7,819 matches
-
vedeam zidurile albe și ferestrele caselor. Nici una dintre ele nu te făcea să crezi că acolo s-ar fi servit deja micul dejun. — Americanii sunt cei mai buni soți, Îi spuse doamna soției mele, În timp ce eu coboram bagajele. Americanii sunt singurii din lume cu care merită să te căsătorești. — De cât timp ați plecat din Vevey? o Întrebă soția mea. În toamnă se fac doi ani. Ei Îi duc canarul, știți? — Bărbatul de care s-a Îndrăgostit fata dumneavoastră era elvețian
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
ales ce i-au spus doctorii. De fapt, nici n-ar fi avut ce să le spună. Fiecare dintre ei se aștepta să fie chemat în fața comisiei... Abia către prânz, căpitanul doctor a venit cu hârtiile întocmite... Dintre toți răniții, singurul reformat este doar sergentul Toaibă Toader... Ai avut noroc, eroule, fiindcă doar două voci din comisie au spus că ai fi bun încă pentru front... Toaibă a rămas cu capul plecat ca la rugăciune, privind fix la rana de la picior
Cercetaşul Toaibă by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/502_a_1063]
-
decimării suferite, tot la sorți, de străbunii lui, desigur centurioni În Imperiul Roman. Așa gîndeam. Femeile acelea, cîteva, și bărbatul așezați pe scaunele Înșirate lîngă pereți păreau a nu mă observa; se cunoșteau Între ei, erau vecini, eu fiindu-le singurul necunoscut. Numai una dintre femei, tînără, În jur de treizeci și cinci de ani Își ridică ochii către mine și-mi făcu semn, cu politețe, să stau pe scaunul de lîngă ea, dar mulțumindu-i printr-o ușoara aplecare a capului și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1888_a_3213]
-
mai a anului 1955. Rostesc aceste cuvinte de nimic cu solemnitatea cu care aș anunța un nu știu ce eveniment major, dovadă a cenușiului curgerii vremii atunci, cînd simți necesitatea evadării fie și În ridicol chiar față de tine Însuți. Orice. Rex era singurul care nu avea probleme existențiale și ființa În afara acestor așa-zise reguli sociale care Îți cotrobăie În destin, un simplu agent de poliție, un oarecare agent de poliție (se schimbase denumirea În „miliție”), nu mai spun despre cei „acoperiți” adică
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1888_a_3213]
-
Împăcat cel mai bine cu domnul Pavel, care acum, după 19 ani de la pensionare, căpătase parcă tot mai mult gustul minunat al vorbei. Îi plăcea să Întoarcă timpul care a fost, ca pe-o arătură, se simțea stăpîn pe el, singurul teritoriu - timpul - În care opera - era sigur - cu vădită competență, mai ales față de noile generații În care o număra Întîi pe Marga, „răsfățata nepoată a nevestei”, apoi pe mine - cît ar fi ei de școliți, Își spunea - Încurajat de neabătuta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1888_a_3213]
-
dreptul să le criticăm, să le comentăm În hotărîrile pe care le pronunțăm; ci să le aplicăm și atît. Ce-ar fi dacă toți am comenta legislația și nimeni n-ar aplica-o. - Și te simți Împăcat? - Nu. Dar suntem singurii care mai putem face dreptate, cîtă a mai rămas. Ce-ar fi fost și fără noi? Aplicăm legile, dar cînd ele sunt strîmbe cei mai mulți dintre noi, ajutați de un curaj neadus la clamare, le aplicăm forțînd interpretări În lumina principiilor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1888_a_3213]
-
dar tu nu știi. - Nu Înțeleg. - De aici unde ești nu se Înțelege. CÎnd va veni timpul tău vei pricepe totul. Nici spațiul, nici timpul, nici alte opreliști nu vor mai exista. În mișcarea mîinii cu care mă Înlănțui, nasturele, singurul de la gît, se deschise, lăsînd vederii lucirea albă a pielii către sîni. Te iubesc!, Îmi spuse și-n clipa aceea amurgul de vară luci ca un mesager al altei lumi. Afară, În fundal, soarele cădea În asfințit, ea mă Îmbrățișa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1888_a_3213]
-
că-i fuge pământul de sub picioare; se prăbuși, lovindu-se la cap. I se păru că lumea se prăbușește odată cu el. Pe când se zvârcolea, încercând să se ridice, văzu din nou simbolurile pictate pe peretele templului... Câinele și felina erau singurii care nu atacau ochiul albastru... săreau spre el... Nici bărbatul mascat care îl lovise nu era un agresor, ci încerca să-l împingă înainte. Privi lanțurile de la glezne și înțelese că homarul, șarpele și racul erau pământul de care era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
cu toții. E Valerius Galul, medicul. — Eu știu doar că a ucis-o pe preoteasa batavilor. Crima lui e foarte gravă. — Valerius Galul nu poate să ucidă pe nimeni - comandantul escortei susținu privirea lui Vitellius. Te previn, imperator... Nu voi fi singurul convins de nevinovăția lui. — Mă sfidezi? — Valerius Galul e cunoscut în ținuturile acestea, se mulțumi să răspundă comandantul escortei. Îl vom duce în tabără, după cum ai poruncit. Soldații îl înconjurară pe Valerius și, fără să-l lege, îl împinseră pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
după cum nu suferim corupția, camăta și multe alte obiceiuri ale romanilor. Noi suntem batavi, încheie el mândru. — Suntem singurul trib de germani pe care romanii îl respectă într-atât, încât ne pun să luptăm alături de soldații lor împotriva dușmanilor. Suntem singurii care nu trebuie să plătească tribut Romei. Suntem oameni liberi și drepți. Nu ne poți cere să te ucidem, pentru că nu ne ești dușman și nu te considerăm vinovat, adăugă alt preot. Ai trăit multă vreme printre noi. De la Velunda
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
atac, atât și nimic mai mult. Potrivit legilor noastre, atacul nu se pedepsește cu moartea. Soarele apunea. O lumină sângerie inunda amfiteatrul unde mulțimea continua să se îmbulzească spre ieșire, fără să bănuiască ce se întâmpla în pulvinar. Vitellius era singurul care stătea jos. Ceilalți erau în picioare, iar oamenii lui îl înconjuraseră. Antonius și Errius stăteau în fața lui, lângă Valerius, care avea buzele tumefiate și bărbia plină de sânge, dar continua să-i arunce lui Vitellius priviri amenințătoare. Vitellius nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
să păzim granița. — Vitellius va fi împăratul nostru. Va trebui să dăm ascultare unui tiran? — Cultul lui Mithra ne impune să respectăm ordinea constituită... dar eu nu recunosc în omul acela vrednic de dispreț nici o calitate de comandant. Noi suntem singurii care vrem să luptăm împotriva lui Vitellius? — Îi voi atrage de partea noastră pe guvernatorii din Maesia, Pannonia, Dacia... Voi trimite curieri la Vespasianus, în Judaea, la Tiberius, în Aegyptus, și la Mucianus, în Syria. Antonius își sprijini bărbia în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
gladiatorul preferat al lui Vitellius. Titus a fugit de la Ludi când ne aflam la Colonia Agrippinensium. Vitellius l-a căutat multă vreme. De când am meseria asta... Mă rog, Titus a fost singurul gladiator fugit care nu a mai fost găsit. Singurul! Nu s-a mai știut nimic despre el. Și nici n-o să se știe, gândi Valerius. Pentru prima dată de când ajunsese la Ludi, se simți ușurat. Manteus îi făcu semn să se apropie. — Valerius, sunt de prea mulți ani în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
frumusețe nemaivăzută. — Roma! exclamă teatral cocoșatul. Duhoarea ta ajunge până la noi. N-am mai văzut un oraș atât de murdar, unde poporul plătește ca să-și facă nevoile în latrinele publice. Nu te mai plânge, îi spuse primul ajutor de bucătar, singurul care nu locuia împreună cu ceilalți în Palatul Cezarilor, ci pe o insula înspre Caelius. Eu le mulțumesc zeilor că mulți folosesc latrinele. Unii își aruncă excrementele pe geam, direct în stradă, în ciuda sancțiunilor... Noaptea trecută, când mă întorceam acasă, aproape
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
a copiilor, așa de dornici să afle totul, să vadă totul și să-și bage năsucurile lor indiscrete până și acolo unde nu l e fierbe oalaʺ. Vecinul meu, a cărui spovedanie v-am rezumat o mai sus, nu e singurul în situația asta tristă. C a el sunt zeci de mii în Capitala țării — și milioane în provincie. Am putea afirma — fără nici o intenție de agresivitate — că muz eele noastre, au avu până acum, o viață fictivă. Cu cât mai
Carte ..., vol. I by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/492_a_1296]
-
arme infernale cu efect distrugător. Acesta, mai mult ca sigur, era subtextul liminal sau, mă rog, textul subliminal din albastrul cenușiu spre căprui al ochilor lui Ghelase, fost responsabil de grupă în organizaț ia paramilitară Șoimii patriei. Dintre toți bărbații, singurul care luă inițiativa fu bătrâna domnișoară care, din prevedere, scrise un micuț text testamentar: “Las această mică avere, un ceas Pobeda și un cercel de argint aurit trezoreriei statului pentru a rezolva problema datoriilor externe”. Puse punctul și, fie ce-
CÂINELE DIZIDENT by Aurel Brumă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/505_a_1289]
-
premiilor UNITER și stăteam În rîndul Întîi. La Operă. Printre oameni care stau mereu În rîndul Întîi. O zi cînd n-am simțit deloc nevoia de a scrie a fost cînd s-a născut Andrei, 8 septembrie ’99, ziua miracolului. Singurul pe care l-am săvîrșit. Restul sînt fleacuri, artificii, jocuri fără sens, nisip. În cel mai optimist caz, aș mai avea de trăit vreo 20 de ani, sper să reușesc s-o fac pentru a-mi Învăța fiul să rîdă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
ziar Întrebarea ce căutam aici, printre scriitori adevărați și filologi. De fapt nu găseai mulți filologi, unii făceau Politehnica de ani de zile sau alte arte pirotehnice, nu reprezentam singura oaie transhumantă, numai că asta am aflat-o mai tîrziu. Singurul care mi-a luat apărarea, ajutîndu-mă să nu plonjez În abisul celor fără drept de cavou tipizat, cel care a mai găsit cîte ceva de salvat, cît de mic, prin prozele mele, a fost Ioan Bogdan Lefter. Alegîndu-se astfel, nevinovat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
cinefilului din lumea-ntreagă că tornada dezlănțuită de bani va fi Încetinită pînă la obținerea acelui efect de lumină, a acelui echilibru care a existat Între anii ’50 și ’70 Între filmul comercial și filmul de artă. Era clar că singurii care puteau Încetini roata norocului lui Schwarzeneger nu puteau fi născuți decît tot În America. Să vedem ce se va mai Întîmpla, deocamdată mișcarea nealiniaților la Die Hard nu e unitară, nu scrie nicăieri, În nici o carte că licuricii au
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
A Space Odyssey și A Clockwork Orange. Despre portocală, Îngemănată cu O, Lucky Man (Lindsay Anderson) și Brazil (Terry Gilliam), poate altădată. La fel și despre ultimul lui film, Eyes Wide Shut. Lolita a fost o deziluzie. Mai Întîi, actorii: singurii adevărați sînt Shelley Winters (Charlotte Haze), o actriță uimitoare, și Sue Lyon (Lolita Dolores Haze), despre care n-am mai auzit niciodată nimic. James Mason mi se pare prost ales, un actor liniar, dramatic de monoexpresiv, bun În Omul În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
spate. Scurtă demonstrație de postmodernism excelent balansat În semiîntuneric. Dreams: solo soprană În față, background - vechi coruri liturgice bulgărești, peștele cu ochii plasați pe-o singură parte străbate-n diagonală ecranul. Și cîinele alb se plimbă prin film, dar este singurul ce apare și În vis și-n realitatea ficțiunii. În toată această ficțiune a ficțiunii În ficțiune, e normal ca Faye să fie extravagantă, să se calmeze, atunci cînd se simte părăsită, de pildă, strîngînd iar un șurub, de data
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
stare să sperie ori să bage la idei pe cineva. SÎnt Împrăștiați pe toate dublele atîția morți cu răni grele, cu stelare găuroaie-n piept, curg din abundență atîtea rîuri de suc de roșii, Încît plauzibilul iluziei dispare cu desăvîrșire. Singurii care-ar mai putea fi răvășiți de asemenea trucuri sînt cei răvășiți din naștere. Practic, violența filmată-n exces se autoanihilează, o tot spun degeaba, aproape ca-n Platoon, iar minima, necesara participare sau atît de dorita volatilizare din sala
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
brodat cu fire de argint sau catgut de două asistente medicale vesele, de origine sîrbă, Milla și Marina, cu bonețică. Ideea principală este Însă să ajungeți a doua zi la Ambasada Australiei, unde se găsește centrul de eliberare a documentelor (singurul din lume) pentru cetățenii Europei de Est care se decid dintr-odată să plece să se joace cu aborigenii, la Sydney (Întemeiat În 1788), În port. Pentru a primi un formular, eliberați cinci dolari. Pentru a-l preda completat, mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
anilor ’90, scrie despre tata lui. „El era dușman de clasă din interiorul partidului” (sublinierea lui, pe ziar). Acel Valter disident și copilul lui hidraulic. Care rîde de noi fără ca măcar s-o știe, cu o fluidă dezinvoltură. Nu-i singurul, din fericire. Poetul Totuși iubirii Își consacră spații tot mai ample pentru al său „dosar de securitate”. Corneliu face la fel, publicînd Înfiorătoare note informative din care reiese cît era el de ascultat la telefon de instituția Împotriva căreia se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
Mai bine-l plastinau. Ca să vadă lumea mușchii, tendoanele, nervii și arterele alcătuite din sute și sute de mii de cadavre minuscule țipînd cu gura pînă la urechi. Ăștia, umaniștii, se Încadrează cel mai bine la categoria treaba mare. SÎnt singurii care se izolează, au probleme, studii care nu le folosesc la nimic, eșuează, se Îmbolnăvesc, Altzheimer, osteoporoză, cad În șold, mănîncă rahat, cică n-au bani. Ratarea ? Progresia evoluției intelectuale? Shit. Întrebările pe care și le pun, de tip cine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]