9,986 matches
-
fie potrivită cu posibilitățile de Înțelegere ale fiecăruia. Apoi ne invită să ieșim În grădina din spate pentru a vizita capelele, Înainte de Începerea ritului. În grădină se aflau casele zeităților orixás. Un stol de fete negre, În port bahian, trebăluiau vesele, făcând ultimele pregătiri. Casele sfinților orixás erau presărate prin grădină ca niște chilii de pe Sfântul Munte, și aveau expusă În exterior imaginea sfântului corespunzător. În interior te izbeau culorile crude ale florilor, ale statuilor, ale mâncărurilor fierte de curând și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
spre noi: „Draga mea, scumpa mea Sophia, dumneata știi că ești ca la dumneata În orice casă pe care binevoiești s-o iluminezi cu prezența. Însă Îmi luam rămas-bun de la acești oaspeți”. Lorenza ne observă prezența și făcu un semn vesel de salut - nu-mi amintesc s-o fi văzut vreodată surprinsă sau Încurcată de ceva, orice ar fi fost. „O, superb, zise ea, deci Îl cunoașteți și voi pe prietenul meu! Jacopo, tu o duci bine.” (Nu-l Întrebase cum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
Nici măcar eu nu mă uit la ele. Și, În orice caz, după ce-oi muri, am să vin să ard totul”. „Atunci ăsta-i un loc bântuit de fantome, sper”, zise Lorenza. „Acum, da. Pe timpul unchiului Carlo, nu, era foarte vesel. Era georgic. Acum vin aici tocmai fiindcă-i bucolic. E frumos să lucrezi seara, În timp ce câinii latră În vale”. Ne arătă camerele unde trebuia să dormim: mie, lui Diotallevi și Lorenzei. Lorenza privi odaia, atinse patul vechi cu cuvertura lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
era domnul Leonard care-l conducea pe tînărul programat Înaintea lor. Lui Duncan Îi făcea la fel de multă plăcere să-l vadă pe acest bărbat, pe cît se bucura să-l zărească pe colonelul Barker și bolul strălucitor, pentru că omul era vesel. Ar fi putut să fie, foarte bine, marinar. — În regulă, camarazi? spuse el azi, făcîndu-i ușor cu ochiul lui Duncan. Întrebă cum e vremea și se interesă de artrita domnului Mundy - În tot acest interval, scoase o țigară din pachet
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
altă prietenă dădea peste ea În timp ce o făcea. Ar fi murit de jenă! Și totuși... Nu-și dezlipi ochii de la liniile roșietice, privindu-le pe jumătate perplexă, pe jumătate cu admirație. Ești o proastă fără scăpare, se gîndi ea aproape veselă. În cele din urmă luă lama, o spălă, o Înșurubă la loc sub miezul metalic, și puse aparatul la loc În cutie. Stinse lumina, așteptă ca ochii să se obișnuiască Încet cu Întunericul, apoi trecu În hol și urcă spre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
loc. Kay se Întoarse spre fată. — Ar trebui să te Întorci la adăpost. Fata era Îmbrăcată Într-un palton de urson și cu o glugă de zînă. Clătină din cap cu un zîmbet larg. — Îmi place aici. E mult mai vesel. — Ei, s-ar putea să fie al naibii de vesel peste o clipă. Uite, ce ți-am zis? Se auzi un pocnet, un fel uuvv, de la una dintre casele din josul străzii, urmat de clinchetul de geam care cade. Kay și Mickey
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
să te Întorci la adăpost. Fata era Îmbrăcată Într-un palton de urson și cu o glugă de zînă. Clătină din cap cu un zîmbet larg. — Îmi place aici. E mult mai vesel. — Ei, s-ar putea să fie al naibii de vesel peste o clipă. Uite, ce ți-am zis? Se auzi un pocnet, un fel uuvv, de la una dintre casele din josul străzii, urmat de clinchetul de geam care cade. Kay și Mickey alergară spre locul acela, iar fata le urmă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
așteptau să fie serviți la fereastra unei cantine mobile. Ziua, deși Însorită și aproape fără vînt, era rece. PÎnă În acel moment, iarna fusese foarte aspră. Dar asta, se gîndi Helen, făcea albastrul cerului și mai frumos. Toată lumea era mai veselă, de parcă Își amintea de vremuri mai bune. Un soldat Îmbrăcat În kaki Își sprijinise rucsacul și pușca de dubița cantinei și-și rula alene o țigară. Fata din fața lui Helen și a Juliei purta ochelari de soare. Bătrînul din fața ei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
care o ușă se Închise undeva jos, o auziră și se opriră. În loc să o ia la goană, inima lui Helen părea că tremură. — Ce-i asta? șopti ea, apuncînd nervos balustrada. Julia se Încruntă. — Nu știu. Apoi un bărbat strigă vesel spre scări. — Julia? Ești acolo? Și fața i se lumină. — E tata, zise ea, apoi răspunse cu voioșie aplecîndu-se peste balustradă. SÎnt aici, tati! Sus! Vino să-ți fac cunoștință cu el, spuse ea Întorcîndu-se; o luă pe Helen de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
bătrînă pentru prăjituri! spuse Helen, cu o ușoară iritare. Își scoase batista și-și suflă nasul. Doamne, ce frig! Hai să nu ne oprim! ZÎmbea din nou, dar părea distantă, oarecum abstrasă. Probabil din cauza vremii. Îți era greu să fii vesel, bineînțeles, cînd era atît de frig. Kay aprinse două țigări pentru ele. Se Întoarseră la lac, apoi o luară prin pădure, mergînd mai repede pentru a se Încălzi. Din punctul acela, cărarea Îi păru mai familiară lui Kay. Brusc Își
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
la urma urmei, dezamăgirea era mult prea copleșitoare pentru a o putea suporta. În schimb, se simțea plină de tandrețe. O durea inima. — Și mie Îmi pare rău, spuse ea cu delicatețe. Presupun că zilele de naștere nu sînt prea vesele pentru cei În cauză, cum sînt pentru cei care le organizează. Helen Își ridică privirea și-i zîmbi destul de trist. — Probabil că nu-mi place să am douăzeci și nouă de ani. E o vîrstă ciudată, nu-i așa? Ar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
foarte slab luminat; uneori, fetele mai vioaie din casă - cele cu care Viv nu avea aproape nimic În comun, fetele pentru care acest stil de viață era un alt gen de pension - Încercau să inițieze jocuri sau runde de cîntece vesele. În ultima vreme, diversele mirosuri ale locului Începuseră s-o Înspăimînte pe Viv, care se temea că o să i se facă rău. Așa că În ultimele săptămîni, atunci cînd sunau sirenele, se obișnuise să rămînă În camera pe care o Împărțea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
Salonul avea un șemineu În perete, Înconjurat de panouri de crom. Telefonul era alb perlat. Mai era și un bar cu sticle și pahare, iar pe perete erau poze din Paris: Arcul de Triumf, Turnul Efel, bărbați și femei stînd veseli În cafenelele de pe trotuar, la un pahar de vin. Dar totul era rece la atingere și plin de praf; din loc În loc erau grămezi de praf de vopsea și tencuială, care probabil căzuseră În urma raidurilor. Încăperile miroseau a umed, a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
cîteva clipe. Nu poți face nimic. — Din cauza asta totul e atît de mizerabil! Și cînd te gîndești la nenorociții ăia de zburliți, acolo În adăpost... Ce crezi că fac? Pariez că joacă poker și beau whisky și-și freacă mîinile veseli. Domnul Mundy nu face așa ceva, zise Duncan cu loialitate. — Ai dreptate, rîse Fraser. Probabil că stă Într-un colț cu un tratat de știință creștină, expediind bombele cu puterea imaginației. Poate c-o să-mi vîndă un pont. Ce zici? Ți-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
că sudoarea Îi era amestecată cu lacrimi. N-o să mai găsești oameni ca mine care să recunoască, continuă el, mai ezitant. Dar o simțim, Pearce, știu c-o simțim... Și Între timp vezi oameni - oameni ca Grayson, ca Wright - ducîndu-se veseli la luptă. SÎnt mai puțin curajoși pentru că sînt proști? Nu crezi că nu-mi pun problema cum o să mă simt la sfîrșitul războiului, știind că datorez viața unor tipi ca ei? Între timp, uite unde sînt, și unde sînt Watling
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
coate În detergent de vase. Am ieșit după o jumătate de oră, cu părul strîns În coadă la spate, Într-o pereche de blugi și un tricou alb, simțind că puteam face față oricui. — Am pregătit niște cafea, spuse Linda veselă, În timp ce eu intram În bucătăria care sclipea acum. Și sper că n-o să te superi că ți-am spălat toate vazele. Erau foarte murdare. Iarăși mă simt umilită. — Linda, nu era nevoie să faci asta. — Nu, nu. Știu că voi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]
-
zi, Gregory și Dan se Înțeleg deja de minune. Gregory e exact genul de om pe care l-aș fi ales eu Însămi pentru Trish. E scund, ușor grăsuț, dar Într-un mod drăgălaș și atractiv, și e incredibil de vesel. Pare a nu-și pierde o clipă surîsul de pe buze și emană voie bună prin toți porii. Nu-mi pot imagina om care să nu-l placă. După cum nu mi-l pot imagina nici la serviciu și, cu toate astea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]
-
promit. Și mă țin de cuvînt. În acea după-masă, cînd numele Lindei apare pe display-ul telefonului meu, zîmbesc (am citit odată că, dacă te forțezi să zîmbești cînd vorbești la telefon, vocea Îți va suna În mod automat mai veselă), ridic receptorul și rostesc un salut degajat. — Bună, zice Emma. — O! Am crezut că e maică-ta. În ciuda hotărîrii mele, mă cuprinde un val de ușurare. — Nu, nu-i. Am dat pe-acasă pentru că voiam să iau o carte uitată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]
-
detecta, căci ne pricepem de minune să ne prefacem că totul e În regulă. — E totul În regulă? mă Întreabă Linda cînd sîntem În bucătărie, iar eu Îmi iau o Cola dietetică. — Da, e bine, spun eu pe un ton vesel. De ce? — Tu și cu Dan v-ați certat cumva? Mă uit la ea cu scepticism. — Nu. De ce? Nimic, nimic. Nu e treaba mea. Doar că Îl cunosc foarte bine pe Dan și-mi dau Întotdeauna seama cînd l-a supărat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]
-
Astfel, În loc să discut despre asta, să explorez opțiunile, am preferat să mă retrag. Ah, nu e tocmai evident. CÎnd mă sună, las robotul să răspundă, după care o sun eu În momentele În care știu că e plecată. Las mesaje vesele pe robot, În care Îi spun cît mi-ar plăcea să ne vedem, deși sînt extrem de ocupată, și sper că ele vor ajunge și la urechile lui Dan și că el Își va Închipui că, de la plecarea lui, am tot
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]
-
brusc din rîs, pentru că nu numai că Lisa ne-a observat În mod clar, dar se și Îndreaptă spre noi. Nu mai avem unde să ne pitim. Salut, spune ea apropiindu-se și uitîndu-se la mine. — Salut, Lisa. Trish zîmbește vesel, străduindu-se să-și ia un ton cît mai normal. — Ce mai faci? — OK, răspunde ea ridicînd din umeri. Salut, Ellie. — Salut, Lisa, mormăi eu. Reușesc să o privesc În ochi o secundă, după care mă uit În altă parte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]
-
poate nu aveam să fiu nicicînd. Și totuși, chiar În clipa În care s-a născut, mi-a fost dragă cu totul. Chiar și acum, după nouă luni, e foarte diferită de Tom. E mai delicată, mai liniștită și mai veselă. Tom era foarte serios, Millie nu Încetează să zîmbească. Fiind băiat, Tom Îmi era oarecum străin, dar, În cazul lui Millie, știu exact ce simte, ce gîndește și ce fire are. O las În camera ei (o, ce bucurie e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]
-
cea mai timidă moștenitoare, poate lua parte fără discriminare. Masacrul păsărilor de la lacul Fatehpur este doar o eliberare, un ritual complex, care domolește pasiunile ce domină viața din interiorul palatului. O partidă de vânătoare de la Fatehpur este întotdeauna o petrecere veselă. Chiar și una sau două femei de la zenana au voie să participe, și astfel se face că și Pran ia parte și are ocazia s-o vadă pentru prima oară pe binecunoscuta doamnă Privett-Clampe . Ca de obicei, protocolul stă la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
Când acul gramofonului alunecă spre centru, doamna Pereira îl ridică și pune un alt disc greu, din șelac, pe suport. Ecoul unui instrument se trezește din nou la viață prin pâlnia de alamă și grupul începe al doilea cântec. „Spirite vesele, spirite înțelepte, arătați-ne calea, Nouă, celor care căutăm să înțelegem cine ne-a întunecat această zi, Vom ridica vălul și vom alunga tristețea Pentru acele spirite atotputernice, ne vom ruga.“ După ce au cântat patru sau cinci versuri neregulate, pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
lucrurile. Îmi pare rău. M-am hotărât. Nu vreau să te rănesc, dar asta este. Cred că e mai bine să pleci. Sweets se aprinde cam repede. — Star... — Te rog Johnny, pleacă. Îl imploră din priviri. În urma lui, aude sunetul vesel al unui pian. Când ți-ai organizat viața ca pe o scară (cu ceva strălucitor și alb în vârf, negru și lipicios în partea de jos) apar și consecințe dacă-i dă cineva cu piciorul. Jonathan este gata să se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]