7,959 matches
-
creștin asupra oricărei credințe și asupra oricărui mod de gîndire avea să domnească în Europa medievală. Recucerirea creștină s-a oprit la Gibraltar, netrecînd dincolo de Europa. Cruciadele (1095-1270) eșuaseră deja în încercarea lor de a readuce creștinismul pe tărîmurile sale orientale de origine. Cruciații se percep ei înșiși și sînt percepuți de bizantini sau de musulmani nu ca europeni, ci ca franci. De fapt, nu Europa încerca o primă colonizare externă. Creștinismul era cel care refuza să se lase închis în
Gîndind Europa by Edgar Morin [Corola-publishinghouse/Science/1421_a_2663]
-
și Asiei, considerată a fi marele Orient. Occidentul se suprapune deopotrivă vestului și estului europene, Siberiei, Americii și într-un anumit sens Japoniei, unde se intersectează Extremul Orient și Extremul Occident. Europa, rămînînd fidelă ei înseși, înglobează în sine polaritatea orientală și polaritatea occidentală, determinînd astfel Vestul și Estul să interfereze, să dialogheze, să se cultive reciproc. Ce rămîne? O altă dificultate legată de definire: pe cînd stăpînea Lumea, Europa s-a împrăștiat în lume. În vreme ce europeniza lumea, a mondializat europenismul
Gîndind Europa by Edgar Morin [Corola-publishinghouse/Science/1421_a_2663]
-
în America, o foarte amplă răspîndire a practicilor yoga și zazen, care aduc în universul nostru utilitarist și consumerist ceva mai mult decît relaxare și gimnastică: ele sînt de asemenea metode de pacificare interioară. Firește, nu luăm din aceste practici orientale decît formele lor utilizabile și consumabile, adică degradate, căci nu sîntem în măsură să introducem în universul nostru mental filozofiile sau misticile care servesc drept bază acestor practici. Simțim însă mai mult sau mai puțin deslușit că yoga sau zazenul
Gîndind Europa by Edgar Morin [Corola-publishinghouse/Science/1421_a_2663]
-
Paris, 1965; Bernard Voyenne, Histoire de l'idée européenne, Payot, Paris, 1964; Denis de Rougemont, Vingt-huit siècles d'Europe, La conscience européenne à travers les textes, d'Hésiode à nos jours, Payot, Paris, 1961. 14 Karl A. Wittfogel, Le despotisme oriental, Étude comparative du pouvoir total, Minuit, Paris, 1977. 15 Cf. Denis de Rougemont, op.cit.; André Amar, L'Europe a fait le monde, Planète, Paris, 1965. 16 Jean-Baptiste Duroselle, op. cit. 17 Cf. Claude Delmas, La Civilisation européenne, PUF, colecția Que sais-je
Gîndind Europa by Edgar Morin [Corola-publishinghouse/Science/1421_a_2663]
-
se știe, a făcut din acest echilibru o maximă politică. Însă "echilibrul european", după Congresul de la Viena, nu era altceva decât o expresie a politicii de dominație a marilor puteri. În numele aceluiași echilibru s-a amânat mult timp rezolvarea "chestiunii orientale", socotindu-se că Imperiul otoman era indispensabil pentru "balanța puterilor". Față de ispita hegemonică a unor puteri statale e nevoie mereu de o contra-pondere, de o forță echilibrantă 3. Istoria coalițiilor e în fond istoria luptei pentru prezervarea unui echilibru de
[Corola-publishinghouse/Science/1451_a_2749]
-
unui program trasat în linii mari la 1848 și ajuns la expresia matură în 1857, cu ocazia Adunărilor ad-hoc. Erau ideile lumii moderne, active demult în Apusul Europei, evocate tot mai insistent și la noi, dar abia acum după criza orientală încheiată cu pacea de la Paris susceptibile de instituționalizare efectivă. Adunările ad-hoc au adoptat noile principii menite a ne pune pe aceeași direcție de dezvoltare cu Occidentul, iar Convenția de la Paris (1858) ne-a oferit cadrul de drept internațional în care
[Corola-publishinghouse/Science/1451_a_2749]
-
deruta și triumful, iată ce și-a propus autoarea. Deruta e aceea a intelectualilor ieșiți din șocul Restaurației, încă încrezători în suveranitatea poporului și alte frumoase formule, într-o țară ce se știa depozitară a unui legat democratic în contrast cu despotismul oriental. Se uitase că La Fayette a vorbit peste Ocean și de un "despotisme oriental à la française". Revoluția trebuia deci înfăptuită de acum înainte. Cât privește triumful, el se referă la intelighenția rusă, care descoperea concomitent că "barbaria" ce i
[Corola-publishinghouse/Science/1451_a_2749]
-
continuu prin meditație și rugăciune. Putna a fost pe de o parte martoră a mizeriilor noastre istorice, iar pe de alta loc de întâlnire și cristalizare a speranțelor nutrite de atâtea generații. La 1856, când se încheia una dintre crizele orientale ce angajau de mult timp destinul românesc, s-a rostit clar ideea unei întâlniri panromânești la cripta marelui ctitor. Gândul acesta n-a putut căpăta ființă decât la 1871, în plină efervescență a modernizării. Curând după Unirea Principatelor, spiritele responsabile
[Corola-publishinghouse/Science/1451_a_2749]
-
acolo etc. Xenopol, care tocmai lucra la o nouă ediție a sintezei, făcea să apară în Viața românească și alte periodice studii asupra chestiunii basarabene, integrând-o în efortul general de a ne realiza unitatea. Momentul coincidea cu ultima criză orientală în care România a jucat un rol de seamă și la care N. Iorga a avut tăria să ia parte ca voluntar, pentru a o cerceta apoi și ca istoric în numeroase lucrări. În acel an chiar, el a publicat
[Corola-publishinghouse/Science/1451_a_2749]
-
nu fără subtext politic de J. Huntzinger, corespunde unei realități a cărei definire corectă întârzie. Firește nu avem de gând a suplini această lipsă. Câteva reflecții pe marginea problematicii respective ar putea fi însă utile. O lungă serie de conflicte orientale, având drept miză moștenirea Imperiului otoman, două conflagrații de nivel mondial și un dramatic "război rece" au făcut ca Europa să constituie o temă de gândire permanentă, nu doar pentru cercetătorii trecutului istoric, ci deopotrivă pentru oameni de stat, diplomați
[Corola-publishinghouse/Science/1451_a_2749]
-
insistent de junimiști. Misiunea de bastion al Europei liberale în Est s-a definit tot în raport cu modelul apusean. Kogălniceanu și Anagnosti subliniau importanța istoriei noastre pentru Europa (1837), iar I. Ghica caută să pună în lumină "ponderea Moldovalahiei în problema Orientală" (1838). Ideea de martiraj în numele libertății domină pașoptismul și va fi readusă mereu în actualitate, cu accente revendicative, uneori și resentimentare. Misia de care vorbiseră Aaron, Kogălniceanu, Bălcescu, pe seama poporului român, devine o temă curentă la I. Ghica (Misiunea românilor
[Corola-publishinghouse/Science/1451_a_2749]
-
pentru fiecare cerință corect rezolvată și 1 punct din oficiu. CAPITOLUL AVENTURĂ, CĂLĂTORIE Testul nr. 11 Rezolvă cerințele, cu privire la fragmentele de mai jos: Într-o seară din luna trecută eram adunați mai mulți prietini, toți lungiți pe divanuri, după obiceiul oriental, și înarmați de ciubuce mari, carele producea o atmosferă de fum vrednică de sala selamlicului a unui pașă. Afară cerul era învălit de nori vineți, care se spărgea deasupra Iașului, cu gând de a-l spăla de glod și de
LIMBA ?I LITERATURA ROM?N? ?N 100 DE TESTE DE EVALUARE PENTRU LICEUP by Pavel TOMA ,Lorena Teodora TOMA () [Corola-publishinghouse/Science/83870_a_85195]
-
ceaiul cu ambele funcții la poli sau în Orient) și băutură alcoolică/vs/non alcoolică se combină în cele mai diverse mesaje culinare. O analiză extrem de in-teresantă pentru etapa actuală ar fi cea a invaziei fast-food-ului american, a inflației modelor orientale (varietatea restaurantelor thailandeze, indiene, coreene etc. în marea metropolă a gastronomiei Montréal, dar și preluarea în prepararea domestică a produselor unor culturi și subculturi exotice). Concretizarea codului (sistemului) în mesaj impune fie o istorie, o cronologie (uneori foarte riguroasă) a
by Daniela Rovenţa-FrumuŞani [Corola-publishinghouse/Science/1055_a_2563]
-
o cronologie (uneori foarte riguroasă) a evenimentelor culinare: aperitiv, supă (ciorbă), felul doi, dulciuri, fructe, cafea (în gastronomia românească) sau hors d'oeuvre, potage, friptură, brîn-zeturi, fructe, dulciuri în cea franceză, fie un tablou, o desfășurare spațială ca în bucătăria orientală. Bucătăria japoneză îi apare lui Roland Barthes în Imperiul semnelor un "text de Alain Robbe-Grillet" pură simultaneitate fără narativitate: înarmat cu un platou și bețișoare, individul își compune discursul alimentar într-un mod absolut liber și reversibil, atras de forma
by Daniela Rovenţa-FrumuŞani [Corola-publishinghouse/Science/1055_a_2563]
-
nu rămâne de operat decât cu concepte mari, abstracte, care codifică fluxurile de coerență și consistență ale lumii ca întreg, structură și funcțiuni globale, principii ordonatoare. Într-un fel ce revelează ontologic se reintră în marea tradiție, deodată occidentală și orientală, pentru că perspectiva metateoretică este interesată atât din cauza primă a grecilor antici, cât și de esența absolută din gândirea hindusă. Dar, pe aceste culmi nu trăiește decât spiritul pur, nelumesc în sens fizic. Perspectiva integratoare de natură metateoretică creează sisteme la fel de
ECONOMIA DE DICȚIONAR - Exerciții de îndemânare epistemicã by Marin Dinu () [Corola-publishinghouse/Science/224_a_281]
-
ale tuturor popoarelor romantice că în conștiința poporului nostru este adânc înrădăcinată credința în fatalitate, ca de altfel, la toate popoarele din Peninsula Balcanică. Expresiile "așa i-a fost scris", "așa i-a fost să fie" se apropie de fatalismul oriental, dar concepția despre Ursitoare poartă amprenta Destinului elenic (putere oarbă, surdă, inexorabilă).în basmul românesc, ca și în unele versiuni paralele, elementul creștin s-a suprapus și a fost asimilat. Capitolele din Studii folclorice (Ielele sau Zânele Rele, Zilele Babei
?ACCEP?IILE VIE?II by Br?ndu?a ? Georgiana Popa () [Corola-publishinghouse/Science/83168_a_84493]
-
din care provin, fiind tributare acelor mitologii și fantasme care definesc imaginarul colectiv al diferitelor spații sociale. Putem spune, parafrazându-l pe Francisco Bethencourt, că Europa Evului Mediu (în spațiul germanic, francofon, Europa Meridională, scandinavă, în insulele britanice și partea orientală și cea centrală) era un "univers saturat de magie". În acest context, vânătoarea de vrăjitoare ce avea să cuprindă Europa secolelor XVI-XVIII va avea o poziție destul de blândă față de practicarea divinației. Predicatorii și moraliștii au condamnat-o și au socotit
by Cristina Gavriluţă [Corola-publishinghouse/Science/1065_a_2573]
-
Științifică și Enciclopedică, 1974. STAHL, Henri, Eseuri critice despre cultura populară românească, București, Ed. Minerva, 1983. STĂNCIULESCU, Elisabeta, Teorii sociologice ale educației, prefață de Traian Rotariu, Iași, Ed. Polirom, 1996. STĂNOIU, Damian, Necazurile părintelui Ghedeon, București, Ed. Minerva, 1974. Surse orientale, Lumea vrăjitorului, traducere de Laurențiu Zoicaș, București, Ed. Symposion, 1996. ȘINCAI, Gheorghe, Învățătură firească spre surparea superstițiilor norodului, ediție îngrijită de Dumitru Ghișe și Pompiliu Toader, București, Ed. Științifică, 1964. TALOȘ, Ion, "Cercetări folclorice în Țara Oașului", în Anuarul Arhivei
by Cristina Gavriluţă [Corola-publishinghouse/Science/1065_a_2573]
-
bronșiectazie, aterom cerebral, arterioscleroză, cataractă, gangrenă uscată etc. Tulburări mentale și psihice: insomnii, nevroze (epilepsie, isterie), epuizare nervoasă, dezgust de viață, cefalee, ticuri dureroase etc. Exemple: Ludovic al XI-lea era un atrabiliar caracteristic. Temperamentul atrabiliar este frecvent la rasele orientale și la rasele negre din ținuturile tropicale. Temperamentul atrabiliar se diferențiază în general, după pubertate, mai ales spre bătrânețe (după 45 de ani), când încep să predomine procesele de scleroză și deshidratare, iar din punct de vedere mental, egoismul bănuitor
Chirurgia modernă a sindroamelor posttuberculoase. Tuberculoză și homeopatie by Alexandru-Mihail Boțianu, Petre Vlah-Horea Boțianu, Oana-Raluca Lucaciu () [Corola-publishinghouse/Science/91974_a_92469]
-
cosmică aceste schimtări periodice și sezoniere obligă spiritul primitiv să facă pasul evolutiv care duce de la explicația animistă la cea mitică. Evoluția aceasta culturală este însoțită pe plan social de transformarea triburilor de pastori în popoare de agricultori. În țările orientale, care sînt leagănul culturii, anul este împărțit într-o perioadă uscată, urmată de o perioadă ploioasă. În limbajul simbolic al miturilor, anotimpul iscat este imaginat ca o divinitate ostilă. Pentru a învinge această divinitate răufacătoare, cerul și pămîntul, personificate în
Divinitatea: simbolul şi semnificaţia ei by Paul Diel [Corola-publishinghouse/Science/1411_a_2653]
-
de călătorie din Les Huit paradis vor cuceri publicul prin farmec exotic, cu adieri din O mie și una de nopți. Peisaje de vis și miresme legendare, palate fastuoase și maghernițe umile, cadâne, cerșetori, înțelepți alcătuiesc, aici, o ambianță specific orientală, transpusă adecvat într-un amplu registru cromatic și muzical. Pe alocuri, accentele poematice amintesc de Saadi sau de Omar Khayyam. Cu timpul, memorialistica de călătorie tinde spre concizie, vădind și o anume accentuare a predispoziției meditative. Astfel, atât Jour d
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285720_a_287049]
-
Națiunea”, cu un articol despre Sensul morții la Poe. Editorial a debutat abia în 1979, cu Norii, pentru care a fost distins cu Premiul Uniunii Scriitorilor. I se vor mai acorda Premiul Uniunii Scriitorilor, în 1993, pentru traducerea volumului Povestiri orientale de Marguerite Yourcenar, și Premiul „Timotei Cipariu” al Academiei Române pentru volumul VII din seria Opere de Mihai Eminescu. Personalitate care s-a ilustrat, cu rezultate excepționale, în mai multe domenii ale spiritului, C. este greu de receptat de exegeza românească
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286486_a_287815]
-
goluri nebănuite. Adresate „unor ființe ca noi, făcute și din semne, și din timp, destinate să-și instituie și să-și transtituie ființe”, Norii, Pasărea Phoenix (1986), Oglinzile (1993), În adâncile fântâni ale mării (1997) cultivă intens concentrarea și sugestia orientală a haiku-ului, cu sufletul risipit în lume: „Cerul acesta de toamnă pare năluca pădurilor moarte”; „Răcoarea de abis care ne vine din oglinzi”; „O, cât de dulce a fost ieri pustiul dimineții”. În Norii se contemplă alcătuirile efemere, mereu
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286486_a_287815]
-
1973; T. S. Eliot, Eseuri, București, 1974; Platon, Opere, II, București, 1976 (în colaborare), IV, București, 1983 (în colaborare), introd. trad. Platon, Opere, I-VII, București, 1976-1993 (în colaborare), Phaidon, București, 1994, Banchetul, introd. trad., București, 1995; Marguerite Yourcenar, Povestiri orientale, București, 1993, Alexis sau Tratat despre lupta zadarnică, București, 1994, Creierul negru al lui Piranesi și alte eseuri, introd. trad., București, 1996; Plutarh, Vieți paralele. Demetrios și Antoniu, pref. trad., București, 1994; Imre Toth, Palimpsest, București, 1995; Adriano Tilgher, Viața
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286486_a_287815]
-
privindu-i mai ales pe membrii societății ieșene. Polemica se cobora astfel de la idei la persoane, pierzându-și în bună măsură interesul istorico-literar; rămân, totuși, savoarea și ascuțimea de spirit proprii replicilor lui Hasdeu. El a mai publicat versuri (Doine orientale) și a retipărit Ursita. Dintre scriitorii epocii figurează cu versuri G. Crețeanu, N.V. Scurtescu, I.Al. Lapedatu, Mihail Zamphirescu, Ciru Oeconomu, N.I. Pruncu, Ronetti-Roman, Al. Lara, D. Petrino, Gr. Gellianu, G.G. Meitani, P.V. Grigoriu, Matilda Cugler-Poni și N. Beldiceanu (Armindenul
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289226_a_290555]