9,986 matches
-
Aglaia. Ea își dădu deoparte batista care îi acoperea fața, îi aruncă o privire rapidă, învăluindu-i toată figura speriată, pătrunse sensul cuvintelor lui și deodată izbucni într-un hohot de râs chiar sub ochii lui, un râset atât de vesel, de impetuos, atât de caraghios și molipsitor, încât Adelaida fu prima care nu rezistă, mai ales după ce-l privi și ea pe prinț, se repezi la sora ei, o îmbrățișă, izbucnind și ea într-un râs la fel de impetuos, școlăresc și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
de impetuos, atât de caraghios și molipsitor, încât Adelaida fu prima care nu rezistă, mai ales după ce-l privi și ea pe prinț, se repezi la sora ei, o îmbrățișă, izbucnind și ea într-un râs la fel de impetuos, școlăresc și vesel, ca al celeilalte. Uitându-se la ele, și prințul zâmbi brusc și se apucă să repete cu chipul bucuros și fericit: — Ah, slavă Domnului, slavă Domnului! În acest moment nu mai rezistă nici Alexandra și râse și ea din toată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
atraseră atenția câtorva persoane. Curând, de domnișoare și de mama lor se apropiară câțiva tineri care le cunoșteau; doi sau trei rămaseră ca să converseze; toți erau prieteni cu Evgheni Pavlovici. Printre ei era un ofițer tânăr și foarte frumos, foarte vesel și foarte vorbăreț; se grăbi să intre în vorbă cu Aglaia și se străduia din răsputeri să-i atragă atenția. Aglaia era cu el foarte binevoitoare și râdea extrem de ușor. Evgheni Pavlovici îi ceru prințului permisiunea să i-l prezinte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
era prea ciudată; se părea că o privește ca pe un obiect aflat la două verste depărtare de el sau că are în fața ochilor portretul ei, nu pe ea însăși. — De ce mă privești așa, prințe? întrebă ea deodată, întrerupând conversația veselă și râsul cu cei din jur. Mi-e frică de dumneata; mi se pare că vrei să întinzi mâna și să-mi atingi fața cu degetul, ca s-o pipăi. E-adevărat, Evgheni Pavlovici, că așa mă privește? Prințul remarcă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
în râs, spre marea mirare a lui Keller. Se umflă de râs. Keller, care într-adevăr stătuse ca pe ghimpi până când reușise să aibă satisfacția de a se oferi drept secundant, mai că nu se supără, văzând râsul atât de vesel al prințului. — Totuși, prințe, l-ați prins mai adineaori de mâini. Așa ceva, mai ales când sunt spectatori de față, e greu de suportat pentru o persoană cu simțul onoarei. — Iar el m-a lovit în piept! strigă prințul, râzând. N-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
așa o să-i spun și ei. Nu ești deloc în apele tale, Lev Nikolaici! IVtc "IV" Apropiindu-se de casă împreună cu Rogojin, prințul observă, cu mare uimire, că pe terasa lui, bine luminată, se adunase o mulțime de oameni gălăgioși. Vesela adunare râdea, vocifera; se pare că polemicile se purtau chiar cu strigăte; de la prima privire, se putea bănui că era vorba de distracția cea mai plăcută. Și, într-adevăr, urcând pe terasă, el văzu că toți beau, și beau șampanie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
ascultau (trebuie să remarcăm că se destupaseră sticle tot timpul), încheindu-și discursul prin pomenirea neașteptată a gustărilor, îi împăcă imediat pe toți adversarii săi. El însuși spunea că această încheiere a fost „o întoarcere ingenioasă, avocățească a lucrurilor“. Râsul vesel se iscă din nou, musafirii se înviorară; toți se ridicară de la masă ca să-și dezmorțească picioarele și să se plimbe pe terasă. Numai Keller rămăsese nemulțumit de discursul lui Lebedev și era extrem de surescitat: — Atacă civilizația, predică barbaria din veacul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
am fost în dușmănie cu acest Bahmutov. Printre noi, era considerat aristocrat, cel puțin așa îl numeam eu; se îmbrăca excelent, venea la școală cu trăsura personală, n-o făcea deloc pe fanfaronul, era întotdeauna un bun coleg, era întotdeauna vesel și câteodată foarte spiritual, deși era destul de mărginit la minte, chiar dacă era întotdeauna primul din clasă; cât despre mine, n-am fost niciodată primul la nimic. Toți colegii îl iubeau, cu o singură excepție: a mea. De câteva ori, în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
O, mai ai nori negri la orizont; vor trece când te vei tâmpi definitiv și nu mai e mult până atunci; totuși, ai de străbătut o cale lungă și variată și mă bucur că nu pot spune că va fi veselă. În primul rând, îți prezic că nu vei ajunge la persoana știută... — Ah, e insuportabil! strigă Varia. N-ai de gând să termini odată, otravă scârboasă ce ești? Ganea se făcuse palid la față, tremura și tăcea. Ippolit se opri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
care îi întâlnea, discuta cu patimă, parcă aruncându-se asupra interlocutorului, dar subiectele abordate erau întotdeauna atât de diverse și de surprinzătoare, încât nu-ți puteai da nicidecum seama ce-l preocupă de fapt acum atât de mult. Uneori era vesel, dar cel mai adesea cădea pe gânduri, de altfel neștiind nici el pe unde-i umblă mintea; subit, începea să povestească ceva, despre Epancini, despre prinț sau Lebedev, întrerupându-și brusc discursul și răspunzând la întrebări doar cu un zâmbet
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
și-l amintea decât în cea mai bună stare de spirit, fiind mai întotdeauna împreună cu generalul. Cei doi prieteni nu se mai despărțeau nici o clipă. Prințul auzea uneori discuții zgomotoase și aprinse la catul de sus, hohote de râs, contraziceri vesele; o dată chiar, seara târziu, ajunseră până la el sunetele unui cântec bahico-soldățesc, care începuse brusc și pe neașteptate, printre interpreți fiind ușor de recunoscut generalul, cu vocea lui răgușită de bas. Dar cântecul nu se închegă și se întrerupse iute. Apoi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
să-l întâmpine, apoi a ieșit și imediat ce a ieșit i-a propus prințului să joace șah; că la jocul de șah prințul nici nu se pricepe să mute și că Aglaia l-a bătut de îndată; a devenit foarte veselă și l-a dojenit pe prinț pentru nepricepere, a râs grozav de el, încât ți-era și milă să te uiți la prinț. Apoi i-a propus să joace cărți, „popa prostu’“. De data aceasta, a ieșit invers; prințul s-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
Fiți cât se poate de liniștită!“. Și a luat-o iarăși la fugă, mâncând pământul. După aceea, Aglaia a izbucnit în hohote teribile de râs și a fugit în camera ei, extrem de mulțumită, după care toată ziua a fost foarte veselă. Această știre o ului cu totul pe Lizaveta Prokofievna. Mare lucru, s-ar putea zice! Dar, probabil, așa trebuia să-i fie starea de spirit. Neliniștea îi fusese trezită într-o măsură extremă și, mai ales, ariciul - ce să însemne
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
pare, Lizavetei Prokofievna; o ghicea; de multe se temea ea în sine ei, dar nu se pricepea să-și exprime temerile.) E greu de descris în ce măsură prințul s-a înviorat și a căpătat curaj în seara aceea. Era atât de vesel încât, privindu-l, toți se simțeau și ei veseli; astfel s-au exprimat ulterior surorile Aglaiei. Și-a dat drumul la gură, ceea ce nu se mai întâmplase din dimineața zilei când, cu o jumătate de an în urmă, făcuse pentru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
ea în sine ei, dar nu se pricepea să-și exprime temerile.) E greu de descris în ce măsură prințul s-a înviorat și a căpătat curaj în seara aceea. Era atât de vesel încât, privindu-l, toți se simțeau și ei veseli; astfel s-au exprimat ulterior surorile Aglaiei. Și-a dat drumul la gură, ceea ce nu se mai întâmplase din dimineața zilei când, cu o jumătate de an în urmă, făcuse pentru prima dată cunoștință cu familia Epancin; după revenirea la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
fel de inspirație gata să răbufnească la primul prilej... Însă a început să vorbească întâmplător, tot răspunzând la o întrebare și, parcă, fără să aibă intenții deosebite... VIItc "VII" În timp ce o sorbea din ochi cu încântare pe Aglaia, care conversa veselă cu prințul N. și Evgheni Pavlovici, bătrânul moșier-angloman, care îl întreținea pe „demnitar“ într-un colț povestindu-i ceva cu însuflețire, rosti deodată numele lui Nikolai Andreevici Pavlișcev. Prințul întoarse repede capul în direcția lor și începu să asculte. Era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
plăcea să vorbească de asta în cazurile când discuția nu putea fi evitată; iar cu Nastasia Filippovna, când erau împreună, nu discutase niciodată despre „sentimente“, ca și cum amândoi și-ar fi dat cuvântul să nu o facă. La conversația lor obișnuită, veselă și însuflețită, putea lua parte oricine. Daria Alexeevna avea să povestească după aceea că în tot acest timp, privindu-i, îi admirase și se bucurase de ei. Dar tot această părere pe care și-o formase despre starea sufletească și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
a identifica momentul cu surpriză. În mod normal dispunem de soarta noastră, ne prevedem în fiecare clipă și trăim într-o siguranță plină de indiferență. Sîntem liberi să credem că în cutare zi, în cutare ceas, vom putea fi serioși, veseli și nimic nu ne împiedică să ne bazăm pe interesul ce-l vom acorda unor lucruri oarecare. - Dimpotrivă, în conștiința generată de boală. Nici o urmă de libertate; nu putem prevedea nimic, robi chinuiți ai dispozițiilor și capriciilor organice. Fatalitatea respiră
Amurgul gânduri by Emil Cioran [Corola-publishinghouse/Imaginative/295576_a_296905]
-
stingher un avânt vertical, pe când vidul orizontal al idioților este o întindere ștearsă pe care lunecă surd teroarea. Nimic nu unduiește deșertul monoton al imbecilității și nici o culoare nu însuflețește clipa veșnică și zările ei moarte. Putința de a fi vesel printre oameni, și mai cu seamă când te stânjenește și privirea unei păsări, este unul din secretele cele mai ciudate ale tristeții. Totul e înghețat și tu ești risipitor de zâmbete; nici o amintire nu te mai poartă spre cel ce-
Amurgul gânduri by Emil Cioran [Corola-publishinghouse/Imaginative/295576_a_296905]
-
anticipată și lira n-are glas decât în preajma unei inimi corupte. Pe nimic nu luneci mai repede în mormânt ca pe ritm și pe rimă, căci versurile n-au făcut decât să ridice lespezi pentru însetații nopții. Spectacolul unei femei vesele întrece în vulgaritate vulgaritatea însăși. - Curios cum tot ce-ar trebui să ne facă mai puțin străini în lume sapă doar mai crunt la groapa dintre noi și ea. Oare lumea nu-i străină în sine? Ești singur totdeauna față de
Amurgul gânduri by Emil Cioran [Corola-publishinghouse/Imaginative/295576_a_296905]
-
lume fără melancolie, privighetorile ar începe să scuipe și crinii ar deschide un bordel. Atât bucuria, cât și veselia înviorează, dar una spiritul și alta simțurile. - A vorbit cineva de veselie în mistică? S-a auzit vreodată de vreun sfânt vesel? Dar bucuria însoțește extazul și învecinează cu cerul până și în forme domoale. Nu poți fi vesel decât între oameni; nu poți cunoaște bucuria decât singur. Trebuie să fii vesel cu cineva; când n-ai pe nimeni, ești mai aproape de
Amurgul gânduri by Emil Cioran [Corola-publishinghouse/Imaginative/295576_a_296905]
-
și veselia înviorează, dar una spiritul și alta simțurile. - A vorbit cineva de veselie în mistică? S-a auzit vreodată de vreun sfânt vesel? Dar bucuria însoțește extazul și învecinează cu cerul până și în forme domoale. Nu poți fi vesel decât între oameni; nu poți cunoaște bucuria decât singur. Trebuie să fii vesel cu cineva; când n-ai pe nimeni, ești mai aproape de piscurile bucuriei. Nu există boală de care nu ne-ar vindeca o lacrimă ce-ar începe să
Amurgul gânduri by Emil Cioran [Corola-publishinghouse/Imaginative/295576_a_296905]
-
veselie în mistică? S-a auzit vreodată de vreun sfânt vesel? Dar bucuria însoțește extazul și învecinează cu cerul până și în forme domoale. Nu poți fi vesel decât între oameni; nu poți cunoaște bucuria decât singur. Trebuie să fii vesel cu cineva; când n-ai pe nimeni, ești mai aproape de piscurile bucuriei. Nu există boală de care nu ne-ar vindeca o lacrimă ce-ar începe să cânte... Vârtejul mortal ce unește viața și moartea dincolo de timp și de eternitate
Amurgul gânduri by Emil Cioran [Corola-publishinghouse/Imaginative/295576_a_296905]
-
și cazi în veșnicia anonimă a lucrurilor. Vinele, presimțind altă lume, nu mai adăpostesc mândria verticală, ci vestejesc spre absolut de bunăvoie. Iar sufletul, desfermecat de lume și de sine, urmează pilda trupului. Mi-aș vrea viața povestită de îngeri veseli în umbra unei sălcii plângătoare. Și de câte ori ei nu s-ar dumiri, crengile aplecate să le lumineze neștiința cu adierile întristării... De-aș vrea să văd ce m-a îmbogățit mai mult în cursul viețuirii, din ce am ieșit mai
Amurgul gânduri by Emil Cioran [Corola-publishinghouse/Imaginative/295576_a_296905]
-
lături?); de ce un cer senin îți trezește icoana lucie a unui creier de imbecil și viața îți pare mai comică decât un sfânt zburdalnic? Dacă izvoarele Alpilor mi-ar spăla mintea și mi-ar răcori inima! Doar așa aș fi vesel să descopăr frăgezimea neștiinței, și nu să rumeg în munți și-n șesuri, pe mări și pustiuri curiozitatea fatală a lui Adam, izgonindu-mă prin veghe din mine însumi. Să trăiești toată viața drama păcatului și uneori să te simți
Amurgul gânduri by Emil Cioran [Corola-publishinghouse/Imaginative/295576_a_296905]