7,819 matches
-
tot satul. Și s-auzea că Începe războiu’. Măi, să fie! M-am gândit io că e ceva necurat la mijloc și, dacă mi-a murit și nevasta, am dat-o dracului dă plugări și am plecat iar.“ Gelu e singurul care bănuiește că moartea soției e o minciună, prea e spusă În grabă, dar momentul de liniște pe care-l impune cu mare știință infanteristul marin e respectat de toți cei de față. Regula povestirii lui pare să fie totalul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
în felul de a analiza existența, sine ira et studio, Cassian Maria Spiridon aduce așadar, prin volumul-antologie Cumpăna, o poezie în care, valorificând latura estetică a cotidianului, oferă o perspectivă inedită asupra acestui cel mai de preț dar al omului, singurul care poate să răscolească fertil, fiindcă nimic nu tulbură ca viața. Liviu Ioan Stoiciu: Lanțul Două surse fundamentale are poezia lui Liviu Ioan Stoiciu, după cum reiese din antologia Lanțul - apărută în Colecția OPERA OMNIA. Poezie contemporană la Editura Tipo Moldova
Aventura lecturii : poezie română contemporană by Mioara Bahna () [Corola-publishinghouse/Imaginative/367_a_1330]
-
Niciodată vei muri!" Cu acest lichid poetul amețește doar Tenebra ce ne surpă, face atmosfera terapeutică, transformă viața în vis și poezia în medicament alintător. Dintre toți prietenii lui poeți, cu care a hălăduit prin timpuri de tot felul, el, singurul, a turnat și cimentat în literă un zbor prin Iași al unei generații ce și-a stins năduful în ulcica izbită de pământ, în vinul ce se prelingea prin crăpăturile durerilor. Alexandru Tăcu a avut inspirația să-și moaie penița
Constantin Huşanu by Reflecţii la reflecţii. Pe portativul anilor () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91645_a_93055]
-
statului major legionar, a sutelor și miilor de legionari care au înroșit caldarâmurile în toate capitalele de județ, temnițele Râmnicul Sărat, Vaslui, Miercurea Ciuc, spitalul Brașov, nu suflă o vorbă și ne pregătesc noi catastrofe sub masca promisiunilor amețitoare. Legionarii sunt singurii care au gândit corect și tot ei sunt victima celor mai otrăvite acuze, dar nimeni nu ne va putea scoate din istorie și nimeni nu ne poate obliga să ne uităm morții noștri și pătimirea lor. Nu putem dormi când
Vesnic osânditi by Petru C. Baciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/816_a_1587]
-
interzisă până și păsărilor fiindcă în ea se aruncă, de milenii, cenușa zeilor morți. Discuțiile acestea se poartă pe un ton prudent, cu pauze lungi, încărcate de bănuieli nemărturisite, ce arată că asybariții se tem, cumva, de taina acelei mări. Singurul care-și îngăduie să discute deschis e doctorul Luca. ― Vor să spună că acolo e un cimitir divin? Explicația lui pentru lipsa de dorință a celor din Asybaris de a-și extinde curiozitatea și spre miazănoapte e mai simplă. ― Există
Deșertul pentru totdeauna by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295604_a_296933]
-
de țesut în casă și pregătea pânză de cânepă ori de bumbac, pentru nevoile noastre, fețe de masă împodobite cu desene imaginate de ea, ștergare înflorate sau covoare ce trebuiau duse, pe urmă, la piuă. Își ținea mărunțișul pentru biserică, singurii ei bani, între "valurile" de pânză din lavița veche, aflată în tindă, și, mai târziu, la sfârșitul vacanțelor, o vedeam cum pândea să iasă tata, cu treburi, prin curte. Atunci, mă lua de mână, mă trăgea spre laviță și îmi
Deșertul pentru totdeauna by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295604_a_296933]
-
a fost copil nu înțelegea de ce nu acceptă tatăl să devină membru de partid: - Nimeni nu este stăpânul lui! I-a spus tatăl într-o zi și l-a făcut să gândească că viața asta inutilă are taina ei. Era singurul care nu se făcuse membru din tot Sfatul Popular Regional și totuși se bazau pe el. L-au numit șef de serviciu... veneau la spital și îi transferau lucrări, făcea tot felul de situații, raportări, statistici, sinteze, organiza problemele, totuși
Adev?rul dintre noi by Aurel-Avram St?nescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83164_a_84489]
-
de nenumărate ori, până au început să-l usture umerii. Atunci a dispărut înotând pe sub apă fugind în larg. Fetele surprinse s-au uitat înfricoșate după Laur care ieșise departe, la adâncime unde ele nu îndrăzneau să se avânte, fiind singurul care știa să înoate. Strigau înspăimântate să se întoarcă, vocile lor cristaline străbăteau dimensiunile și dăinuiau peste talazurile mării. Impresionat de teama lor, a revenit și imediat cei trei s-au animat; fata aceea frumoasă era atât de radioasă când
Adev?rul dintre noi by Aurel-Avram St?nescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83164_a_84489]
-
alte mese. Edy și Mimi au băut puțin, Giulia moderat, hai să recunosc, puțin mai mult; o îndemnam cu precădere la fiecare ocheadă, să guste cabernet, să nu mai consume atâta Pepsi, că e scump. Am avut confirmarea că sunt singurul care-și pune băutura-n cap fără să se cunoască și nu m-am abținut... le-am demonstrat dând gata câteva coniace și sticle de trei sferturi asemănătoare popicelor, mai ales că însemnau, încă un moca fabulos pentru mine. Totuși
Adev?rul dintre noi by Aurel-Avram St?nescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83164_a_84489]
-
și de sentimente delicate în care plutea Tabitha îi era total străină; el o considera capricioasă, supersensibilă, nevrotică și - cu o expresie care acum poate fi socotită din păcate profetică - „cam slabă de minte“. ( Și, trebuie să recunoaștem, nu era singurul care avea această părere.) Pe scurt, cei doi se străduiau să se evite; și cât de înțeleaptă a fost această strategie se poate judeca prin prisma îngrozitoarelor evenimente care au urmat morții lui Godfrey. Cu puțin timp înainte de a pleca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
aș muri, iubitule. Sunt sigură. O trecură fiori. Are ceva locul ăsta. — De ce naiba am locui aici? Ce prostie! — Cine altcineva o să-l ia după ce va muri Lawrence? Nu are fii cărora să le lase casa și acum tu ești singurul lui frate. Mortimer râse nervos; era clar că nu voia să discute acest subiect. — Mă îndoiesc foarte mult că voi trăi mai mult decât Lawrence. Mai are încă în față mulți ani de viață. — Cred că ai dreptate, spuse după
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
-l prelungească tot mai mult, folosind tot mai mult armament și pierzând tot mai mulți oameni și astfel, îndatorându-se la noi tot mai mult. Ei bine, probabil că ideea le trecuse tuturor prin minte, înțelegi, dar el a fost singurul care a avut curajul s-o spună deschis. Se întoarce spre Mark, a cărui față a rămas total neutră în timpul acestei conversații. O să ajungi departe în domeniul bancar, dragă Mark. Foarte departe. Mark zâmbește. — A, ca să fiu sincer, nu cred
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
am adăugat (la fel de nesincer): Pare o muncă interesantă. O faci de mult? — Am început... cu mai puțin de doi ani în urmă. Era cu câteva săptămâni înainte de a se pronunța divorțul. Îmi prinse privirea și zâmbi. O, da, nu ești singurul care ai scrântit-o în privința asta. — Ei, da, e o consolare. — Tu și Verity aveți copii? — Copiii eram noi: n-aveam nevoie să facem alții. Dar voi? El avea copii. Avea trei fete din prima căsătorie, dar nu i se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
se produc uneori ad hoc. La urma urmelor, nu noi am vrut să fim împinși în această situație. Tonul lui, care se ambalase tot mai mult, se liniști brusc. Oricum, asta a fost doar o paranteză. Nu, n-a fost singurul meu caz în ultimii treizeci de ani, ca să-ți răspund la întrebare, dar este singurul pe care nu l-am rezolvat încă. Chiar dacă am bănuielile și teoriile mele personale. Dar ne lipsește o dovadă. — Înțeleg. Și care sunt teoriile dumneavoastră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
în această situație. Tonul lui, care se ambalase tot mai mult, se liniști brusc. Oricum, asta a fost doar o paranteză. Nu, n-a fost singurul meu caz în ultimii treizeci de ani, ca să-ți răspund la întrebare, dar este singurul pe care nu l-am rezolvat încă. Chiar dacă am bănuielile și teoriile mele personale. Dar ne lipsește o dovadă. — Înțeleg. Și care sunt teoriile dumneavoastră personale? — Va dura cam mult să ți le explic. Hai să așteptăm măcar până ajungem
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
lumina orbitoare a unui bec atârnat de tavan și sub privirile mustrătoare ale câtorva afișe - toate aparținând lui Graham, după cum aveam să descopăr - care promovau cauze politice și filme străine (dintre care Tout va bien al lui Godard a fost singurul pe care l-am recunoscut). Un timp am fost mai mult sau mai puțin exclus din conversație, care era axată pe teme de interes comun precum ultimele cazuri ale lui Joan și inevitabilele evaluări de sfârșit de an de la colegiu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
mai puternic ca oricând. A fost urmat de o lungă tăcere. Cuvintele lui Michael păreau să fi avut un efect deosebit: numai Hilary rămase ferm neimpresionată. — Ca să fiu sinceră, nu văd de ce ne-am îngrijora. În fond, până acum ești singurul care a fost atacat. — Hai, zău, spuse Michael. Știm toți că a fost un accident. Doar nu sugerați... — Ați putea să terminați? Roddy interveni brusc. Încep să consider că această conversație începe să fie la fel de lipsită de gust ca acest
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
un scaun lângă pat. — Bine, știu că acum te joci cu mine. Te-ai jucat tot timpul? Să mă joc cu tine, Michael? Nu e o acuzație foarte plăcută. Te-am ajutat. Am vrut întotdeauna să te ajut. A fost singurul meu gând. — Ascultă - nu m-ai ajutat deloc, absolut deloc. Nici n-ai luat legătura cu mine în tot acest timp. — Ți-am dat totuși o mulțime de bani. Nu ți-au folosit? — Ba da, desigur. Michael roși, rușinându-se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
pe Eric. El se acomodează greu, plânge, sufăr și eu, dar acasă devine mai suportabil. Am puțin mai multă energie și parcă îmi organizez timpul ceva mai bine. Beau tone de cafea. Scriu. Mircea ajută, Mircea este acolo, Mircea este singurul care poate și care înțelege și care, deși zdrobit și el, mai are energie să mă încurajeze și pe mine. Singurul pe care mă pot baza. Mircea este. Toto crește, Eric crește, teza crește, viața merge mai departe. Și abia
Poveşti cu scriitoare şi copii by Ștefania Mihalache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/801_a_1774]
-
parcă îmi organizez timpul ceva mai bine. Beau tone de cafea. Scriu. Mircea ajută, Mircea este acolo, Mircea este singurul care poate și care înțelege și care, deși zdrobit și el, mai are energie să mă încurajeze și pe mine. Singurul pe care mă pot baza. Mircea este. Toto crește, Eric crește, teza crește, viața merge mai departe. Și abia acum se desface complet și pachețelul cu „și și“. „Și mamă (a doi copii), și scriitoare ?“ Ce simplu ar fi să
Poveşti cu scriitoare şi copii by Ștefania Mihalache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/801_a_1774]
-
ea știe cu adevărat ce simte? Se oprește vreodată careva să întrebe ce anume simte cu adevărat și încotro îl duce toată povestea asta? Și dacă s-ar opri, i-ar folosi? I-ar folosi, măi omule? Crezi că ești singurul de pe pământ care umblă teleleu și nu știe de ce? Chiar crezi că tocmai ție o să-ți vină răspuns de sus? Să te cheme Dumnezeu la vorbitor, asta vrei tu? Taci odată, taci. ─ Să tac? Las’ c-o să tac destul în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2351_a_3676]
-
și nu o dată: „De câte ori trebuie să-mi spui asta? Pentru mine nu ai... vârstă!”). Dacă se gândește „mai bine”, Domnul R. admite că drumurile lor „s-au intersectat exact la timp!” Era momentul în care și-a dat seama că singurul „adevăr incontestabil” al vieții este s-o trăiești efectiv și cu intensitate maximă, cu toată puterea și cu toată „nebunia” pe care ți-ai reprimat-o ani la rând, de teama încălcării unor „reguli”. „Cine și în numele căror competențe stabilește
Jurnalul lui P. H. Lippa by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1687_a_3006]
-
lui care, desfășurată sub lumina strălucitoare a candelabrelor, printre fețe de masă imaculate și haine de seară și mâncarea Îmbelșugată din bucătărie, Îi părea frumoasă Într-un mod romanțios. În pensiune locuiau și mâncau Între opt și douăsprezece persoane, dar singurii care existau cu adevărat pentru Paco, cel mai tânăr dintre cei trei chelneri care serveau la mese, erau toreadorii. În acea pensiune locuiau matadori de mâna a doua, casa din Calle San Jeronimo bucurându-se de un renume bun, se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
care se manifesta prin eficiență individuală, nocturne beții triumfătoare și insolență. Își aprinse o țigară și, după ce-și potrivi pălăria În hol, se Îndreptă spre cafenea. Imediat după picador plecară și preoții, care-și dădură repede seama că sunt singurii care au mai rămas În sufragerie, așa că Paco și cu chelnerul mai În vârstă rămaseră singuri.Strânseră mesele și duseră sticlele-n bucătărie. Băiatul care spăla vasele Îi aștepta acolo. Era cu trei ani mai mare decât Paco și era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
l-am băgat În pat. — Acu’ o să dormi bine, Jack. Sigur, acu’ o să dorm. — Noapte bună, Jack, Îi zic. — Noapte bună, Jerry. Ești singurul prieten pe care-l am. — Hai, las-o baltă, Îi zic. — Ești singurul meu prieten, Jack, singurul. — Culcă-te. Mă culc, zice Jack. Jos, Hogan stătea la birou și citea ziarele. Se uită la mine. — Ei, ți-ai culcat prietenul? — E dus. Mai bine așa, decât să n-adoarmă. — Sigur că da. — Da’ ar fi greu să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]