9,442 matches
-
fie informat vizavi de abuzurile anchetei de la Liceul Dimitrie Bolintineanu, în fața cărora o națiune întreagă a rămas perplexă, dovedește faptul că toate acțiunile și declarațiile fostului procuror comunist, Monica Macovei, sunt aberante, ilogice și țin pur și simplu de domeniul ficțiunii", consideră Codrin Ștefănescu, potrivit unui comunicat de presă transmis redacției DeCe News. Potrivit liderului social-democrat, "doar pentru că Victor Ponta a amintit de ”stilul abuziv” al perioadei de tristă amintire Macovei - Morar", "băsiștii de serviciu" au ieșit la rampă, "scoțând la
Codrin Ștefănescu: Scrisoarea trimisă CSM, mostră de tupeu by Elena Badea () [Corola-journal/Journalistic/36451_a_37776]
-
până la panoramele cariate ruginos ale unui oraș fantomatic, iluzoriu, cu străzi pustii. Ceea ce are subtil acest film ține de dialogul pe care Balabanov îl poartă cu istoria cinematografului, dar nu într-o direcție documentară, ci în aceea a istoriei ca ficțiune, unde „simt enorm și văz monstruos" traduce o estetică particulară. Dacă dorim să speculăm afinități și similitudini, legătura cu David Lynch vine de la sine, însă există ceva ce subliniază diferența. Filmul lui Balabanov nu traversează o tradiție similară experienței pe
Despre monștri și cinema by Angelo Mitchievici () [Corola-journal/Journalistic/6083_a_7408]
-
ei clujene, ore de amintiri cu Matei Călinescu și cu al său Mateiu I. Caragiale. Rezerva tandră a celui care cocoloșește miracolul unei întîlniri e tonul acestui mic jurnal de amfiteatru. În fine, Laura Pavel se ocupă de texte, de ficțiunea în care (re)intră orice scriitor dispărut. De Zacharias Lichter, mai ales, dar și de Amintiri în dialog, apelînd și la Rereading. Completat de pozele Martei Petreu, dosarul APOSTROF reconstituie, din cîteva secvențe, un model. Pentru cei care studiază, și
Actualitatea by Cronicar () [Corola-journal/Journalistic/7097_a_8422]
-
și lucid subintitulată o poveste, proza de ultimă oră a lui Vasile Igna înmănunchează, ca un fascicul de lumină, multitudinea valențelor unui autor complex și rafinat, de factură cărturărească. Poetul, eseistul, diplomatul, traducătorul își au, fiecare, rostul plăsmuitor, în interiorul unei ficțiuni laxe, la limita dintre roman și confesiune, dintre monologul eseistic și narațiunea poetică. Scriitura impecabilă, firescul acceptării convenției, bucuria și impetuozitatea ritmului frazei au ceva ritualic, de crescendo revelatoriu, căci țelul narațiunii este mărturisirea unei revelații și, deopotrivă, crearea ei
Transferul magic by Simona-Grazia Dima () [Corola-journal/Journalistic/9918_a_11243]
-
un subtil efect pervers, și victime hipnotizate ale colonelului, care-i contaminează cu neliniștea sa, storcându-i de substanță vitală. Monotonia scăzut melodioasă, de violoncel, a frazării, precizia și abundența descrierilor configurează o proză de atmosferă și semnalizează, constant, prezența ficțiunii, faptul că ne aflăm pe domeniul ei de elecție, perfect protejat. Aerul acesta "de modă veche", mărturisim, este tonic și reconfortant, într-un climat în care nu puțini încearcă ștergerea granițelor dintre ficțiune și realitate, ficțiunea străduindu-se adesea din
Transferul magic by Simona-Grazia Dima () [Corola-journal/Journalistic/9918_a_11243]
-
proză de atmosferă și semnalizează, constant, prezența ficțiunii, faptul că ne aflăm pe domeniul ei de elecție, perfect protejat. Aerul acesta "de modă veche", mărturisim, este tonic și reconfortant, într-un climat în care nu puțini încearcă ștergerea granițelor dintre ficțiune și realitate, ficțiunea străduindu-se adesea din răsputeri să mimeze realitatea "tutelară", minându-și propria autonomie. Colonelul, personaj pentru care întregul destin exterior nu a fost decât declicul unor procese invizibile, propune o mântuire prin ficțiune, prin arta și exercițiul
Transferul magic by Simona-Grazia Dima () [Corola-journal/Journalistic/9918_a_11243]
-
și semnalizează, constant, prezența ficțiunii, faptul că ne aflăm pe domeniul ei de elecție, perfect protejat. Aerul acesta "de modă veche", mărturisim, este tonic și reconfortant, într-un climat în care nu puțini încearcă ștergerea granițelor dintre ficțiune și realitate, ficțiunea străduindu-se adesea din răsputeri să mimeze realitatea "tutelară", minându-și propria autonomie. Colonelul, personaj pentru care întregul destin exterior nu a fost decât declicul unor procese invizibile, propune o mântuire prin ficțiune, prin arta și exercițiul povestirii, chiar dacă acestea
Transferul magic by Simona-Grazia Dima () [Corola-journal/Journalistic/9918_a_11243]
-
încearcă ștergerea granițelor dintre ficțiune și realitate, ficțiunea străduindu-se adesea din răsputeri să mimeze realitatea "tutelară", minându-și propria autonomie. Colonelul, personaj pentru care întregul destin exterior nu a fost decât declicul unor procese invizibile, propune o mântuire prin ficțiune, prin arta și exercițiul povestirii, chiar dacă acestea nu au un sens clar definit, ci, mai degrabă, unul proiectiv, plasmatic. Povestirea colonelului, desfășurată pe un parcurs temporal apreciabil, e pânza de păianjen ce-i răpește pe cei doi de la rosturile lor
Transferul magic by Simona-Grazia Dima () [Corola-journal/Journalistic/9918_a_11243]
-
ieșire benefică din literatura română, pentru că, iată, avem în față un roman, Maramureș, care poate fi citit și comentat fără a decoda vechi reflexe "esopice". Țepeneag se arată neașteptat de vioi, de plin de viață, atunci cînd vine vorba de ficțiune de dimensiuni mari (sau chiar foarte mari - Maramureș face parte dintr-o trilogie, poate chiar tetralogie, dacă ar fi să dăm crezare autorului-narator). Sînt mai multe planuri narative care curg în paralel pînă spre sfîrșitul romanului, cînd personajele și întîmplările
Sfînta lizibilitate și tirania rețetei by C. Rogozanu () [Corola-journal/Journalistic/15344_a_16669]
-
plasa totul în spațiul înalt al unui umanism sever, adică încărcat de nenumărate responsabilități. Și, pînă la un punct, lucrurile chiar așa stau. Numai că acestă angajare a lui Liviu Capșa, fie că ea se manifestă în cîmpul pur al ficțiunii, în cel impur al socialului sau în acela de-a dreptul insalubru al politicului, nu este nici una didactică, și nici una misionară, ci una ludică și necruțătoare în același timp. Și poate că tocmai acest amestec paradoxal de empatie, de detașare
Actualitatea by Pavel Șușară () [Corola-journal/Journalistic/11991_a_13316]
-
mă refer doar la conexiunea dintre cele două tipuri de critici sau la ecranizările unor romane, ci și la modul în care cele două arte trăiesc una după urma celeilalte. Se fac filme despre scriitori mai des decât se scrie ficțiune despre regizori. Există literatură bună care poate îngropa un film dacă acesta tratează materialul într-un mod ortodox și literatură bună care poate stimula o producție originală. Pentru ultima situația nu mă pot gândi la un exemplu mai bun decât
Poezia ca materie de consum pentru filme by Alexandra Olivotto () [Corola-journal/Journalistic/11867_a_13192]
-
Rich. Forrester (Sean Connery) interpretează o celebritate literară uitată: a scris o carte bună cu mult timp în urmă, iar în prezent trăiește ca un hermit. Jamal (debutantul pe peliculă Rob Brown) este un negru tânăr din Bronx, dopat cu ficțiune și poezie, calitate pe care o ascunde pentru că nu are cu cine o împărtăși. Evident, până dă de acest scriitor, cu care începe o prietenie cerebrală... Filmul are și momente cinice pentru americani, realiste pentru europeni de genul replicii "Femeile
Poezia ca materie de consum pentru filme by Alexandra Olivotto () [Corola-journal/Journalistic/11867_a_13192]
-
Chitila sunrise, Parteneri din toate țările, cruciți-vă !, Viața ca pe roate, Animal plan(e)t, O lună plină, Bushurești, Biserica catodică, O tunsoare brici, Abdominabil !. Adică de la un timp al percepției la unul al ironiei, de la referința limitată la ficțiunea fără nici un fel de frontiere. Așa se construiește, de când lumea, umorul, veți putea spune, de pe o poziție doctă. Cu devieri lexicale și exagerări situaționale, cu antifraze subversive și invenții gogonate. Iar - în linii mari, foarte mari - voi fi de acord
Cronică anacronică by Cosmin Ciotloș () [Corola-journal/Journalistic/9267_a_10592]
-
implorând o alta, n-am fost indulgent cu mine, am strâns din dinți. Mândru doar de o virtute, mie știută: biciuirea cu o disciplină cu mai multe brațe. Mereu o iau de la capăt, fiindcă ce pun în poveste se dovedește ficțiune, pentru ceilalți lizibilă, pentru mine nu, și mă-nfășoară și mă acoperă, și din dorința de adevăr sunt necinstit. Atunci mă gândesc la regulile stilului înalt și la oamenii cărora niciodată nu le-au fost necesare, și la faptul că
Centenarul Czesław Miłosz (1911-2004) () [Corola-journal/Journalistic/5475_a_6800]
-
nivelul mai multor personaje propriile experiențe existențiale, autorul camuflează un aspect prea apăsat autobiografic al romanului. În felul acesta, el spune ce este de spus, fără însă a ieși din limitele a ceea ce în mod obișnuit se încadrează în limitele ficțiunii. Se poate vorbi, în acest caz, despre autoficțiune, în măsura în care autorul își transferă o serie de întîmplări și trăiri din existența reală, verificabilă, în contexte fictive sau chiar în contul altor personaje ale cărții. De altfel, raportul dintre adevăr și ficțiune
Viața ca un film by Tudorel Urian () [Corola-journal/Journalistic/10919_a_12244]
-
ficțiunii. Se poate vorbi, în acest caz, despre autoficțiune, în măsura în care autorul își transferă o serie de întîmplări și trăiri din existența reală, verificabilă, în contexte fictive sau chiar în contul altor personaje ale cărții. De altfel, raportul dintre adevăr și ficțiune este una dintre mizele ascunse ale cărții, o cheie de lectură sugerată de mica precizare a autorului din Confiența care deschide romanul, dar și de foarte explicitul citat din Mario Vargas Llosa: Într-adevăr, romanele mint - ele nu pot face
Viața ca un film by Tudorel Urian () [Corola-journal/Journalistic/10919_a_12244]
-
aflăm că unul din trei francezi visează să scrie și că deja un milion de francezi au produs teancuri de manuscrise cu care au asediat editurile. Dar cu adevărat straniu e că francezii nu mai vor să scrie opere de ficțiune, ci literatură autobiografică. Toți simt nevoia să se mărturisească, povestindu-și experiențele și etalîndu-și intimitățile. E o febră a spovedaniei livrești care a devenit o modă în Franța. Comentariul Teodorei Dumitru, la care Cronicarul subscrie în întregime, este: „Lucrurile ar
Actualitatea by Cronicar () [Corola-journal/Journalistic/6771_a_8096]
-
prerogativele legate de creșterea celor trei copii, un băiat, mezinul și două fete, îi revin tatălui, Costică Arhir, personajul pivot în jurul căruia se derulează povestea. Două lumi se întîlnesc în filmul lui Ciulei, o lume a copilăriei cu propriile ei ficțiuni, cu dorințe care nu se pot împlini, și o lume a adulților peste care a trecut tăvălugul istoriei; un prezent scandat de ritmul anotimpurilor și al activităților casnice de o monotonie armonizată precum lucrul permanent din viața monahală menit să
Podul de flori al lui Thomas Ciulei by Angelo Mitchievici () [Corola-journal/Journalistic/8001_a_9326]
-
al unei noi ediții a romanului F, certifică rezistența lui în timp, numindu-l ,o carte impresionantă, o carte majoră, care ne poate reaminti, sau învăța, acum când la modă sunt minimalismele și pretextele romanești pentru nombrilism, că în spațiul ficțiunii umanitatea noastră poate fi precizată mai profund decât în oricare altă parte". Circumstanțele, conexiunile sau intenționalitățile oblice ale cărții pot păli, dar rămâne revelația unei profunzimi umane, despre agresiunile istoriei care nasc monștri în conștiințele tulburate de frica schimbării. Forțând
O lume anapoda by Ion Simuț () [Corola-journal/Journalistic/11051_a_12376]
-
spectacol bun sau nu. Și dacă asta m-a interesat cel mai tare. Pe mine m-a prins, pe alocuri, această provocare țăcănită a lui Zografi citit de Nona Ciobanu, care încearcă să țină pasul și ritmul cu volutele autorului. Ficțiunea și realitatea s-au confundat definitiv în mintea mea, pierzîndu-și identitatea. Cu cîteva ore înaintea începerii spectacolului de la Teatrul Mic se încheiaseră cele 24 h petrecute de TV5 la București. Reporteri, prezentatori, cameramani, ingineri de sunet au încercat într-un
Dracul vorbește românește by Marina Constantinescu () [Corola-journal/Journalistic/15250_a_16575]
-
articolele mele, decât palida excepție. Și nu din sete de senzațional ieftin sau din vreo dominantă mizantropică prost gestionată a caracterului meu. Pur și simplu, pentru că din poziția în care mă aflu așa se percep lucrurile. Nefiind un autor de ficțiuni și neposedând o imaginație debordantă, transcriu ceea ce văd și aud. "Tu chiar nu ești capabil să descoperi nimic frumos în lumea asta?", mă întreabă adesea cunoscuții. "Tu n-ai decât memoria răului - așa cum magistrul tău, Manolescu, n-o are decât
Marie-Rose by Mircea Mihăieș () [Corola-journal/Journalistic/12617_a_13942]
-
năzuința către elementar, cu o aspirație de purificare. Și la ce element lustral și geneziac mai expresiv ar putea apela autorul decît la apă? "acum să spuneți la ce mă gîndesc:// apă se bîlbîie alienarea/ apă cere extazul/ apă strigă ficțiunea/ apă se roagă apa/ zece mîini deschid robinetele/ transfigurate - picură toate speranțele/ - încolțesc toți oamenii" (Ibidem). Poezia nu e decît o răscumpărare a avatarurilor existențiale, a trudei în solitudine pe care o presupune viața autoanalitică: "mîncare curată și zile curate
Înfășurat în "mantia damnării" by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/17350_a_18675]
-
un imperiu/ ca un trib de obsesii/ lîngă un fluviu de îndoieli./ adunăm morții din duminicile războaielor/ cît timp turme sîngerii ne rumegă/ imitațiile nopților.// acum se crapă de ziuă în ochii piramidei" (Ultimul timp). Din incongruențele ontologice ia naștere ficțiunea, care, deși prin definiție "inventată", nu e absolut gratuită, adică arbitrară, fiind aidoma unei expediții cinegetice (sînt vînate sensurile lirice), în cîmpul căreia "glonțul libertății" (al viziunii) e asasin în înțelesul că "ucide" viața de la care pornește și pe care
Înfășurat în "mantia damnării" by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/17350_a_18675]
-
Angelo Mitchievici Cum altfel aș putea-o evoca pe Viorica Bucur decât prin „Gala Desenului animat”, una dintre puținele emisiuni din care răzbătea libertatea filmului în Epoca de Aur. Pentru cei foarte tineri cărora întreaga lume a ficțiunii cinematografice le stă acum la picioare și de cele mai multe ori acolo și rămâne este greu de înțeles ce însemna această mică oază de bucurie pură în deșertul de cenușă al inepțiilor politice ale anilor ’80. Iar criticul de film Viorica
In memoriam Viorica Bucur by Angelo Mitchievici () [Corola-journal/Journalistic/5290_a_6615]
-
5). Bizareria țipătoare a acestei echivalări, care înfige o savuroasă insignă de românism pe reverul președintelui Statelor Unite, ar putea fi îndreptată printr-o simplă corecție de literă. Înlocuind românesc cu romanesc, vom ajunge, dacă nu la adevărul strict, atunci la ficțiunea pe care cel mai puternic om al planetei a construit-o, pentru ca micul Chomsky dâmbovițean s-o deconstruiască. Auto-prezentarea acestuia din urmă încheindu-se la fel de zăpăcitor: ,I-am spus și poetici netextuale... transcenderi ale textelor, din interior. Organizarea care își
Cuvinte în aer by Daniel Cristea-Enache () [Corola-journal/Journalistic/10823_a_12148]