9,537 matches
-
zîmbet chinuit și Îl mîngîie pe cap. Se așeză repede jos, sprijinit de perete, cu fața cadaverică Întoarsă spre cimentul umed. O a doua echipă de sanitari lăsară jos targa, lîngă el. Din culcușul de paie Împletite ridicară un bărbat mărunt, de vîrstă mijlocie, Într-o jachetă de marinar pătată cu sînge. FÎșii de bandaje japoneze din hîrtie de orez erau lipite de rănile de pe mîinile lui umflate, de pe față și de pe frunte. Jim se uită fix la această figură nenorocită
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
că era mai apropiat de japonezi, care cuceriseră Shanghai-ul și scufundaseră flota americană la Pearl Harbor. Ascultă zgomotul unui avion de transport, ascuns În spatele ceții de praf alb, și gîndul Îi zbură iar la portavioanele din Pacific, la bărbații mărunți În costume umflate, de zbor stînd lîngă avionul lor neblindat, gata să riște totul, doar din propria lor voință. 17 Un peisaj de aeroporturi În timp ce șoferul umplea cu apă radiatorul camionului, doctorul Ransome o instală pe doamna Hug pe locul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
cutii de carton, astfel Încît semăna cu una dintre acele colibe În miniatură care păreau să se Înalțe singure, dintr-odată, În jurul cerșetorilor din Shanghai. Familia Vincent nu s-a mulțumit doar să-l zidească pe Jim În lumea lui măruntă, ci a Încercat, În repetate rînduri, să i-o Încalce, mutînd cuiele și sfoara pe care atîrnau așternuturile. Jim se apărase, mai Întîi Îndoind cuiele pînă cînd, spre groaza familiei Vincent, Întreaga structură se prăbuși Într-o noapte, În timp ce ei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
a jandarmeriei japoneze. Se strecurară repede prin porți, luînd poziție În fața casei paznicilor. Prizonierii se retraseră, Înghesuindu-se unii În alții ca oile. Luat de val, Jim fu doborît din cărucior de mulțimea de trupuri. Un caporal japonez, un bărbat mărunt, dar puternic, al cărui revolver Mauser se mișca din talie ca o măciucă, apucă mînerele căruciorului și Îl Împinse spre porți. Jim era gata să fugă Înainte și să smulgă mînerele de la japonez, dar domnul Maxted Îl prinse de brațe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
a terminat. — Dar, domnule Maxted, cînd va Începe următorul...? Soldații japonezi mergeau de-a lungul căii ferate, urmați de doctorul Ransome și de doamna Pearce. Caporalii strigau unul la altul, vocile lor bubuind de-a lungul șinelor. Cădea o ploaie măruntă și paznicii care așteptau lîngă camioane Își puseseră pelerinele. Din șinele calde ieșeau aburi În timp ce prizonierii se ridicară În picioare și Își luară În brațe copiii mici. Voci șopteau prin Întuneric și soțiile apucau mîinile soților lor. — Digby... Digby... — Scotty
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
fi destul de puternic ca să meargă pe jos la Shanghai. PÎnă atunci, vor fi sosit americanii, iar Jim l-ar putea prezenta pe pilotul kamikaze ca fiind prietenul său. Oameni cu o inimă generoasă, americanii nu ar ține seama de chestiunea măruntă a atacurilor sinucigașe asupra portavioanelor la Okinawa. CÎnd va veni pacea, japonezul ar putea să-l Învețe să zboare... Aproape Îmbătat de zeama lăptoasă a fructului, Jim se lăsă pe pămînt, cu spatele lipit de rezervor. Se uită la suprafața
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
Cu răsuflarea tăiată, Jim căzu În șezut, pe jos, În fața chinezilor care priveau. Ținu bine cutia Spam și cartușul de Chesterfield, dar cele șase reviste Reader’s Digest de sub cămașă căzură pe iarbă și fură imediat Înhățate de țărănci. Femeile mărunte, Înfometate, În pantaloni negri, se așezară În jurul lui, fiecare ținînd o revistă, de parcă erau gata să participe la o discuție În grup despre războiul european. Price le trînti poarta În nas. Totul În jurul lui, cîmpia, orezăriile goale, chiar și soarele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
capul. Chinezul cu pieptul gol, care Îl lovise, examina camionul, uitîndu-se la roți. Sperînd cumva să le atragă atenția europenilor, Jim arătă spre stadion: — Lincoln Zephyr - la Nantao, Buickuri, Cadillacuri albe... — Ce-i cu povestea asta despre Cadillacuri? Un bărbat mărunt, cu păr argintiu și o voce americană efeminată, veni spre camion, cu pușca atîrnată pe umăr. Nimeni nu-l asculta și el Își aprinsese o țigară ca să acopere lipsa reacției. Flacăra tremură În fața obrazului lui pudrat, descoperind o pereche de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
a se uni cu conaționalii lui. Jim Îl Întrebase despre evadarea lui din Lunghua, dar Basie era prefăcut și evaziv. Ca de obicei, tot ce se Întîmplase după fuga lui, Încetase de mult să-l mai intereseze. Rămăsese același bărbat mărunt, capricios, Îngrijorat pentru mîinile sale, ignorînd orice, În afara avantajelor pe termen scurt. Singura lui forță era că nu-și permitea niciodată să viseze, pentru că nu putuse niciodată să ia ceva ca venit de la sine Înțeles, pe cînd doctorul Ransome luase
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
că Eu sunt Domnul, Dumnezeul vostru." 13. Seara, au venit niște prepelițe și au acoperit tabăra; și dimineața, s-a așezat un strat gros de rouă în jurul taberei. 14. Cînd s-a luat roua aceasta, pe fața pustiei era ceva mărunt ca niște grăunțe, mărunt ca bobițele de gheață albă pe pămînt. 15. Copiii lui Israel s-au uitat la ea, și au zis unul către altul: "Ce este aceasta?" Căci nu știau ce este. Moise le-a zis: "Este pîinea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85084_a_85871]
-
Dumnezeul vostru." 13. Seara, au venit niște prepelițe și au acoperit tabăra; și dimineața, s-a așezat un strat gros de rouă în jurul taberei. 14. Cînd s-a luat roua aceasta, pe fața pustiei era ceva mărunt ca niște grăunțe, mărunt ca bobițele de gheață albă pe pămînt. 15. Copiii lui Israel s-au uitat la ea, și au zis unul către altul: "Ce este aceasta?" Căci nu știau ce este. Moise le-a zis: "Este pîinea, pe care v-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85084_a_85871]
-
zis lui Moise: "Ia mirodenii, stacte, onice mirositoare, halvan, și tămîie curată, în aceeași măsură. 35. Cu ele să faci tămîie, o amestecătură mirositoare, alcătuită după meșteșugul făcătorului de mir; să fie sărată, curată și sfîntă. 36. S-o pisezi mărunt, și s-o pui înaintea mărturiei, în cortul întîlnirii unde Mă voi întîlni cu tine. Acesta va fi pentru voi un lucru preasfînt. 37. Tămîie ca aceasta, în aceeași întocmire, să nu vă faceți, ci s-o priviți ca sfîntă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85084_a_85871]
-
te uiți altfel, ești vrăjitoare, sunt... Păăăianjenul stă tolănit pe spate și știe să vorbească doar cu buzele lui frumoase și să zâmbească dezvelindu-și dinții albi, rotunjiți, ca apoi să mai aibă ceva treabă până închide gura cu mișcări mărunte, consecutive, pe bucăți de buză, de dinte, de cută din colțul gurii... m-a făcut proprietara azi când am semnat contractul de închiriere, era acolo și cu bărba-su, tot țigan și el, fa, tu să nu te dai la băiatul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1988_a_3313]
-
tras seva tragedia greacă și care rămâne și astăzi, crede Kantor, adevăratul imbold și singura șansă a creației artistice. Arta nu presupune însă absența vieții ca „realitate de rang inferior”, o realitate ce tinde spre vid, spre zero, spre valorile mărunte, „nesemnificative”. „Iată de ce”, spune Kantor, „am înlocuit în teatrul meu noțiunea patetică divină de reîncarnare cu aceea de mistificare, omenească și banală”. El simte totuși nevoia unei nuanțări: „Cu toate astea, mi se întâmplă mereu ca în aceste realități comune
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1979_a_3304]
-
al tenului, negrul intens al părului umezit de ninsoare. Îi surprinse transfigurarea, pâlpâirea extazului. Văzu ceea ce și un orb ar fi putut să vadă. Omul de care depindea soarta a trei mari imperii și a mai multor țări sau principate mărunte de pe cuprinsul Europei iubea. ținea strâns în brațe femeia. O iubea între cer și pământ, în nesfârșirea albă a dăruirii de sine. Și mai era ceva în expresia bărbatului, ceva care, în mod inexplicabil, neașteptat, îl tăie drept în inimă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
relații de prietenie cu sultanul, lăsându-l să viseze încrezător la grandoarea și prosperitatea imperiului său. Napoleon își făcea, în mod alternativ, dușmani sau aliați, după cum îi dictau interesele față de inamicul său major, Anglia. Și toate aceste țărișoare sau principate mărunte îi serveau doar ca miroir-aux-alouettes, momeală prin care atrăgea potențialii aliați ai Angliei. În calitatea lui de ambasador al Franței la Constantinopol, contele Sebastiani îl servise de minune pe împărat, lucrând cu spor la destituirea celor doi domnitori filoruși, Constantin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
irmilici, ruble și napoleoni de aur, necinstind distinsele capete încoronate reprezentate pe acei bani. Oh, vă asigur, distinsă doamnă, că acest armean este unul dintre cele mai originale exemplare umane care au pășit sau vor păși vreodată pe ulițele acestui mărunt oraș. Zaraful deține adevărata putere, puterea de a mânui evenimentele în sensul dorit de el. O veritabilă forță ocultă! Prudența lui este susținută de un curaj deosebit și învăluită într-o tăcere diabolică. Tace și le face! Nimeni nu reușește
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
treptat obrajii și fruntea. Detesta acea lipsă totală de stăpânire, acea furie dezlănțuită. Tocmai descoperise că haina lui de consul nu era croită din stofa unui veritabil diplomat. Omul avea doar stofa unui ins oarecare, unul din miile de indivizi mărunți, incapabili de performanțe, incapabili să-și aprecieze dușmanii la justa lor valoare, dar invidioși pe calitățile, poziția sau norocul altora, un simplu slujbaș dus, fără discernământ, de valul propriilor resentimente și orbiri. Doar pleavă! Se ridică și îl privi drept
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
cafeaua și ciubucul, luă o gură de cafea și trase câteva fumuri înainte de a se așeza pe scaunul lui preferat, cel din fața ferestrei spre grădină. Nu era prea târziu, dar întunericul se instalase deja. Auzea glasurile copiilor mari și tropăituri mărunte, înfundate, undeva în camerele celor mici. Se pregăteau de culcare. Apăsă pârghia ascunsă printre ornamentele gheridonului și luă mapa din micul sertar. Omul din Istanbul îi scria că sultanul se agăța de cele două principate acum mai mult decât oricând
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
Voastră? Kutuzov se trezi cu adevărat. Se văzu așa cum era. Se uită, pe rând, în ochii celor prezenți. Mai mult ca sigur aflaseră despre ceea ce i se întâmplase la acel spectacol. Întotdeauna se află astfel de chestii și subalternii, oamenii mărunți se bucură. În sfârșit, au ocazia de a se răzbuna pentru tot ce îndură în restul timpului. Dar nu-i va lăsa să-l bârfească. Buzele lui se desfăcură deodată. Toți îi văzură dinții albi, sănătoși și puternici înșiruiți ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
exodul ofițerilor aristocrați îi lăsase liber drumul către cele mai înalte grade militare. Numai că Paoli, bătrânul Babbo, nu îl agrea. Vedea în el doar „doi Marius și un Sulla”, respectiv doi briganzi și un uzurpator. Îl considera un om mărunt, în stare să facă orice ca să parvină. Disputa dintre cei doi se terminase prin victoria lui Paoli. Și bătrânul se răzbunase pe întreaga familie Bonaparte și pe toți simpatizanții sau prietenii acesteia. Semănase teroarea aplicând teribila lege clameur de haro
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
Se ambiționa să pună în umbră cealaltă curte, curtea de la Erfurt, pozând în mare suveran al continentului. Și, pentru toate astea, cheltuia sume e-xor-bi-tan-te de bani. Cheltuia cu nemiluita și pentru înaltele probleme de strategie europeană, uitând cu totul de măruntele necesități materiale ale slujbașilor lui, care se sacrificau, da, se sacrificau trăind în țări cu totul necivilizate, doar ca să asigure prestigiul imperiului. Profund nemulțumit și înciudat, Ledoulx ridică nervos un umăr. Ei bine, dacă banii nu soseau, trebuia să-și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
ar mai fi ales de ei, de toți soldații, de tot puhoiul armatei, dacă Înălțimea Sa și-ar fi pierdut sănătatea, poate chiar viața? Apără, Milostive, și ne ferește de așa o năpastă! Ivan își făcu repede vreo câteva cruci mărunte în dreptul pieptului și oftă mulțumit. Era bună funcția lui pe lângă Marele Komandir. Cu libovnica lui ochioasă, mai ales. Fătuca venea în fiecare dimineață la brutăria hanului. După ce lua pâinea pentru casa prințului, se strecura în odăița lui de sub scară. Apoi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
picioarele goale, îmbrăcat doar cu un fel de pijama din mătase neagră și un mic triunghi cu ciucuri mari, aurii, prins ca un șorț în față, D’Autrey era de nerecunoscut. Fără extravaganța lui vestimentară, personajul arăta de-a dreptul mărunt. Când îl descoperi pe Babic, se încruntă, dar se strădui să-și păstreze zâmbetul. ― Ce plăcere, Alteță! Iată-vă în sfârșit! Vă rog să intrați și să memorați acest moment esențial pentru viața dumneavoastră. Holul nu avea nici o sursă naturală
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
o promisiune de mare viitor. Se crezu deja ajuns acolo, scăpat, în sfârșit, de orice griji. Respiră adânc și cu plăcere... Capul lui zbură departe și înalt, într-o superbă jerbă de maci care se risipi, mai apoi, în stropi mărunți peste restul trupului rămas încă în picioare, pătând, iremediabil, proaspătul caftan. Pentru mulți nu era prea clar și chiar se întrebau de ce se făcuse atâta risipă de ceremonial, când totul se putea rezolva ceva mai simplu și mai ieftin. Un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]