7,696 matches
-
cîțiva ani, știu că, dacă avansez cu un centimetru mai mult decît trebuie, plonjez, dacă sînt prea în spate, pierd valul, dar, timp de cîteva se-cunde, îl voi putea însoți, folosind legi locale ce-mi aparțin, care îmi permit să resimt plăcere. E un compromis între determinismul legilor naturii și exercițiul responsabilității, libertății și experienței mele. Cred așadar că sîntem prinși ca de un val în legile simbionomice, dar că avem o mare libertate și posibilitatea exercițiului responsabilității pro-prii pe acest
[Corola-publishinghouse/Science/1477_a_2775]
-
se știe că primul său efect va fi să șubrezească poziția celui care o ia sau să-l elimine, chiar dacă decizia e bună. Obiectiv, savantul îndepărtat nu are față de cel care ia deci-zia obligația de a-l proteja. Subiectiv, o resimte încă și mai puțin, însă persoana cu putere de deci-zie va fi întotdeauna legată de un cabinet care va exagera cu prudența. Am un exemplu care vă va amuza: e vorba de o reformă a pieței vinurilor de consum de
[Corola-publishinghouse/Science/1477_a_2775]
-
de aplicare devine mai restrîns. Încercam de fiecare dată să redefinesc termenii. Ce îmi plăcea la grup era partea sa umană. Veneam din provincie, nu intrasem niciodată într-un apartament din arondismentul 17. Se mînca bine acolo, era simpatic. Am resimțit întotdeauna multă afecțiune pentru Jacques Robin și pentru soția sa. B.C. Jacques Attali, care devenise consilierul lui François Mitterrand în timp ce făcea parte din Grupul celor Zece, mi-a spus că s-a aflat la originea creării CESTA. Ați participat la
[Corola-publishinghouse/Science/1477_a_2775]
-
care nu sînt neapărat formulate, nici amintite, sînt admise pur și simplu fără să apară la vreun moment dat tentația sincretismului". Entuziasmul lui Jack Baillet, care transpare în acest text redactat pe 2 noiembrie 1971, și plăcerea pe care o resimte participînd la aceste întîlniri îl împiedică să adopte o perspectivă mai critică, chiar și cînd face aluzie la "exercițiul bănuielii". Va scrie chiar un text despre "vînătoarea de alibi", în 1973: În toate sistemele care tind să explice comportamentele umane
[Corola-publishinghouse/Science/1477_a_2775]
-
și găsea în acest grup modalitatea de a scăpa de singurătate și ocazia de a realiza schimburi de idei îmbogățitoare spiritual, care îi lipsea în mediul său profesional. Leroi-Gourhan i-a mărturisit astfel lui Jacques Robin plăcerea pe care o resimțea dezbătînd diferite subiecte în sînul grupului și a deplîns lipsa schimburilor de idei între profesorii de la Collège de France, "care nu se întîlnesc decît pentru a încerca să rezolve probleme de ordin administrativ". INFLUENȚA ȘTIINȚELOR VIEȚII Dacă politica joacă un
[Corola-publishinghouse/Science/1477_a_2775]
-
foarte diferită de modul în care am perceput noi lumea pe vremea când am fost și noi elevi. Este drept că fiecare dintre noi are tendința de a idealiza trecutul, în special copilăria, dar, observând schimbările accelerate pe care le resimțim la intervale din ce în ce mai scurte de timp, nu putem să nu ne întrebăm încotro ne îndreptăm. Această întrebare este un semn de îngrijorare pentru din ce în ce mai mulți dintre noi pentru că viitorul este foarte important, mai ales pentru copiii noștri. Cu toții ne dorim
Arta de a fi părinte by Paula Livia Nicoleanu () [Corola-publishinghouse/Science/290_a_1423]
-
inferioritate al dominatului căci, departe de a fi limba colonizatorilor, franceza reprezintă (sau, cel puțin, a reprezentat) o alegere estetică elitistă, o cale regală pentru a intra în "curtea celor mari". Totuși, o anume ambivalență subzistă, alimentată de înstrăina rea resimțită în acel între două limbi, între două culturi. Altfel spus, imaginarul și expresia acestor scriitori sunt marcate în același timp de dorința de deschidere spre lume și de înrădăcinarea în teritoriul cultural originar. Nu e întotdeauna confortabil să devii o
[Corola-publishinghouse/Science/1552_a_2850]
-
obiect transcultural care se constituie în marginea limbii și culturii franceze. Este, fără îndoială, adevărat pentru literaturile africane francofone, dar nu este cazul scriitorilor români francofoni, care nu poartă pe umeri povara unei istorii traumatizante cu limba franceză și nu resimt, prin urmare, nicio nevoie de alterare vindicativă a vocabularului, ci doar plăcerea variațiilor, a reformulărilor și a jocurilor 1, iar în practica textuală, au o facilitate în a multiplica și întrepătrunde mai multe genuri de discurs și mai multe instanțe
[Corola-publishinghouse/Science/1552_a_2850]
-
celorlalte și cred că e una din formele cele mai clare de expresie a incompletudinii umane. Nu ne suntem suficienți, credința nu ne e destul de puternică și nici iubirea destul de tare pentru a umple acel gol metafizic pe care îl resimțim cu toții. Marii înțelepți, din toate timpurile și din toate civilizațiile, nu vorbesc în povești, ci în pilde scurte, concentrate, în formule aforistice. Și în tăceri. Pentru că ei știu, ei au găsit. Romanul e o formă a lipsei de răspuns la
[Corola-publishinghouse/Science/1552_a_2850]
-
existența individuală pentru care este în același timp secreția și principiul de pîrguire interioară". Iar această pîrguire se însoțește de o formă de risipire identitară a spațiului care urmărește, paradoxal, reconfigurarea unității originare. Rătăcitor într-o lume în metamorfoză, Fondane resimțea această spațializare ca afectivă, căci orice loc de identitate a unui subiect este un spațiu simbolic, oniric, angoasant sau securizant. Nu e vorba de spațiul fizicii și geografiei, dimensional și măsurabil, pe care Gilles Deleuze îl numește spațiu striat (Mille
[Corola-publishinghouse/Science/1552_a_2850]
-
înfruntări de periferie. Acești tineri au devenit niște simboluri, instrumente de analiză societală, instrumente politice, servind unei retorici a fricii și a urii, a ghetoizării, mascînd adevăratul vinovat, care este această criză generală de sistem, de civilizație, pe care o resimțim cu toții zi de zi, fără a-i spune însă pe nume și, mai ales, fără a căuta soluții radicale pentru a o combate. Timp de doi ani, Morgan Sportès a reconstituit această crimă dementă, discutînd cu inspectorii criminaliști care s-
[Corola-publishinghouse/Science/1552_a_2850]
-
alt bărbat. Nuanțele iubirii se combină cu șiretenii și subterfugii menite să frîngă, ușor, tabuuri și intoleranțe, dar și să pună lucrurile la punct cu acuratețe: Pe Michel îl iubeam ca Michel, nicidecum ca pe un tată: niciodată n-am resimțit față de el cea mai ușoară gelozie, cea mai mică acreală, cea mai mică exasperare, ceea ce nimeni nu e îndreptățit să aștepte de la cel mai bun fiu, sau de la cel mai bun iubit. Între cei doi poli reprezentați de figurile masculine
[Corola-publishinghouse/Science/1552_a_2850]
-
prins în contradicțiile unui război absurd. Melancolia degajată de contemplarea unei irosiri ale cărei resorturi ne scapă se îmbină cu frumusețea aspră a imnului Republicii Irlanda, Amhrán na bhFiann (Cîntecul soldatului)... Dacă Trădătorul meu punea accentul pe suferința și furia resimțite de Antoine francezul, Întoarcerea la Killybegs e focalizată pe Tyrone irlandezul, care-și povestește copilăria mizeră, loviturile tatălui, bombele nemțești, gloanțele englezești, umilirile, privațiunile, teroarea, violența extremă... apoi, trădarea. Capcana fără scăpare în care l-au prins englezii, banii murdari
[Corola-publishinghouse/Science/1552_a_2850]
-
trădat. Acum, i se cere ceva mult mai grav, să împărtășească chinurile trădătorului. Nu să-i răscumpere vina. Nici s-o uite. Doar s-o asculte. Chalandon ne strecoară tainic un mesaj deloc reconfortant: în intimitatea aceasta pe care o resimțim, poate fără voia noastră, cu disperarea unui om care și-a mutilat sufletul, se exprimă acea parte întunecată din fiecare din noi, acea zonă opacă pe care reușim să o evităm cel mai adesea, oprindu-ne în pragul unei alegeri
[Corola-publishinghouse/Science/1552_a_2850]
-
avut senzația, atunci cînd a apărut acest personaj, că era suficient de mare și puternic pentru a duce pe umeri toate romanele pe care le-am scris în continuare. Cu timpul, s-a dezvoltat acest personaj solitar, depresiv, dar care resimte multă compasiune pentru ceilalți (fragmente dintr-un interviu cu Mikaël Demets pentru Evene.fr) Oricum, ceea ce frapează e faptul că Erlendur nu are dreptul la fericire. Cu cît cărțile se adună, cu atît știm mai multe despre el, desigur, dar
[Corola-publishinghouse/Science/1552_a_2850]
-
cu el. S-a apropiat, au discutat și au înțeles că erau cu adevărat gemeni. Cam așa ceva mi s-a întîmplat cînd v-am citit, îndeosebi L'Occupation des sols. A fost un șoc comparabil cu cel pe care îl resimți în adolescență cînd descoperi un roman mare. Fusesem fascinat de condensarea lui, de parcă fiecare frază era un punct minuscul de acupunctură ale cărui efecte radiau în întreg corpul cărții. J. Echenoz Să știți că la mine, condensarea nu e o
[Corola-publishinghouse/Science/1552_a_2850]
-
munca aceasta îi permitea să dezvolte relații intime cu studentele sale. Pînă în ziua în care una dintre ele, după o noapte de beție și amor, moare în pat, alături de el. Așa începe romanul, cu un acid gust al eșecului resimțit de cel care visase să ajungă un scriitor marcant și care se trezește din nou în micul său Fiat 500, alături de o nouă dulcinee, Barbara, care îl interesează la fel de puțin ca toate cele ce o precedaseră, tot mai sufocat de
[Corola-publishinghouse/Science/1552_a_2850]
-
nefericită în loc să vadă în ea o trecere. Același lucru e valabil pentru dimensiunea temporală, pe care Cioran o trăiește ca pe o damnare, în vreme ce durata și eternitatea se confundă în conștiința arhaică a românilor care, mai mult decît alte popoare, resimt acut abandonul eternității și "căderea în istorie". Cioran va prelua esența acestei idei și va transforma eufemismul în "cădere în timp", pentru omenire, la care adaugă un grad suplimentar de rătăcire, vorbind despre căderea sa personală "din timp". O cădere
[Corola-publishinghouse/Science/1552_a_2850]
-
ți se întîmplă, să neglijezi esențialul, să devii scriitor în cel mai prost sens al cuvîntului. (C,p.434) Din fericire, el nu va adopta niciodată acel "eu" de portăreasă, dacă lăsăm deoparte acuitatea observației și plăcerea pe care o resimte adesea de a "pișca" slăbiciunile contemporanilor săi. Ambivalentă, deci, imaginea portăresei, așa cum sunt practic toate ideile și personajele ce străbat opera cioraniană. De fapt, distorsiunea gîndirii inerente punerii în cuvinte este ocolită, în măsura posibilului, prin fulgurația scriiturii fragmentare și
[Corola-publishinghouse/Science/1552_a_2850]
-
p.990). Doar gîndirea discontinuă, în care cuvintele care se lovesc între ele ajung să confere o părelnicie de intensitate reală și de viață la ceea ce altfel înțepenește într-o expresie unică. Această propensiune pare înnăscută, aproape fiziologică : Nu am resimțit vreodată un imbold într-un sens anume fără a încerca imboldul contrar aproape în același timp. Într-atît e de mare la mine grija... de obiectivitate" (p.743), ricanează el. Și atunci, se refugiază în cuvînt. Cuvîntul este, pentru Cioran, locul
[Corola-publishinghouse/Science/1552_a_2850]
-
pe termen lung ea învață să țină seama și de alte consecințe. Doi stăpâni, foarte diferiți, o învață această lecție: Experiența și Prevederea. Experiența domnește eficace dar brutal. Ea ne instruiește asupra tuturor efectelor unui act făcându-ne să le resimțim, și nu putem să nu sfârșim prin a ști că focul arde dacă ne ardem. Pe acest doctor aspru, aș dori, pe cât posibil, să îl înlocuiesc cu unul mai blând: Prevederea. De aceea, voi cerceta consecințele câtorva fenomene economice, opunând
by Frédéric Bastiat [Corola-publishinghouse/Science/1073_a_2581]
-
a fost suspendată, fierăstrăul și ciocanul s-au oprit la mijlocul operei lor, ca și cum un curent electric funest și universal ar fi paralizat dintr-o dată inteligențele și brațele. Și de ce? Pentru că principiul proprietății, deja compromis, în esență, de către regimul protecționist, a resimțit noi zguduiri, consecințe ale celei dintâi; pentru că intervenția Legii în materie de industrie, și ca mijloc de a pondera valorile și de a echilibra avuțiile, intervenție a cărei primă manifestare a fost regimul protecționist, amenință să se manifeste sub mii
by Frédéric Bastiat [Corola-publishinghouse/Science/1073_a_2581]
-
relatare a domnului Paillotet câteva detalii pline de interes asupra acestor ultime momente: La ora unu a dictat testamentul său domnului de Gérando, cancelarul ambasadei, apoi l-a semnat lizibil. La ora două și jumătate, în ciuda oboselii pe care o resimțea, a dorit să se ridice din pat. Domnul abate de Monclar, vărul său, tocmai se întorcea acasă. L-am ajutat pe bolnav să se ridice și am văzut că forțele sale se micșorau sensibil. A rămas tăcut și spre ora
by Frédéric Bastiat [Corola-publishinghouse/Science/1073_a_2581]
-
a fost aproape de pat, picioarele i s-au înmuiat. A ațipit un pic [...] apoi a survenit o nouă criză. Eram așezat lângă el, cu ochii fixați pe figura sa, ascultând această respirație care întâlnea atâtea obstacole. Impresia pe care am resimțit-o a devenit atât de puternică, că a trebuit să mă retrag în camera vecină. Abatele de Monclar, pe care îl lăsasem rugându-se lângă fereastră, veni curând să mă caute. Bolnavul mă chema. Când am fost aproape de el, așezat
by Frédéric Bastiat [Corola-publishinghouse/Science/1073_a_2581]
-
perioada migrațiilor dinspre est. Așa se explică continuitatea populației carpo-dacice în această zonă. Această populație înregistrează progrese evidente în activitatea economică, fiind în măsură de a face schimburi de produse cu orașele cetăți grecești din apropierea gurilor Dunării. În organizare se resimte și influența romană venită dinspre vest și sud-vest, care contribuie la ridicarea economică și la întărirea gradului de valorificare a cadrului natural. Legătura dintre populația autohtonă și mediu se deduce și din frecvența mare a topicelor legate de aria pădurilor
Conservarea biodiversităţii în judeţul Iaşi/Conservation of biodiversity in Iaşi county by Mircea Nicoară, Ezsaias Bomher () [Corola-publishinghouse/Science/738_a_1241]