8,218 matches
-
va iubi mereu, din depărtarea noului ei exil. Fie că voi întâlni moartea sau gloria, nu lăsa să fie întunecat chipul meu în inima ta! La prima lacrimă pe care o văzuse curgând, Abbad se proptise în coate la fereastră, prefăcând-se absorbit de ceva văzut în grădină. Fără să mă uit la scaunele goale care ne înconjurau, m-am lăsat să alunec jos, cu ochii încețoșați. Ca și cum Nur s-ar fi aflat în fața mea, i-am adresat un murmur furios
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
audă. Avea o programare de dimineață, un interval de timp rezervat clienților care nu puteau ajunge în timpul săptămânii. De fapt, nu toată ziua! strigă Edward reușind să acopere zgomotul dușului. Mai întâi ai programarea de dimineață. Îți amintești? Maggie se prefăcu că nu aude și, încă la orizontală, se întinse după telecomandă. Dacă tot s-a sculat la ora asta îngrozitoare, măcar să-i iasă ceva din asta. Talkshow-urile de duminică. Când schimbă pe ABC, se prezenta deja rezumatul știrilor. Nervii sunt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
geacă neagră de piele și cu o brățară în jurul încheieturii, îl observase deja pe Abdel-Aziz și îi surprinsese privirea. —Bine ai venit, prietene. Cauți pe cineva? Îl caut pe Mahmud. Păi, poate te pot ajuta. Se răsuci spre ușa cafenelei, prefăcându-se că strigă. —Mahmud! Mahmud! Apoi se întoarse din nou către Abdel-Aziz: A, uite! Sunt chiar aici. Figura i se schimonosi într-un râs fals, exagerat. Aud că... Ce să auzi? — Că oamenii care au... — Ce au zis despre Mahmud
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
ca el, trăgând din greu, dornici să li se încredințeze cele mai delicate sarcini. Iar asta era cu siguranță delicată. Partea proastă a căderii lui Saddam era că, după aceea, regulile s-au înăsprit brusc. Guvernele lumii, care s-au prefăcut că nu observă traficul cu obiecte de tezaur din Irak înainte de 2003, nu mai erau atât de indulgente acum. Poate considerau că e în regulă să se fure de la dictator, dar nu era atât de drept să se fure moștenirea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
simțea mirosul gâtului. —Trebuie să fi văzut tot ce-am văzut noi. De acum înainte vorbește normal. Dădu din nou mai încet. —Nu-ți place? Rapul e pe val în Israel în momentul ăsta. Maggie era prea bulversată ca să se prefacă. Dacă repriza lor de căutare prin calculatorul lui Guttman a fost monitorizată, atunci cei care au făcut lucrul ăsta ar trebui să știe tot ce știau ei - inclusiv adevărul despre Ahmed Nour. Iar acum, în dimineața asta, ceva i-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
jocul ăsta de roluri. O bulă de dialog se ivi lângă avatarul lui Yaakov Yariv. Un singur rând de text galben. Bună? Te putem ajuta? Iei parte la simularea negocierilor de pace? Maggie rămase perplexă. Ce naiba să răspundă? Să se prefacă poate că era altcineva? Nu era decât un singur lucru de făcut. Trebuia să rămână în pielea personajului ei. Fata din Valley, se hotărî. Apăsă tasta Vorbește și scrise. Observă că, pe măsură ce cuvintele se iveau pe ecran, avatarul ei își
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
nenorociți pe călău. Îi luați pâinea de la gură... ARTUR: Bine, gata... Am să fac tot ce spuneți voi. GARDIANUL: De ce să faceți tot ce spunem noi? De unde știți că tot ce spunem noi e bine? De unde știți că nu mă prefac? De ce sunteți atât de naiv? De ce credeți că plânsul meu e adevărat? ARTUR (Stupefiat.): Păi, nu e? GARDIANUL: Păi, nu! Dumneavoastră trebuie să vă plângeți. Dumneavoastră sunteți osândit, aveți conștiință. Noi suntem niște viermi. Așteptăm și noi să roadem firimiturile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2068_a_3393]
-
am jucat de-a mascarada... Ce-i asta? Ce-a fost asta? (Pauză, MAMA se rotește furioasă și-i interoghează pe rând.) Ai înțeles tu cum trebuie să spui, ce să spui, cui să spui? Ce-ai înțeles? Noi ne prefacem că știm ce se întâmplă de la bun început, ei se prefac că au înțeles la sfârșit, fiecare se teme să nu fie luat de prost și se preface că e mulțumit... Tâmpiților! N-aveți nici cel mai mic curaj! (Iese
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2068_a_3393]
-
asta? (Pauză, MAMA se rotește furioasă și-i interoghează pe rând.) Ai înțeles tu cum trebuie să spui, ce să spui, cui să spui? Ce-ai înțeles? Noi ne prefacem că știm ce se întâmplă de la bun început, ei se prefac că au înțeles la sfârșit, fiecare se teme să nu fie luat de prost și se preface că e mulțumit... Tâmpiților! N-aveți nici cel mai mic curaj! (Iese.) MAJORDOMUL: A avut o zi grea... (MAESTRUL DE CEREMONII își privește
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2068_a_3393]
-
spui, ce să spui, cui să spui? Ce-ai înțeles? Noi ne prefacem că știm ce se întâmplă de la bun început, ei se prefac că au înțeles la sfârșit, fiecare se teme să nu fie luat de prost și se preface că e mulțumit... Tâmpiților! N-aveți nici cel mai mic curaj! (Iese.) MAJORDOMUL: A avut o zi grea... (MAESTRUL DE CEREMONII își privește ceasul, comandă alt semnal.) BRUNO: Tot mai bea? ORBUL: Bea pe ascuns. Directorul i-a spus că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2068_a_3393]
-
sunt maniac, v-au spus totul despre mine, nu? V-au spus că am o fată nebună care se plimbă toată ziua prin sala de așteptare a gării, nu? Toate astea vi le-au spus ei iar dumneavoastră rânjiți, vă prefaceți că nu știți nimic, încercați să vă purtați cu mine cât mai blând, credeți că astfel mă puteți menaja... Vi s-a spus că sunt bolnav, că sunt un ratat, că am pretenția de a fi cunoscut, odinioară, e drept
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2068_a_3393]
-
în spatele ferestrelor, și așteaptă. Se uită de-a lungul căii ferate și cântă, încet, mai mult mârâie decât cântă... CĂLĂTORUL PRIN PLOAIE: Ai auzit-o tu cântând? HAMALUL: Da. Seara stăm aici, pe peron, jucăm zaruri. De fapt, numai ne prefacem că jucăm zaruri... O ascultăm pe ea, cum cântă. Uneori cântă și Bruno, la trompetă. (Începe să curețe șinele de cale ferată.) Și domnul Kapunta știe să cânte la trompetă. Domnul Kapunta cântă însă mai rar, o dată la câțiva ani
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2068_a_3393]
-
mă amuza să ne Întoarcem iarăși la Cioculescu și Rădulescu-Motru sau la Carol I, care pășise pentru prima oară pe pământ românesc În portul acestui oraș dunărean. Ca să acopăr tăcerea instalată la masă din vina mea, am sorbit cu poftă prefăcută din paharul cu votcă și mi-am aprins cu gesturi ostentativ meticuloase Încă o țigară. Ca-n romanele de duzină si-n filmele cu proști, exact În clipa În care am declanșat flacăra brichetei, mi-a explodat În gând, salvator
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
că e vorba de creițari fără valoare și de niscai Înscrisuri fără nici un Dumnezeu. Insul i-a indicat abatelui să-i spună chestiile astea lu’ mutu, dar a făcut-o În gând, ca orice funcționar curajos; pe față s-a prefăcut convins de faptul că obiectele asupra cărora preotul Îi ceruse sub jurământ să păstreze cel mai adânc secret nu sunt altceva decât niște flecuștețe oarecare și s-a angajat să-și țină gura. Gura, nu și ochii, pe care i-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
departe În fața membrilor Consiliului. Am acceptat În speranța unor clarificări vizavi de ce mă interesa cel mai mult: motivul răpirii. De fapt, am acceptat e un fel de a spune: sugestia Evelinei conținea o nuanță imperativă prea evidentă ca să mă pot preface că n-am sesizat-o. Pe de altă parte Însă, ideea Îmi convenea, așa că... gând la gând cu bucurie. Ce m-a intrigat a fost faptul că, la un moment dat, doamna psiholog a luat o hârtiuță, a scris pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
perioada de după Împărțirea pe sectoare de căutare și mă Întrebam când ai avut timp și să te fluturi pe-acolo, și să descoperi lista așa repede. Dar acum, cred că am Înțeles. Mda, am Înțeles... Mă credea sau doar se prefăcea că mă crede? - Cât privește găsirea listei, ce să spun: În Împrejurări de-astea, mai contează și șansa, Întâmplarea. Nu e cazul să-ți faci o părere prea bună despre mine pornind de-aici. Iar dacă totuși ții neapărat, sunt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
contexte culturale extrem de variate, găsim mereu aceeași schemă cosmologică și același scenariu ritual: așezarea într-un teritoriu echivalează cu întemeierea unei lumi. Cetate - Cosmos Dacă este adevărat că "lumea noastră" este un Cosmos, orice atac din afară ar putea-o preface din nou în "Haos". Și dacă "lumea noastră" a fost întemeiată prin imitarea lucrării exemplare a zeilor, cosmogonia, adversarii care o atacă sânt asimilați cu dușmanii zeilor, demonii, și mai cu seamă arhidemonului, Dragonul primordial învins de zei la începuturile
Sacrul și profanul, Salazar by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295581_a_296910]
-
la Coimbra - "era totuși umil când trebuia; scandalagiu și obraznic, totuși timid în fața primejdiei; sectar odios, prieten al măririlor și comodităților vieții..." Portughezii își amintesc încă de spaimele lui penibile; când sărea din tramvaie de teama unei bombe imaginare, se prefăcea rănit ca să nu iasă pe stradă, leșina când se complicau lucrurile și se închidea în ascensorul hotelului ca să scape de urmărire. Îndată ce ajunge la putere, fură sume considerabile din tezaurul Statului, fără șovăire. Numai la Credit Lyonnais avea un depozit
Sacrul și profanul, Salazar by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295581_a_296910]
-
de muncitori învinuiți de sabotaj sau crime politice, fabricanți de bombe și anarhiști. Aceștia din urmă împărțeau pe străzile Capitalei manifeste incendiare, asigurând că numai "anarhia va termina cu toate acestea". Bătrânul Manuel de Arriaga, văzând că țara întreagă se preface într-o temniță, se adresează șefilor partidelor republicane, rugîndu-i să suspende pentru un răstimp luptele politice și cere în același timp lui Costa să elibereze pe deținuți; în caz contrar, va renunța la Președinția Republicii. Afonsa Costa își dă demisia
Sacrul și profanul, Salazar by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295581_a_296910]
-
opera unui grup de tineri cărturari în fruntea cărora strălucește Antonio Sardinha. Strălucește e un fel de a vorbi. Pentru că Antonio Sardinha (n. 1888) este în același timp creatorul, doctrinarul și cel mai însuflețit apostol al noii mișcări, menite să prefacă din temelii atât spiritualitatea cât și viața politică a Portugaliei. Încă din primii ani ai Republicii, tânărul, foarte tânărul Sardinha, se convinge de artificialitatea și caducitatea regimului. Portugalia apucase un drum greșit, trădîndu-și tradițiile și anihilîndu-și, printr-o seamă de
Sacrul și profanul, Salazar by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295581_a_296910]
-
care dusese Portugalia la dezmățul dinainte de 28 mai - se generalizase asupra oricărei specii de politică. În naivitatea lor, acești oameni credeau că o revoluție se poate mărgini la o bună administrație, și așteptau de la Salazar să echilibreze bugetele fără ca să prefacă structura economică și morală a țării. Salazar, însă, nu putea uita că dictatura are o singura rațiune de a fi: să promoveze revoluția naționala. Și, având poate dezlegarea Președintelui Republicii, generalul Carmona, și a șefului Guvernului, nu se sfiiește să
Sacrul și profanul, Salazar by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295581_a_296910]
-
lung tur de cules ciuperci. Spre ora cinei, putea fi văzută ieșind din adâncurile nebuloase ale unei alei din parc, mica ei siluetă, Într-o pelerină cu glugă, din stofă de lână maro-verzuie, pe care nenumărate picături de umezeală o prefăceau Într-un fel de ceață plutind În jurul ei. În timp ce se apropia pe sub copacii care picurau și mă zărea, fața ei căpăta o expresie ciudată, mâhnită, care ar fi putut semnifica ghinion, dar care eu știam că reprezintă sublima bucurie reținută
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2082_a_3407]
-
prieteni, baronul Anton Selvig și Pavel Yakovlev, care l-au Însoțit o bucată de drum În prima etapă a lungii călătorii de la St. Petersburg la Ekaterinoslav, părăsise liniștit șoseaua spre Luga, la Rojestveno‚ traversase podul (zgomotul Înfundat al copitelor se prefăcu pentru scurt timp În uruit) și o luase pe vechiul drum desfundat de la vest de Batovo. Acolo Îi aștepta nerăbdător, În fața conacului RÎleev. Cu puțin timp În urmă Își trimisese soția, Însărcinată În ultima lună, la moșia ei de lângă Voronej
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2082_a_3407]
-
zurgălăii care se Îndepărtează, ci doar șipotul propriului meu sânge. Totul este nemișcat, Încremenit, vrăjit de lună, oglinda retrovizoare a imaginației. Zăpada este Însă reală și când mă aplec și iau un pumn din ea, șaizeci de ani se fărâmițează, prefăcându-se Între degetele mele Într-un praf Înghețat, sclipitor. 2 O lampă mare, cu petrol lampant, având baza din alabastru este purtată de colo-colo pe Înserat. Plutește ușor, apoi coboară; mâna amintirii, acoperită acum cu mănușa albă a unui valet
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2082_a_3407]
-
aproape de adevărul artistic decât coborârea lentă a brațelor palide ale unei balerine; pe scurt, ceva ce am fost În stare să apreciez abia după ce obiectele și ființele pe care le-am iubit cel mai mult la adăpostul copilăriei mele se prefăcuseră În scrum sau fuseseră Împușcate În inimă. Există un apendix la povestea Mademoisellei. Când am scris-o prima oară nu aflasem câteva uluitoare supraviețuiri. Astfel, În 1960, vărul meu din Londra, Peter de Peterson, mi-a spus că dădaca lor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2082_a_3407]