8,392 matches
-
lui, celălalt o și Înhățase, râzând mulțumit. Nu ț-am zis dă la-nceput să nu te deranjezi, că Îmi pun singur? Toarnă, toarnă, frate! Nu vreau gheață, știi problemele mele cu gâtu’... Cuburile de gheață pluteau deja În apa topită din tăviță: mai mult de o oră de când s-a instalat pe canapea și, când se va hotărî să dispară, o să Îl ia prin surprindere, ca de fiecare dată. Până atunci, bea ca de la altul, În dușmănie, și, când are
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2331_a_3656]
-
În fiecare dimineață - devenind „confidentul” meu cel mai de preț și mai statornic... Lipsit de podoaba verde, acum În prag de iarnă, părea mai trist, mai abătut... Printre ramurile dezgolite sufla un vânt rece, iar cei câțiva fulgi rătăciți se topeau după câteva minute. „Oare de ce nu m-am hotărât?” Să mai existe speranță sau totul s-a ruinat... și tot repetând am simțit cum ceva nedefinit se prăvălește peste mine... Nu mi-a plăcut niciodată iarna. Poate doar În momentele
Jertfă de seară by Valentina Becart () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1137_a_1867]
-
și mi-a prins strâns mâinile Într-ale ei, gata să mi le rupă. Ia priviți ce frumusețe de copil! exclama asistenta care intrase În grabă. L-a așezat la pieptul meu... și am crezut că lumea toată s-a topit În acel moment. Era cea mai fină atingere, o senzație atât de suavă și de plăcută, cum nu mai cunoscusem niciodată până atunci. Mă uitam la el ca la o minune, o făptură ireală și o fericire imensă mi-a
Jertfă de seară by Valentina Becart () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1137_a_1867]
-
au indus o stare de plictiseală. Într-una din zilele Însorite, m-am plimbat cu Arisa prin parcul Plumbuita din Colentina. Ne-am dat În leagăn. Un sentiment plăcut, care m-a dus cu gândul la anii copilăriei. Zăpada se topise, soarele Își arătase fața, dar atmosfera din jur era destul de cenușie. Cei aflați la plimbare cu copiii sau nepoții făceau parte din categoria celor modești, cu venituri puține. Se vedea asta pe chipul lor Îngândurat, lipsit de strălucirea pe care
Jertfă de seară by Valentina Becart () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1137_a_1867]
-
amiază, o seară și o noapte. Aurora este de preferat crepusculului? Dar oare lăsarea serii nu-și are și ea frumusețea ei ca și dimineața? Oare aceste nuanțe de roșu arămiu și de aurverzui, tonurile de albastru turcoaz ce se topesc Într-un albastru ca safirul, toate acele culori ce ard și se descompun Îm marile incendiu final, norii cu forme ciudate și monstruoase prin care pătrund jerbe de lumină și care seamănă cu prăbușirea gigantică a unui aerian turn Babel
Jertfă de seară by Valentina Becart () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1137_a_1867]
-
mai am vești de la tine, dragul meu drag. M-ai părăsit Într-o seară de iarnă, fără un cuvânt. Ningea pentru prima oară. Fulgi mari se roteau, se roteau ... Și pe fruntea mea, arsă de dor - În mângâieri catifelate se topeau! Ți-aduci aminte! Ți-am scris un poem. Să mi-l trimiți, draga mea! Și l-am trimis chiar a doua zi. Puțin parfumat (așa, să-ți amintești), o floare nemuritoare și o șuviță din părul meu bălai. Sper că
Jertfă de seară by Valentina Becart () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1137_a_1867]
-
sărutări aprinse, aprinse ... Nu mai am vești de la tine, dragul meu, drag. M-ai părăsit fără un cuvânt, Într-o seară de iarnă. Fulgi mari se roteau, se roteau ... deasupra criptei negre și pe fruntea mea, arsă de dor, se topeau! Mi-am culcat sufletul pe lespedea tăcută și rece. Și lacrimile iubirii, ca-ntr-un vis, livezi de cireși, Înfloreau. Mi s-a părut c-aud șoapte, voie bună și râs?! Era doar rătăcita-mi umbră, amar zguduită de plâns
Jertfă de seară by Valentina Becart () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1137_a_1867]
-
vedea întreaga scenă foarte clar, ca o xilogravură în alb și negru: Bunicul se află în mijlocul imaginii. Dintre cele trei personaje, el stă în prim-plan, strălucind de lumina reflectată în cristalele de gheață, iar contururile par să i se topească. Tata stă oblic în spatele lui și îi pipăie capul, întrebător și ezitant. Poate chiar în acea secundă părul de pe craniu s-a desprins, rămânându-i în mână. în fața bunicului se află mama, ea a îngenunchiat și înalță mâinile împreunate spre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1873_a_3198]
-
morfologice și chimice. Dar la congelare are loc o întrerupere instantanee a proceselor vieții toate substanțele solubile rămân la locul unde se aflau în momentul fixării lor. Dispar doar vaporii de apă, nimic altceva. Dacă obiectul sau preparatul congelat este topit și i se adaugă apă, se observă că în general se păstrează toate calitățile inițiale. Puținul care s-a evaporat este în cea mai mare parte neglijabil. Chiar s-ar putea afirma că aici congelarea a îndepărtat ceea ce era de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1873_a_3198]
-
citeam Biblia lui Doré cu ajutorul acestui aparat. O singură foaie putea să ceară o săptămână de lectură. Lupa făcea să dispară distanța dintre ochi și locul cercetat, iar pupila, retina și pata pe care o studiam erau unite sau se topeau într-un tot pe care noi obișnuiam să-l numim Vederea. Odată îl studiam pe Simon, cel care mai târziu avea să devină apostolul Petru, aflat la pescuit pe lacul Ghenizaret, în timp ce Iisus era cu el în barcă. Dar Simon
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1873_a_3198]
-
să constat că situația era într-adevăr așa: păstrăvii și roșioarele dispăruseră și nu se vor mai întoarce niciodată. Când eram copil, bunicul și cu mine puteam prinde vreo zece într-o oră. Ei veniseră când au început să se topească ghețarii din interior. Bunicul o știa. Se strecuraseră prin micile pâraie din gheață și rămăseseră apoi în râul Ava. Puteau fi asemuiți cu gândurile sau amintirile scoase la iveală prin decongelare. Aprindeam câteva ramuri de mesteacăn și-i prăjeam în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1873_a_3198]
-
era format din flogiston în cea mai pură formă. în orice materie se află inclus și flogistonul. Dar uneori izbucnește în afară, cu flăcări grandioase, întruchipat în foc, în explozie sau furtună ori în jar mistuitor și în arșița care topește totul. Chiar lumina, cea care nu va cădea niciodată peste aceste rânduri, este flogiston și nimic altceva. Când copacii și lăstărișul ard în pădure, când metalele sunt transformate în oxizi, când sunt create metalele noi, precum aurul și argintul, când
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1873_a_3198]
-
mai de durată; spre viitor, cu-o cheie mată, descui încet lacătul porții... Iulie, 1970 Antiteze Nu orice floare face rod, nu orice faptă-i un exemplu; de pe al vieții mele pod mă uit în apă și-o contemplu. Oglinzi topite în lumini încercuind pe alocuri nori iar printre flori atâția spini și-o noapte lungă, fără zori... Zile și nopți, cum scrie Crainic, lumini și umbre, cum spun alții; cât e de trainic acest tainic verde al brazilor înalții... Coboară
Cerul iubirii e deschis by CONSTANTIN N. STRĂCHINARU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/556_a_1346]
-
să și cazi, dar crestele te cheamă iară. Atâtea plante suie pante, apropiindu-se de soare; muntele-n sine un gigant e și cine-l urcă nu mai moare. 2013 Tinerețe Minunată este viața când o urci fără de scară! Soarele topește gheața, primăvara iese-afară. De sub caldele omături ghioceii-n fruntea ei dau zăpezile în lături și scot fetele pe-alei. Mă întreb, nu-i frumos oare din Alecsandri să știi: „Vin Floriile cu soare și soarele cu Florii!” Sau să-nveți
Cerul iubirii e deschis by CONSTANTIN N. STRĂCHINARU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/556_a_1346]
-
argintie și le îndes în coșul de gunoi de sub birou: e mult mai ușor să ascunzi un baton de ciocolată mat și maro, decât ambalajul scânteietor care îl acoperă. Iau o gură. Savurez gustul dulce al ciocolății pe măsură ce mi se topește în gură, după care mai iau o gură, de data asta mestecând și înghițind cu furie, așa încât de-abia mai simt vreun gust. În câteva secunde, a dispărut tot batonul, iar eu am rămas cu sentimentul că sunt vinovată și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
Pur și simplu, nu se știe niciodată. Capitolul cinci O fi ora prânzului, dar Jemima Jones stă la biroul ei, gândindu-se cum poate afla la ce anume pot fi întrebuințate suporturile de teracotă pentru lumânări după ce lumânările s-au topit. Ar putea foarte simplu să sune la un magazin de lumânări și să întrebe, și desigur, ar fi mai ușor și mai ales mai rapid decât să intre pe internet. Dar cursul este încă proaspăt în mintea ei, și ar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
Se apleacă în fața lui Ben și-i șoptește ceva, arătând spre brunetă, după care pleacă, iar Ben, fie el binecuvântat, roșește. Se uită fix la sticlă, prea stânjenit să privească în jur prin încăpere sau la brunetă, iar bruneta se topește, cam ca tipa prost îmbrăcată de la Waterstone. ― O, Doamne! le șoptește ea prietenelor sale. Ați văzut? S-a înroșit! Cred că m-am îndrăgostit! Tenul lui Ben revine la normal, iar el se uită uluit la brunetă, pentru că este cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
ne uităm deocamdată, hotărăște Geraldine, îndepărtând-o. Vin și ți-o arăt mai târziu. Geraldine o ia repede din loc, o femeie cu o misiune, punându-și brațele în jurul lui Paul și vorbindu-i ca unui bebeluș, iar el se topește. ― Paaaauuul, se alintă ea, cu brațele înconjurându-i gâtul. Am nevoie de un favor. ― Sigur, spune Paul, care în clipa aceea i-ar fi dat și luna de pe cer Geraldinei. ― Jemima trebuie să arate slabă. Paul pare confuz. ― Uite. Vei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
rog să-mi permiteți să vă face cinste cu o băutură, ne spune un bărbat calm și oacheș, cu pomeți aranjați și ochi care te îmbie în pat. ― Nu, mulțumim, spun eu, și o trag pe Lauren, înainte să se topească complet. Ne e bine așa, mai spun, și o trag spre celălalt capăt al barului. ― De ce-ai făcut asta? se bosumflă Lauren. Era delicios. ― Era dezgustător! Lauren, pentru numele lui Dumnezeu, era atât de plin de el! ― Cu pomeții
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
atunci îmi dau capul pe spate să-l privesc. Atunci totul apare cu încetinitorul: se apleacă și mă sărută, și știu că sună aiurea, știu că pare ireal, dar sincer, simt că fiecare bucată din mine e pe cale să se topească. Capitolul treizeci și unu Cum știi când ți-ai găsit iubirea? Cum știi când ai întâlnit persoana cu care vrei să-ți petreci tot restul vieții? Cum știi că nu e vorba doar de doi oameni care tânjesc pur și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
aburindă, alături de un copan de curcan rumenit și o ulcică plină cu vin roșu... Când a ajuns la masa lotrului, din privirea-i arzătoare de până atunci nu au rămas decât pleoapele plecate. ― Poftim - a rostit ea cu un glas topit în toată vibrația inimii! ― Ești atât de mândră și frumoasă în seara asta, cum n-ai fost niciodată. Lasă-mă să te privesc. La auzul acestor vorbe, ștrengărița și-a înălțat ochii de azur spre înalturi pozând în Afrodita... Lotrul
Caietul crâsmarului by Vasile Iluca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/482_a_731]
-
l-a întâmpinat ea. Cu mers de lup, lotrul a pășit în curte. Când s-a văzut în casă, a sărutat-o cu tot focul dorului. ― Ce ai de mâncare, frumoasa mea? ― Ți-am pregătit o friptură de ți se topește în gură și niște Tămâioasă adusă zilele trecute. ― Unde spunea feciorul că ți-a plecat bărbatul? ― La Huși, să aducă Busuioacă de Bohotin. ― Atunci, în seara asta... ― Nu mai mergem la bordei. Avem culcuș cald aici... ― Mai sigur e în
Caietul crâsmarului by Vasile Iluca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/482_a_731]
-
parcurs acum câțiva ani buni... Din toate cele ce vor urma vor lipsi poate doar boii lui moș Dumitru... ― Atunci știu ce mă așteaptă. Să ne dea Dumnezeu sănătate și le-om trece pe toate... Mijlocul verii, cu călduri care topeau parcă și gândurile către cei dragi, i-a găsit pe „moșnegi” - cum singuri s-au botezat - lângă tun, așezați fiecare la locul lui și executând comenzile comandantului, care curgeau ca o grindină... Finalul era acel banal strigăt: „Foooc!” „Acum, această
Caietul crâsmarului by Vasile Iluca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/482_a_731]
-
șir Indian, direcția spre ai noștri - a ordonat Dumitru, cu o mie de întrebări în minte. Au pornit cu mare grabă. Fiecare se întreba cum de li s-a întins o asemenea capcană. „Și uite numai ce vreme!... Omătul se topește și înoți prin mocirlă”. ― Ce va spune domnul căpitan când va afla cum stau lucrurile? - a întrebat comandantul grupei. ― Nu știu răspunsul la întrebarea asta, dar cred că vom avea treabă toată noaptea. Pe loc nu vom putea rămâne, fiindcă
Caietul crâsmarului by Vasile Iluca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/482_a_731]
-
cu mentă. Adică, mentă... N-o vreau, am spus eu împingând înghețata aceea ofensatoare la o parte. —Treaba ta! O las aici! Helen a ridicat din umeri și a pus înghețata pe măsuța de lângă pat, unde a început să se topească. Mi-am îndreptat gândurile către lucruri mai vesele. Deci, Helen, când eu o să fiu prietenă cu oameni ca Madonna, am spus eu visătoare, tu o să... —Fii realistă, Rachel, m-a întrerupt ea. Deși presupun că ăsta e unul din motivele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]