pentru că, dezvelind toate intimitățile astea mărunte, cum le spui, poți să-ți înțelegi limitele și să-ncerci să te schimbi“, „Pe dracu’! Nu poți să schimbi nimic, asta e firea lucrurilor și n-ai ce să schimbi și, după ce-l citești și vezi cum ești și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
de care nici măcar nu-și dăduse seama, cufundat cu totul în ea, fără să mai vadă în jur și, prin urmare, incapabil să se vadă așteptând. Însă asta avea să înțeleagă foarte târziu. Pentru că la început nu fuseseră decât faptele mărunte făcute zi de zi și convingerile ce se închegau treptat, nu spuse de părinții lui deodată, ca o lecție obligatorie pe care ar fi putut ușor s-o uite sau să n-o priceapă, ci închegate din vorbe ale lor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
greu în acei ani - atât de îndepărtată în timp, încât constituia, fără doar și poate, a treia etapă în formarea omulețului. Simțul datoriei, înțeles la început confuz, pe de o parte, ca o nevoie de a-și termina îndatoririle lui mărunte pentru a-i rămâne timp să pună întrebări, să vadă lumea, să gândească și să-și facă de lucru în curtea cu umbre mișcătoare; pe de altă parte, ca pe un gând nelămurit, o stare mai mult, că nimeni și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
Iuliu Sofronie, străduindu-se să-și subțieze pânteceul și apropiindu-și buzele de umărul Aurorei Mocanu. „Lasă-mă, fii serios“, protesta ea. „Ei bine, atunci am să beau și eu...“ Rodica Dumitrescu se întorcea cu o tavă cu prăjiturele tăiate mărunt. Le-a strigat celor de dincolo să vină și ei și au trecut iar pe lângă mine Lia, într-o undă de parfum scump, și Andrei Vlădescu, care m-a privit o clipă cu niște ochi ce păreau tulburi. Iuliu Sofronie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
sosise vremea. Astfel existența lui își va găsi sensul. Dar sosise vremea? Poate nu era chiar prăbușire ce se întâmpla cu el. O vreme se mai străduia să lucreze, își așeza teancuri de cărți pe masă, scotea fișe cu scris mărunt, încerca să urmărească filiația ideilor și transformărilor unei teorii o dată cu trecerea deceniilor și secolelor. Fără plăcere. Simțea că lipsește ceva, poate ceva esențial care ori nu-i e dat, ori nu-l pricepe el, deși se află în juru-i. Pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
ivea Ioana Sandi, cu obrajii înroșiți de ger, cu căciula de blană îndesată peste urechi, înfofolită în fular, speriată de gestul ei. „Mă bați?“, șoptea. „Nu. Intră.“ Cu o expresie pierită își lăsa în hol hainele groase, intra cu pași mărunți în camera lui, se așeza pe un scaun pliant. „Ai să mă-njuri că nu te-am anunțat“, spunea. „Nu. Dar nu-mi place să fiu luat prin surprindere, am impresia că sunt spionat. Detest asta.“ Se uitau unul la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
este aceeași sau trebuie să fie aceeași pentru toți? Cum ai mai putea atunci să-ți cunoști condiția și să afli de cât efort ești în stare, ca să nu mai vorbim de împlinirea unor scopuri care, chiar de-ar fi mărunte, sunt altfel decât ale celorlalți? Cum ai mai afla unde se oprește fragilitatea trupului și a spiritului și unde acționează legile naturii sau ale societății și unde se găsește mâna celorlalți care se ridică unul împotriva altuia? Până și bănuiala
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
golește. Zile în șir rămânea așa, de fiecare dată când se întorcea acasă, privind lucrurile din jur, pereții albi, ceasul electric care clănțănea indiferent, de parcă s-ar fi străduit să se golească de gânduri. Se uita pe fereastră la casele mărunte ale străzilor alăturate, coșcovite de zăpadă, la liniile înalte și reci ale blocurilor care le înconjurau la distanță, proteguitor. Toate erau îndepărtate și străine, dintr-odată fără înțeles și fără rost. Nu se străduia să afle de ce, ca și cum nimic altceva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
-sa, simte cum alunecă tot mai mult spre părerile ei dintr-o solidaritate a neamului femeiesc căreia nu i se poate împotrivi. Insistențele femeii energice își puseseră până la urmă amprenta pe educația și părereile ei. Dorea să scape de grijile mărunte, să aibă o viață îndestulătoare, să fie admirată, devenea încet snoabă. Voia să se mărite degrabă și să locuiască undeva singură, cu nimeni altcineva pe cap, simțea că o frige gândul ăsta. Își va cumpăra un câine, cum de mult
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
apăsătoare între ei și din stradă se auzeau chiotele copiilor care se bucurau de ziua însorită de început de martie. Mâna ei a tremurat și a scăpat ceașca și stropi mari de cafea s-au risipit peste schemele cu scris mărunt. „Ce dracu’ faci, de ce nu ești atentă?!“, a izbucnit Andrei Vlădescu și o privea cum se uită la el cu ochi mari și speriați. S-a ridicat brusc, a luat hârtiile, tamponându-le cu un șervețel, așezându-le alături și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
cu încetul?“ „Opriți-vă! Opriți-vă!“, spunea unul pe care nu-l știam. „Nu vă dați seama că devenim paranoici?“ Știau amândoi că timpul lui e drămuit, apropierea examenelor înmulțea cărțile strânse pe masa de lucru și fișele cu scris mărunt. Se culca târziu după miezul nopții, când ochii începeau să-i lăcrimeze, iar literele se colorau, îi jucau și i se înmulțeau plutind în față. Ioana Sandi i-a dat o întâlnire la mijlocul săptămânii. „Ai de lucru, te las să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
s-au spus în prezența ta. Sunt uluit pentru a doua oară. Te-ai transformat într-atât sau am fost înșelat de la început? Mă văd prin ochii celor din jurul tău, exact așa cum spun ei: nu numai nereușit fizic, dar și mărunt, interesat, meschin, dornic cu orice preț de parvenire, călcând în picioare sentimente - și nu este așa! Ai putea reteza vorbele astea, chiar dacă sunt acum pentru tine un străin. Dar n-o faci... În jurul tău e răutate, ipocrizie, prejudecată...“. Ioana Sandi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
averea unei familii de tărani. Adulți și copii, cocoșați sub baloturile legate În spate, Împingeau roțile cu mîinile. Hamalii trăgeau de mînerele ricșelor, mormăind și scuipînd, iar venele groase cît degetul ieșeau În relief din carnea umflată a gambelor. Funcționari mărunți Împingeau biciclete Încărcate cu saltele, sobițe pe cărbuni și saci cu orez. Un cerșetor fără picioare, cu toracele prins Într-un uriaș corset de piele, se clătina prin labirintul de roți, avînd În fiecare mînă cîte un clopot de lemn
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
pistoalele Mauser, purtate de ofițerii superiori japonezi erau mult mai impresionante decît cele Webley. Tocurile de lemn le atîrnau pînă la genunchi, aproape ca niște teci de pușcă. Jim Îl urmări pe sergentul japonez de la punctul de control, un bărbat mărunt dar voinic, care Își folosea pumnii ca să-i dea Înapoi pe chinezi. Era aproape copleșit de țăranii care se luptau cu căruțele și ricșele lor. Jim ședea lîngă Yang, pe locul din față al Packard-ului, ținînd strîns aeroplanul din lemn
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
lui Jim și domnul Maxted vorbeau Întodeauna cu respect despre ele. Jim se Întreba cum ar putea să-l vadă pe tatăl lui, cînd caporalul de gardă urlă o comandă În casa scării. TÎnărul soldat era Îngrozit de acest caporal mărunt și sever, care părea să fie gradul cel mai important În armata japoneză. Azvîrli chiștocul de țigară, Își luă pușca și ieși din salon, făcînd cu degetul un semn amenințător spre Jim. Mulțumit să rămînă singur, Jim se dădu imediat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
oboseală, dar Jim era prea extenuat ca să se miște. Umblase mai bine de trei kilometri de-a lungul trotuarelor aglomerate. Știa că era urmărit de un tînăr chinez, probabil vreun escroc sau vreo iscoadă a unuia dintre miile de gangsteri mărunți din Shanghai. Un tînăr Înalt, cu o față ștearsă, fără oase, cu păr negru lucios și o jachetă de piele Îl observase pe Jim lîngă stadionul de curse de ogari. Răpirile erau un lucru obișnuit la Shanghai. Înainte ca părinții
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
Se uită În oala de pe sobiță, apoi Îl privi posomorît pe Jim. — Deja Începe să mă calce pe nervi, Basie. Nu știu dacă e mai mult flămînd sau nebun... — Intră, băiete. Arăți de parcă ai vrea să te Întinzi. Un bărbat mărunt, mai În vîrstă, ieși de sub pătură și Îi făcu semn lui Jim cu țigara pe care o ținea În mîna lui albă. Avea o față blîndă, liniștită, de pe care fusese ștearsă cu pricepere toată bogata experiență a vieții sale, și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]