7,733 matches
-
sau Ritmul pietrelor zvârlite, Lumea formelor, Sonata ce-alungă norii din Altarul de pelin). O feminitate ce speră să convertească întreg universul, prin credința într-o iubire solară, totală, care să dea sens întregului trăit, dar și vag perceputului sau revelației. Vocea lirică feminină își creionează autoportrete ambivalente, în care principiul oximoronic pare a ordona virtuți și păcate, valori și vicii (undeva amintește, direct, "biografia cu păcat și înalt"). În esență însă, individualitatea poetică ce se relevă în Scrisori pe frunze
Dicţionarul critic al poeziei ieşene contemporane: autori, cărţi, teme by Emanuela Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1403_a_2645]
-
pace ca de basm încuiat undeva/ și lăsat să se rescrie când este uitat", păsările moarte renasc primăvara etc. La o primă vedere, astfel, cartea apare ca un un șir de povești, majoritatea bine scrise și pline de tâlc, despre revelațiile de tot felul (includiv cele poetice), despre zbucium și repaos, despre moarte și viață, despre suferință și mai ales dragoste. Spre deosebire de majoritatea congenerilor, Cătălin-Mihai Ștefan scrie cu cerneala unui nostalgic al epocilor în care mitologiile personale creșteau din dragoste, nu
Dicţionarul critic al poeziei ieşene contemporane: autori, cărţi, teme by Emanuela Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1403_a_2645]
-
Ceasurile latră/ în cușca de piatră/ Ziua bună/ e de două ori pe lună/ Cine se scoală de dimineață/ trece prin piață/ Prin Piața Unirii/ să se pupe mirii/ și să învețe tabla-nmulțirii". Ignorând aceste avertismente, cititorul poate avea revelația unei poezii ce, paradoxal, emană o "blândețe iubitoare care, dincolo de abise, apropie și umanizează" (Constantin Ciopraga). Pe nesimțite, spațiul poetic se umple de ecouri pulsatile și șoapte secrete, provenite din forul poetic cel mai intim, acolo unde palpită interogații asupra
Dicţionarul critic al poeziei ieşene contemporane: autori, cărţi, teme by Emanuela Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1403_a_2645]
-
o parte, existența unor forțe supranaturale, trans-senzoriale ș.a.m.d., și, pe de altă parte, posibilitatea ființei (și în special această ipostază distinctă a ei, dotată cu hipersensibilitate și har demiurgic, care este Poetul) de a putea oricând comunica, prin intermediul revelațiilor, al extazelor fascinant iluminatorii, cu aceste forțe stranii. Alchimistul Abstractor din Inel cu enigmă se lăsa învăluit de zumzetele adormitoare din "grădina cu Forme" a universului, la fel cum menestrelul melancolic de lângă Un trunchi de smalț albastru (ce) stătea ca
Dicţionarul critic al poeziei ieşene contemporane: autori, cărţi, teme by Emanuela Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1403_a_2645]
-
de debut trăiesc însă irepresibila seducție a călătoriei pe axele sus-jos, înalt-adânc. Tiparul fundamental al textelor privilegiază în fapt iluminarea, mediată de plonjarea în acvatic, ca spațiu ideal al "transmigrării". Doar la o primă, neatentă vedere, finalitatea acestui gen de revelații pare a fi prin urmare înecul, prăbușirea actantului ("M'am prăbușit în fântâna întunecat de adâncă/ de lângă poartă,/ cu apa ce clocotește/ la Miezul de foc al Pământului" Fântâna; v. și "Ci iată acum ochii noștri cristalice sfere/ vor putrezi
Dicţionarul critic al poeziei ieşene contemporane: autori, cărţi, teme by Emanuela Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1403_a_2645]
-
autoironiei altădată salvatoare, nici manevra eschivei (tradusă, adesea, într-o recuzită descinzând din imaginarul unei antichități sau a unei medievalități eroice), nu se dovedesc strategii prea eficace. Poetul știe că, apelând la ele, nu face altceva decât să amâne inevitabila revelație a finitudinii ființei. Orice simulare eroică se întoarce, de altfel, în acțiune de semn contrar: toga imperială îi apare în zdrențe, halebarda îi ruginește, iar "acasă" nu îl mai așteaptă decât "șobolanul însingurat și suferind", incapabil a mai roade cătușele
Dicţionarul critic al poeziei ieşene contemporane: autori, cărţi, teme by Emanuela Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1403_a_2645]
-
Monarhul ascuns Marcel Mauss, Eseu despre dar Marian Papahagi, Fața și reversul Marcel Petrișor, Gogol Luca Pițu, Eros, Doxa & Logos Luca Pițu, Sentimentul românesc al urii de sine Vassili Rozanov, Apocalipsa timpurilor noastre Lev Șestov, Începuturi și stîrșituri Lev Șestov, Revelațiile morții Vladimir Soloviov, Povestire despre Antihrist Miguel de Unamuno, Agonia creștinismului Miguel de Unamuno, Sentimentul tragic al vieții Al. Zub, În orizontul istoriei Texte de frontieră Arșavir Acterian, Jurnal în căutarea lui Dumnezeu Arșavir Acterian, Privilegiați și năpăstuiți Haig Acterian
by RAOUL GIRARDET [Corola-publishinghouse/Science/1114_a_2622]
-
de a restitui cititorului fiecare obiect supus observației prin contur, miros, culoare sau în întreg ansamblul existenței lui [...]. E. Zola, Romancierii naturaliști De aici pornește disputa noastră cu scriitorii idealiști. Ei pleacă mereu de la ceva irațional, cum ar fi o revelație, o tradiție sau o autoritate convențională. Noi, scriitorii naturaliști, supunem observației și experienței fiecare fapt, în timp ce scriitorii idealiști admit influențe misterioase ce scapă analizei și prin aceasta ele rămîn enigme, în afara legilor naturii. Îi numesc idealiști pe cei care se
by Jean-Michel Adam, André Petitjean în colaborare cu F. Revaz [Corola-publishinghouse/Science/1084_a_2592]
-
pe de o parte, în concepția lui Toma d'Aquino filosofia se sprijină pe rațiune și, pe de altă parte, aceeași rațiune este pusă de acord cu credința, după cum filosofia este pusă de acord cu teologia care se sprijină pe revelație. JACQUES MARITAIN (1882-1973), unul din cei mai de seamă neotomiști, în scrierea sa Știința modernă și rațiunea, ne avertizează că rațiunea singură ar putea greși și, în consecință, ea trebuie să se subordoneze credinței (2, p. 94). Și iată cum
by Ion Gh. Stanciu [Corola-publishinghouse/Science/957_a_2465]
-
în secolul al XIII-lea a căutat să dea un temei rațional credinței, renaște în secolul al XlX-lea pentru ca, receptînd unele din noile și marile cuceriri ale minții umane, să-și propună să pună de acord știința epocii cu revelația. Tomismul a fost și continuă să fie considerat ca philosophia perennis (3, p. 20). ,,Drept vorbind", scria J. Maritain, "filosofia Sfîntului Toma, adică filosofia lui Aristot regîndită și rectificată de un geniu mai luminos și mai sintetic, nu se dă
by Ion Gh. Stanciu [Corola-publishinghouse/Science/957_a_2465]
-
-și îndeplinească misiunea sa terestră, cu convingerea că se pregătește pentru "viața viitoare". Obiectul educației creștine, în concepția neotomistă, îl constituie "omul întreg", spirit și corp, cu toate "facultățile mintale și supranaturale așa cum ne este el cunoscut prin rațiune și revelație" (6, p. 1 137). Din concepția asupra omului și a devenirii sale, rezultă opoziția neotomistă față de "naturalismul" unor teorii pedagogice care neagă sau micșorează prezența supranaturalului în actul educației. Aceste teorii apreciază neotomiștii nesocotesc "căderea în păcat" a omului și
by Ion Gh. Stanciu [Corola-publishinghouse/Science/957_a_2465]
-
pedagogice contemporane care nu includ "grația divină" printre factorii de dezvoltare ai ființei umane. În construirea teoriei lor pedagogice, adepții acestei filosofii se sprijină pe două izvoare: a) cunoașterea rațională a factorilor implicați în actul educației și b) cunoașterea prin revelație. Acest din urmă izvor indică scopul educației: pregătirea pentru "lumea eternă". În rest, neotomismul nu vine cu idei noi în domeniul teoriei educației. Utilizează în mod eclectic procedee și metode oferite de alte teorii, subordonîndu-le însă scopului educației catolice. Nu
by Ion Gh. Stanciu [Corola-publishinghouse/Science/957_a_2465]
-
ai educației. LUCIEN LABERTHONNIÈRE (1860-1932) este unul dintre acei filosofi catolici care au respins neotomismul, mai ales pentru orientarea sa raționalistă, pentru subaprecierea altor modalități de cunoaștere. Dar, ca și discipolii Aquinatului, filosoful și pedagogul francez subordonează și el înțelegerea revelației. Spre deosebire de aripa de stînga a personalismului francez, Laberthonnière restrînge aria preocupărilor filosofice la "viața conștiinței", la înțelegerea a "ceea ce sîntem" și "ceea ce trebuie să devenim". Omul este și trebuie să fie, în concepția sa, iubire și caritate, deschis mai întîi
by Ion Gh. Stanciu [Corola-publishinghouse/Science/957_a_2465]
-
care îl admiră pe Lupasco. Logică și contradicție (publicată în 1947) a fost o carte de căpătîi pentru Vian, care a citit-o cu mare atenție pentru redactarea volumului său Tratat de civism 3. Noël Arnaud scrie: "Boris Vian avusese revelația lui Lupasco printr-un articol apărut într-o revistă publicitară: "E un creier extraordinar, spunea Boris, și uite în ce e obligat să scrie!""4. "Revista publicitară" în chestiune este cu siguranță Paris Review US Lines, apărută în 1953 și
[Corola-publishinghouse/Science/1461_a_2759]
-
Cum poate exista ceva nou în teatru? Ce părere aveți, Domnule Inspector șef?" Polițistul îl întreabă: "Un teatru non aristotelic?". "Exact" îi răspunde Ionesco, alias Nicolas d'Eu. Și continuă: "E necesar însă să ținem cont de noua logică, de revelațiile pe care le aduce o psihologie nouă... o psihologie a antagonismelor... Inspirîndu-mă dintr-o altă logică și dintr-o altă psihologie, aș introduce contradicție în non-contradicție, non-contradic-ție în ceea ce simțul comun consideră contra-dictoriu... Vom abandona principiul identității și unității caracterelor
[Corola-publishinghouse/Science/1461_a_2759]
-
urmare, judecata lui Fondane nu putea fi decît parțială și fragmentară. În fine, absența oricărui aparat critic în ediția care a fost publicată face ininteligibilă miza dezbaterii lansate de Fondane. Dar acest sentiment de disconfort este din fericire contrabalansat de revelația adusă de această carte asupra amplorii propriei gîndiri filosofice a lui Fondane, dincolo de filosofia maestrului său, Leon Șestov. Admirația lui Fondane pentru filosofia lupasciană este indiscutabilă. Cu atît mai mare va fi exigența sa. Nu e o revoluție minoră cea
[Corola-publishinghouse/Science/1461_a_2759]
-
anormal, nu doar ceea ce e psihic, ci și ceea ce e logic", și mergeam pînă la a adăuga: Însuși principiul de identitate este bolnav""11. Opțiunea lui Fondane se înscrie pe linia dreaptă a lui Șestov, care scrie în lucrarea sa Revelațiile morții: "Dar se pare că principiul non-contradicției nu este deloc atît de fundamental pe cît ni se spune [...] viața nu a fost creată de om; și nici moartea. Or, deși se exclud, ele coexistă în univers, spre disperarea gîndirii umane
[Corola-publishinghouse/Science/1461_a_2759]
-
creștine se deschide un dialog între rațiune și credință. Rațiunea nu se opune credinței, ci se vrea a fi complementară, chiar necesară acesteia. Astfel, sfîntul Anselm de Canterbury (1033-1109) își propune să arate că rațiunea poate pătrunde și interpreta obiectele Revelației și face inteligibilă existența lui Dumnezeu. Albertus Magnus (1193-1280) ne încredințează că Natura, creație a lui Dumnezeu, este rațională (Natura est ratio). Sfîntul Toma d'Aquino (1228-1274) operează sinteza dintre credință și rațiune. Dimpotrivă, Duns Scot (1265-1308) insistă asupra limitelor
Gîndind Europa by Edgar Morin [Corola-publishinghouse/Science/1421_a_2663]
-
ideea identificării socialismului din URSS cu puterea clasei muncitorești, idee-sperietoare pentru burghezii anticomuniști și idee-torță pentru adepții săi, își pierde consistența. În spatele cuvîntului totalitarism, cuvîntul socialism se estompează într-un șir de imagini ce pălesc pe măsură ce altele li se suprapun. Revelația că "democrația reală" nu este decît pseudonim al tiraniei totalitare reevaluează "democrația formală" în ochii intelectualilor de stînga. Democrația "formală" devine reală, încetînd a fi percepută ca deghizare a tiraniei capitaliste. Astfel, opoziția democrație / totalitarism se va substitui opoziției capitalism
Gîndind Europa by Edgar Morin [Corola-publishinghouse/Science/1421_a_2663]
-
anilor '50-'60. Este în primul rînd conștiința că dezvoltarea econo-mică nu trebuie să mascheze hazardul, incertitudinea, decăderea. Decăderea înseamnă altceva decît declinul. Însă, la fel ca declinul, și comportînd în plus o umilință de nespus, ea ne aduce ultimele revelații care ne fac să înțelegem destinul. Noua conștiință europeană este conștiința fragilităților Europei, culturală, energetică, economică, demografică, morală și, mai întîi de toate, politică și militară. Noua conștiință europeană asociază în mod indisolubil conștiinței tuturor acestor fragilități pe aceea că
Gîndind Europa by Edgar Morin [Corola-publishinghouse/Science/1421_a_2663]
-
se înrădăcineze în zonele profunde ale gîndirii noastre, ale simțirii noastre, ale ființei noastre. Ca întotdeauna, decizia nu-i va reveni niciodată conștiinței singure. Ca întotdeauna, la un moment dat și imprevizibil, întîlnirea dintre impulsurile inconștiente venite din adîncuri și revelațiile conștiinței este cea care operează gestațiile definitive. Am arătat deja că impulsurile infra-naționale și impulsurile supranaționale ar putea, ar trebui să ajungă la sinergie. Cum spunea Denis de Rougemont, "ecologie, regiune, Europă federată, același viitor"32. Ne aflăm de fapt
Gîndind Europa by Edgar Morin [Corola-publishinghouse/Science/1421_a_2663]
-
rituri bizare; ei au aflat aici sentimentul unei existențe tihnite, cu relații mai bune între oameni, într-un cuvînt, adevărate arte de a trăi. Ceea ce am încercat eu însumi la Machu-Pichu nu a fost o simplă emoție de turist, ci revelația fulgerătoare că viața călugărului închinată Zeului-Soare Inti are la fel de mult sau la fel de puțin sens ca cea a unui deputat, sociolog sau filozof european. Ceea ce m-au învățat călătoriile mele în America Latină, Asia și Africa este că pretutindeni au înflorit arte
Gîndind Europa by Edgar Morin [Corola-publishinghouse/Science/1421_a_2663]
-
Teoria rîsului • Hermann Keyserling, Analiza spectrală a Europei • Hermann Keyserling, Jurnalul de călătorie al unui filosof • Ion Petrovici, Din cronica filosofiei românești • Léon Bloy, Mîntuirea prin evrei • Leonida Maniu, Dor și armonie eminesciană • Lev Șestov, Începuturi și sfîrșituri • Lev Șestov, Revelațiile morții • Lord Acton, Despre libertate • Luca Pițu, Sentimentul românesc al urii de sine • Maurice Halbwachs, Memoria colectivă În aceeași colecție vor apărea: Michel Henry, Barbaria Otto Weininger, Sex și caracter Suzanne Lilar, Cuplul Colecția TEXTE DE FRONTIERĂ • Nichita Danilov, Apocalipsa
Gîndind Europa by Edgar Morin [Corola-publishinghouse/Science/1421_a_2663]
-
dacă nu și ascunsă uneori în forme pe care istoria le identifică numai în ceasurile ei bune. O altă istorie, poate mai adevărată, se înfiripă din resturile scoase la lumină de arheologi, etnologi, folcloriști, pentru a nu mai vorbi de revelațiile comunicate de lingviștii interesați în istoria limbii. "Parlan le tombe ove la storia e muta", s-a spus cândva și această reflecție, atât de plastică în adevărul ei incontestabil, ne-o evocă pe aceea, consonantă, a lui V. Alecsandri: "Tăcerea
[Corola-publishinghouse/Science/1451_a_2749]
-
PE ACEEAȘI TEMĂ Împlinirea a două secole de la Revoluția franceză a resuscitat, ani în șir, o problemă asupra căreia s-a scris deja enorm. Prin amploarea consecințelor produse, practic inepuizabile, ea a continuat să focalizeze interesul istoriografiei, dând loc la revelații și interpretări noi. Se admite acum că revoluția în cauză constituie doar manifestarea locală cea mai spectaculoasă a unui fenomen de anvergură mondială, ale cărui reverberații, active și fecunde, le resimțim încă. Inventarul preocupărilor din ultimii ani în legătură cu aceasta (cărți
[Corola-publishinghouse/Science/1451_a_2749]