9,442 matches
-
declanșează invenția, care ne obligă să transformăm gândirea și limba. Demersul noului romancier, fiind și al noii scriituri, câștigă noi semnificații, prin redefinirea propriei sale condiții, pe măsură ce aceasta începe să funcționeze ca o nouă realitate? În interiorul realității, romancierul propune o ficțiune care se detașează de... Aceasta se grăbește să facă parte din realitate. Balzac și Stendhal (care au trăit, nu-i așa...) sunt cei care ne-au vorbit de Rastignac și de Julien Sorel. Deja prin faptul acesta, ficțiunea schimbă realitatea
Michel Butor: - "Scriu mereu contra uitării" by Rodica Draghincescu () [Corola-journal/Journalistic/15820_a_17145]
-
propune o ficțiune care se detașează de... Aceasta se grăbește să facă parte din realitate. Balzac și Stendhal (care au trăit, nu-i așa...) sunt cei care ne-au vorbit de Rastignac și de Julien Sorel. Deja prin faptul acesta, ficțiunea schimbă realitatea. Dar nu se oprește aici, se duce mult mai departe, arătându-ne că tot ce noi luăm ca realitate este, în mare parte, o ficțiune. Teatrul ne arată că există teatru în societate, că societatea e un teatru
Michel Butor: - "Scriu mereu contra uitării" by Rodica Draghincescu () [Corola-journal/Journalistic/15820_a_17145]
-
ne-au vorbit de Rastignac și de Julien Sorel. Deja prin faptul acesta, ficțiunea schimbă realitatea. Dar nu se oprește aici, se duce mult mai departe, arătându-ne că tot ce noi luăm ca realitate este, în mare parte, o ficțiune. Teatrul ne arată că există teatru în societate, că societatea e un teatru. Romanul ne arată că există ficțiune în ceea ce luăm drept lume. Trăim în iluzii pe care le pierdem. Și simțim că ne doare. Și tot așa, nu
Michel Butor: - "Scriu mereu contra uitării" by Rodica Draghincescu () [Corola-journal/Journalistic/15820_a_17145]
-
oprește aici, se duce mult mai departe, arătându-ne că tot ce noi luăm ca realitate este, în mare parte, o ficțiune. Teatrul ne arată că există teatru în societate, că societatea e un teatru. Romanul ne arată că există ficțiune în ceea ce luăm drept lume. Trăim în iluzii pe care le pierdem. Și simțim că ne doare. Și tot așa, nu mai punem capăt. Domnule Michel Butor, ce se mai întâmplă în literatura franceză contemporană? Și ce i se mai
Michel Butor: - "Scriu mereu contra uitării" by Rodica Draghincescu () [Corola-journal/Journalistic/15820_a_17145]
-
el, în sensul de a deveni personaj în roman, având șansa colosală de a-și încrucișa pașii cu ai lui Sherlock Holmes, de exemplu. La urma urmelor, dacă se plătesc călătorii în spațiu, de ce nu s-ar plăti călătorii în ficțiune? Vă pot comunica prețul unei întâlniri de taină cu eroul lui Conan Doyle: 2.500 de lire sterline. Nu sunt singurele cazuri de exploatare a talentului unor scriitori defuncți de către moștenitori și editori cupizi. Supărați pe fosta tovarășă de viață
Unsprezece negri mititei by Nicolae Manolescu () [Corola-journal/Journalistic/2725_a_4050]
-
de speranță, eram veșnic îndrăgostiți, iar viața ni se părea veșnică. E drept, la televizor nu era nimic de văzut, nici ziare nu prea citea nimeni, dar exista "Europa liberă", iar legendele urbane erau în floare ( mixturi de realitate și ficțiune, transmise prin viu grai " că Florin Piersic l-ar fi pocnit pe Nicu Ceaușescu, că ar exista unele tensiuni între Nicolae și Elena Ceaușescu, că Nicolae Ceaușescu ar suferi de un cancer aflat în fază terminală, că s-ar fi
Muzica timpului by Tudorel Urian () [Corola-journal/Journalistic/12694_a_14019]
-
slalom printre stereotipuri. The Road to Guantánamo, cu siguranță cel mai politic film prezentat la ediția de anul acesta a festvalului, aparține acelui gen, din ce în ce mai utilizat în ultima vreme, care se află undeva la limita dintre documentar și film de ficțiune. Cu toate că echilibrul este greu de păstrat în acea zonă plină de pericole, în care reconstrucția dramatică se "dă drept" realitate, ultimul film al lui Michael Winterbottom poate fi declarat un succes cert, și asta tocmai grație obiectivității și caracterului bine
Brittain attacks in patru pelicule by Alexandra Olivotto () [Corola-journal/Journalistic/10124_a_11449]
-
cîteva dintre) domeniile în care poate fi întîlnit - lingvistica, semiotica, literatura, arta în general, dar și fotbalul, șahul, tenisul sau jocurile de noroc, matematica, jurisprudența, știința militară sau informatica. “...Matematicianul dispune de o libertate totală în alegerea personajelor și intrigii ficțiunii sale, totul se constituie ca un joc, singura sa responsabilitate este aceea a coerenței acțiunii sale, a sistemului pe care îl construiește și, eventual, a relevanței în raport cu o anumită problemă.” (p. 49). Poliedrele apar din (supra)fețele textului, uneori de
Caruselul cu poliedre by Laura Guțanu () [Corola-journal/Journalistic/13453_a_14778]
-
viitorului va fi o dulce iluzie cibernetică, o cazemată de război interplanetar sau... un înveliș hipertehnologic pe care-l vom purta, precum melcii, cu noi în chip de casă. O întreagă literatură science-fiction construiește ipoteze în acest sens. Arhitectură sau ficțiune? Un posibil răspuns îl dă studentul-arhitect Valentin Capotescu, în expoziția deschisă în această săptămână la parterul Facultății de Construcții și Arhitectură din cadrul Politehnicii Timișoara, str. Traian Lalescu nr. 2A. Dacă vreți să vedeți cum ar putea arăta „Casa secolului XXV
Agenda2003-47-03-a () [Corola-journal/Journalistic/281728_a_283057]
-
Fanache deschide o cale de interpretare cu perspective extrem de bogate, ce poate fisura imaginea monolitică a autorului Marii treceri. Criticul demarează lectura pornind de la cunoscutele considerații blagiene asupra misterului, dar refuză să vadă în "chipurile" veșniciei "simple simulări ale absolutului", "ficțiuni" sau surogate ale transcendenței: "Blaga își asumă o ciudată postură de creator, discursul său liric având ca obiect (...) chipurile tăcute ale veșniciei, relevându-le ca pe niște realități în sine, fără nici o intenție de a le explica (s.n.)". Dimpotrivă, aceste
Ruptura de utopia moderinistă by Andrei Terian () [Corola-journal/Journalistic/12468_a_13793]
-
a alege între mii de pagini, dintre cele mai semnificative scrise astăzi despre ideile care se confruntă, despre starea de lucruri din diverse zone ale planetei sub forma unor eseuri, a unor reportaje, a unor confesiuni, a unor opere de ficțiune, constituie, fără îndoială, un prilej de bucurie. Refugiu, întrucât sunt ținut deoparte - dat fiind timpul și energia învestite în ,Lettre Internationale" - de bătăliile fratricide din viața literară. În plus, ,Lettre Internationale" este un excelent alibi intim ca să nu scriu. M.I.
În dialog cu B. Elvin - "între o mare speranță și o mare frică" by Mircea Iorgulescu () [Corola-journal/Journalistic/11371_a_12696]
-
estice nu este atât o criză de public, cât o temporară criză de creație. Și asta, deoarece s-a schimbat grila de comunicare. De altminteri, a subliniat el, întreg felul de a cugeta și de a scrie al autorului de ficțiune s-a modificat, deoarece acum are întreaga libertate de a se exprima. Iar ceea ce înainte era interesant în pagina de proză și avea, poate, chiar un caracter documentar, întrucât ziarele nu puteau s-o publice, dar în literatură izbutea să
În dialog cu B. Elvin - "între o mare speranță și o mare frică" by Mircea Iorgulescu () [Corola-journal/Journalistic/11371_a_12696]
-
emoțiile premierei, prin rutina și peripețiile atâtor reprezentații la Ťsediuť și în Ťdeplasăriť, alcătuiește o familie. Această familie, în care fiecare se iubește mult pe sine și puțin pe ceilalți, se gelozește și se într-ajută, e totdeauna emoționantă prin ficțiunea căreia îi dă viață și prin certitudinea că ficțiunea e cea mai bună dintre lumi. M.I.: Ce fel de personaj este secretarul literar al unui teatru? El nu e nici actor, nici regizor... B.E.: Secretarul literar e, în teatru, un
În dialog cu B. Elvin - "între o mare speranță și o mare frică" by Mircea Iorgulescu () [Corola-journal/Journalistic/11371_a_12696]
-
Ťsediuť și în Ťdeplasăriť, alcătuiește o familie. Această familie, în care fiecare se iubește mult pe sine și puțin pe ceilalți, se gelozește și se într-ajută, e totdeauna emoționantă prin ficțiunea căreia îi dă viață și prin certitudinea că ficțiunea e cea mai bună dintre lumi. M.I.: Ce fel de personaj este secretarul literar al unui teatru? El nu e nici actor, nici regizor... B.E.: Secretarul literar e, în teatru, un persoanj ambiguu și are parte de un statut Ťdramaticť
În dialog cu B. Elvin - "între o mare speranță și o mare frică" by Mircea Iorgulescu () [Corola-journal/Journalistic/11371_a_12696]
-
roman, dar folosește tehnicile narative ale epopeii, autobiografiei, anchetei, mărturiei de istorie orală, documentului istoric... Cu acest text stupefiant, Daniel Mendelsohn își face intrarea în lumea foarte închisă a marilor scriitori universali". Ceea ce e pierdut nu e un roman de ficțiune, ci o poveste adevărată, transformată în literatură prin metoda inaugurată de Truman Capote și Norman Mailer dar adusă, zice-se, de Mendelsohn pe o culme încă neatinsă pînă la el. Busnel prevede cărții nu doar un succes mondial de vînzări
Actualitatea by Cronicar () [Corola-journal/Journalistic/8925_a_10250]
-
exprime și față de Domnul avocat Ioan Ciobanu care l-a consiliat în probleme de natură juridică cu un profesionalism demn de un adevărat apărător al dreptății și adevărului. Sper ca cititorul să găsească în paginile acestei scrieri, dincolo de scenele de ficțiune imperios cerute de o scriitură literară, adevăruri ce trebuie să troneze într-o lume civilizată, și care se cer a fi mereu deasupra vicisitudinilor care populează vremea și vremurile în care trăim.
La marginea nopții by Constantin Clisu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1690_a_3124]
-
seama), dar, pe de altă parte, atras de condiția de scriitor, spre care spiritul său monden și snob îl împingea irezistibil, Odobescu a adoptat singura variantă de literatură posibilă în cazul lui, adică pseudo-literatura izvorîtă din erudiție, introducerea subreptice a ficțiunii în pagina savantă. în absența talentului literar propriu-zis, avantajul tînărului aspirant la glorie îl reprezentau cunoașterea latinei și a elinei (tot mai puțin știute în epocă), a principalelor limbi europene, ca și lecturile numeroase și dezordonate. Bilingv în franceză, poliglot
Estet până la capăt by Mihai Zamfir () [Corola-journal/Journalistic/7434_a_8759]
-
tezaur extrem de prețios, pentru a compune un fel de literatură la care alți scriitori nu aveau acces. După eșecul patent al celor două nuvele istorice de tinerețe (Mihnea-vodă cel Rău - 1857 și Doamna Chiajna - 1860), autorul întoarce spatele prozei de ficțiune pentru a cultiva noua sa formă de literatură. Din acea clipă, artificiul se instalează ca principiu de bază în scrisul lui Odobescu. Fraza se transformă în perioadă, echilibrul ei sintactic ostentativ se extinde mecanic, formulările vor fi cît mai depărtate
Estet până la capăt by Mihai Zamfir () [Corola-journal/Journalistic/7434_a_8759]
-
culturale și politice ne-a încântat de-a lungul ultimelor două decenii. Am încercat recent să atrag atenția asupra veritabilei comori „smulse” — ca dintr-o inepuizabilă Roșie Montană — din arhivele familiei Pillat. Volumele publicate până acum — corespondență, memorii, literatură de ficțiune — ne plasează în preajma unui fabulos „roman de familie”, combinat cu o istorie sui-generis a diverselor „obsedante decenii” prin care au trecut oamenii acestei țări. Unele din aceste scrieri corespund perfect etichetei care li s-a pus — „literatură de sertar.” Adică
Literatura de scrin by Mircea Mihăieș () [Corola-journal/Journalistic/6571_a_7896]
-
l-au putut trece nici formații mult mai puternice. Nu trebuie însă uitat nici motivul de adîncime. Biografia Partidului Liber-Schimbist se consumă la granița dintre existențial și estetic, tinzînd să o estompeze pînă la disoluție. O realitate a descins din ficțiune, dar a conservat integral nostalgia originii sale. în asemenea condiții, o posibilitate mereu deschisă, sinonimă în definitiv cu fatalitatea genetică, este parcurgerea drumului invers, adică întoarcerea rîului la izvor. Istoria Partidului Liber-Schimbist este o amplă notă de subsol la o
Ștefan Cazimir: "Sîntem prea convinși pentru a fi și convingători" by George Radu () [Corola-journal/Journalistic/10521_a_11846]
-
pe loc, nu duce spre un deznodământ mai mult sau mai puțin previzibil, fie continuă să citească, bucurându-se de fantezia irezistibilă a autorului, de rafinamentul său stilistic, de risipa de inteligență și cultură din textura cărții. Pentru că farmecul unei ficțiuni precum Locomotiva Noimann trebuie căutat mai degrabă în desăvârșirea frazelor și în prospețimea fiecărei imagini, mai mult decât în eventualul înțeles final al ansamblului. Este o carte care presupune o grilă de lectură mai apropiată de poezie decât de proză
Delirul by Tudorel Urian () [Corola-journal/Journalistic/8494_a_9819]
-
abordat. La acestea se adaugă două eseuri de mai mici dimensiuni, dar nu mai puțin incitante, Uvertura metacritică și Arta în cauză. Temele sunt variate, critica imanentă, genul și opera, comicul și aprecierea subiectivă pe care i-o face receptorul, ficțiunea și dicțiunea la Chateaubriand, Poetica lui Aristotel, Estetica lui Hegel, catedrala ideală a lui Viollet-le-Duc, dar și westernul, jazzul, filmul serial, Vermeer, arta modernă. Digresiunile și bifurcațiile sunt numeroase, ironia și autoironia, ca de obicei, fine, subtile. Deschiderea poeticii către
Cu Gérard Genette despre Figuri V by Muguraș Constantinescu () [Corola-journal/Journalistic/15280_a_16605]
-
care m-ar face să uit cu desăvîrșire opera lui Proust, dacă admitem această ipoteză fantezistă, cred că a doua alegere, al doilea autor după Proust, care ar putea să-i ia locul, ar fi Balzac. Chateaubriand a eșuat în ficțiune, dar a recuperat, s-a salvat prin dicțiune. M.C.: Chateaubriand ocupă un loc privilegiat în acest volum. Aceasta se datorează cumva tot lui Proust? G.G.: Nu, Proust a făcut mult pentru Chateaubriand, o știți la fel de bine ca și mine, dar
Cu Gérard Genette despre Figuri V by Muguraș Constantinescu () [Corola-journal/Journalistic/15280_a_16605]
-
mai multe obiecte "chateaubriandești", esențialul, centrul ar fi însă o chestiune de ordin poetic și anume: de ce dintre toate genurile pe care le-a practicat Chateaubriand, autobiografia i-a reușit cel mai bine. De ce a reușit mai puțin în genurile ficțiunii, Rene, Atala, Martirii. Este o problematică de genuri care mă interesează mult la Chateaubriand. Și aceasta pentru că între domeniul ficțiunii și cel al dicțiunii care i se opune, Chateaubriand s-a împlinit cel mai bine pe terenul dicțiunii: autobiografia, reflecția
Cu Gérard Genette despre Figuri V by Muguraș Constantinescu () [Corola-journal/Journalistic/15280_a_16605]
-
pe care le-a practicat Chateaubriand, autobiografia i-a reușit cel mai bine. De ce a reușit mai puțin în genurile ficțiunii, Rene, Atala, Martirii. Este o problematică de genuri care mă interesează mult la Chateaubriand. Și aceasta pentru că între domeniul ficțiunii și cel al dicțiunii care i se opune, Chateaubriand s-a împlinit cel mai bine pe terenul dicțiunii: autobiografia, reflecția politică, alte tipuri de eseuri, precum Geniul creștinismului. În partea aceasta non-ficțională el s-a exprimat mai bine și cred
Cu Gérard Genette despre Figuri V by Muguraș Constantinescu () [Corola-journal/Journalistic/15280_a_16605]