7,594 matches
-
de comunicarea dintre diplomați, care, gestionînd politica internațională, trebuie să ajungă la o înțelegere comună a puterii, independentă de folosirea ei. Altfel, puterea și poziția în ierarhia puterii ar fi accesibilă doar prin conflicte permanente, situație ce contrazicea însuși scopul diplomației balanței. Pentru a face să funcționeze politica și diplomația balanței puterii, coordonatele, referințele și simbolurile principale, cum ar fi interesul național sau puterea, trebuie să aibă un înțeles traductibil. Aceasta deoarece compensațiile nu pot servi la aplanarea tensiunilor dacă valoarea
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
să ajungă la o înțelegere comună a puterii, independentă de folosirea ei. Altfel, puterea și poziția în ierarhia puterii ar fi accesibilă doar prin conflicte permanente, situație ce contrazicea însuși scopul diplomației balanței. Pentru a face să funcționeze politica și diplomația balanței puterii, coordonatele, referințele și simbolurile principale, cum ar fi interesul național sau puterea, trebuie să aibă un înțeles traductibil. Aceasta deoarece compensațiile nu pot servi la aplanarea tensiunilor dacă valoarea lor este puternic contestată; nici diplomația balanței nu poate
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
funcționeze politica și diplomația balanței puterii, coordonatele, referințele și simbolurile principale, cum ar fi interesul național sau puterea, trebuie să aibă un înțeles traductibil. Aceasta deoarece compensațiile nu pot servi la aplanarea tensiunilor dacă valoarea lor este puternic contestată; nici diplomația balanței nu poate obține efectul scontat de moderare a conflictului, dacă nu există o înțelegere comună a termenului de echilibru. Pe scurt, Kissinger susține că elaborarea de planuri abstracte, a căror realizare poate prevesti o ordine internațională stabilă, este un
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
efectul scontat de moderare a conflictului, dacă nu există o înțelegere comună a termenului de echilibru. Pe scurt, Kissinger susține că elaborarea de planuri abstracte, a căror realizare poate prevesti o ordine internațională stabilă, este un efort inutil. În loc de aceasta, diplomații trebuie să-și asume sarcina definirii unui cod al înțelegerii comune, care poate face posibilă o ordine internațională. Existența armelor nucleare lasă puțin timp acestei sarcini. "Trebuie să construim o ordine internațională înainte ca ea să fie impusă ca o
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
celui provocat de Watergate. El a lăsat nedezlegată între-barea dacă proiectul era din principiu destinat eșecului sau ar fi putut reuși, în alte circumstanțe. PROBLEME ALE CONEXĂRII Ținînd seama de învățăturile celor două decenii, se pare că o actualizare a diplomației concertate nu poate avea din start decît o amploare redusă, la sfîrșitul secolului al XX-lea. Principalul motiv este acela că multe dintre lucrurile care afectează în mod vital ordinea internațională scapă controlului direct al marilor puteri. Mișcările naționaliste și
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
Prin urmare, o politică externă care privilegiază balanța principală militară a puterii ca mijloc de a impune sau a schimba cu adevărat ordinea (cu una legitimă) poate avea succes numai acolo unde această balanță are un control real asupra evenimentelor. Diplomația lui Metternich se orienta mai ales asupra acelor teatre de desfășurare în care diplomații puteau încă acționa. Ele existau, într-adevăr. Dar această diplomație este relativ inutilă atunci cînd sînt în joc forțe impersonale și conducerea lor (Hoffmann 1978). Diplomația
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
de a impune sau a schimba cu adevărat ordinea (cu una legitimă) poate avea succes numai acolo unde această balanță are un control real asupra evenimentelor. Diplomația lui Metternich se orienta mai ales asupra acelor teatre de desfășurare în care diplomații puteau încă acționa. Ele existau, într-adevăr. Dar această diplomație este relativ inutilă atunci cînd sînt în joc forțe impersonale și conducerea lor (Hoffmann 1978). Diplomația concertului nu se poate întoarce la vremurile în care politica externă se făcea doar
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
una legitimă) poate avea succes numai acolo unde această balanță are un control real asupra evenimentelor. Diplomația lui Metternich se orienta mai ales asupra acelor teatre de desfășurare în care diplomații puteau încă acționa. Ele existau, într-adevăr. Dar această diplomație este relativ inutilă atunci cînd sînt în joc forțe impersonale și conducerea lor (Hoffmann 1978). Diplomația concertului nu se poate întoarce la vremurile în care politica externă se făcea doar la nivel intern. De asemenea, din moment ce controlul direct asupra aliaților
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
Diplomația lui Metternich se orienta mai ales asupra acelor teatre de desfășurare în care diplomații puteau încă acționa. Ele existau, într-adevăr. Dar această diplomație este relativ inutilă atunci cînd sînt în joc forțe impersonale și conducerea lor (Hoffmann 1978). Diplomația concertului nu se poate întoarce la vremurile în care politica externă se făcea doar la nivel intern. De asemenea, din moment ce controlul direct asupra aliaților presupune amestecul efectiv în treburile lor interne, ceea ce este de așteptat să întîmpine rezistență, e greu
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
de schimb pentru a îmblînzi politica externă sovietică, el a fost lovit pe la spate de amendamentul lui Jackson, care lega această clauză de politica sovietică a emigrărilor. Kissinger a făcut din plin uz de proverbialul său sarcasm în legătură cu ceea ce pentru diplomații de talia sa trebuie să fi apărut ca o evidentă neînțelegere a posibilităților politicii externe în relațiile dintre superputeri (1982: 250-5, 984-98). După părerea lui Kissinger, este posibil ca URSS să-și schimbe politica externă, dar nu și cea internă
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
să depună mari eforturi, chiar coercitive, pentru a-și asigura reușita. Aceasta a făcut și mai dificilă menținerea poziției de putere a SUA. Ca o ironie, încercarea de a considera mișcările lumii a treia din perspectiva echilibrului central a făcut diplomația americană să uite să-și ia măsuri preventive: ori de cîte ori crizele scăpau de sub controlul central al superputerilor, americanii nu rămîneau cu altceva decît cu acele opțiuni ad hoc pe care le deplîngea atît de mult Kissinger. CONCLUZIE Destinderea
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
de cîte ori crizele scăpau de sub controlul central al superputerilor, americanii nu rămîneau cu altceva decît cu acele opțiuni ad hoc pe care le deplîngea atît de mult Kissinger. CONCLUZIE Destinderea reprezintă atît finalizarea politicii de îngrădire, cît și eșecul diplomației tradiționale de a se adapta la o nouă ordine internațională. Gaddis (1982) observa pe bună dreptate asemănarea dintre perspectiva lui Kissinger și perspectiva inițială a lui Kennan asupra politicii îngrădirii: "dezideologizarea" chestiunilor internaționale, conceptul central al îngrădirii implementat cu ajutorul unui
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
poli tipici ai politicii externe americane și oscilația între integritate morală și izolaționism, respectiv responsabilitate morală și intervenție, ei pot fi într-adevăr numiți realiști - adepți ai acelei Realpolitik a Europei secolului al XIX-lea. Dar Kissinger ilustrează și limitele diplomației Concertului. El chiar a încercat să reactualizeze sistemul și a integrat sfera economică în nivelul politicii înalte. Însă el a lăsat locul cuvenit sferei economice într-un moment cînd politica părea în întregime controlată de diplomația de stat, control pe
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
Kissinger ilustrează și limitele diplomației Concertului. El chiar a încercat să reactualizeze sistemul și a integrat sfera economică în nivelul politicii înalte. Însă el a lăsat locul cuvenit sferei economice într-un moment cînd politica părea în întregime controlată de diplomația de stat, control pe care administrațiile ulterioare au fost nevoite să-l abandoneze. Deși Kissinger s-a referit la multipolaritate și la caracterul din ce în ce mai alunecos al puterii, el credea încă în capacitatea marilor puteri de a ține sub control situația
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
fi cerut probabil politica externă. Disciplina relațiilor internaționale și politica deveniseră prea complicate pentru a mai încăpea în modelul realist. Conexarea exista deja, nu mai avea nevoie să fie instituită printr-o politică conștientă. Destinderea reprezintă deopotrivă perfecțiunea și declinul diplomației superputerilor din secolul al XX-lea: o astfel de diplomație nu mai făcea față politicii internaționale. Dincolo de fragmentarea din ce în ce mai pronunțată a domeniilor diplomatice, eșecul lui Kissinger stă mărturie pentru faptul că elitele politicii externe pierduseră controlul asupra problemelor cruciale. Aceasta
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
deveniseră prea complicate pentru a mai încăpea în modelul realist. Conexarea exista deja, nu mai avea nevoie să fie instituită printr-o politică conștientă. Destinderea reprezintă deopotrivă perfecțiunea și declinul diplomației superputerilor din secolul al XX-lea: o astfel de diplomație nu mai făcea față politicii internaționale. Dincolo de fragmentarea din ce în ce mai pronunțată a domeniilor diplomatice, eșecul lui Kissinger stă mărturie pentru faptul că elitele politicii externe pierduseră controlul asupra problemelor cruciale. Aceasta este de fapt o mare problemă pentru oricine încearcă să
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
mai făcea față politicii internaționale. Dincolo de fragmentarea din ce în ce mai pronunțată a domeniilor diplomatice, eșecul lui Kissinger stă mărturie pentru faptul că elitele politicii externe pierduseră controlul asupra problemelor cruciale. Aceasta este de fapt o mare problemă pentru oricine încearcă să fundamenteze diplomația occidentală pe o mai mare răspundere a politicii externe față de alegătorii interni. Relațiile transnaționale au produs o fisură între principiile democratice, care delegă puterea de a controla un teritoriu, și politica globală, care se sustrăgea controlului alegătorilor (Kaiser 1969, 1971
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
controlului alegătorilor (Kaiser 1969, 1971). Relațiile transnaționale subminează contractele politice și sociale care stau la baza ordinii internaționale consfințite de marile puteri. Văzută din perspectiva relațiilor internaționale ca disciplină, înfrîngerea eroică a lui Kissinger îndeamnă la o redefinire atît a diplomației, cît și a politicii. Așa cum am amintit mai sus, Kissinger a remarcat că puterea se desprinde din ce în ce mai mult de influență și de politică. Dacă relația cauzală dintre putere și influență (asupra consecințelor) nu se mai aplică (presupunînd că s-a
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
complexă: aceasta din urmă se referă doar la cazul excepțional în care asumpțiile realiste nu sînt valabile. O schimbare incredibilă de regim ar trebui să fie caracterizată prin moderație, prin nefolosirea forțelor militare în toate cazurile și prin dezvoltarea unei diplomații a stabilirii agendei și a conexării. Totuși, Keohane și Nye au atașat multe condiții schimbării incrementale de regim, cea mai importantă referindu-se la consensul general cu privire la utilitatea unei ordini internaționale predictibile și stabile (care poate fi respingătoare din punct
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
epocă, fie că sînt orașe-stat, imperii sau națiuni" (Waltz 1979:91). Astfel că astăzi nu există o altă unitate politică (internațională) esențială în afară de stat. Și invers: structura sistemului politic internațional este definită prin ceea ce fac statele (de aceea războiul și diplomația sînt manifestările centrale ale politicii internaționale). Deși lucrul pare evident pentru mulți dintre realiști, acestă definiție circulară pune cîteva probleme conceptuale înșelătoare. Voi arăta în cele ce urmează că politica, chiar și la nivel internațional, este mult mai ușor de
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
și altele. Dar s-ar putea să fie nevoie să ne gîndim și la toate acele acțiuni care determină statele să-și lărgească sau să-și diminueze agenda, adică acțiuni care redefinesc ceea ce aparține sau nu domeniului public. Într-adevăr, diplomația clasică referitoare la problema războiului și a păcii constituie o parte din ce în ce mai redusă, deși foarte importantă, a politicii. Ea este completată, de exemplu, de negocierile bilaterale și multilaterale asupra barierelor comerciale, de convertibilitatea monedei, distribuirea bogăției (așa cum este cerută în
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
de exemplu, de negocierile bilaterale și multilaterale asupra barierelor comerciale, de convertibilitatea monedei, distribuirea bogăției (așa cum este cerută în noua ordine econo-mică internațională, atît de lipsită de perspective) sau de managementul global al informației. Dacă toate acestea fac parte din diplomație, iar gestionarea lor din politica internațională, atunci statele constituie doar unii dintre actorii care fac politica internațională. Actorii societății civile, cum ar fi firmele sau organizațiile neguvernamentale, își au propriile lor corpuri diplomatice. Multe dintre ele acționează pe o bază
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
și protecționismul crescînd. Cercetătorii americani au început pentru prima oară să aplice analiza declinului puterilor la propria țară. Criza petrolului și influența din ce în ce mai mare a armelor economice au transferat soluțiile economice în aria politicii de nivel înalt, adică a problemelor diplomației și războiului. Teoria realistă cea mai influentă care s-a dezvoltat ca reacție la această nouă agendă a fost teoria stabilității hegemonice. Dezbaterile din jurul acestei noi teorii subliniază încă o dată legătura strînsă dintre preocupările americane în ce privește politica externă și interesele
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
cîtorva aspecte ale disciplinei realiste a relațiilor internaționale. Pentru Gilpin, securitatea poate fi elucidată numai dacă renunțăm la concentrarea rău înțeleasă asupra echilibrului militar al puterii. Susan Strange critică aspru viziunea teritorială asupra lumii a realismului și orbirea în privința "noii diplomații", în care statele trebuie, pentru însăși supraviețuirea legitimității lor interne, să negocieze cu firmele. Luînd în serios unele asumpții realiste, cum ar fi scepticismul și unele concepte realiste, cum ar fi puterea, ei pledează în favoarea proiectelor de cercetare care, în
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
piețele și modalitățile extra-guvernamentale de apariție a regulilor. Econo-mia internațională în versiunea sa neoclasică nu este nici ea o soluție, luînd în considerare doar puterea pe piață a cartelurilor și monopolurilor. Acestea nu sînt deloc suficiente pentru a înțelege noua diplomație practicată între corporațiile multinaționale și guverne sau modul în care deciziile interne ale economiilor dominante pot afecta, fie și fără intenție, economia politică globală (Strange 1975: 211). "Să adaugi politica economiei internaționale și să le amesteci", așa cum face principala sa
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]